ITPP1/443-735/11/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r., (data wpływu 27 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Jednostka realizuje usługi pomocy społecznej, przedmiotowo zwolnione od podatku od towarów i usług. Sporadycznie zdarza się odpłatne użyczenie pokoju gościnnego i/lub posiłku osobie odwiedzającej mieszkańca. Kwota z tego tytułu nie przekracza progu 40 tys. zł w skali roku.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Jednostka nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wpłaty ponoszone przez podopiecznych sporadycznie dokonywane są gotówką w kasie Jednostki. W większości przypadków odpłatność przekazywana jest za pośrednictwem poczty i banku z ZUS, MOPR w przykładowy sposób:
mieszkaniec posiada dochód 887,60;
za pobyt w Jednostce na podstawie decyzji z MOPR płaci 594,83;
z ZUS na konto bankowe Jednostki wpływa około 60% jego dochodów, czyli kwota 531,06;
pozostałą kwotę przynosi listonosz, która jest wpłacana do kasy Jednostki -356,54;
z tej kwoty mieszkaniec dopłaca 63,77 do brakującej kwoty za pobyt (decyzja 594,83 - wpływ na konto z ZUS 531,06);
różnicę w kwocie 292,77 będącą do dyspozycji mieszkańca pracownik Jednostki przelewa na jego bankowe konto depozytowe (356,54 - 63,77).
Taki sposób rozliczeń dotyczy większości mieszkańców.
Pojedyncze osoby albo wpłacają całość za pobyt do kasy (obecnie 1 osoba), albo przekazują całość na konto bankowe (obecnie 1 osoba). W przypadku kilku osób (obecnie około 10) z ZUS wpływa 60% ich dochodów na konto bankowe, a pozostałą kwotę ich dochodów opiekunowie prawni otrzymują bezpośrednio na własny adres zamieszkania - w tych przypadkach listonosz nie przynosi gotówki do Jednostki. Opiekunowie prawni, którzy otrzymują środki finansowe z ZUS bezpośrednio do rąk własnych muszą dopłacić za pobyt mieszkańca, leki lub wpłacić środki na depozyt. Albo wpłacają do kasy lub na konto bankowe jedną kwotę, którą pracownik księgowości rozdziela na poszczególne tytuły albo wpłacają osobno z każdego tytułu - za pobyt, za leki, na depozyt.
Podsumowując, z dowodów nie zawsze wynika czego wpłata dokładnie dotyczy, np.: wpływ 200,00 tytułem "Kowalski pobyt, leki, depozyt" - z tego pracownik przelewa X - na pobyt, Y- na leki – w zależności od wysokości poniesionych kosztów przez mieszkańca w danym miesiącu, a pozostała kwota Z wpływa na jego konto depozytowe.
Z wpływów na konto z ZUS wynika jakiej osoby dotyczą, ale są też pojedyncze wyjątkowe wypadki:
mieszkaniec posiada dochód 1.481,09;
za pobyt w Jednostce na podstawie decyzji MOPR płaci 954,00;
z ZUS na konto bankowe Jednostki wpływa kwota 1.155,06, nadpłacona kwota 201,06 zwracana jest mieszkańcowi na jego konto depozytowe (1.155,06 - 954,00).
Z tytułu odpłatności za pobyt Jednostka osiąga dochody w wysokości około 500.000 zł rocznie. Natomiast z tytułów innych, takich jak np.: użyczenia pokoju gościnnego czy sprzedaż posiłku osobie odwiedzającej mieszkańca, Jednostka osiąga niewielkie dochody - w ubiegłym 2010 r., jak również w obecnym okresie od stycznia do 30 kwietnia 2011 roku, kwota obrotu nie przekroczyła 40.000 zł. Na dzień 1 maja 2011 roku Jednostka nie rozpoczęła ewidencjonowania czynności za pomocą kasy rejestrującej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wpływy z tytułu odpłatności wnoszone przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (mieszkańców i ich rodziny) do kasy, za pośrednictwem poczty i na rachunki bankowe Jednostki, należy rejestrować przy użyciu kas rejestrujących, czy też na podstawie innych przepisów Jednostka z rejestracji takich wpływów jest zwolniona (rejestracja taka nie dotyczy Jednostki)...
