VIII SA/Wa 480/13

Uzasadnienie

Na rozprawie w dniu 25 października 2013 r. pełnomocnik M. K. (dalej jako skarżący) wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o wyłączenie sędziego tego Sądu Leszka Kobylskiego ze składu orzekającego z uwagi na to, że w przeszłości był zatrudniony na stanowisku radcy prawnego w KWP w [...] i okoliczność ta może wywołać wątpliwości co do bezstronności w/w sędziego w niniejszej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 18 i art. 19 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwana dalej p.p.s.a.), wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy bądź też na wniosek strony. Przyczyny wyłączenia z mocy ustawy zostały enumeratywnie wymienione w art. 18 tego aktu prawnego i stanowią katalog zamknięty. Tym samym, nie jest możliwym orzeczenie o wyłączeniu sędziego od orzekania w sprawie z mocy ustawy w przypadkach innych niż przewidziane przez ustawodawcę. Przesłanką wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a. jest istnienie okoliczności tego rodzaju, że mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego w danej sprawie.

Przyczyny wyłączenia sędziego na wniosek strony zostały przez ustawodawcę jedynie ogólnie określone. W konsekwencji zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Zaznaczyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 20 p.p.s.a., strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać i jednocześnie uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Na stronie spoczywa zatem obowiązek wskazania przyczyny wyłączenia oraz powołania okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie tej przyczyny. Uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym dowodu, nie dającym pewności co do określonych faktów, a stanowiącym jedynie wiarygodność twierdzenia o nich.

Ponieważ instytucja wyłączenia sędziego stanowi gwarancję konstytucyjnego prawa do bezstronnego sądu, rozpatrując wniosek sąd obowiązany jest nie tylko zbadać, czy ów szczególny stosunek osobisty rzeczywiście istnieje i czy występują podstawy wyłączenia, ale także, czy przytoczone okoliczności mogą budzić wątpliwości co do bezstronności sędziego i uzasadniać jego wyłączenie. Istotnym jest, że nie wszystkie stosunki osobiste ze stroną lub jej mogą uzasadniać wyłączenie sędziego od rozpoznania sprawy, lecz tylko takie, które na podstawie obiektywnych okoliczności mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności. Zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,

w przypadku gdy w danej sprawie zachodzi uzasadnione przypuszczenie braku bezstronności sędziego, stanowisko strony w tej kwestii jest ważne, ale nie decydujące. Istotne w tej mierze jest natomiast to, czy przypuszczenie jest obiektywnie zasadne (por. decyzja ETPC z dnia 11 maja 1999 r., sygn. 33642/96, System Informacji Prawnej LEX, nr 41089 ).

Zaznaczyć również należy, iż w celu wyjaśnienia charakteru stosunków osobistych łączących sędziego ze stroną, w myśl art. 22 § 2 ustawy ustawodawca nałożył na sędziego, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, obowiązek złożenia

w tym zakresie stosownych wyjaśnień.

Z treści oświadczenia złożonego przez sędziego Leszka Kobylskiego wynika, że brak jest podstaw do jego wyłączenia z przyczyn wyżej określonych.

Jak wynika z przedmiotowego wniosku, swoje żądanie skarżący wiąże

z faktem, że w przeszłości ww. sędzia był zatrudniony na stanowisku radcy prawnego w KWP w [...]. Takie zarzuty nie mogą stanowić podstawy wyłączenia sędziego z uwagi na brak jego bezstronności. Nie można bowiem żądać wyłączenia sędziego wyłącznie w oparciu o przeświadczenie, że sędzia jest nieobiektywny. Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być realna, a nie potencjalna. Nie jest zatem wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata wiarygodności w bezstronność sędziego wynikająca z urojeń lub z przeczuleń strony - w szczególności niesprecyzowanych, co do osoby. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania jej sprawy, jak też orzekającego w danej jednostce organizacyjnej, lecz konieczne jest wskazanie poważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania, co do bezstronności sędziego. Wobec powyższego wątpliwość co do bezstronności sędziego musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji we wniosku (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2008 r., sygn. akt II FZ 420/08, cbois).

Zdaniem Sądu, podnoszone przez pełnomocnika skarżącego zarzuty nie wywołują uzasadnionych wątpliwości, co do bezstronności sędziego Leszka Kobylskiego i w konsekwencji nie uzasadniają jego wyłączenia. Ocena wydawanych przez sąd orzeczeń - pod względem ich zgodności z przepisami prawa procesowego, albo błędów w stosowaniu prawa materialnego, należy do sądu wyższej instancji, tj. Naczelnego Sądu Administracyjnego, w ramach kontroli instancyjnej. W konsekwencji stwierdzić należy, iż skarżący nie uprawdopodobnił, że istnieją okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego, o którego wyłączenie wniesiono.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 22 § 1 p.p.s.a orzeczono jak

w sentencji.