II SO/Ol 24/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
2013-11-25Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alicja Jaszczak-Sikora
Janina Kosowska /przewodniczący sprawozdawca/
Marzenna GlabasSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2013r. wniosku J. W. o wyłączenie sędziego NSA Mieczysława Markowskiego od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SA/Bk 602/13 ze skargi J. W. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 20/12 postanawia - oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 23 września 2013r. J. W. (dalej zwana skarżącą), powołując art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku o wyłączenie sędziego NSA Mieczysława Markowskiego od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SA/Bk 602/13, zainicjowanej jej skargą o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 20/12. W uzasadnieniu tego wniosku skarżąca wskazała na naruszenia jej interesu, których w jej ocenie, miał dopuścić się sędzia NSA Mieczysław Markowski przy wykonywaniu czynności związanych z pełnioną przez tego sędziego funkcją Przewodniczącego Wydziału II i Wiceprezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Podała, że naruszenia te wystąpiły w kilku sprawach skarżącej zawisłych przed tym Sądem i polegały na: niewłaściwym określeniu przedmiotu zaskarżenia (w sprawach o sygn. akt: II SA/Bk 602/13, II SAB/Bk 55/13, II SAB/Bk 56/13, II SAB/Bk 57/13); podaniu nieprawdziwych faktów przy przedstawianiu Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (wniesionej przez skarżącą w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 8/12) i zaniechaniu doręczenia skarżącej pisma przekazującego tą skargę; bezpodstawnym wydaniu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 6/13; nienadaniu właściwego biegu sprawie mimo terminowego uzupełnienia przez skarżącą braków formalnych skargi; nieprzekazaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenia skarżącej wniesionego w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 136/13. Z tych też powodów wyraziła obawy co do bezstronności wskazanego sędziego także w niniejszej sprawie, uzasadniające złożenie wniosku o wyłączenie tego sędziego.
W oświadczeniu z dnia 23 września 2013r. sędzia NSA Mieczysław Markowski podał, że nie istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w niniejszej sprawie.
Z uwagi na brak w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Białymstoku dostatecznej liczby sędziów, którzy bez przeszkód prawnych, mogliby podjąć postanowienie w przedmiocie wyłączenia sędziego, na mocy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2013r., sygn. akt II OW 141/13, do rozpoznania tego wniosku został wyznaczony Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Instytucja wyłączenia sędziego została uregulowana w rozdziale 5 Działu I ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – dalej jako p.p.s.a.). Stanowi ona istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych, sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 p.p.s.a.), wyłączenie sędziego następuje na wniosek wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.). Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być uzasadniona, co wiąże się z koniecznością przedstawienia odpowiedniej argumentacji przez stronę w jej wniosku, którą dodatkowo należy odnieść do ewentualnego braku bezstronności w konkretnej sprawie. Warunkiem koniecznym wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a. jest zatem uprawdopodobnienie, że pomiędzy sędzią objętym wnioskiem, a skarżącym lub innymi uczestnikami postępowania zachodzą takie stosunki, które w sytuacji konkretnego sędziego mogą budzić uzasadnione wątpliwości co do wydania orzeczenia opartego na w pełni zobiektywizowanych przesłankach (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. SK 53/04, OTK-A 2005, nr 11, poz. 134).
W niniejszej sprawie skarżąca wyraża obawy, co do bezstronności sędziego NSA Mieczysława Markowskiego, powołując się na naruszenia jej interesu, których – w jej ocenie - sędzia ten miał się dopuścić przy wykonywaniu czynności związanych z pełnioną przez niego funkcją Przewodniczącego Wydziału II i Wiceprezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Jednak w ocenie Sądu rozpatrującego niniejszy wniosek, podana przez skarżącą okoliczność nie stanowi przesłanki do wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a.
Podkreślenia wymaga przede wszystkim, że niemal wszystkie wymienione przez skarżącą czynności sędziego, pełniącego funkcję przewodniczącego wydziału i wiceprezesa sądu, mogą zostać zweryfikowane przez wniesienie stosownego środka zaskarżenia. W przypadku bowiem niewłaściwego określenia przedmiotu zaskarżenia, okoliczność ta może stanowić podstawę skargi kasacyjnej wnoszonej od wydanego w sprawie wyroku. Zasadność wezwania do uiszczenia wpisu może być zaś kwestionowana przez skarżącą w trybie zażalenia. Natomiast ewentualna opieszałość w podjęciu działań zmierzających do rozpoznania sprawy lub przekazania zażalenia może być przedmiotem skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Wobec zarzutów skarżącej, dotyczących podania przez sędziego NSA Mieczysława Markowskiego nieprawdziwych faktów przy przedstawianiu Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (wniesionej przez skarżącą w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 8/12) i zaniechaniu doręczenia skarżącej pisma przekazującego tą skargę, wyjaśnić należy, że stanowisko wojewódzkiego sądu administracyjnego wyrażone przy przekazaniu takiej skargi ma charakter jedynie informacyjny. Nie wpływa zatem na sposób rozpoznania tej skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny i nie ma obowiązku jego doręczenia stronom.
