I SA/Lu 869/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-12-05Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krystyna Czajecka-Szpringer /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka- Szpringer po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia - przyznać A. W. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w L.
Uzasadnienie
Skarżący w toku postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Jednocześnie w piśmie z dnia 14 listopada 2013 r. skarżący wyjaśnił, że dodatkowe dokumenty, które zamierzał złożyć do wniosku o przyznanie prawa pomocy przez zapomnienie zostawił na przystanku i już ich nie odzyskał.
W tych okolicznościach, mając na względzie, że skarżący zainicjował przed sądem kilkadziesiąt spraw i wnioskował już o przyznanie prawa pomocy w całkowitym zakresie, dokonując oceny zasadności niniejszego wniosku, Sąd uznał za stosowne odwołanie się do dokumentów i oświadczeń złożonych przez skarżącego w innych sprawach (np. o sygn. akt I SA/Lu 323/13, I SA/Lu 326/13).
Z informacji zawartych we wniosku i przedłożonych dokumentów wynika, że skarżący od dwóch lat jest osobą bezrobotną, a od ponad półtora roku nie posiada prawa do zasiłku dla bezrobotnych (z dniem 31.05.2011 r. skarżący wykreślił prowadzoną działalność gospodarczą – obróbka mechaniczna elementów metalowych). Obecnie nie ma dochodów i środków do życia. Od stycznia 2013 r. pozostaje w separacji orzeczonej przez sąd. W utrzymaniu pomaga mu matka (zakup żywności i leków). Skarżący podał, że jest współwłaścicielem mieszkania o pow. 40 m2 oraz domu o pow. 60 m2 wymagający kapitalnego remontu, obciążonego hipoteką z tytułu zaciągniętego kredytu w wysokości 72.275 zł (na dzień 15.03.2013 r. do spłaty pozostawała kwota 64.295,54 zł). Skarżący w okresie od 1.06.2013r. do 31.07.2013 r. korzystał z zasiłku okresowego z tytułu bezrobocia w kwocie 271 zł. Koszty utrzymania mieszkania ponosi w całości żona, a z zeznań podatkowych wynika, że w 2012 r. skarżący osiągnął dochód w kwocie 438,50 zł, a małżonka skarżącego dochód w kwocie 22.919,32 zł, natomiast w 2011 r. dochód podatnika wyniósł 4.181,18 zł, a małżonki 20.445 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, że postanowieniem z dnia 5 grudnia 2013 r. Sąd odrzucił skargę w niniejszej sprawie. Podstawę odrzucenia stanowił art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "ppsa"). Orzeczenie to nie jest prawomocne.
Tym samym wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy może zostać rozpoznany co do ewentualnych przyszłych kosztów postępowania.
Zgodnie z art. 245 § 1 i 2 ppsa, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj. takim jakiego żąda skarżący, obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego.
Rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku sprowadzało się zatem do zbadania, czy w niniejszej sprawie spełniona została przesłanka wynikająca z art. 246 § 1 pkt 1 ppsa, zgodnie z którym, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym uzależnione jest od wykazania, że nie jest ona w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Podkreślić należy, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest formą jej finansowania z budżetu państwa i przez to powinno sprowadzać się jedynie do przypadków, w których strona nie posiada rzeczywiście dostatecznych środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym i wykaże to w sposób przekonywujący.
Tym samym skorzystać z tego uprawnienia mogą jedynie osoby w rzeczywiście ciężkiej sytuacji finansowej, pozbawione majątku, stałego miesięcznego dochodu lub uzyskujące go w takiej wysokości, że nie są w stanie uiścić najmniejszych nawet należności związanych z postępowaniem sądowym. Prawo pomocy ma bowiem służyć jedynie tym osobom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (np osobom bezrobotnym, korzystającym z pomocy społecznej, czy też otrzymującym bardzo niskie świadczenia emerytalno-rentowe).
Skarżący jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku (zaświadczenie MUP z dnia 23 września 2013 r.). Pozostaje na utrzymaniu matki. Koszty utrzymania mieszkania ponosi w całości żona, z którą skarżący pozostaje w separacji. Skarżący korzysta z pomocy społecznej i nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Ponadto jest przewlekle chory (przewlekła zaporowa choroba płuc).
Zatem, w ocenie Sądu, sytuacja materialna strony jest trudna i pozwala przyjąć, że obecnie skarżący nie dysponuje środkami umożliwiającymi pokrycie jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z tych względów, na podstawie art. 245 § 1 i 2 w związku z art. 246 § 1 pkt 1 ppsa, orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krystyna Czajecka-Szpringer /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka- Szpringer po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia - przyznać A. W. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w L.
