• II SA/Kr 911/13 - Wyrok W...
  28.03.2024

II SA/Kr 911/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2013-11-29

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Agnieszka Nawara-Dubiel
Aldona Gąsecka-Duda /sprawozdawca/
Waldemar Michaldo /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Waldemar Michaldo Sędziowie : WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2013 r. sprawy ze skargi M. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 17 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione uchyla zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowieniem znak [....] , wydanym dnia 17 kwietnia 2013 r. na podstawie art. 18, art. 33 pkt 6, art. 34 § 1 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. - o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednol. Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez M.B. , utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy N. z dnia 31 stycznia 2013 r., znak [....] , o uznaniu za nieuzasadnione zarzutów zobowiązanej M.B. w zakresie prowadzonego wobec niej postępowania egzekucyjnego .

Orzekając w ten sposób Samorządowe Kolegium Odwoławcze podało, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. pismem nr [....] z dnia 17 stycznia 2013 r. przekazał wierzycielowi zarzuty M.B. kwestionujące dopuszczalność prowadzenie egzekucji na podstawie tytułów wykonawczych nr [....] i nr [....] w celu wyrażenia stanowiska. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, wydanego po rozpatrzeniu zarzutów, podniesiono, że ustawa z 13 września 1999 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nakłada na gminy obowiązek zorganizowania opróżniania zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe w odniesieniu do właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli umowy z przedsiębiorcą posiadającym zezwolenie na opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych do stacji zlewnych (art. 6 ust. 6). Burmistrz Miasta i Gminy N. w dniu 9 stycznia 2006 r. wydał decyzję ŚiR.7621/I/l/05/06, którą ustalił obowiązek uiszczania przez M.B. opłat za opróżnianie zbiornika bezodpływowego i transport nieczystości ciekłych. Przedmiotowa decyzja była przedłużana sukcesywnie na kolejny okres decyzjami: [....] z dnia 15 grudnia 2006 r., nr [....] z dnia 7 stycznia 2008 r., [....] z dnia 24 grudnia 2008 r. i nr [....] z dnia 28 grudnia 2009 r. Zatem wierzyciel, którym w przedmiotowym postępowaniu jest Burmistrz Miasta i Gminy [....] dopełnił wszystkich wymaganych przepisami prawa czynności warunkujących wystąpienie do organu egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Do dnia wydania zaskarżonego postanowienia wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie uchylona została jedynie decyzja nr [....] z dnia 15 grudnia 2006 r. co skutkowało tym, że tytuły dotyczące wyegzekwowania tej należności zostały wycofane. Pozostałe decyzje są ostateczne i podlegają wykonaniu.

Pismem z dnia [....] lutego 2013 r. M.B. wniosła zażalenie na powyższe postanowienie z wnioskiem o jego uchylenie w całości. Zaskarżonemu postanowieniu M.B. zarzuciła naruszenie art. 4, art. 33 pkt. 6 ustawy i art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ponadto brak szczegółowego wyjaśnienia dlaczego ma ponosić dodatkowe koszty opłaty za czyszczenie szamba i prowadzone jest postępowanie egzekucyjne po nałożonym już obowiązku przyłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej w oparciu o tą samą ustawę o utrzymaniu czystości w porządku w gminach. Skarżąca podnosiła naruszenie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach poprzez nakładanie na nią jednocześnie dwóch obowiązków - z art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz z art. 5 ust. 1 pkt 3, oraz wskazuje na braku wyjaśnień Burmistrza Miasta i Gminy N. w tym zakresie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze podało dalej, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Organ egzekucyjny wszczyna egzekucję administracyjną na wniosek wierzyciela i na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego, sporządzonego według ustalonego wzoru (art. 26 § 1 ustawy). Organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej, natomiast nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym (art. 29 § 1 ustawy).

W przedmiotowej sprawie, Burmistrz Miasta i Gminy N. Burmistrz w dniu 9 stycznia 2006 r. wydał decyzję [....] , którą ustalił obowiązek uiszczania przez M.B. w terminie do 28 dnia każdego następującego po sobie miesiąca opłat za opróżnianie zbiornika bezodpływowego i transport nieczystości ciekłych. Przedmiotowa decyzja była przedłużana sukcesywnie na kolejny okres decyzjami: [....] z dnia 15 grudnia 2006 r., nr [....] z dnia 7 stycznia 2008 r., [....] z dnia 24 grudnia 2008 r. i nr [....] z dnia 28 grudnia 2009 r.

Następnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wszczął postępowanie egzekucyjne na podstawie dwóch tytułów wykonawczych wystawionych dnia 29 października 2012 r. nr [....] i nr [....] , w związku z niewykonaniem przez M.B. obowiązków wynikających z ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, polegające na nie uiszczaniu opłat za opróżnienie przydomowego szamba na działce nr [....] położonej w S. nr [....] .

Zgodnie z art. 33 pkt 6 ustawy - podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego. Ze zgromadzonych w sprawie dokumentów nie wynika, żeby egzekucja administracyjna lub zastosowany środek egzekucyjny nie mogły być stosowane do skarżącej.

Odnosząc się do zarzutów skarżącej Samorzadowe Kolegium Odowławcze podało, że nie są one zasadne. Ustawa z 13 września 1999 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nakłada na gminy obowiązek zorganizowania opróżniania zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe w odniesieniu do właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli umowy z przedsiębiorcą posiadającym zezwolenie na opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych do stacji zlewnych (art. 6 ust. 6). Z uwagi na to, że M.B. nie przedstawiła w terminie co najmniej 3 miesiące przed upływem okresu obowiązywania decyzji stosownej umowy, Burmistrz Miasta i Gminy N. w dniu 9 stycznia 2006 r. wydał decyzję [....] , którą ustalił obowiązek uiszczania przez M.B. opłat za opróżnianie zbiornika bezodpływowego i transport nieczystości ciekłych. Przedmiotowa decyzja była przedłużana sukcesywnie na kolejny okres decyzjami: [....] z dnia 15 grudnia 2006 r., nr [....] z dnia 7 stycznia 2008 r., [....] z dnia 24 grudnia 2008 r. i nr [....] z dnia 28 grudnia 2009 r.

Nie jest także zasadny zarzut, że Burmistrzowi Miasta i Gminy N. próbuje nakładać na skarżącą dwa obowiązki wynikające z ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, polegający na przyłączeniu nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej (art. 5 ust. 1 pkt. 2) i na zbieraniu powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie (art. 5 ust. 1 pkt. 3). Zarzut powyższy nie jest zasadny, ponieważ na posiadanej przez M.B. działce nr [....] położonej w S. nr [....] nie ma wykonanego przyłączenia do istniejącej sieci kanalizacyjnej, a znajduje się tam szambo.

Podsumowując powyższe rozważania Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że skoro M.B. nie uiszczała przedmiotowych opłat za opróżnienie przydomowego szamba, to zasadne było wydanie zaskarżonego postanowienia.

M.B. nie zgodziła się z powyższym postanowieniem, wniosła w terminie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w której domagała się uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz uchylenia postanowienia organu pierwszej instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania.

Skarżąca zarzucała wydanie postanowień z naruszeniem:

-art. 18., art.33 pkt.6, art.34 § 1 i 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, oraz art. 138 § 1 pkt. 1 i pkt 3 k.p.a.;

-art.7, oraz 77.z zw. z art. 75i art. 80 k.p.a. poprzez nie rozpoznanie istoty sprawy i nie dołączenia dowodów do akt niniejszej sprawy w zakresie wydanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie do sygn.aktII SA/Kr 638/12, na okoliczność stwierdzenia przez sąd, iż posesja nr [....] w S. została przyłączona do sieci kanalizacyjnej w 2005r. protokołem odbioru technicznego, skarżąca spełniła obowiązek z art.5.1.pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach i nie ma obowiązku ponoszenia opłat za zbiornik bezodpływowy - art.5.1 pkt 3-3b wyżek wskazanej ustawy przez jego błędne zastosowanie.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o jej oddalenie.

W piśmie procesowym z dnia [....] 2013r., złożonym jako załącznik do protokołu rozprawy, M.B. ponowiła żądania skargi. Nadto zarzucała, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa procesowego, a to:

- art. 18 ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie rozpatrzenia istoty zawisłej sprawy zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej rządzącej postępowaniem administracyjnym jurysdykcyjnym, polegającego między innymi na pominięciu przy rozpatrywaniu sprawy zarzutu nieistnienia obowiązku o jakim mowa w art. 33 pkt 1 ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 11 października 2013 r.), co czyni wadliwym postępowanie organu drugoinstancyjnego jak i organu pierwszej instancji w stopniu znaczącym w kontekście obowiązków, spoczywających wtym zakresie na organie administracji publicznej;

