IBPP1/443-345/10/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010r. (data wpływu 19 kwietnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2010r. (data wpływu 8 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania odszkodowania otrzymanego z tytułu przeniesienia własności nieruchomości wynikającej z decyzji administracyjnej oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 kwietnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania odszkodowania otrzymanego z tytułu przeniesienia własności nieruchomości wynikającej z decyzji administracyjnej oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lipca 2010r. (data wpływu 8 lipca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 czerwca 2010r. IBPP1/443-345/10/AW

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym gruntów, które decyzją Wojewody z dnia 27 września 2005r. zostały przeznaczone pod budowę autostrady. Pomiędzy Wnioskodawcą a Dyrektorem GDDiA nie doszło do porozumienia odnośnie rozwiązania prawa wieczystego użytkowania objętych decyzją gruntów. Stąd też Wojewoda, decyzją z dnia 1 lutego 2010r. dokonał ich wywłaszczenia orzekając na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 4.472.658,00 zł. Zapadła decyzja, wskutek bezskutecznego upływu terminu do złożenia odwołania, stała się ostateczna w dniu 20 lutego 2010r.

Dla potrzeb ustalenia wartości orzeczonego odszkodowania w toku prowadzonego postępowania administracyjnego został sporządzony operat szacunkowy, w którym oszacowano wartość rynkową nieruchomości w wysokości 4.472.658,00 zł. Jak wynika z operatu określona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie wartość rynkowa przedmiotu wyceny nie zawiera podatku VAT i należy traktować ją jako wartość netto.

Do wypłaty odszkodowania zapadłą decyzją zobowiązano Generalnego Dyrektora DKiA w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu i odszkodowaniu podlegać będzie wykonaniu. Wpłaty odszkodowania w kwocie 4.472.658,00 zł Generalny Dyrektor DKiA dokonał w dniu 8 marca 2010r.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

* Odszkodowanie, o którym mowa we wniosku jest jedynym wynagrodzeniem otrzymanym przez Wnioskodawcę z tytułu wywłaszczenia,

* Wnioskodawca nie wystawił faktury na rzecz GDDKiA. W celu opodatkowania wskazanej we wniosku transakcji Wnioskodawca wystawił fakturę wewnętrzną,

* Faktyczne wydanie gruntów przez Wnioskodawcę na rzecz GDDiA nastąpiło 20 lutego 2010r.

* Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą do rozliczenia transakcji stała się decyzja z dnia 1 lutego 2010r. wydana przez Wojewodę o wywłaszczeniu i odszkodowaniu, która wobec jej niezaskarżenia podlegała wykonaniu z dniem 20 lutego 2010r. W związku z powyższym wystawiono fakturę wewnętrzną, którą ujęto w rejestrze sprzedaży i rozliczono w deklaracji VAT 7 za miesiąc luty 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania należy traktować jako wartość netto czy brutto...

2. Kiedy należy rozpoznać obowiązek podatkowy z tego tytułu i w jaki sposób należy fakt wywłaszczenia udokumentować...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonane przez Wojewodę wywłaszczenie prawa wieczystego użytkowania gruntu nastąpiło z nakazu władzy publicznej (w drodze decyzji administracyjnej) w zamian za odszkodowanie, co stanowi dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT:

„podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 - 22, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku”.

W związku z powyższym, kwotę odszkodowania należy traktować jako kwotę należną, a więc kwotę brutto zawierającą w sobie podatek należny. Podstawa opodatkowania powinna więc zostać ustalona w kwocie otrzymanego i orzeczonego odszkodowania, pomniejszonej o należny podatek, tj. w kwocie 3.666.113,11 zł (4.472.658,00 zł x 100/122).

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług:

„jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi”. Dostawa towarów w rozpatrywanym przypadku nastąpiła z chwilą uprawomocnienia się wydanej przez Wojewodę decyzji wywłaszczeniowej tj. z dniem 20 lutego 2010r., a tym samym obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż z dniem 27 lutego 2010r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei w myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, zgodnie z treścią art. 29 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 cyt. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r. przepisu § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym gruntów, które decyzją Wojewody z dnia 27 września 2005r. zostały przeznaczone pod budowę autostrady. Pomiędzy Wnioskodawcą a Dyrektorem GDDiA nie doszło do porozumienia odnośnie rozwiązania prawa wieczystego użytkowania objętych decyzją gruntów. Stąd też Wojewoda, decyzją z dnia 1 lutego 2010r. dokonał ich wywłaszczenia orzekając na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 4.472.658,00 zł. Zapadła decyzja, wskutek bezskutecznego upływu terminu do złożenia odwołania, stała się ostateczna w dniu 20 lutego 2010r.

Dla potrzeb ustalenia wartości orzeczonego odszkodowania w toku prowadzonego postępowania administracyjnego został sporządzony operat szacunkowy, w którym oszacowano wartość rynkową nieruchomości w wysokości 4.472.658,00 zł. Jak wynika z operatu określona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie wartość rynkowa przedmiotu wyceny nie zawiera podatku VAT i należy traktować ją jako wartość netto.

