• I SA/Wr 1641/13 - Postano...
  28.03.2024

I SA/Wr 1641/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2013-12-12

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Lidia Błystak /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale I wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od gier za czerwiec 2010 r. na skutek sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2013 r. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Skarżąca spółka, prowadząca działalność w branży gier losowych i zakładów wzajemnych, w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 1.559 zł, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych uzasadniając, że nie posiada środków na opłacenie wpisu sądowego od skargi, gdyż jej przychody znacząco zmalały w stosunku do roku 2009 i 2010 w związku z wprowadzeniem przepisów ustawy o grach hazardowych, drastyczną podwyżką podatku od gier i przeznaczaniem wpływających do spółki środków na regulowanie danin publicznoprawnych. Dalej spółka argumentowała, że obecnie eksploatuje około 200 automatów do gier, co stanowi 7% stanu z okresu obowiązywania prawa sprzed dnia 31 grudnia 2009 r. W rezultacie, nie posiada ona środków na bieżącą działalność, łączna kwota jej miesięcznych wydatków znacząco przekracza kwotę środków zgromadzonych na rachunku bankowym.

W oświadczeniu o majątku i dochodach skarżąca spółka podała, że wysokość kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych wynosi 2.500.000 zł, wartość jej środków trwałych – 4.657.599,66 zł, wysokość straty za ostatni rok obrotowy według bilansu – 888.485,30 zł, natomiast na jej rachunkach bankowych dokonano zabezpieczenia do wysokości 6.537.866,11 zł.

Z przesłanych na wezwanie referendarza sądowego dokumentów wynika, że w że w latach 2011 i 2012 skarżąca spółka poniosła stratę w kwocie odpowiednio 2.567.932,97 zł i 888.485,30 zł (przy przychodach w kwocie odpowiednio 146.143.256,29 zł i 148.551.284,25 zł), dokonała odpisów amortyzacyjnych w kwocie odpowiednio 2.398.523,49 zł i 1.726.038,58 zł, na dzień 31 grudnia 2012 r. jej aktywa miały wartość 5.312.416,45 zł, kapitał zapasowy – 1.196.194,89 zł, natomiast w lipcu, sierpniu i wrześniu 2013 r. spółka dokonała dostawy towarów oraz świadczyła usługi o wartości odpowiednio 6.804.425 zł, 6.602.690 zł i 7.257.526 zł; na dzień 31 grudnia 2012 r. realizowała ona inwestycje długoterminowe o wartości 901.793,94 zł i inwestycje krótkoterminowe o wartości 2.090.462,23 zł.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2013 r. referendarz sądowy odmówił stronie przyznania prawa pomocy.

W sprzeciwie strona podniosła, że wielomilionowe obroty spółki w ostatnim okresie działalności, wykazane przy wniosku o przyznanie prawa pomocy, mają tak dużą wartość tylko w ujęciu księgowym, a w żadnym razie nie w realnym wymiarze wpływów. Wskazana kwota stanowi bowiem sumę wszystkich wpłat do automatów gier eksploatowanych przez stronę w całym kraju. Kwocie tej odpowiada natomiast, również wyłącznie księgowa, zbliżona, wielomilionowa wartość wygranych wypłaconych z owych automatów. Wysokie obroty są zatem wyrazem polityki rachunkowości, wymuszonej przez administrację podatkową i przerysowują obraz rzeczywistego rozmiaru działalności prowadzonej przez spółkę. Wartość wpływów do spółki skorygowana musi zostać dodatkowo o podatek od gier. Uwzględnić także należy koszty związane bezpośrednio z eksploatacją urządzeń do gier, w tym czynsze najmu powierzchni pod urządzenia oraz kosztów bieżącego serwisowania i obsługi automatów oraz bieżącą obsługą administracyjną. Pozostała po odliczeniach kwota podlega zajęciu związanemu z zabezpieczeniami dokonanym na rachunkach bankowych.