- art.18 ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 i 15 oraz w zw. zart. 144 k.p.a. poprzez przyjęcie a priori przez organ wyższej instancji twierdzeń organu pierwszej instancji za w pełni uzasadnione, bez przeprowadzenia w tym zakresie postępowania reformatoryjnego, do czego organ t en est zobowiązany przepisami prawa, co doprowadziło w konsekwencji do pominięcia istotnego w postępowaniu egzekucyjnym stanowiska wierzyciela w przedmiocie zarzutu nieistnienia obowiązku oraz pogwałcenia istoty dwuinstancyjności postępowania administracyjnego;

- art.18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. zart. 50 § 1 oraz w zw. z art. 136oraz w zw. z art. 144 k.p.a., polegającego na zaniechaniu wezwania strony postępowania do sprecyzowania zakresu żądania w tym względzie, co pozwoliłoby organowi drugiej instancji zweryfikować prawidłowość postępowania pierwszoinstancyjnego pod kątem ustosunkowania się wierzyciela do wszystkich zarzutów podniesionych przez stronę w postępowaniu egzekucyjnym;

- art. 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 oraz w zw. z art.144 k.p.a. poprzez wydanie orzeczenia utrzymującego w mocy postanowienie organu pierwszej instancji, mimo iż w przedmiotowej sprawie zachodziły podstawy prawne do jego uchylenia i przekazania do ponownego rozpatrzenia ze względu na konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy, rzutujący w sposób zasadniczy na prawa strony w kontynuowanym następnie postępowaniu egzekucyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 – 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności

z prawem działalności administracji publicznej, która w myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi administracyjnymi (tekst jednol. Dz. U. z 2012r., poz. 270- oznaczana dalej jako p.p.s.a. ) odbywa się na zasadach określonych w przepisach tej ustawy. W ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 p.p.s.a. sąd uprawniony jest do badania, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołana podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.), zaś jednym ograniczeniem w tym zakresie jest zakaz przewidziany w art. 134 § 2 p.p.s.a. Orzekanie w granicach sprawy (art. 135 p.p.s.a.) oznacza sprawę będącą przedmiotem kontrolowanego postępowania administracyjnego, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność, jako pochodną określonego stosunku administracyjnoprawnego i odbywa się z uwzględnieniem ówcześnie obowiązujących przepisów prawa.

Mając na uwadze treść powołanych na wstępie orzeczeń, a także okoliczności wynikające z przedstawionych akt administracyjnych w zakresie zgromadzonego materiału oraz przebiegu postępowania należy uznać, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy N. z dnia 31 stycznia 2013 r., znak [....] , zostały wydane w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednol. Dz. U. z 2012r., poz. 1015 ze zm. – dalej oznaczana jako u.p.e.a.). Oba postanowienia nie odpowiadają jednak wszystkim wymogom wynikającym z powołanej ustawy oraz przepisów k.p.a., które w postępowaniu egzekucyjnym znajdują odpowiednie zastosowanie na mocy art. 18 u.p.e.a.

W szczególności odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym znajdą zasady ogólne postępowania administracyjnego (rozdział 2 działu I k.p.a.) oraz reguły, dotyczące postępowania wyjaśniającego.

Należy zatem przypomnieć, że stosownie do art. 7 k.p.a - w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Powołany przepis formułuje naczelną zasadę postępowania jaką jest zasada prawdy obiektywnej, której realizacja ma ścisły związek z zasadą praworządności oraz wywiera zasadniczy wpływ na ukształtowanie całego postępowania administracyjnego, obligując organ administracji publicznej do wyczerpującego zbadania okoliczności faktycznych związanych z daną sprawą, na podstawie wszelkich dostępnych dowodów. Z zasady tej wynika między innymi rozwijany w art. 77 § 1 k.p.a. obowiązek organu administracji publicznej określenia w każdej sprawie z urzędu jakie dowody są konieczne do wyjaśnienie stanu faktycznego, ich poszukiwania oraz realizacji. Konsekwencją obowiązywania zasad praworządności i prawdy obiektywnej jest także regulacja zawarta w art. 107 § 1 k.p.a., ustanawiającym obok innych wymogów decyzji obowiązek organu zawarcia w niej podstawy prawnej i uzasadnienia faktycznego, które w myśl § 3 tego artykułu powinno w szczególności obejmować wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne -wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Odpowiednie ujawnienie procesu decyzyjnego w sferze podstawy faktycznej rozstrzygnięcia stanowi jedną z gwarancji prawidłowej realizacji zasady swobodnej oceny dowodów z art. 80 k.p.a. , rozumianej jako ocenę tego materiału na podstawie całokształtu zgromadzonych dowodów, następująca zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego (zob. między innymi: A. Wróbel- komentarz do art. 80 kodeksu postępowania administracyjnego [w:] M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze, 2005, wyd. II.; C. Martysz- komentarz do art. 80 kodeksu postępowania administracyjnego, [w:] G. Łaszczyca, Cz. Martysz, A. Matan, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Tom l i II, Zakamycze, 2005; J. Borkowski: Glosa do wyroku NSA z dnia 6 października 1993 r., l SA 1270/93, OSP 1994/7-8/131). Artykuł 107 § 3 k.p.a. stosuje się do postanowień, co wynika z art. 126 k.p.a.