W świetle powyższych argumentów stwierdzić należy, że kwestionowane przez skarżącą czynności sędziego NSA Mieczysława Markowskiego zostały podjęte w celu wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa, a nie w celu naruszenia interesu skarżącej. Za konstatacją taką przemawia także fakt, że wszystkie te czynności znajdują umocowanie w obowiązujących przepisach prawa. Okoliczność, że sędzia reprezentuje pogląd prawny, w ocenie skarżącej dla niej niekorzystny, oraz że podejmuje czynności odmienne od jej oczekiwań, nie stanowi podstawy wyłączenia sędziego. Taka sytuacja nie może być bowiem oceniana jako okoliczność mogąca wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie. Zarzuty dotyczące nieprawidłowości tych czynności mogą uzasadniać wniesienie odpowiedniego środka zaskarżenia, a nie wniosku o wyłączenie sędziego (por. postanowienie NSA z dnia 27 września 2012r., sygn. akt II OZ 816/12 oraz postanowienie NSA z dnia 16 stycznia 2013r., sygn. akt II OZ 1174/12, dostępne pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Podkreślenia także wymaga, że zgodnie z art. 22 § 2 p.p.s.a., wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 sierpnia 1971r. (sygn. akt I CZ 121/71, OSN 1972, poz. 55), "autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego". W niniejszej sprawie, na skutek wniosku skarżącej o wyłączenie, sędzia NSA Mieczysław Markowski złożył oświadczenie, w którym podał, że "nie istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w niniejszej sprawie". Oświadczenie to nie budzi zastrzeżeń tutejszego Sądu co do jego prawdziwości. Skarżąca nie wykazała zaś aby istniały podstawy do jego zakwestionowania.
W tych okolicznościach przychylić należy się do ugruntowanego w orzecznictwie sądowym poglądu, że "skoro sędzia, którego przedmiotowy wniosek dotyczy, złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności dające podstawę do jego wyłączenia od rozpoznawania niniejszej sprawy i prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o wyłączenie sędziego nie zasługuje na uwzględnienie (por. postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 441/08, postanowienie NSA z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 332/10 oraz postanowienie z dnia 13 lutego 2013r., sygn. akt I OZ 89/13 – dostępne pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 22 § 2 i 3 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alicja Jaszczak-SikoraJanina Kosowska /przewodniczący sprawozdawca/
Marzenna Glabas
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2013r. wniosku J. W. o wyłączenie sędziego NSA Mieczysława Markowskiego od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SA/Bk 602/13 ze skargi J. W. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 20/12 postanawia - oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 23 września 2013r. J. W. (dalej zwana skarżącą), powołując art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku o wyłączenie sędziego NSA Mieczysława Markowskiego od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SA/Bk 602/13, zainicjowanej jej skargą o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 20/12. W uzasadnieniu tego wniosku skarżąca wskazała na naruszenia jej interesu, których w jej ocenie, miał dopuścić się sędzia NSA Mieczysław Markowski przy wykonywaniu czynności związanych z pełnioną przez tego sędziego funkcją Przewodniczącego Wydziału II i Wiceprezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Podała, że naruszenia te wystąpiły w kilku sprawach skarżącej zawisłych przed tym Sądem i polegały na: niewłaściwym określeniu przedmiotu zaskarżenia (w sprawach o sygn. akt: II SA/Bk 602/13, II SAB/Bk 55/13, II SAB/Bk 56/13, II SAB/Bk 57/13); podaniu nieprawdziwych faktów przy przedstawianiu Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (wniesionej przez skarżącą w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 8/12) i zaniechaniu doręczenia skarżącej pisma przekazującego tą skargę; bezpodstawnym wydaniu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 6/13; nienadaniu właściwego biegu sprawie mimo terminowego uzupełnienia przez skarżącą braków formalnych skargi; nieprzekazaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenia skarżącej wniesionego w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 136/13. Z tych też powodów wyraziła obawy co do bezstronności wskazanego sędziego także w niniejszej sprawie, uzasadniające złożenie wniosku o wyłączenie tego sędziego.
W oświadczeniu z dnia 23 września 2013r. sędzia NSA Mieczysław Markowski podał, że nie istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w niniejszej sprawie.