Uzasadnienie
Skarżący w toku postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Jednocześnie w piśmie z dnia 14 listopada 2013 r. skarżący wyjaśnił, że dodatkowe dokumenty, które zamierzał złożyć do wniosku o przyznanie prawa pomocy przez zapomnienie zostawił na przystanku i już ich nie odzyskał.
W tych okolicznościach, mając na względzie, że skarżący zainicjował przed sądem kilkadziesiąt spraw i wnioskował już o przyznanie prawa pomocy w całkowitym zakresie, dokonując oceny zasadności niniejszego wniosku, Sąd uznał za stosowne odwołanie się do dokumentów i oświadczeń złożonych przez skarżącego w innych sprawach (np. o sygn. akt I SA/Lu 323/13, I SA/Lu 326/13).
Z informacji zawartych we wniosku i przedłożonych dokumentów wynika, że skarżący od dwóch lat jest osobą bezrobotną, a od ponad półtora roku nie posiada prawa do zasiłku dla bezrobotnych (z dniem 31.05.2011 r. skarżący wykreślił prowadzoną działalność gospodarczą – obróbka mechaniczna elementów metalowych). Obecnie nie ma dochodów i środków do życia. Od stycznia 2013 r. pozostaje w separacji orzeczonej przez sąd. W utrzymaniu pomaga mu matka (zakup żywności i leków). Skarżący podał, że jest współwłaścicielem mieszkania o pow. 40 m2 oraz domu o pow. 60 m2 wymagający kapitalnego remontu, obciążonego hipoteką z tytułu zaciągniętego kredytu w wysokości 72.275 zł (na dzień 15.03.2013 r. do spłaty pozostawała kwota 64.295,54 zł). Skarżący w okresie od 1.06.2013r. do 31.07.2013 r. korzystał z zasiłku okresowego z tytułu bezrobocia w kwocie 271 zł. Koszty utrzymania mieszkania ponosi w całości żona, a z zeznań podatkowych wynika, że w 2012 r. skarżący osiągnął dochód w kwocie 438,50 zł, a małżonka skarżącego dochód w kwocie 22.919,32 zł, natomiast w 2011 r. dochód podatnika wyniósł 4.181,18 zł, a małżonki 20.445 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, że postanowieniem z dnia 5 grudnia 2013 r. Sąd odrzucił skargę w niniejszej sprawie. Podstawę odrzucenia stanowił art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "ppsa"). Orzeczenie to nie jest prawomocne.
Tym samym wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy może zostać rozpoznany co do ewentualnych przyszłych kosztów postępowania.
Zgodnie z art. 245 § 1 i 2 ppsa, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj. takim jakiego żąda skarżący, obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego.
Rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku sprowadzało się zatem do zbadania, czy w niniejszej sprawie spełniona została przesłanka wynikająca z art. 246 § 1 pkt 1 ppsa, zgodnie z którym, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym uzależnione jest od wykazania, że nie jest ona w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Podkreślić należy, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest formą jej finansowania z budżetu państwa i przez to powinno sprowadzać się jedynie do przypadków, w których strona nie posiada rzeczywiście dostatecznych środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym i wykaże to w sposób przekonywujący.
Tym samym skorzystać z tego uprawnienia mogą jedynie osoby w rzeczywiście ciężkiej sytuacji finansowej, pozbawione majątku, stałego miesięcznego dochodu lub uzyskujące go w takiej wysokości, że nie są w stanie uiścić najmniejszych nawet należności związanych z postępowaniem sądowym. Prawo pomocy ma bowiem służyć jedynie tym osobom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (np osobom bezrobotnym, korzystającym z pomocy społecznej, czy też otrzymującym bardzo niskie świadczenia emerytalno-rentowe).
Skarżący jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku (zaświadczenie MUP z dnia 23 września 2013 r.). Pozostaje na utrzymaniu matki. Koszty utrzymania mieszkania ponosi w całości żona, z którą skarżący pozostaje w separacji. Skarżący korzysta z pomocy społecznej i nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Ponadto jest przewlekle chory (przewlekła zaporowa choroba płuc).
Zatem, w ocenie Sądu, sytuacja materialna strony jest trudna i pozwala przyjąć, że obecnie skarżący nie dysponuje środkami umożliwiającymi pokrycie jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z tych względów, na podstawie art. 245 § 1 i 2 w związku z art. 246 § 1 pkt 1 ppsa, orzeczono jak w sentencji.
