II SA/Bd 1348/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2011r. Prezydent Miasta B., po przeprowadzeniu postępowania wznowionego na wniosek E. Ł. z dnia [...] maja 2010 r., odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta B. Nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r., znak: [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie i zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń w budynku mieszkalnym przy ul. P. [...] (dz. [...], obr. ) w B. na gabinet masażu i biura (piwnice, parter i piętro) oraz mieszkanie na poddaszu wraz z wykonaniem przebudowy wewnętrznej instalacji wod-kan., wentylacji i elektrycznej.

Organ przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania wznowieniowego w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Prezydenta Miasta B. Nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r., znak: [...] na podstawie wniosku uczestniczki z dnia [...] maja 2010 r. opartego na przesłankach z art. 145 § 1 pkt 4 i pkt 5 K.p.a., Wnioskodawczyni podniosła, iż wskazana ostateczna decyzja Prezydenta Miasta B. nie uwzględnia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15.07.2009r., sygn. akt II SA/Bd 348/09, stwierdzającego nieważność decyzji Wojewódzkiego [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...].04.2009 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. z dnia [...].02.2009 r. Ponadto wskazała, że przyczyną wznowienia postępowania jest także fakt, iż nie brała ona w nim udziału jako strona bez własnej winy. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, po uchyleniu uprzednich decyzji przez organ drugiej instancji, organ pierwszej stwierdził, że nieruchomość E. Ł. znajduje się poza obszarem oddziaływania obiektu inwestora, a zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane, stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

Odnosząc się do drugiej przesłanki wznowieniowej, organ I instancji stwierdził, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15.07.2009 r., sygn. akt II SA/Bd 348/09, nie stanowi nowej okoliczność istotnej dla sprawy, ponieważ jego treść nie wpłynęłaby na odmienne rozstrzygnięcie sprawy, a decyzje, których nieważność została stwierdzona ww. wyrokiem, dotyczą postępowania egzekucyjnego w administracji. Nie została zatem spełniona przesłanka wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.

Wojewoda [...], po rozpatrzeniu sprawy na skutek odwołania E.Ł., decyzją z [...] marca 2011 r., na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane uchylił zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta B. w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji zbadał czy wniosek o wznowienie postępowania został złożony w terminie przewidzianym przez art. 148 § 2 K.p.a., natomiast nie odniósł się do kwestii zachowania terminu określonego w art. 148 § 1 K.p.a..

Organ II instancji stwierdził, że z akt sprawy wynika, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15.07.2009 r., sygn. akt II SA/Bd 348/09, stał się prawomocny w dniu 29.08.2009 r., zatem termin, o którym mowa w art. 148 § 1 K.p.a. upływał z dniem 29.09.2009 r. Wniosek o wznowienie postępowania z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 5 został złożony natomiast w dniu [...].05.2010 r., a zatem z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 148 § 1 K.p.a. W tej sytuacji w ocenie organu odwoławczego, organ I instancji winien skupić się wyłącznie na przedmiocie postępowania określonym w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., a pozostałą kwestię pozostawić bez rozpatrzenia z powodu uchybienia terminu. O tym fakcie powinien zamieścić informację w uzasadnieniu swojej decyzji. Ponadto organ odwoławczy dostrzegł brak dokumentów stwierdzających, że uczestniczka została poinformowana o możliwości wypowiedzenia się, przed wydaniem decyzji, co do zebranego materiału dowodowego, czym naruszono ogólne zasady K.p.a.

Powyższą decyzję zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy M. S., zarzucając naruszenie przez organ odwoławczy art. 138 § 2 K.p.a., z uwagi na brak potrzeby wyjaśnienia w całości lub znacznej części zakresu sprawy przez organ odwoławczy. Nadto zarzucił, że wskazane przez organ odwoławczy uchybienia nie miały wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, wyrokiem z dnia 2 listopada 2011r. sygn. akt II SA/Bd 612/11, uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] stwierdzając, że wniosek o wznowienie postępowania został wniesiony przez E. Ł. w terminie, a rola organu odwoławczego w niniejszej sprawie winna polegać na merytorycznym rozpoznaniu sprawy tj. dokonaniu oceny słuszności podjętej przez organ I instancji oceny, czy rzeczywiście uczestniczka nie powinna mieć statusu strony w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną z [...] lipca 2009 r., które organ odwoławczy w istocie przesądził już we wcześniejszej decyzji z [...] sierpnia 2010r.