Ponadto zgodnie z art. 6 k.p.a., organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. W myśl art. 8 k.p.a., organy te prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej. Nadto, stosownie do art. 11 k.p.a., organy administracji publicznej powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu sprawy, aby w ten sposób w miarę możności doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania środków przymusu.

Zaskarżone postanowienie dotyczy rozpatrzenia zarzutów głoszonych w postępowanie egzekucyjnym. Analiza akt przedstawionych przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze musi prowadzić do stwierdzenia, że organ ten nie zgromadził wystarczającego materiału dowodowego, nie wyjaśnił wszystkich kwestii istotnych dla załatwienia sprawy podniesionych przez skarżącą zarzutów i w konsekwencji nie rozpatrzył we właściwy sposób sprawy.

Akta postępowania egzekucyjnego rozpoczynają się od poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii decyzji Burmistrza Miasta i Gminy N. z dnia 9 stycznia 2006r., znak [....] (k. 1-2 akt administracyjnych), ustalającej obowiązek uiszczania przez M.B. opłat za opróżnianie zbiornika bezodpływowego oraz sposób uiszczania opłaty. Z treści decyzji wynika, że nadano jej rygor natychmiastowej wykonalności. Kolejnym dokumentem jest poświadczona za zgodność z oryginałem kopia decyzji tego samego organu z dnia 28 grudnia 2009r. znak [....] (k. 3 akt administracyjnych), przedłużającej na okres od 9 stycznia 2010r. do dnia 8 stycznia 2011r. decyzję Burmistrza Miasta i Gminy N. z dnia 9 stycznia 2006r., znak [....] . Na kopii decyzji nie ma adnotacji o jej ostateczności, w aktach egzekucyjnych brak też innych dowodów potwierdzających, że weszła ona do obrotu prawnego. Z treści decyzji z dnia 28 grudnia 2009r. wynika nadto, że decyzja z dnia 9 stycznia 2006r. była przedłużana kolejnymi decyzjami: z dnia 15 grudnia 2006r., z dnia 7 stycznia 2008r. oraz z dnia 24 grudnia 2008r. Analiza tych dokumentów pozwala zatem stwierdzić, że wobec M.B. wydano co najmniej pięć różnych tytułów egzekucyjnych – decyzji administracyjnych w przedmiocie ustalenia obowiązku uiszczania opłaty za opróżnianie zbiornika.

Z pisma M.B. zawierającego zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej (k. 5 akt administracyjnych) wynika, że wystawione zostały wobec niej dwa tytuły wykonawcze: nr [....] oraz [....] . Oba numery tytułów wykonawczych wymienia postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy N. z dnia 31 stycznia 2013r., znak [....] (k. 7 akt administracyjnych), ale z jego treści nie wynika, na podstawie jakich konkretnie decyzji administracyjnych tytuły te zostały wystawione.

W piśmie Burmistrza Miasta i Gminy N. z dnia 21 marca 2013r. (k. 23 akt administracyjnych) wymienione zostały te same numery tytułów wykonawczych. Znalazła się w nim również informacja, że zostały one wystawione "na podstawie decyzji Burmistrza Miasta i Gminy N. przedłużonej dnia 28 grudnia 2009r. decyzja [....] .

Podkreślić jednak należy, że w aktach przedłożonych przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze wraz ze skargą brak jest jakichkolwiek tytułów wykonawczych, a także aktów administracyjnych i orzeczeń sądowych, do których nawiązuje się w uzasadnieniach obu postanowień i piśmie przewodnim organu pierwszej instancji z dnia 21 marca 2013r. Z akt tych nie wynika w jakimkolwiek fragmencie by przed wydaniem zaskarżonego postanowienia organ drugiej instancji takimi dokumentami dysponował, lecz jedynie nie przesłał ich wraz z odpowiedzią na skargę.