Wobec powyższego spółka funkcjonuje obecnie w sytuacji, gdy nie jest w stanie zgromadzić żadnych rezerw finansowych, albowiem uniemożliwia to istniejące zabezpieczenie rachunków bankowych. Każda nadwyżka finansowa podlega bowiem zajęciu z tego tytułu. Strona nie jest zatem w stanie zgromadzić łącznie kwoty około 300.000 zł tytułem wpisów sądowych w sprawach prowadzonych równolegle w sądach administracyjnych na terenie całego kraju.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Mając powyższe na uwadze Sąd ponownie rozpoznał na podstawie zebranego materiału dowodowego wniosek strony o przyznanie jej prawa pomocy, stosując przepisy regulujące kwestię zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem intencją wnioskodawcy w niniejszej sprawie było uzyskanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z treści tego przepisu wynika wprost, że ciężar dowodu okoliczności uzasadniających wniosek spoczywa na stronie zwracającej się o takie prawo, zaś rozstrzygnięcie w zakresie prawa pomocy ma charakter uznaniowy, co oznacza, że nawet jeżeli zostałaby spełniona przesłanka braku dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania, rozpoznający wniosek nie musi się przychylić do zgłoszonego żądania, a jedynie może przyznać to prawo jeżeli uzna, że zachodzi taka potrzeba. Ponadto osoba prawna obowiązana jest wykazać nie tylko, że nie posiada niezbędnych środków na pokrycie kosztów postępowania sądowego, ale również, że podjęła wszelkie niezbędne kroki, aby zdobyć fundusze na pokrycie wydatków związanych z postępowaniem.

Wedle przekonania Sądu, w świetle przedstawionych przez spółkę okoliczności oraz przedłożonych dokumentów, nie można przyjąć, że skarżąca nie jest w stanie ponieść koniecznych kosztów sądowych. Przy czym dodać należy, że wniosek spółki o przyznanie prawa pomocy rozpoznawany był z uwzględnieniem obciążenia wynikającego ze wszystkich zawisłych w tym Sądzie spraw.

Przede wszystkim wskazać należy, że do chwili obecnej strona prowadzi działalność gospodarczą relatywnie dużych rozmiarów. Skarżąca w 2012 r. osiągnęła przychód w wysokości ponad 148.000.000 zł, ponosząc stratę, która nie wyniosła nawet 1% wartości przychodu. Natomiast za miesiące lipiec, sierpień i wrzesień 2013 r. za dokonywanie dostaw towarów i świadczenie usług, otrzymała zapłatę w łącznej kwocie 20.664.641 zł.

Należy zauważyć, że w przypadku przedsiębiorców miarodajną dla oceny zdolności płatniczych podmiotu nie jest kategoria "dochodu", lecz "przychodu", gdyż istnieją legalne instrumenty podatkowe pozwalające na równoważenie kosztów i przychodów tak, by w końcowym rozliczeniu minimalizować bądź w ogóle eliminować obciążenia podatkowe. Strata jest wyłącznie wynikiem bilansowym i nie stanowi automatycznie o braku środków finansowych. Jej powstanie nie oznacza więc jeszcze utraty płynności finansowej.