Po ponownym rozstrzygnięciu sprawy, Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2012 r. znak [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane, uchylił zaskarżoną odwołaniem E. Ł. decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] stycznia 2011 r. o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji z dnia [...] lipca 2009r. nr [...] i stwierdził, że decyzja nr [...] Prezydenta Miasta B. z dnia 30 lipca 2009 r. znak [...] w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia M. S. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie i zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń w budynku mieszkalnym przy ul. P. [...] w B. na gabinet masażu i biura (piwnice, parter i piętro) oraz mieszkanie na poddaszu wraz z wykonaniem przebudowy wewnętrznej instalacji wod.-kan., wentylacji i elektrycznej, została wydana z naruszeniem prawa – art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. Jednocześnie organ odwoławczy odmówił jej uchylenia z powodu okoliczności, o których mowa w art. 146 § 2 K.p.a.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że E. Ł., która w ustawowym terminie zawnioskowała o wznowienie postępowania, wbrew stanowisku organu pierwszej instancji posiada przymiot strony postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezydenta Miasta B. z dnia [...] lipca 2009 r. w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia M.S. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych, bowiem jest właścicielem nieruchomości położonej w obszarze oddziaływania obiektu w rozumieniu art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane. Bezsporne w sprawie pozostaje, iż skarżąca bez swojej winy nie brała udziału w postepowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji. Wystąpienie przesłanki wznowieniowej z art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. obligowało organ pierwszej instancji do przeprowadzenia postępowania co do istoty sprawy stosownie do § 2 art. 149 K.p.a. Z tych powodów organ odwoławczy uznał, że decyzja organu pierwszej instancji został wydana z naruszeniem art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a.

Organ odwoławczy powołując się na ww. wyrok rozpoznał sprawę co do istoty wskazując, że zarzuty podnoszone przez wnioskującą sprowadzają się wyłącznie do stwierdzenia, że inwestycja generuje hałas na teren jej nieruchomości, co powoduje warunki uciążliwe ponad przeciętną miarę do normalnej egzystencji. Organ zauważył, że inwestycja obejmuje przebudowę i zmianę sposobu użytkowania pomieszczeń w budynku mieszkalny na terenie działki nr [...] na gabinet masażu i biura oraz mieszkanie na poddaszu. Wprowadzenie nowej funkcji nie wiąże się z realizacją robót budowlanych wpływających na konstrukcję budynku, wykonywanie robót zewnętrznych, jak i zmianą układu komunikacyjnego. Z przedłożonego projektu budowlanego wynika, ze ściany zewnętrzne budynku wykonane z cegły pełnej, ocieplone i obustronnie otynkowane stanowią właściwą przegrodę akustyczną eliminującą emitowane dźwięki z obiektu w kierunku budynku skarżącej emitowanego na sąsiedniej działce. W ocenie organu wprowadzone funkcje biurowe nie odbiegają w zasadniczy sposób od istniejącej wcześniej funkcji mieszkalnej i nie powodują immisji na sąsiednie nieruchomości ponad przeciętną miarę wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości. Nadto, na etapie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę, brak jest możliwości oceny emitowanych przez obiekt i jego użytkowników hałasów. Ocena taka możliwa jest na etapie użytkowania obiektu, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu, właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska wydaje decyzję w oparciu o przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska.

Organ podkreślił, że przedstawione w projekcie budowlanym rozwiązania zyskały pozytywnie zaopiniowane przez właściwych rzeczoznawców. Decyzja o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu została poprzedzona decyzją nr [...] Prezydenta Miasta B. z dnia [...] maja 2008 r. ustalającą warunki zabudowy dla tej inwestycji, zgodnie z którą zamierzenie to spełnia wymogi określone w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn.zm.). W ocenie organu odwoławczego decyzja o pozwoleniu na budowę nie wykazuje żadnej sprzeczności z powyższymi wymogami, wobec czego spowodowane w wyniku jej realizacji dolegliwości dla otoczenia nie mogą być zakwalifikowane jako naruszające uzasadnione interesy osób trzecich, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego.

