I SA/Gl 1081/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2013-10-07Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Kozicka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka, , , po rozpoznaniu w dniu 7 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. B. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...], znak: [...] w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej p o s t a n a w i a odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Uzasadnienie
G. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...], znak: [...], odmawiającą przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej umorzenia należności z tytułu składek ubezpieczeniowych.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 20 sierpnia 2013 r. skarżąca wezwana została do usunięcia braku formalnego skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez podpisanie skargi. Wskazano jednocześnie skarżącej, iż brak powyższy może być uzupełniony poprzez nadesłanie własnoręcznie podpisanego egzemplarza skargi lub własnoręczne podpisane skargi znajdującej się w aktach sprawy.
Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie doręczona została skarżącej w dniu 31 sierpnia 2013 r.
Brak formalny skargi nie został usunięty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Winna zatem odpowiadać wymaganiom, stawianym przez art. 46 P.p.s.a. wszystkim pismom w postępowaniu sądowym oraz zawierać dodatkowe elementy, określone w art. 57 § 1 pkt 1-3 P.p.s.a.
W myśl art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać m.in. podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
Podpisem jest znak ręczny określonej osoby, noszący indywidualne
i powtarzalne cechy, pozwalające odróżnić go od innych i umożliwiające identyfikację osoby podpisującego oraz zbadanie autentyczności podpisu (por. Hanna Knysiak -Molczyk [w:] T. Woś, H. Krysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str. 204-205). Podpis na dokumencie jest formą złożenia oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. Musi być więc własnoręczny z wyjątkiem, gdy pismo podpisuje osoba upoważniona przez stronę, która nie może się podpisać
z wymienieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała.
Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 49 § 1 P.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do uzupełnienia jej braków obliguje sąd, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., do jej odrzucenia.
W omawianej sprawie skarga nie została przez stronę skarżącą podpisana. Dlatego też wezwano skarżącą do usunięcia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie - w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Termin do usunięcia powyższego braku formalnego skargi upłynął bezskutecznie skarżącej z dniem 9 września 2013 r., ponieważ ostatni – siódmy dzień terminu przypadał na sobotę 7 września 2013 r. Zgodnie bowiem z art. 83 § 2 P.p.s.a., jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
Reasumując, z uwagi na nieusunięcie braku formalnego skargi, należało ją odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., co też orzeczono w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Kozicka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka, , , po rozpoznaniu w dniu 7 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. B. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...], znak: [...] w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej p o s t a n a w i a odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Uzasadnienie
G. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...], znak: [...], odmawiającą przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej umorzenia należności z tytułu składek ubezpieczeniowych.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 20 sierpnia 2013 r. skarżąca wezwana została do usunięcia braku formalnego skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez podpisanie skargi. Wskazano jednocześnie skarżącej, iż brak powyższy może być uzupełniony poprzez nadesłanie własnoręcznie podpisanego egzemplarza skargi lub własnoręczne podpisane skargi znajdującej się w aktach sprawy.
Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie doręczona została skarżącej w dniu 31 sierpnia 2013 r.
Brak formalny skargi nie został usunięty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Winna zatem odpowiadać wymaganiom, stawianym przez art. 46 P.p.s.a. wszystkim pismom w postępowaniu sądowym oraz zawierać dodatkowe elementy, określone w art. 57 § 1 pkt 1-3 P.p.s.a.
W myśl art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać m.in. podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
Podpisem jest znak ręczny określonej osoby, noszący indywidualne
i powtarzalne cechy, pozwalające odróżnić go od innych i umożliwiające identyfikację osoby podpisującego oraz zbadanie autentyczności podpisu (por. Hanna Knysiak -Molczyk [w:] T. Woś, H. Krysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str. 204-205). Podpis na dokumencie jest formą złożenia oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. Musi być więc własnoręczny z wyjątkiem, gdy pismo podpisuje osoba upoważniona przez stronę, która nie może się podpisać
z wymienieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała.
Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 49 § 1 P.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do uzupełnienia jej braków obliguje sąd, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., do jej odrzucenia.
W omawianej sprawie skarga nie została przez stronę skarżącą podpisana. Dlatego też wezwano skarżącą do usunięcia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie - w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Termin do usunięcia powyższego braku formalnego skargi upłynął bezskutecznie skarżącej z dniem 9 września 2013 r., ponieważ ostatni – siódmy dzień terminu przypadał na sobotę 7 września 2013 r. Zgodnie bowiem z art. 83 § 2 P.p.s.a., jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
Reasumując, z uwagi na nieusunięcie braku formalnego skargi, należało ją odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., co też orzeczono w sentencji postanowienia.
