II SA/Łd 468/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. po rozpatrzeniu odwołania K. i B. małżonków F. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy B. z dnia [...] nr [...], znak [...].

Jak wynika z akt administracyjnych przedmiotowa sprawa była już rozpatrywana przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., które decyzją z dnia [...] nr [...] uchyliło poprzednią decyzję organu I instancji z dnia [...] określającą środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji z jednoczesnym wskazaniem okoliczności, które organ winien wziąć pod uwagę w toku powtórnego postępowania.

Rozpatrując sprawę ponownie Wójt Gminy B. decyzją z dnia [...] określił na wniosek D. i M. K. środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego na budowie budynku inwentarskiego (chlewni), wagi samochodowej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. 93/4 o pow. 1,6448 ha w miejscowości W., gm. B. W części decyzji dotyczącej rodzaju i miejsca przedsięwzięcia organ wskazał, że obecnie na terenie inwestycji prowadzony jest chów trzody chlewnej w ilości 340 sztuk, w chwili rozpoczęcia inwestycji w istniejącym budynku pozostanie 180 sztuk, spowodowane to będzie przeznaczeniem połowy istniejącego budynku na paszarnię, pozostała część budynku przeznaczona będzie na chów trzody chlewnej (obsada 25,20 DJP). Planowana obsada w projektowanym budynku chlewni to 1296 sztuk, co odpowiada 181,44 DJP (od warchlaka do tucznika - całe pomieszczenie pełne, całe pomieszczenie puste), sumarycznie chów zwierząt w gospodarstwie obejmować będzie 206,64 DJP.

Dalej organ wskazał, że w bezpośrednim sąsiedztwie omawianej inwestycji znajdują się: od północy zabudowa zagrodowa, od południa, wschodu i zachodu tereny rolne, najbliższa zabudowa mieszkaniowa znajduje się w odległości ok. 17,5 m (w kierunku północnym) licząc od najbliższego budynku do granic analizowanej działki, a 122 m licząc od najbliższego budynku do granic projektowanego budynku inwentarskiego, oraz w kierunku wschodnim - 89 m do najbliższego budynku, 80 m do granic działki, na której znajdują się budynki.

W wyniku realizacji planowanego przedsięwzięcia planuje się budowę: budynku inwentarskiego chlewni o obsadzie 1296 sztuk co odpowiada 181,44 DJP, 4 sztuk silosów paszowych o ładowności 24 Mg każdy, wagi samochodowej o nośności 50 Mg, silosu zbożowego o ładowności 300 Mg, kontenera chłodniczego o wymiarach 3m x 3m.

W projektowanym budynku inwentarskim prowadzony będzie bezściółkowy system utrzymania trzody chlewnej (na pełnym ruszcie) w cyklu otwartym, w budynku wydzielone będą komory oraz niewielkie pomieszczenia gospodarcze. Powstająca na terenie projektowanego obiektu gnojowica odprowadzana będzie grawitacyjnie poprzez ruszta betonowe do wewnętrznych zbiorników na gnojowicę umieszczonych pod nowym budynkiem, zbiorniki te będą mieć około 1,5 m głębokości, a ich łączna pojemność wynosić będzie od 1310 m do 2000 m. Aby uniknąć wycieku gnojowicy do środowiska gruntowo - wodnego dno oraz ściany wewnętrznych kanałów będą w pełni wodoszczelne. Powstająca gnojowica wykorzystywana będzie jako nawóz naturalny na terenach inwestora oraz innych rolników po podpisaniu stosowych umów. Powierzchnia niezbędna do wykorzystania gnojowicy powstającej w budynkach inwentarskich po rozbudowie jako nawóz naturalny wynosi 62,5 ha. Dla zapewnienia wymaganej wymiany powietrza w planowanym budynku inwentarskim wykonanych zostanie 18 dachowych niezadaszonych wentylatorów, w istniejącym obiekcie inwentarskim nastąpi zmniejszenie ilości wentylatorów do 2 sztuk w związku ze zmniejszeniem obsady.

