IV SA/Wa 2054/13

Uzasadnienie

W dniu [...] sierpnia 2011 r. V. S. wystąpił do Wojewody

[...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas

oznaczony. W uzasadnieniu wniosku powołał się na sprawowaną wraz z żoną L. S. opiekę nad obywatelką polską H. H., będącą ciotką żony wnioskodawcy, od której otrzymali darowizną w postaci działki z zabudowaniami, oraz na posiadanie 200 udziałów w V. Sp. z o.o., w ramach której L. S. (posiadająca 800 udziałów) świadczy usługi rehabilitacyjne dla osób niepełnosprawnych.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].12.2011 r. orzekł o odmowie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. W podstawie prawnej decyzji powołano art. 57 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 53 ust. 1 pkt 2 i art. 53a ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia stwierdzono, że cudzoziemiec nie udokumentował, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza jest korzystna dla gospodarki narodowej.

Od powyższego rozstrzygnięcia strona złożyła odwołanie do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, który decyzją z dnia [...] kwietnia 2012r. uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W toku ponownego rozpatrywania sprawy powinno nastąpić uzupełnienie materiału dowodowego oraz dokonanie ponownej oceny czy działalność gospodarcza prowadzona przez cudzoziemca jest korzystna dla gospodarki krajowej oraz ustalenie czy powołana okoliczność z art. 53a ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach uzasadnia jego zamieszkiwanie na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 3 miesiące, a następnie dokonanie oceny, czy strona spełnia przesłanki, określone w art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach. Analizując kwestię posiadania przez stronę stabilnego i regularnego źródła dochodu należy uwzględnić fakt otrzymywania przez cudzoziemca świadczeń emerytalnych.

W dniu [...] października 2012r. Wojewoda [...] wydał decyzję ponownie odmawiającą udzielenia zainteresowanemu wnioskowanego zezwolenia. W podstawie prawnej decyzji powołano tym razem art. 57 ust. 1 pkt 1 i 6a w związku z art.53 ust. 1 pkt 2 i;art. 53a ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o cudzoziemcach. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia ponownie stwierdzono, że cudzoziemiec nie udokumentował, iż prowadzona przez niego i żonę działalność gospodarcza jest korzystna dla gospodarki narodowej. Podniesiono przy tym, że wyżej wymieniona spółka nie poczyniła żadnych inwestycji i w roku 2011 osiągnęła niski dochód w kwocie 6410 zł., od którego odprowadzony został podatek w wysokości 1217 zł. oraz, że Spółka zatrudnia tylko 2 obywateli polskich na 1/4 etatu. Ponadto stwierdzono, że nie sposób uznać, iż pobyt wnioskodawcy w Polsce jest związany z opieką sprawowaną nad H. i H. Powołano wypowiedź H. H. w czasie przesłuchania w dniu [...] sierpnia 2012r., kiedy stwierdziła, że państwo S. nigdy z nią nie mieszkali tylko ją odwiedzali, oraz że mieszkają w G. W związku z powyższym organ pierwszej instancji zarzucił V. S., że w przedmiotowym wniosku podał nieprawdziwe dane odnośnie miejsca zamieszkania, czym wyczerpał dyspozycję art. 57 ust. 6a ustawy o cudzoziemcach.

W ustawowym terminie j V. S. wniósł do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców odwołanie; od wyżej wskazanej decyzji, wnosząc o jej uchylenie. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2013 Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy decyzjè organu I instancji podtrzymując ustalenia, poczynione przez ten organ.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji. Zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności art.53 ust.1| pkt 2 i ust.4, 53a ust.1 pkt 2 i 4 oraz art. 57 ust 1 pkt 6a ustawy o cudzoziemcach i Ponadto zarzucił naruszenie przepisów postępowania, w

szczególności art. 7, 8, 9, 11, 77, 80 i 136 k.p.a.

W odpowiedzi na j skargę organ wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał stanowisko, przedstawione w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (D.U. nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (D.U. nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej w skrócie: P.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do pierwszego z zarzutów skargi tj. naruszenia art 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach poprzez "badanie czy prowadzona przez wnioskodawcę działalność gospodarcza przynosi korzyść dla państwa polskiego, podczas gdy wnioskodawca nie może być uznany za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów tak kodeksu cywilnego jak i innych obowiązujących aktów prawnych, albowiem posiada jedynie udziały w polskich spółkach prawa handlowego, a ponadto poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że działalność V. Sp. z o.o. jest niekorzystna dla gospodarki polskiej". Zdaniem Sądu skarżący sam sobie nim zaprzecza, bo skoro kwestionuje iż jest przedsiębiorcą, powstaje wątpliwość czy można w ogóle badać (jako przesłankę udzielenia przedmiotowego zezwolenia) korzyści dla gospodarki narodowej, wynikające z prowadzenia działalności przez spółkę V. Ponieważ skarżący kwestie te podnosi w jednym zarzucie skargi, konieczne jest ich rozważenie.