Zdaniem Wnioskodawcy, w przepisach art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług jest mowa o prowadzeniu ewidencji obrotu i kwot podatku należnego. Jak więc można zauważyć obowiązek rejestracji sprzedaży jest powiązany z określoną prawnie kategorią zdarzenia podatkowego, jakim jest obrót (wartość netto sprzedaży) i kwota podatku należnego. Należy zwrócić uwagę na użycie spójnika koniunkcji „i” co w nauce prawoznawstwa zawsze oznacza trwałe i nierozerwalne połączenie dwóch członów zdania. Oznacza to dla Jednostki, że skoro przy wykonywaniu wyłącznie czynności zwolnionych od podatku nigdy nie powstanie związana z nimi kwota podatku należnego, to w takiej sytuacji, sprzedaży takiej nie dotyczy obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. W ocenie Wnioskodawcy powyższego nie zmienia również art. 111 ust. 5 ustawy, w którym jest mowa m.in. o podatnikach wykonujących wyłącznie czynności zwolnione. Przepis ten bowiem ma charakter wyłącznie techniczny, który normuje obowiązek zwrotu określonej kwoty przez urząd skarbowy, jeżeli takowy podatnik zainstalował kasę rejestrującą. Nie normuje natomiast obowiązku dotyczącego obowiązku instalowania tejże kasy, ponieważ do tego celu służy ust. 1 przepisu. Mając powyższe na uwadze Jednostka nie musi rejestrować sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, t.j. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.
Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.
Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są (…) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:
wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;
stosowane przez podatników zasady dokumentowania obrotu;
możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących;
konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet państwa części wydatków na zakup tych kas;
konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego;
konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.
Zatem, stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.
Kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników w obecnym stanie prawnym, t.j. od 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej tymi przepisami wysokości obrotów.
Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła, przy czym przepis ten nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.
Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:
zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011r.
Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
Przy czym, należy zauważyć, iż poprzez fakturę, zgodnie z przepisem § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) wynika, że za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5,7-14, 16-20 i 23.
Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika natomiast, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia ww. usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.
Tym samym, od 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.
Natomiast, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.
Zwolnienie, o którym wyżej mowa, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6).
Jak wynika z § 5 wyżej powołanego rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.
Należy wskazać, iż zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek.
Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.
Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.
Stosownie do art. 61 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.
Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:
z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Jednostka świadczy usługi pomocy społecznej, zwolnione przedmiotowo od podatku VAT. Wpłaty ponoszone przez podopiecznych sporadycznie dokonywane są gotówką w kasie Jednostki (obecnie tylko jedna osoba całość opłaty za pobyt wnosi do kasy Jednostki). W większości przypadków odpłatność przekazywana jest za pośrednictwem poczty i banku z ZUS (60%), MOPR (wysokość opłaty za pobyt jest ustalana na podstawie decyzji), jednak brakujące należności wpłacane są bezpośrednio do kasy Jednostki przez mieszkańców lub przez członków ich rodzin, bądź też na konto bankowe Jednostki, z wyszczególnieniem czego dotyczą. Jak wskazano we wniosku, z dowodów wpłaty nie zawsze wynika, czego wpłata dokładnie dotyczy. Jednostka osiąga dochody w wysokości około 500.000 zł rocznie, pomimo tego od 1 maja 2011 r. nie rozpoczęła ewidencjonowania czynności za pomocą kasy rejestrującej.
W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, iż skoro wpłaty ponoszone przez podopiecznych nie następują w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy Jednostki oraz w dowodów wpłat nie zawsze można ustalić czego i kogo wpłaty dotyczą, Jednostka nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży ww. usług na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia. Z konstrukcji ww. przepisu jednoznacznie wynika, iż zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty przy założeniu, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.
A zatem w sytuacji, gdy zapłata za świadczenie przedmiotowych usług wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy, nastąpi w formie zapłaty gotówkowej (w całości lub w części) do kasy Jednostki, ma ona wówczas obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży tych usług, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Należy wskazać, iż dokonywana sprzedaż nie jest objęta zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 1-32 załącznika do powołanego rozporządzenia.
Wobec powyższego, o możliwości skorzystania ze zwolnienia od obowiązku ewidencjonowania, w przedmiotowej sytuacji, decydują zasady ogólne, wskazane w § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro osiągnięty przez Jednostkę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł (ww. § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia), to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a.
Wobec powyższego od dnia 1 maja 2011 r. Jednostka jest zobowiązana do zakupu kasy rejestrującej i rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Wskazać jednak należy, iż Wnioskodawca mógłby skorzystać ze zwolnienia wynikającego z zapisów § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z pkt 37 załącznika, pod warunkiem spełnienia wszystkich warunków określonych w tym przepisie.
Reasumując należy stwierdzić, iż wbrew zawartemu we wniosku twierdzeniu, na powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie ma wpływu fakt, że podatnik jest objęty zwolnieniem przedmiotowym od podatku od towarów i usług, bowiem jak wynika z powołanych przepisów, ewidencję tą są zobowiązani prowadzić wszyscy podatnicy (także korzystający ze zwolnienia przedmiotowego od podatku), których obroty z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczyły 40.000 zł, bądź wcześniej powstał obowiązek ewidencjonowania.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.