W momencie rozpoczęcia inwestycji połowa istniejącego budynku inwentarskiego przeznaczona zostanie na paszarnię, która ma na celu przygotowanie paszy oraz jej przechowywanie, z uwagi na planowaną technologię sporządzania paszy w pomieszczeniu paszarni posadowiony zostanie śrutownik-młyn (do mielenia zboża), mieszalnik komponentów sypkich oraz instalacja do transportu i podawania odmierzonych ilości paszy. W pomieszczeniu paszarni pasza treściwa będzie rurociągami podawana do koryt umieszczonych wzdłuż boków kojca grupowego, pasza będzie przygotowywana w pomieszczeniu paszarni, do pojenia zastosowane zostaną poidła smoczkowe.

Na terenie inwestycji planuje się posadowić cztery silosy paszowe o ładowności 24 Mg każdy, oraz silos zbożowy o ładowności 300 Mg. Zboże będzie ładowane do silosów (istniejących i projektowanych) za pomocą dozownika "żmijowego" (spiralą tłoczącą w elastycznej obudowie - przenośnik ślimakowy), załadunek paszy z paszowozu do silosu będzie odbywał się transportem pneumatycznym za pomocą sprężonego powietrza wytwarzanego przez sprężarkę paszowozu. Powietrze opuszczające silos będzie odpylane w typowym filtrze tkaninowym wspólnym dla wszystkich 4 silosów i wprowadzane do powietrza poziomym wylotem z filtra.

Wójt zauważył również, że projektuje się wagę samochodową o skali ważenia 50 Mg, która usytuowana będzie po wschodniej stronie działki na wysokości istniejącego budynku inwentarskiego.

Do planowanego przedsięwzięcia doprowadzone będzie przyłącze wodne z sieci gminnej oraz przyłącze elektroenergetyczne wykonane z istniejącej linii napowietrznej.

Chów w projektowanym budynku prowadzony będzie tak jak dotychczas w trzech cyklach (warchlak - tucznik) w ciągu roku. Pomiędzy cyklami następować będzie przerwa przeznaczona na wykonanie prac porządkowych, dezynfekcyjnych oraz konserwatorskich, każdy z cykli trwać będzie około 4 miesięcy, po których nastąpi przerwa około 5 dni na zabiegi mycia i dezynfekcji oraz napraw i konserwacji sprzętu, czyszczenie i dezynfekcja pomieszczeń dla świń ograniczy ryzyko strat powodowanych chorobami zakaźnymi atakującymi stado, utrzymanie pomieszczeń dla zwierząt w sterylnej czystości jest praktycznie niemożliwe, jednak skuteczne czyszczenie i dezynfekcja mogą ograniczyć ilość niebezpiecznych zarazków do poziomu, który nie wpłynie szkodliwie na produkcyjność i dobrostan świń. W celu uzyskania pożądanych efektów kojce przed czyszczeniem będą spryskiwane wodą, która rozmiękczy pozostałe do usunięcia nieczystości, mycie odbywać się będzie przy pomocy wysokociśnieniowego urządzenia myjącego.

W planowanym budynku inwentarskim oświetlenie naturalne będą zapewniać okna. Dodatkowo budynek chlewni będzie usytuowany osią długą w kierunku północ-południe, dzięki czemu okna będą miały wystawę wschodnią i zachodnią, w celu umożliwienia kontroli pomieszczeń, w których utrzymywane będą zwierzęta oraz w celu doglądania zwierząt pomieszczenia będą wyposażone w stałe oświetlenie sztuczne, w postaci energooszczędnych lamp oświetleniowych.

Zwierzęta padłe lub ubite z konieczności będą magazynowane w planowanym kontenerze chłodniczym ze szczelną posadzką zlokalizowanym przy południowej ścianie projektowanego budynku. Padłe zwierzęta na telefoniczne zgłoszenie inwestora będą odbierane transportem specjalistycznym i przewożone do miejsc ich unieszkodliwiania. Usuwanie padliny odbywać się będzie możliwie jak najszybciej od momentu zgłoszenia (nie dłużej niż w ciągu 24 godzin w sezonie letnim i 48 godzin w sezonie zimowym).