Do akt sprawy przedłożono odpis z Krajowego Rejestru Przedsiębiorców potwierdzający fakt zarejestrowania w dniu [...].09.2008r. U. Sp. z o.o., następnie przekształconej w F. Sp. z o.o. W wymienionej Spółce skarżący posiada 200 udziałów o łącznej wartości 10.000,00 zł, natomiast jego żona –L. S. posiada pozostałą część udziałów o łącznej wartości 40.000,00 zł. Prezesem zarządu Spółki jest osoba trzecia. Przedmiotem aktualnej działalności Spółki jest m.in. działalność fizjoterapeutyczna, działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej, działalność ogólnobudowlana (począwszy od rozbiórek, przygotowania terenu pod budowę po wykonanie konstrukcji i pokryć dachowych). Przepis art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach stanowi, że zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który prowadzi działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w tym ust. 1 pkt 2.

Jak trafnie zauważył organ, pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U z 2010r. Nr 220 poz. 1447). Zgodnie z tym przepisem, działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Posiadanie udziałów (wspólnie z żoną) w spółce z o.o. V. nie może być - samo w sobie- uznane za korzystne dla gospodarki narodowej, a w szczególności przyczyniające się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy. Przepis art. 53 ust. 4 ustawy o cudzoziemcach stanowi, że cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonujący lub zamierzający wykonywać pracę w utworzonej przez siebie spółce komandytowej, spółce komandytowo-akcyjnej, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółce akcyjnej albo w takiej spółce, do której przystąpił lub objął bądź nabył jej udziały lub akcje, jest obowiązany wykazać, że działalność tej spółki spełnia warunki określone w sprawia, że skarżący jest uznawany za prowadzącego działalność gospodarczą w Polsce.

Jak trafnie zauważyły organy, w niniejszej sprawie znajduje zastosowanie art. 53 ust. 1 pkt 2 oraz art. 53 ust. 4 ustawy o cudzoziemcach i dlatego organy zasadnie badały korzyści z działalności gospodarczej cudzoziemca dla gospodarki Polski.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2005r (II OSK 201/05), działalność gospodarcza musi być korzystna dla gospodarki narodowej, a nie tylko dla podmiotu gospodarczego, który taką działalność prowadzi. W myśl wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2004r. (V SA/Wa 627/04 LEX nr 160777) niskie zyski osiągane przez spółkę skłaniają do wyrażenia poglądu, że przedłużenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony byłoby sprzeczne z interesem publicznym. Sam fakt zarejestrowania działalności gospodarczej nie jest samoistną przesłanką skutkującą udzieleniem cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Przy rozpatrywaniu wniosków dot. udzielenia przedmiotowego zezwolenia należy brać pod uwagę także takie okoliczności, jak zakres inwestycji, tworzenie miejsc pracy, itp.

Skarżący, prowadząc w Polsce działalność gospodarczą, osiąga z niej bardzo niskie dochody i zatrudnia 1 lub 2 osoby na Va etatu za niskie wynagrodzenie. W tej sytuacji nie sposób uznać, że jego działalność jest korzystna dla gospodarki narodowej Polski. Uznanie działalności za korzystną powinno wynikać z obiektywnej oceny sytuacji, a nie z subiektywnego przekonania strony. Sąd podziela stanowisko organów, że działalność gospodarcza skarżącego nie jest korzystna dla gospodarki narodowej naszego kraju w rozumieniu art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Wskazują na to niskie dochody osiągane z tej działalności, niska liczba i jakość tworzonych miejsc pracy oraz charakter tej działalności, ograniczający się głównie do usług w dziedzinie masażu rehabilitacyjnego przy braku dających się dostrzec perspektyw rozwoju tej działalności. Zasadnie zauważyły organy, że taką działalność gospodarczą może cudzoziemiec prowadzić, przebywając w naszym kraju na podstawie stosownej wizy. Brak jest zatem- zdaniem Sądu- podstaw do udzielenia skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Sąd podziela konstatację organów, że w przedmiotowej sprawie znajduje więc zastosowanie art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, który stanowi, że cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 53-53b. Osiąganie świadczenia emerytalnego przez skarżącego również nie jest przesłanką udzielenia mu przedmiotowego zezwolenia.