W dalszej części uzasadnienia decyzji organ odwoławczy odniósł się do drugiej ze wskazanych we wniosku o wznowienie postępowania przesłanek tj. art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., opartej przez stronę na wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2009 r. sygn. akt II SA/Bd 348/09 stwierdzającym nieważność decyzji organów nadzoru budowlanego obydwu instancji (WINB z [...].04.2009r. oraz PINB z [...].02.2009r.) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego wszczętego na wniosek E. Ł. w sprawie samowolnej zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego budynku na cele biurowe i usługowe. Organ uznał, że w tym zakresie wniosek również został wniesiony w terminie określonym w art. 148 § 1 K.p.a. Jednakże w ocenie organu odwoławczego, przywoływany przez wnioskującą wyrok WSA, nie jest dla przedmiotowej sprawy nowym dowodem ani nową okolicznością, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., u jego podstaw legły wyłącznie kwestie proceduralne, a nie merytoryczne. Ponadto wyrok ten dotyczący innej sprawy, znany był Prezydentowi Miast B. w chwili wydania kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na wykonanie robót budowlanych związanych ze zmianą sposobu użytkowania przedmiotowego budynku.

Organ drugiej instancji podkreślił, że stosownie do art. 35 ust. 5 Prawa budowlanego właściwy organ może wydać decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę tylko w przypadku, jeżeli na terenie, którego dotyczy projekt zagospodarowania działki lub terenu, znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki (przez analogię też przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania obiektu). Zdaniem organu sytuacja taka w przedmiotowej sprawie jednak nie wystąpiła, bowiem z przedłożonego przez PINB dla Miasta B. protokołu z przeprowadzonych w dniu [...] lutego 2009 r. oględzin wynika jednoznacznie, że właściciele budynku przy ul. P. [...] zastosowali się do nałożonego obowiązku i przywrócili poprzedni sposób użytkowania tj. likwidacji funkcji biurowej i usługowej w obiekcie oraz funkcji mieszkalnej na poddaszu budynku. Dodatkowo Wojewoda wskazał, że ustalenia organu nadzoru budowlanego są w sprawie wiążące, a organ administracji architektoniczno-budowlanej nie może ich kwestionować. Z tych powodów organ uznał, ze przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. nie została spełniona.

W konsekwencji organ odwoławczy stwierdził, że przeprowadzone postępowanie wznowieniowe wykazało jedynie naruszenie w sprawie przepisów prawa procesowego – art. 145 1 pkt 4 K.p.a. (strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu), które nie miało jednak wpływu na prawidłowe zastosowanie przepisów prawa materialnego i nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia. Wszystkie okoliczności sprawy ustalone na podstawie całokształtu materiału dowodowego przemawiają za tym, że nie ma żadnych podstaw do wydania innej decyzji niż dotychczasowa. Z tego powodu organ nie uchylił decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] lipca 2009 r. a jedynie ograniczy się do stwierdzenia jej wydania z naruszeniem przepisów prawa.

E. Ł. zaskarżyła powyższą decyzję Wojewody [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 3 K.p.a. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi drugiej instancji. Skarżąca zarzuciła wydanie skarżonej decyzji z rażącym naruszeniem prawa, polegającym na wydaniu rozstrzygnięcia w sprawie zakończonej już uprzednio inną decyzją ostateczną – odmawiając skarżona decyzja z [...] lipca 2012r. uchylenia nieistniejącej decyzji Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] lipca 2009r., którą już wcześniej skutecznie Wojewoda [...] uchylił w całości własną ostateczną decyzją z dnia [...] sierpnia 2010r. znak [...].

W tym zakresie skarżąca wniosła o dopuszczenie i przeprowadzenie na rozprawie dowodu z treści sentencji ostatecznej decyzji administracyjnej Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2010r. w sprawie [...] uchylającej w całości decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] lipca 2009r. znak [...].

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w uzasadnieniu skarżonej decyzji. Zarzuty skargi organ uznał za nieuzasadnione, wskazując, że ostateczna decyzja z dnia [...] sierpnia 2010r. nie uchylono, jak podnosi skarżąca, pierwotnej decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] lipca 2009r. nr [...] o pozwoleniu na wykonanie przedmiotowych robót budowlanych w związku z e zmiana sposobu użytkowania pomieszczeń, lecz decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2010r. w przedmiocie odmowy uchylenia ww. decyzji z dnia [...]lipca 2009r. Wynika to wprost ze stanu faktycznego sprawy oraz treści uzasadnienia decyzji z [...] sierpnia 2010r.