Na terenie lokalizacji planowanej chlewni nie występują drzewa i krzewy, zatem nie będzie wymogu ich usunięcia. Przedmiotowe przedsięwzięcie zlokalizowane jest poza obszarami chronionymi na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Najbliżej od planowanej inwestycji znajduje się Obszar Chronionego Krajobrazu [...] w odległości około 7,4 km. Obszar ten znajduje się poza zasięgiem oddziaływania planowanego przedsięwzięcia, w związku z czym przedmiotowa inwestycja nie będzie stanowić zagrożenia dla integralności i spójności oraz prawidłowego funkcjonowania tego obszaru. Projektowane budynki inwentarskie oraz zbiorniki powinny spełniać wymagania rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 132, poz. 877 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 56, poz. 344 ze zm.).

W decyzji organ wskazał szczegółowo warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. W tym zakresie określono mianowicie, że powierzchnia części inwentarzowej planowanego obiektu inwentarskiego winna spełniać wymóg zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 56, poz. 344 ze zm.). Do magazynowania odpadów pochodzenia zwierzęcego wykonać kontener chłodniczy wyposażony w urządzenie chłodnicze, zlokalizowany od strony południowej projektowanego budynku inwentarskiego. Padłe sztuki bezpośrednio magazynować i przechowywać w planowanym szczelnym kontenerze chłodniczym ze szczelną posadzką i przekazywać do unieszkodliwiania wyspecjalizowanej tumie posiadającej specjalne zezwolenia. Z odpadami pochodzenia zwierzęcego należy postępować zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego - Dz. U. UE L 09.300.1 ze zm.). Odnosząc się do gnojowicy powstającej w planowanym budynku wskazano, że należy stosować ją jako nawóz naturalny zgodnie z zasadami dobrej praktyki rolniczej, ustawą z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 147. poz. 1033), rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania (Dz. U. Nr 80. poz. 479) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. U. Nr 4. poz. 44).

Do wentylacji projektowanych chlewni zastosować otwory wentylacyjne w ścianach budynków oraz wentylatory dachowe. Zastosować wysokosprawny i niskoemisyjny pod względem hałasu system wentylacji. Odpowietrzenie wewnętrznych zbiorników na gnojowicę prowadzić poprzez wentylatory mechaniczne w części inwentarzowej budynku.

W celu zmniejszenia emisji amoniaku i siarkowodoru należy dodawać do wody/paszy i do zbiorników na gnojowicę probiotycznych mikroorganizmów (EM).

Ponadto w decyzji organ określił wymagania dotyczące ochrony środowiska, które należy uwzględnić w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, podkreślając że powietrze z budynku chlewni należy odprowadzać za pomocą systemu wentylacji poprzez 18 wentylatorów dachowych z emitorami otwartymi o średnicy wylotu wentylatora 0,63 m, wyniesionymi ponad powierzchnię terenu na minimalną wysokość 6,5 m oraz zmniejszyć ilość wentylatorów w istniejącym budynku do 2 sztuk, zlokalizowanych nad częścią inwentarzową. Przy południowej ścianie projektowanego budynku inwentarskiego zaprojektować kontener chłodniczy do magazynowania padłych sztuk o izolacyjności akustycznej ścian i dachu nie mniejszej niż 18 dB. Do magazynowania gnojowicy z chowu trzody chlewnej w projektowanym budynku zaprojektować wewnętrzne, szczelne, bezodpływowe zbiorniki o łącznej minimalnej pojemności 1310 m, usytuowane pod projektowaną częścią inwentarzową budynku. Do magazynowania zboża zaprojektować silos zbożowy o ładowności do 300 ton, usytuowany przy istniejących silosach zbożowych. Do magazynowania paszy zaprojektować cztery silosy paszowe o ładowności 24 Mg każdy, usytuowane przy północnej ścianie projektowanego budynku inwentarskiego. Powietrze z silosów paszowych odprowadzać wspólnym dla 4 silosów wylotem skierowanym do dołu, umieszczonym na minimalnej wysokości 5.5 m. Zaprojektować wagę samochodową o skali ważenia 50 Mg usytuowaną po wschodniej stronie działki nr ewid. 93/4, na wysokości istniejącego budynku inwentarskiego. Od strony zabudowy wschodniej zaprojektować pas zieleni zimozielonej małej, średniej i wysokiej o szerokości min. 5 m.