Organ odwoławczy wydał zatem zaskarżone postanowienie na podstawie zgromadzonego w taki właśnie sposób materiału dowodowego, który nie był wystarczający do merytorycznego rozpatrzenia zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Dysponując takim właśnie materiałem Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie miało bowiem podstaw do ustalenia jaki konkretnie obowiązek jest w niniejszej sprawie egzekwowany, i w jakim rozmiarze. Wiadomo bowiem, że wydane zostało przynajmniej pięć decyzji (tytułów egzekucyjnych) - pierwsza decyzja orzekała o obowiązku ponoszenia opłaty, kolejne zaś przedłużały jej obowiązywanie. Nie można jednak ustalić, na podstawie których decyzji wystawiono tytuły wykonawcze oraz czy orzeczenia te były wykonalne.

Ponadto, zgodnie z art. 26 § 1 u.p.e.a., organ egzekucyjny wszczyna egzekucję administracyjną na wniosek wierzyciela i na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego, sporządzonego według ustalonego wzoru. Tymczasem zawartość akt, którymi dysponowało Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie potwierdza złożenia takiego wniosku, nie wiadomo nawet, czy tytuły wykonawcze, na które powołują się organy były istotnie wystawione i czy odpowiadały ustalonemu wzorowi. Kolegium nie zbadało zatem czy istnieją przesłanki do wszczęcia i prowadzenia postępowania egzekucyjnego. W aktach znajdują się co prawda kopie dwóch decyzji administracyjnych, jednak co do żadnej z nich nie ma dowodów wskazujących, że weszły do obrotu prawnego. Nie dołączono do nich zwrotnych potwierdzeń odbioru ani też nie widnieją na nich adnotacje o ich ostateczności. Być może dokumenty potwierdzające te okoliczności znajdują się w posiadaniu Burmistrza Miasta i Gminy N. Z przedstawionych akt wynika jednak niezbicie, że nie dysponowało nimi Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpoznając zażalenie M.B. Z przedłożonych dokumentów nie wynika również, aby strony postępowania egzekucyjnego przedstawiały jakieś dalsze dokumenty w sprawie. Również sam organ odwoławczy nie wzywał do uzupełnienia materiału, poprzestając w istocie na ocenie twierdzeń Burmistrza Miasta i Gminy, a w szczególności informacji zawartych w uzasadnieniu postanowienia organu pierwszej instancji i piśmie przewodnim.

Należy zgodzić się ze skarżącą, że w kontrolowanych postanowieniach nie zawarto koniecznych wyjaśnień stanowiących odpowiedź na zgłoszone zarzuty.

Na marginesie powyższego można jedynie dodatkowo wskazać, że wadliwość postanowienia wierzyciela - Burmistrza Miasta i Gminy – w przedmiocie zarzutów w sprawie egzekucji dostrzegł już organ egzekucyjny drugiej instancji, kontrolując legalność działania Naczelnika Urzędu Skarbowego w W . Mianowicie, Dyrektor Izby Skarbowej w K. w postanowieniu z dnia 29 lipca 2013r., znak [....] (kopia – k. 58 – 61 akt sądowych) uchylił postanowienie organu egzekucyjnego pierwszej instancji, oparte na tym samym stanowisku wierzyciela, które M.B. zaskarżyła zażaleniem do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. Dyrektor Izby Skarbowej w K. wskazał, że postanowienie Burmistrza jest niejasne, nie można z niego wywnioskować, do jakich zarzutów się odnosi, jakie uznaje za nieuzasadnione.

Podsumowując powyższe wywody należy wskazać, że zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego narusza art. 6, art. 7, art. 8, art. 11, art. 77 i art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 18 u.p.e.a., a uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd był zatem zobligowany do wyeliminowania tego orzeczenia z obrotu prawnego. Jednocześnie uzasadnione wydaje się uchylenie jedynie postanowienia organu drugiej instancji. Wszystkie zaistniałe uchybienia mogą bowiem zostać wyeliminowane przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Rozpatrując sprawę ponownie, organ ten wyjaśni dokładnie wszystkie istotne okoliczności sprawy, gromadząc wyczerpujący materiał dowodowy. Ustali w ten sposób, czy postępowanie egzekucyjne zostało skutecznie wszczęte i jaki obowiązek jest w nim egzekwowany. Dopiero po wyjaśnieniu tych kwestii odniesie się do zarzutów M.B.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku, biorąc za podstawę art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...