Mimo zatem tego, że w rubrum tej decyzji organ pomyłkowo wskazał dwukrotnie na tą samą decyzję z dnia [...] lipca 2009 r., to jednak oczywistym jest, że uchylił decyzję organu pierwszej instancji w tej sprawie, czyli decyzję z dnia [...] czerwca 2010r., a sprawa wznowionego postępowania zakończonego decyzją tego organu z dnia [...] lipca 2009r. została przekazana do ponownego rozpatrzenia. Dodatkowo organ nadmienił, że ta oczywista omyłka została sprostowana postanowieniem z dnia [...] lipca 2012r.

Skarżąca wniosła o zawieszenie niniejszego postępowania (wniosek z [...] września 2012r.) do czasu zakończenia postępowania zażaleniowego prowadzonego przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie jej zażalenia na ww. postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012r. o sprostowaniu z urzędu oczywistej omyłki w decyzji z dnia [...] sierpnia 2010r., podnosząc, iż wynik tego postępowania może mieć istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia w sprawie. Postanowieniem z dnia 9 października 2012 r. sygn. akt II S.A./Bd 702/12 Sąd zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W dniu 7 listopada 2013r. Sąd podjął zawieszone postępowanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności z prawem działalności administracji publicznej - art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270, powoływanej dalej jako "P.p.s.a."), zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W myśl art. 145 § 1 pkt 1 P.p.s.a., uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji bądź postanowienia w całości albo w części następuje wyłącznie wtedy, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a); naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b); inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c). Sąd stwierdza nieważność zaskarżonego aktu lub stwierdza jego wydanie z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach (art. 145 § 1 pkt 2 i 3). Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 P.p.s.a.).

W świetle powyższych kryteriów uznać należy, że skarga jest zasadna aczkolwiek wadliwość zaskarżonej decyzji opiera się na innych naruszeniach prawa niż zarzucane w skardze.

Przedmiot sądowej kontroli w niniejszej sprawie stanowi decyzja Wojewody [...] z dnia [...] maja 2012 r. znak [...] wydana w trybie postępowania w sprawie wznowienia postępowania zakończonego wydaniem ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r. znak [...] w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia M. S. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie i zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń w budynku mieszkalnym przy ul. P. [...] (dz. [...], obręb [...]) w B. na gabinet masażu i biura (piwnice, parter i piętro) oraz mieszkanie na poddaszu wraz z wykonaniem przebudowy wewnętrznej instalacji wod-kan., wentylacji i elektrycznej, przywoływanej dalej jako: "decyzja nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r.". Skarżoną decyzją Wojewoda [...], działając jako organ odwoławczy, uchylił decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] stycznia 2011r. znak [...] o odmowie uchylenia ww. decyzji ostatecznej nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r., stwierdził, że decyzja nr [...] Prezydenta Miasta B. z dnia [...] lipca 2009 r. została wydana z naruszeniem prawa – art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. oraz odmówił jej uchylenia z powodu okoliczności, o których mowa w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. (nie uchyla się decyzji w przypadku, jeżeli w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.)

Na wstępie dalszych wywodów podkreślić należy, iż kontrolowane w niniejszym postępowaniu sądowoadministracyjnym decyzje organów administracji publicznej wydane zostały w, zainicjowanym wnioskiem E. Ł. z dnia [...] maja 2010r., jednym z nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego – postępowaniu w sprawie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną (rozdział 12 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz. 257, dalej przywoływanej jako "K.p.a."), realizującego wyjątek od zasady trwałości decyzji ostatecznych (art. 16 § 1 K.p.a.). Istotę postępowania wznowieniowego, stanowi weryfikacja decyzji ostatecznych dotkniętych istotnymi wadami proceduralnymi. Wady uznane przez ustawodawcę za przesłanki wznowienia postępowania (art. 145 § 1, art. 145a § 1 i art. 145b § 1) są istotnymi wadami postępowania, nie jest jednak wiadome, jaki wpływ wywarły one na decyzję administracyjną. Mogą spowodować więc jedynie wzruszalność decyzji. Dlatego też wznowienie postępowania polega na ponownym rozpatrzeniu sprawy w celu sprawdzenia, czy jakaś wada postępowania nie wpłynęła na treść rozstrzygnięcia. Skutki prawne decyzji wzruszalnych są zatem uznane przez prawo, a nowym aktem pozbawia się jedynie zdolności ich wywoływania na przyszłość.

