• II GZ 663/13 - Postanowie...
  28.03.2024

II GZ 663/13

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-12-13

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Zofia Przegalińska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Przegalińska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia H. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 17 października 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 432/13 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi H. Z. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne rolników postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 17 października 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 432/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w K., w sprawie ze skargi H. Z. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] czerwca 2013 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne rolników, odrzucił wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że skarżąca złożyła bezpośrednio do WSA w K. skargę na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] czerwca w sprawie odmowy skarżącej umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników. Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. odrzucił skargę H. Z. z powodu wniesienia jej po upływie ustawowego terminu. Postanowienie to doręczono skarżącej 14 sierpnia 2013 r.

W dniu 29 sierpnia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. wpłynął wniosek skarżącej o ustanowienie dla niej adwokata oraz zwolnienie jej od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach ustanowił dla niej adwokata oraz oddalił wniosek w pozostałym zakresie. W dniu 8 października 2013 r. Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła dla skarżącej adwokata w osobie J. S.

W dniu 16 września 2013 r. skarżąca złożyła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. wniosek o przywrócenie jej terminu do wniesienia skargi na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] czerwca 2013 r. Wniosek swój umotywowała pomyłką oraz brakiem wiedzy o tym, że skargę do sądu należało wnieść za pośrednictwem organu.

Sąd I instancji odrzucił powyższy wniosek wskazując, że w chwili jego złożenia skarżąca miała już ustanowionego profesjonalnego pełnomocnika, który został jej przyznany wskazanym wyżej postanowieniem Sądu z dnia 6 września 2013 r., doręczonym w dniu 11 września 2013 r. Co prawda pełnomocnik ten nie był wówczas jeszcze personalnie wskazany przez Okręgową Radę Adwokacką w K., gdyż zostało to uczynione dopiero w dniu 8 października 2013 r. Powyższe nie zmienia jednak faktu, że skarżąca miała ustanowionego pełnomocnika, mogła czekać na jego wyznaczenie i jego profesjonalną pomoc. Mimo takiej możliwości, zdecydowała się na osobiste działanie, co było możliwe zgodnie z treścią art. 34 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.), który stanowi, że strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia skargi został jednak złożony przez nią niezgodnie z art. 87 § 3 p.p.s.a. W związku z powyższym uznać należało, że wniosek ten, złożony bez pośrednictwa organu, był z mocy prawa niedopuszczalny.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik H. Z., zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania tj. art. 88 i art. 87 § 3 w zw. z art. 6 oraz art. 244 § 3 p.p.s.a. polegające na uznaniu za niedopuszczalny wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia skargi, skierowanego bezpośrednio do WSA w K., bez uprzedniego pouczenia jej o konieczności złożenia tego wniosku za pośrednictwem organu, względnie przesłania go do właściwego organu, mimo że skarżąca w chwili jego złożenia faktycznie działała bez pomocy pełnomocnika, który jeszcze wówczas nie był wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w K. Miało to istotny wpływ na wynik sprawy poprzez wydanie orzeczenia w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu.

W związku z powyższym wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Jak słusznie zauważył Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu, stosownie do art. 34 p.p.s.a., strona może działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocnika. Ustanowienie więc pełnomocnika nie zabrania jej możliwości osobistego działania przed sądem. Powyższy przepis ma na celu ułatwienie procedury sądowoadministracyjnej w ten sposób, że jego ustanowienie obliguje sąd do doręczenia pisma bezpośrednio pełnomocnikowi.

W rozpoznawanej sprawie wystąpiła sytuacja tego rodzaju, że po przyznaniu skarżącej prawa pomocy poprzez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, ale przed personalnym wskazaniem go przez właściwą Okręgową Radę Adwokacką, skarżąca złożyła bezpośrednio do Sądu I instancji wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, do dnia wskazania tego pełnomocnika przez Okręgową Radę Adwokacką w K. skarżąca faktycznie nie korzystała i nie mogła skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Stosownie zaś do art. 34 p.p.s.a. mogła działać samodzielnie. Skoro zaś działała samodzielnie, to Sąd I instancji winien był ją pouczyć o wymogu zawartym w art. 87 § 3 p.p.s.a., względnie przesłać jej wniosek do organu, którego decyzja była przedmiotem skargi. W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny podziela przyjęty w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym domniemanie, że pełnomocnik działa w ramach pełnomocnictwa, powstaje dopiero wówczas, gdy właściwy organ (w tym wypadku Okręgowa Rada Adwokacka w K.) kieruje do sądu pismo, w którym wskazuje tegoż pełnomocnika (tak: postanowienie NSA z d 12 lipca 2011 r., sygn. akt: II GZ 314/11). Do tego czasu brak zatem jakichkolwiek podstaw aby sądzić, że strona faktycznie korzysta z pomocy ustanowionego dla niej pełnomocnika, skoro jego tożsamość jeszcze nie jest nikomu znana. Wszelkie zatem czynności podejmowane przez stronę do czasu wyznaczenia pełnomocnika przez właściwy organ korporacji adwokackiej lub radcowskiej, są czynnościami podmiotu, który z przyczyn finansowych, aż do czasu wskazania personaliów tego pełnomocnika, nie ma możliwości podejmowania profesjonalnych działań.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...