Z przedłożonych dokumentów wynika, że w obecnej chwili strona prowadzi działalność gospodarczą w niezakłócony sposób. Dopiero w przyszłości, w przypadku nienastąpienia zmian w prawie, skarżąca będzie zmuszona zmienić profil działalności. W punkcie drugim sprawozdania finansowego, dotyczącym założeń kontynuacji działalności gospodarczej wskazano że "Zarząd Spółki stwierdza na dzień podpisania sprawozdania finansowego istnienie faktów i okoliczności, które wskazują na zagrożenia w postaci różnorakich ograniczeń o charakterze administracyjnym dla możliwości kontynuacji przez Spółkę działalności w dotychczasowym zakresie. Sytuacja prawna po wejściu w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. ustawy o grach hazardowych zmieniła całkowicie warunki prowadzenia działalności. Obowiązujące obecnie przepisy nie dają możliwości uzyskiwania nowych zezwoleń na działalność w zakresie automatów o niskich wygranych oraz salonów gier. Istnieje jedynie możliwość kontynuowania działalności w oparciu o zezwolenia uzyskane na podstawie przepisów sprzed 1 stycznia 2010 r. Jeśli nie nastąpi zmiana przepisów prawa to działalność prowadzona przez Spółkę, przy braku zmiany profilu dotychczasowej działalności, zakończy się najpóźniej w 2015 r.". Ze sprawozdania nie wynika natomiast, że na skutek zmian w prawie lub na skutek zdarzeń gospodarczych, w chwili obecnej spółka ma problemy z płynnością finansową.

Jak wynika z odpisów deklaracji VAT-7 za okres od lipca do września 2013 r. oraz bilansu, działalność gospodarcza skarżącej generuje znaczny obrót, zaś na koniec 2012 r. wartość kapitału zapasowego wynosiła 1.196.194,89 zł, a posiadanych inwestycji długo i krótkoterminowych, odpowiednio – 901.793,94 zł i 2.090.462,23 zł. Warto także odnotować, że w bilansie po stronie kosztów uzyskania przychodów znajdują się wartości w postaci odpisów amortyzacyjnych, a zatem są to jedynie pozycje księgowe, które wpływają na ostateczny wynik finansowy. Już te wartości pozwalają na stwierdzenie, że skarżąca była w stanie zgromadzić środki na poczynienie wydatków z tytułu wpisu sądowego od skargi.

Skarżąca podniosła również, że jej rachunki bankowe są zajęte w postępowaniu zabezpieczającym. Okoliczność ta, w ocenie Sądu, nie może przemawiać za uwzględnieniem wniosku skarżącej. Wyjaśnić bowiem trzeba, że samo zabezpieczenie nie uniemożliwia gromadzenia i wydatkowania środków pieniężnych koniecznych dla pokrycia niezbędnych wydatków. Z treści art.166a § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz.1015 ze zm.) wynika, że za zgodą organu egzekucyjnego mogą być dokonywane wypłaty z zajętego w celu zabezpieczenia rachunku bankowego zobowiązanego, o ile ten przedstawi wiarygodne dokumenty świadczące o konieczności poniesienia tych wydatków dla wykonywania działalności gospodarczej. Dotyczy to również kosztów sądowych, albowiem te postrzegane są jako normalne koszty prowadzonej działalności, które służą do dochodzenia praw przed sądem.

Mając powyższe na względzie należy uznać, że wpisy od skarg wynikające ze wszystkich zawisłych w tut. Sądzie spraw, które są zwykle najwyższym kosztem w postępowaniu sądowoadministracyjnym, są dla strony kwotą nieprzekraczającą jej możliwości płatniczych.

Sąd przy ocenie wniosku strony wziął także pod uwagę ciążące na niej koszty wynikające ze spraw w innych sądach i uznał, że nawet podana przez skarżącą kwota około 300.000 zł, możliwa jest do uiszczenia ze środków posiadanych przez stronę lub możliwa do uzyskania w drodze kredytu bankowego. Skarżąca nie wykazała, że nie posiada zdolności kredytowej.

W istocie rzeczy prawo pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania sądowego ze środków publicznych i przez to zwolnienie z obowiązków ponoszenia kosztów postępowania sądowego powinno się sprowadzać wyłącznie do przypadków, w którym zdobycie przez stronę środków do sfinansowania udziału w tym postępowaniu jest niemożliwe.

Zdaniem Sądu, ocena sytuacji skarżącej w powiązaniu z przedłożoną dokumentacją nie daje podstaw do uznania, że skarżąca spełniła przesłanki do przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Mając powyższe na uwadze, działając na podstawie art. 246 § 2 pkt 2) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...