• I SA/Lu 795/13 - Postanow...
  28.03.2024

I SA/Lu 795/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-10-31

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Anna Kwiatek /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Kwiatek po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r. wniosku A. spółki z o.o. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. spółki z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od gier za październik 2010 r. postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Skarżąca spółka, w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 311 zł, złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.

Spółka oświadczyła, że wysokość jej kapitału zakładowego wynosi 2.500.000 zł, a wartość środków trwałych 4.657.599,66 zł. Podała, że ostatni rok obrotowy zakończyła stratą w wysokości - 888.485,30 zł oraz, że posiada dwa rachunki bankowe, które zostały zajęte w postępowaniu zabezpieczającym do wysokości 6.523.878,31 zł, a stan tych rachunków na dzień złożenia wniosku wynosił 0 zł.

Wyjaśniła, że z uwagi na zmianę przepisów regulujących działalność w sektorze gier i zakładów wzajemnych znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, a posiadane przez nią automaty stały się rzeczami bez wartości, których nie da się sprzedać.

Wobec uznania za niewystarczające danych przedstawionych do oceny sytuacji majątkowej skarżącej, wezwano jej pełnomocnika do złożenia: kopii rocznego zeznania podatkowego Spółki za 2011 i 2012 r., kopii deklaracji na podatek od towarów i usług za ostatnie 6 miesięcy, sprawozdania finansowego za 2012r., bilansu oraz rachunków zysków i strat, wyciągów ze wszystkich posiadanych rachunków bankowych, oświadczenia czy umowa Spółki przewiduje obowiązek czynienia na jej rzecz dopłat przez wspólników i czy takowe w okresie ostatnich 12 miesięcy były czynione, oświadczenia czy w stosunku do Spółki prowadzone są jakiekolwiek postępowania egzekucyjne, a jeśli tak to do nadesłania tytułów wykonawczych wystawionych w stosunku do Spółki.

W odpowiedzi, przedłożono: sprawozdanie finansowe za 2012 r., wyciągi z dwóch rachunków bankowych, oświadczenie o możliwości dokonania dopłat przez wspólników Spółki i oświadczenie, że dopłaty te w ciągu ostatnich 12 miesięcy nie były dokonywane, kserokopie deklaracji VAT-7 za okres luty - lipiec 2013 r., kserokopie deklaracji dochodowy CIT-8 za rok 2011 i 2012, dokumenty dotyczące prowadzonego przeciwko Spółce postępowania zabezpieczającego.

Postanowieniem z dnia 23 września 2013 r. Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Lublinie odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy.

W sprzeciwie pełnomocnik skarżącej Spółki wskazał, że Spółka nie dysponuje kwotą wpisów wymaganą we wszystkich sprawach sądowych i nie jest w stanie jej zgromadzić. Uzasadniał, że obroty Spółki mają dużą wartość tylko w ujęciu księgowym, gdyż stanowią sumę wszystkich wpłat do automatów na terenie kraju, a wartość wpływów Spółki musi być skorygowana o podatek od gier w łącznej wysokości 400.000 zł miesięcznie, eksploatację urządzeń i koszty obsługi administracyjnej. Pozostała kwota na rachunkach podlega natomiast zajęciu w postępowaniu zabezpieczającym.

Wyjaśnił, że podane w wyciągach rachunki, których nie ujawniła jako własnych, nie są jej rachunkami bankowymi, lecz rachunkami technicznymi banku, poprzez które uiszcza ona opłaty za prowadzenie rachunków dotkniętych zabezpieczeniem.

Pełnomocnik podkreślił, że próba rozliczenia należności z pominięciem rachunku bankowego naraziłaby Spółkę na konsekwencje prawne. W jego ocenie, odmowa przyznania prawa pomocy nie może zamykać prawa do sądu z powodu "wygórowanych wymogów fiskalnych".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Na wstępie przypomnieć należy, że celem instytucji prawa pomocy jest zagwarantowanie dostępu do sądu podmiotom, których wyjątkowo trudna sytuacja materialna nie pozwala na poniesienie kosztów postępowania.

Przyznanie prawa pomocy w jakimkolwiek zakresie musi być jednak postrzegane jako wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania (por. art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: "ppsa").

W związku z tym strona występująca na drogę postępowania sądowego powinna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania oraz wyjątkowości zwolnienia z tego obowiązku, czego konsekwencją powinno być wykazanie w sposób wiarygodny i rzetelny, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy.

W przedmiotowej sprawie skarżąca Spółka zawnioskowała o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 ppsa osobie prawnej prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.

Stosownie do art. 252 § 1 ppsa oceniając wniosek osoby prawnej o przyznanie prawa pomocy, Sąd bierze pod uwagę jej stan majątkowy i dochody, przy czym pod pojęciem stanu majątkowego należy rozumieć nie tylko zasób gotówki znajdujący się w posiadaniu strony, lecz również środki finansowe ulokowane w majątku ruchomym i nieruchomym (zob. postanowienie NSA z 11 maja 2012 r., sygn. akt II FZ 390/12).

