IPTPP1/443-226/11-4/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy , przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.
Pismem z dnia 25 lipca (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) uzupełniono ww. wniosek w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
W dniu 25.05.2010 r. odbył się przetarg ustny na sprzedaż nieruchomości. Z regulaminu przetargu wynika, że cena nieruchomości zawiera podatek VAT 22%.
W dniu 15.06.2010 r. została sporządzona umowa warunkowa sprzedaży. W akcie zapisano, że zostało przedłożone zaświadczenie wydane przez Wydział Urbanistyki, Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska stwierdzające, że dla terenu na którym położona jest działka brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz zgodnie z wykazem nieruchomości mienia gminnego działka ta jest działką budowlaną. W opinii wydanej przez Wydział Urbanistyki, Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska jest napisane, że ww. działka położona jest na terenie o funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej realizowanej w formie podwyższenia standardów istniejącej zabudowy mieszkaniowej i zagrodowej oraz uzupełnianej zabudową mieszkaniową i zagrodową na zasadzie konstrukcji i uzupełnienia. Natomiast w operacie szacunkowym jest opisane, że teren na którym nieruchomości jest położona przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jest uzbrojony w sieć energetyczną i wodociąg. Posiada dojazd - droga asfaltowa w raz z chodnikiem. W sąsiedztwie działki występuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Ponadto w wypisie z rejestru gruntów wpisany do ewidencji wyrysów i wypisów zgodnie, z którym działka ta stanowi pastwiska trwałe.
W umowie warunkowej zostało zapisane, że nieruchomość jest sprzedana za kwotę xxx zł. Gmina w dniu 22.06.2011 r. wystawiła fakturę na kwotę xxx zł brutto, w której zastosowano stawkę VAT 22%.
Dnia 03.08.2011 r. została sporządzona umowa przeniesienia własności na niezabudowaną nieruchomość za cenę xxx zł.
Dnia 30.03.2011 r. kupujący ww. nieruchomość złożyli pismo z prośbą o korektę faktury i zwrot nadpłaconego podatku VAT. Prośbę swą motywowali wyrokiem NSA sygn. Akt I FPS 8/10 z dn. 17.01.2011 r.
W piśmie z dnia 25 lipca 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że przeznaczenie przedmiotowych gruntów wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to tereny mieszkaniowe realizowane w formie podwyższenia standardów istniejącej zabudowy oraz uzupełnienia zabudową mieszkaniową i zagrodową na zasadzie kontynuacji i uzupełnienia. Dla przedmiotowych gruntów nie została wydana decyzja ustalająca warunki zabudowy.
Wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego. W treści wniosku nastąpiła pomyłka. Prawidłowa treść: „Gmina w dniu 22.06.2010 r. wystawiła fakturę na kwotę xxx zł brutto, w której zastosowano stawkę VAT 22%. Dnia 03.08.2010 r. została sporządzona umowa przeniesienia własności na niezabudowaną nieruchomość za cenę xxx zł.”
W związku z powyższym zadano następujące pytanie
Czy Gmina postąpiła prawidłowo stosując przy sprzedaży ww. działki stawkę 22%, czy też powinna zastosować zwolnienie, skorygować fakturę i zwrócić kupującym podatek...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 9 przy sprzedaży niezabudowanej nieruchomości powinna być wystawiona faktura i zastosowana stawka VAT 22%, ponieważ mimo braku planu zagospodarowania przestrzennego jest to działka budowlana położona na terenie o funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej realizowanej w formie podwyższenia standardów istniejącej zabudowy mieszkaniowej i zagrodowej oraz uzupełnianej zabudową mieszkaniową i zagrodową na zasadzie konstrukcji i uzupełnienia. Wyrok NSA sygn. Akt I FPS 8/10 z dn. 17.01.2011 r. dotyczy więc innej sytuacji, ponieważ nie ma tu mowy o podwyższeniu standardów istniejącej już zabudowy mieszkaniowej i powiększeniu działki budowlanej.
Według Wnioskodawcy, Gmina nie powinna korygować wystawionej faktury. W akcie notarialnym, protokole Komisji Przetargowej, informacji o wynikach przetargu kwota sprzedaży nieruchomości to xxx zł, a więc zdaniem Wnioskodawca nie powinien zwracać podatku kupującym ww. nieruchomość.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, (w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.) rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.
Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z opisu sprawy wynika, że odbył się przetarg ustny na sprzedaż nieruchomości oraz że została sporządzona umowa warunkowa sprzedaży. W akcie zapisano, że zostało przedłożone zaświadczenie wydane przez Wydział Urbanistyki, Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska stwierdzające, że dla terenu, na którym położona jest działka brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz zgodnie z wykazem nieruchomości mienia gminnego działka ta jest działką budowlaną. W opinii wydanej przez Wydział Urbanistyki, Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska zapisano, że ww. działka położona jest na terenie o funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej realizowanej w formie podwyższenia standardów istniejącej zabudowy mieszkaniowej i zagrodowej oraz uzupełnianej zabudową mieszkaniową i zagrodową na zasadzie konstrukcji i uzupełnienia. Natomiast w operacie szacunkowym jest opisane, że teren, na którym nieruchomości jest położona przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jest uzbrojony w sieć energetyczną i wodociąg. Natomiast w wypisie z rejestru gruntów wpisany do ewidencji wyrysów i wypisów działka ta stanowi pastwiska trwałe.
Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 powołanej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).
Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.
Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Dopiero w przypadku braku ww. dokumentacji – przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.
Zatem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, iż przedmiotowa działka jest terenem przeznaczonym pod zabudowę.
Należy wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie leży w kompetencji organów podatkowych.
Reasumując, należy stwierdzić, że dostawa działki na podstawie umowy sprzedaży z dnia 15 czerwca 2010r. jest czynnością opodatkowaną stawką podstawową tj. stawką 22%.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Dodatkowo nadmienia się, że ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.10.226.1476) zmieniono art. 2 pkt 6 ustawy. Od 1 stycznia 2011 r. treść art. 2 ust. 6 ustawy, brzmi „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.