W wyniku przeprowadzonego wznowionego postępowania mogą zapaść różne rozstrzygnięcia, w tym:

- decyzja odmawiającą uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy organ ustali, że brak jest podstaw wznowieniowych, co wyłącza dopuszczalność rozstrzygania o istocie sprawy (art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a.). Ustalenie to pozbawia bowiem organ możliwości przystąpienia do oceny decyzji dotychczasowej, a w szczególności oceny, czy zapadła ona z naruszeniem prawa,

- decyzja uchylająca decyzję dotychczasową, gdy organ stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, art. 145a § 1 lub 145b § 1 i orzekająca na nowo o istocie sprawy (art. 151 § 1 pkt 2 K.p.a.). Jest to w istocie jedna decyzja zawierająca te dwa elementy (por. wyrok NSA z dnia 26 września 2007 r., I OSK 1926/06, LEX nr 441107). Ta nowa decyzja musi rozstrzygać sprawę w całości,

- decyzja uchylająca decyzję dotychczasową i umarzająca postępowanie administracyjne,

- decyzja stwierdzająca wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa, którą organ wydaje wówczas, gdy zaszły co prawda przesłanki wznowienia, lecz jednocześnie wystąpiły przesłanki negatywne z art. 146 (art. 151 § 2 K.p.a.). W decyzji tej organ musi wskazać także okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji. W jej uzasadnieniu wykazać winien, że wadliwość procesowa nie wpłynęła na prawidłowe zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego, a więc stosując art. 146 § 2 k.p.a. wykazać, że decyzja dotychczasowa posiada jedynie wadliwości formalne, natomiast w całości była pozbawiona wadliwości materialnej. Oznacza to konieczność przeprowadzenia w całości postępowania, ograniczonego jedynie tożsamością sprawy, w zakresie przepisów materialnych mających zastosowanie w sprawie (por. wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia z dnia 12 kwietnia 2001 r., I SA 1289/99, LEX nr 54527). Wydana decyzja nie eliminuje wówczas decyzji dotychczasowej, lecz stanowi podstawę do wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym.

W okolicznościach niniejszej sprawy bezspornym pozostaje, że E. Ł. (zamieszkała przy ul. P. [...]) w dniu [...] maja 2010r., wniosła o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej wydaniem ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r. o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu M. S. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie i zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń w budynku mieszkalnym przy ul. P. [...] (dz. [...], obręb [...]) w B. na gabinet masażu i biura (piwnice, parter i piętro) oraz mieszkanie na poddaszu wraz z wykonaniem przebudowy wewnętrznej instalacji wod-kan., wentylacji i elektrycznej. Skarżąca powołała się na dwie z przesłanek wznowieniowych określonych w art. 145 § 1 pkt 4 i 5 K.p.a. tj. na całkowite pozbawienie jej, jako strony tego postępowania, udziału w nim (o prowadzonym przez Prezydenta Miasta B. postępowaniu i wydaniu decyzji nr [...], która stała się ostateczna z dniem [...] sierpnia 2009 r., dowiedziała się dopiero pośrednio z pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. z dnia [...] kwietnia 2010 r. - kierowanego do Rzecznika Praw Obywatelskich) oraz fakt, iż ostateczna decyzja nie uwzględnia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2009 r. sygn. akt II SA/Bd 348/09 stwierdzającego nieważność decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] kwietnia 2009 r. znak [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. z dnia [...] lutego 2009 r. znak [...]. Zdaniem skarżącej wyrok ten ma wpływ na treść kwestionowanej decyzji Prezydenta Miasta B., gdyż decyzja w przedmiocie pozwolenia na budowę nie mogła być wydana do czasu zakończenia postępowania administracyjnego toczącego się przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. w sprawie samowolnej zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego budynku mieszkalnego przy ul. P. [...] w B., która nadal nie została rozstrzygnięta przez ten organ. Do wniosku strona dołączyła pismo PINB z [...].04.2010r. oraz zażalenie na bezczynność PINB w przedmiocie niepodjęcia działań po ww. wyroku stwierdzającym nieważność decyzji oraz niewyegzekwowania w postępowaniu egzekucyjnym w administracji obowiązku wynikającego z decyzji PINB dla Miasta B. z dnia [...] sierpnia 2008 r. nałożonego na A.P., A.P. i M.S.

We wznowionym, postanowieniem Prezydenta Miasta B. z dnia [...] czerwca 2010r. (znak [...]), postępowaniu zapadło uprzednio wiele rozstrzygnięć organów administracji, które podlegały uchyleniu na skutek uchybień proceduralnych, głównie organu pierwszej instancji. Mając na uwadze zarzuty s