Z uwagi na brak w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Białymstoku dostatecznej liczby sędziów, którzy bez przeszkód prawnych, mogliby podjąć postanowienie w przedmiocie wyłączenia sędziego, na mocy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2013r., sygn. akt II OW 141/13, do rozpoznania tego wniosku został wyznaczony Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Instytucja wyłączenia sędziego została uregulowana w rozdziale 5 Działu I ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – dalej jako p.p.s.a.). Stanowi ona istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych, sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 p.p.s.a.), wyłączenie sędziego następuje na wniosek wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.). Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być uzasadniona, co wiąże się z koniecznością przedstawienia odpowiedniej argumentacji przez stronę w jej wniosku, którą dodatkowo należy odnieść do ewentualnego braku bezstronności w konkretnej sprawie. Warunkiem koniecznym wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a. jest zatem uprawdopodobnienie, że pomiędzy sędzią objętym wnioskiem, a skarżącym lub innymi uczestnikami postępowania zachodzą takie stosunki, które w sytuacji konkretnego sędziego mogą budzić uzasadnione wątpliwości co do wydania orzeczenia opartego na w pełni zobiektywizowanych przesłankach (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. SK 53/04, OTK-A 2005, nr 11, poz. 134).
W niniejszej sprawie skarżąca wyraża obawy, co do bezstronności sędziego NSA Mieczysława Markowskiego, powołując się na naruszenia jej interesu, których – w jej ocenie - sędzia ten miał się dopuścić przy wykonywaniu czynności związanych z pełnioną przez niego funkcją Przewodniczącego Wydziału II i Wiceprezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Jednak w ocenie Sądu rozpatrującego niniejszy wniosek, podana przez skarżącą okoliczność nie stanowi przesłanki do wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a.
Podkreślenia wymaga przede wszystkim, że niemal wszystkie wymienione przez skarżącą czynności sędziego, pełniącego funkcję przewodniczącego wydziału i wiceprezesa sądu, mogą zostać zweryfikowane przez wniesienie stosownego środka zaskarżenia. W przypadku bowiem niewłaściwego określenia przedmiotu zaskarżenia, okoliczność ta może stanowić podstawę skargi kasacyjnej wnoszonej od wydanego w sprawie wyroku. Zasadność wezwania do uiszczenia wpisu może być zaś kwestionowana przez skarżącą w trybie zażalenia. Natomiast ewentualna opieszałość w podjęciu działań zmierzających do rozpoznania sprawy lub przekazania zażalenia może być przedmiotem skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Wobec zarzutów skarżącej, dotyczących podania przez sędziego NSA Mieczysława Markowskiego nieprawdziwych faktów przy przedstawianiu Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (wniesionej przez skarżącą w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 8/12) i zaniechaniu doręczenia skarżącej pisma przekazującego tą skargę, wyjaśnić należy, że stanowisko wojewódzkiego sądu administracyjnego wyrażone przy przekazaniu takiej skargi ma charakter jedynie informacyjny. Nie wpływa zatem na sposób rozpoznania tej skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny i nie ma obowiązku jego doręczenia stronom.
W świetle powyższych argumentów stwierdzić należy, że kwestionowane przez skarżącą czynności sędziego NSA Mieczysława Markowskiego zostały podjęte w celu wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa, a nie w celu naruszenia interesu skarżącej. Za konstatacją taką przemawia także fakt, że wszystkie te czynności znajdują umocowanie w obowiązujących przepisach prawa. Okoliczność, że sędzia reprezentuje pogląd prawny, w ocenie skarżącej dla niej niekorzystny, oraz że podejmuje czynności odmienne od jej oczekiwań, nie stanowi podstawy wyłączenia sędziego. Taka sytuacja nie może być bowiem oceniana jako okoliczność mogąca wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie. Zarzuty dotyczące nieprawidłowości tych czynności mogą uzasadniać wniesienie odpowiedniego środka zaskarżenia, a nie wniosku o wyłączenie sędziego (por. postanowienie NSA z dnia 27 września 2012r., sygn. akt II OZ 816/12 oraz postanowienie NSA z dnia 16 stycznia 2013r., sygn. akt II OZ 1174/12, dostępne pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Podkreślenia także wymaga, że zgodnie z art. 22 § 2 p.p.s.a., wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 sierpnia 1971r. (sygn. akt I CZ 121/71, OSN 1972, poz. 55), "autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego". W niniejszej sprawie, na skutek wniosku skarżącej o wyłączenie, sędzia NSA Mieczysław Markowski złożył oświadczenie, w którym podał, że "nie istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w niniejszej sprawie". Oświadczenie to nie budzi zastrzeżeń tutejszego Sądu co do jego prawdziwości. Skarżąca nie wykazała zaś aby istniały podstawy do jego zakwestionowania.
W tych okolicznościach przychylić należy się do ugruntowanego w orzecznictwie sądowym poglądu, że "skoro sędzia, którego przedmiotowy wniosek dotyczy, złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności dające podstawę do jego wyłączenia od rozpoznawania niniejszej sprawy i prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o wyłączenie sędziego nie zasługuje na uwzględnienie (por. postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 441/08, postanowienie NSA z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 332/10 oraz postanowienie z dnia 13 lutego 2013r., sygn. akt I OZ 89/13 – dostępne pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 22 § 2 i 3 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