Zdaniem Sądu w sprawie nie doszło też do naruszenia przepisu art. 53a ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o cudzoziemcach. Stanowi on, że zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony można udzielić cudzoziemcowi, który:

- ze względu na więzi o charakterze rodzinnym zamierza dołączyć do obywatela

polskiego lub obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub z nim przebywać,

- wykaże, że zachodzą okoliczności inne niż określone w pkt 1-3b lub w art. 53 ust. 1

- jeżeli okoliczność, która jest podstawą ubiegania się o zezwolenie, uzasadnia jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy, niż 3 miesiące.

Przepis ten podlegał analizie, gdyż jako dodatkowe uzasadnienie ubiegania się o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony skarżący przedstawił opiekę nad ciotką żony – H. H. W aktach sprawy znajduje się akt notarialny darowizny z dnia [...] grudnia 2006r., którym pani H. H. darowała państwu S. działkę nr [...] położoną w W. gm. K. stanowiącą grunty orne, użytki rolne, zabudowania i sad o łącznej powierzchni 0.49.92 ha. Jednak H. H. w trakcie wywiadu przeprowadzonego z nią w dniu [...] sierpnia 2012r, stwierdziła m. in. że wniosła sprawę do sądu o wycofanie darowizny, albowiem przy podpisywaniu darowizny u notariusza nie była świadoma tego, co podpisuje, a państwo S. oszukali ją, nadużywali jej gościnności i wcale jej nie pomagali. H. H. stwierdziła ponadto, że państwo S. nigdy z nią nie mieszkali i nie mieszkają. Dodała, iż cały czas mieszkają w G., a ostatni raz widziała ich we wrześniu 2011 r. oraz, że państwo S. zarejestrowali na jej adres firmę bez jej wiedzy i zgody. Trafnie oceniły zatem organy materiał dowodowy uznając, że jednoznacznie wynika z niego, iż państwo S. faktycznie nie sprawują i nie sprawowali opieki nad H. H., z wypowiedzi której można jednoznacznie wywnioskować, że takiej opieki sobie nie życzy. Powyższe potwierdził skarżący dnia [...] sierpnia 2012r. kiedy stwierdził, iż wraz z żoną mieszkają w G. i nigdy nie mieszkali z H. H., a jedynie odwiedzali ją w weekendy i usiłowali jej pomagać rąbiąc drewno, jednak ona nie chce już ich pomocy.

Zdaniem Sądu zasadnie uznały organy, że brak podstaw do udzielenia skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53a ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o cudzoziemcach z uwagi na nie spełnienie przesłanek tego przepisu.

We wniosku jako miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemiec wskazał miejscowość W. [...] gm. K.. Z materiału dowodowego wynika, że skarżący nigdy nie mieszkał pod tym adresem, mimo, że był tam okresowo zameldowany. Fikcją okazał się również adres siedziby wyżej wskazanej Spółki, co wynika ze wskazanego wyżej wywiadu z H. H. Podanie niewłaściwego adresu pobytu stanowi przesłankę do zastosowania art. 57 ust. 1 pkt 6a ustawy o cudzoziemcach który stanowi, że cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje. Każdy cudzoziemiec ma obowiązek starannego wypełnienia wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony po zaznajomieniu się z zawartym w nim pouczeniem i przewidzianymi w nim konsekwencjami prawnymi udzielenia błędnych lub fałszywych j informacji oraz, że konsekwencje te obciążają wnioskodawcę. W uzasadnieniu wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony skarżący wskazał na polskie pochodzenie swojej żony L. S. W toku postępowania odwoławczego w przedmiotowej sprawie strona dostarczyła akt notarialny nabycia przez państwa S. lokalu mieszkalnego w G. przy ul. [...]. Sąd zgadza się z poglądem organów, że ani posiadanie polskiego pochodzenia żony skarżącego, ani nabycie w Polsce nieruchomości mieszkalnej, czy darowizna nieruchomości w postaci działki, nie stanowi uzasadnienia do udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Sąd podziela stanowisko organów, że brzmienie art. 57 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach ("cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony...') oznacza, iż podjęcie przedmiotowego rozstrzygnięcia jest obligatoryjne. Wobec powyższego wynikająca z art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego zasada, iż sprawę należy załatwić zgodnie z wnioskiem strony o ile nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny uwzględniając słuszny interes strony - doznaje istotnego ograniczenia. Zastosowanie w/w zasady nie może bowiem prowadzić do naruszenia przepisów prawa materialnego.

Sąd za nieuzasadnione znał pozostałe zarzuty naruszenia prawa procesowego i nie stwierdził istnienia innych wad, które nakazywałyby usunięcie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Na marginesie tylko Sąd zauważa, że w dniu [...] czerwca 2013r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wydał decyzję utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2012r orzekającą o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie również L. S., żonie skarżącego. Skarga od tej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie została oddalona.