Do wypłaty odszkodowania zapadłą decyzją zobowiązano Generalnego Dyrektora DKiA w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu i odszkodowaniu podlegać będzie wykonaniu. Wpłaty odszkodowania w kwocie 4.472.658,00 zł Generalny Dyrektor DKiA dokonał w dniu 8 marca 2010r.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

* Odszkodowanie, o którym mowa we wniosku jest jedynym wynagrodzeniem otrzymanym przez Wnioskodawcę z tytułu wywłaszczenia,

* Wnioskodawca nie wystawił faktury na rzecz GDDKiA. W celu opodatkowania wskazanej we wniosku transakcji Wnioskodawca wystawił fakturę wewnętrzną,

* Faktyczne wydanie gruntów przez Wnioskodawcę na rzecz GDDiA nastąpiło 20 lutego 2010r.

* Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą do rozliczenia transakcji stała się decyzja z dnia 1 lutego 2010r. wydana przez Wojewodę o wywłaszczeniu i odszkodowaniu, która wobec jej niezaskarżenia podlegała wykonaniu z dniem 20 lutego 2010r. W związku z powyższym wystawiono fakturę wewnętrzną, którą ujęto w rejestrze sprzedaży i rozliczono w deklaracji VAT 7 za miesiąc luty 2010r.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

W przedmiotowej sytuacji, opodatkowaniu podlega przeniesienie własności nieruchomości gruntowej na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy). Odszkodowanie to pełni funkcję wynagrodzenia z tytułu dostawy towaru, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Należy stwierdzić, że przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii, czy wynagrodzenie (odszkodowanie) wypłacone w zamian za przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów uwzględnia podatek od towarów i usług i stanowi kwotę brutto, czy nie uwzględnia podatku od towarów i usług i stanowi kwotę netto. Strony powinny ewentualnie sięgnąć do odpowiednich przepisów innych gałęzi prawa (np. w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym do przepisów regulujących przygotowanie i realizację inwestycji w zakresie dróg krajowych).

Jeśli zatem zgodnie z odpowiednimi przepisami innych gałęzi prawa, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, Wnioskodawca za wywłaszczoną nieruchomość otrzyma wyłącznie kwotę odszkodowania, która będzie jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za oddane z mocy prawa Skarbowi Państwa grunty, to należy uznać, że jest to kwota należna z tytułu sprzedaży, czyli kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, którą dla wyliczenia obrotu (podstawy opodatkowania) należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT, dla którego wyliczenia należy zastosować metodę „w stu”. Metoda „w stu” pozwala na obliczanie podatku należnego, w której podstawą opodatkowania, wbrew zasadzie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, nie jest kwota netto, lecz kwota brutto, czyli cena w rozumieniu ww. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach.

Reasumując stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, w tym również dokonana z nakazu organu władzy publicznej, natomiast kwota odszkodowania, jeżeli jest jedynym wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy z tytułu dostawy nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, stanowi – w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT – kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług (o ile taki podatek od danej transakcji jest należny). Podstawą opodatkowania jest zatem kwota odszkodowania pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jeśli natomiast zgodnie z odpowiednimi dokumentami i przepisami innych gałęzi prawa, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, kwota odszkodowania nie jest jedyną kwotą należną Gminie za wywłaszczoną nieruchomość i z dokumentów, przepisów czy też uzgodnień pomiędzy stronami wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to kwota ta będzie kwotą netto.

Trzeba mieć bowiem na uwadze, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zawarty we wniosku opis stanu faktycznego wskazuje, iż przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem (nieruchomością) jak właściciel nastąpiło w dniu 20 lutego 2010r. w tym bowiem dniu uprawomocniła się decyzja Wojewody z dnia 1 lutego 2010r. o wywłaszczeniu i odszkodowaniu.

Zatem przyjąć należy, iż wydanie towaru w aspekcie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nastąpiło w dniu, w którym nieruchomość stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, czyli w dniu 20 lutego 2010r., w którym decyzja Wojewody stała się ostateczna.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z przytoczonym wcześniej przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Ponadto, w myśl art. 19 ust. 4 tej ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Powołane powyżej regulacje określają ogólne zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże stosownie do art. 19 ust. 22 tej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, późniejsze niż wymienione w ust. 1-21 oraz w art. 20 i art. 21 terminy powstania obowiązku podatkowego, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej.

Dla sytuacji przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, od dnia 1 stycznia 2010r. – na mocy ustawowej delegacji zawartej w art. 19 ust. 22 ustawy o VAT – przewidziano szczególny moment powstania obowiązku podatkowego określony w § 3 ust. 3 powołanego powyżej rozporządzenia, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Ponieważ wydanie towaru nastąpiło w dniu 20 lutego 2010r., tj. pod rządami nowego przepisu § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r., stąd w celu prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego należy stosować obowiązującą regulację i przyjąć, że obowiązek podatkowy dla powyższej dostawy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty tj. w przedmiotowej sprawie w dniu 8 marca 2010r.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy dodać, ze Wnioskodawca dokonaną dostawę winien udokumentować faktura VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, a nie faktura wewnętrzną oraz ująć tę transakcję w rozliczeniu za marzec 2010r. a nie za luty 2010r.

Ponadto tut. organ informuje, że określenie prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dotyczącej dostawy gruntu nie było przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż Wnioskodawca nie sformułował w tym zakresie pytania, ani też nie przedstawił własnego stanowiska, zatem zagadnienie to nie podlegało ocenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.