Ponadto od osób toczących spory sądowe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą należy szczególnie wymagać zapobiegliwości i przezorności w zakresie zabezpieczenia środków na potrzeby postępowań sądowych (zob. postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 16 października 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1433/07, Lex nr 507290 a także postanowienie NSA z dnia z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. akt I FZ 236/08, Lex nr 479142).

Skarżąca, jako podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą, planując wydatki w ramach tej działalności powinna zatem uwzględnić także potrzebę gromadzenia środków na koszty związane z udziałem w ewentualnych postępowaniach sądowych i liczyć się z koniecznością ponoszenia kosztów na ten cel. Koszty sądowe nie mogą być stawiane na ostatnim miejscu za wszystkimi pozostałymi kosztami prowadzenia działalności gospodarczej, a ich wystąpienie wchodzi w zakres ryzyka prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie Sądu, analiza wniosku Spółki o przyznanie prawa pomocy, uzasadnia ocenę, że przesłanki określone w art. 246 § 2 pkt 2 ppsa nie zostały w mniejszej sprawie spełnione.

Dokonując analizy przedłożonych przez Spółkę dokumentów w tej i w innych sprawach zauważyć należy, że w 2012r. skarżąca osiągnęła przychód w kwocie 148.551.284,25 zł, a jednocześnie poniosła koszty jego uzyskania w kwocie 149.439.769,55 zł, a środki pieniężne w kasie i na rachunkach na koniec 2012 r. wynosiły 1.651.115,77 zł. Już te okoliczności wskazują, że brak jest racjonalnego uzasadnienia dla przerzucania kosztów postępowania (zarówno w tej jak i w pozostałych 31 sprawach) na podatników, poprzez ich pokrycie ze środków publicznych.

W 2013r. skarżąca osiąga również znaczny obrót, nieporównanie większy niż kwota wpisu (za miesiące luty - lipiec około 49.706.424 zł), co potwierdzają złożone deklaracje VAT-7.

Dodać należy, że poza środkami finansowym uzyskiwanymi z bieżącej działalności gospodarczej o charakterze podstawowym skarżąca może pozyskać środki niezbędne na pokrycie kosztów sądowych wykorzystując swój majątek trwały, w szczególności budynki lub lokale

Aktywa trwałe Spółki na koniec 2012 r. wynosiły 5.312.416,45 zł, w tym budynki i lokale (567. 595,74 zł) oraz urządzenia techniczne i maszyny o wartości 6.094,45 zł. Ponadto, na koniec tego okresu skarżąca posiadała aktywa obrotowe w wysokości 7.618.412,60 zł, w tym należności krótkoterminowe na kwotę 5.523.803,16 zł.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, przedstawiona sytuacja materialna Spółki uzasadnia stanowisko, że Spółka powinna posiadać środki na uiszczenie kosztów sądowych.

Na ocenę sytuacji majątkowej skarżącej nie ma na natomiast wpływu końcowy wynik finansowy, który zamknął rok 2012 stratą na poziomie - 888.485,30 zł, gdyż strata w rozumieniu przepisów podatkowych, jest tzw. stratą bilansową, wyliczaną na potrzeby tego podatku, która nie odzwierciedla rzeczywistego rezultatu prowadzonej działalności. W przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, miarodajną dla oceny zdolności płatniczych nie jest kategoria "dochodu" (rozumianego jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania), lecz "przychodu". Istnieją bowiem legalne instrumenty podatkowe pozwalające na równoważenie kosztów i przychodów, tak by w końcowym rozliczeniu obciążenie podatkowe zminimalizować lub go całkowicie uniknąć.

Jeśli chodzi o akcentowaną przez skarżącą kwestię zabezpieczenia środków na rachunkach bankowych to zauważyć należy, że zabezpieczenia te nie spowodowały zaprzestania prowadzenia przez skarżącą działalności gospodarczej.

Podkreślić również należy, że samo zabezpieczenie nie uniemożliwia gromadzenia i wydatkowania środków pieniężnych koniecznych dla pokrycia niezbędnych wydatków. Z treści art.166a § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012r., poz.1015 ze zm.) wynika bowiem, że za zgodą organu egzekucyjnego mogą być dokonywane wypłaty z zajętego w celu zabezpieczenia rachunku bankowego zobowiązanego, o ile ten przedstawi wiarygodne dokumenty świadczące o konieczności poniesienia tych wydatków dla wykonywania działalności gospodarczej. Dotyczy to również kosztów sądowych, albowiem te postrzegane są jako normalne koszty prowadzonej działalności, które służą do dochodzenia praw przed sądem.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie do art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 260 ppsa, orzeczono jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...