W decyzji Wójt stwierdził ponadto, że przedsięwzięcie nie jest zaliczane do inwestycji o podwyższonym i dużym ryzyku poważnych awarii. Realizacja inwestycji jest przedsięwzięciem o znaczeniu lokalnym i nie będzie skutkować oddziaływaniem o zasięgu transgranicznym. Nie stwierdzono też konieczności utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Zdaniem organu I instancji przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia nie ma konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199. poz. 1227 ze zm.) - dalej "u.o.ś.".

Uzasadniając wydaną decyzję organ I instancji podniósł, że dla obszaru lokalizacji planowanego przedsięwzięcia brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Planowane przedsięwzięcie należy do przedsięwzięć wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 102 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. (Dz. U. Nr 213 poz. 1397) w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (w tym sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko) może być wymagane. W toku postępowania uzyskano wymagane prawem uzgodnienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. i opinię Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B.

Następnie organ I instancji wyjaśnił, że wypełniając dyspozycję zawartą w art. 79 u.o.ś. obwieszczeniem z dnia [...] października 2012 r. podano do publicznej wiadomości informację o możliwości zapoznania się w Urzędzie Gminy B. z dokumentacją sprawy oraz o możliwości składania uwag i wniosków w terminie od 11 października 2012 r. do 2 listopada 2012 r. Ogłoszenie to umieszczone zostało (na okres trwania udziału społeczeństwa) na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy w B., na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Gminy B. oraz na tablicy ogłoszeń w miejscowości W. W wyznaczonym terminie do zebranych dowodów i materiałów w przedmiotowej sprawie nie wniesiono uwag.

W piśmie z dnia 4 października 2012 r. K. i B. F. sprzeciwili się inwestycji, wskazując na błędne obliczenia zawarte w raporcie, skumulowaną emisję substancji odorowych z czterech istniejących chlewni, a także na niezgodną z projektem zmianę systemu wentylacyjnego w istniejącej chlewni D. K.

RDOŚ w piśmie z dnia 24 października 2012 r. odnosząc się do zarzutów K. i B. F. poinformował, że po przeanalizowaniu posiadanej dokumentacji (tj. raportu oddziaływania na środowisko przedmiotowej inwestycji wraz z uzupełnieniami) w przedmiotowej sprawie nie znalazł błędów obliczeniowych.

Do zastrzeżeń wynikających z pisma K. i B. F. z dnia 4 października 2012 r. odnieśli się inwestorzy, składając w dniu 6 listopada 2012 r. oświadczenie dotyczące planowanych i istniejących budynków inwentarskich na działce nr 93/4 w miejscowości W., wyjaśniając że istniejący budynek, w którym prowadzony jest tucz trzody chlewnej wybudowany został zgodnie z projektem i pozwoleniem na budowę, a budynki są użytkowane zgodnie z przeznaczeniem i decyzją nr [...] z dnia [...], wydaną po przeprowadzeniu kontroli przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w B. System wentylacji dachowej (ilość, średnica, wielkość wentylatorów) jest właściwy, nie uległ zmianie, a emisja gazów i odorów zawartych w powietrzu jest substancją niemierzalną i wydobywa się zarówno z ich budynku, jak i pozostałych istniejących w miejscowości W. budynków inwentarskich. Inwestorzy stwierdzili, że produkcja w ich gospodarstwie jest prowadzona w dwóch znacznie oddalonych lokalizacjach i nie jest w żaden sposób połączona technologicznie. Są to tereny zabudowy zagrodowej, a małżonkowie F. wybudowali dom mając świadomość o już istniejących chlewniach w miejscowości W.

Pismem z dnia 28 listopada 2012 r. K. i B. F. ponownie sprzeciwili się budowie chlewni oraz wnieśli o zawarcie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dodatkowych uwarunkowań, tj.: wyniesienie emitorów wentylacyjnych budynków inwentarskich na minimalną wysokość ponad poziom terenu, z zastosowaniem biofiltrów, od strony zachodniej i wschodniej zaprojektowanie pasa zieleni izolacyjnej zimozielonej małej, średniej i wysokiej, szerokości min. 5 m, nałożenie na inwestora obowiązku wykonywania analizy porealizacyjnej.

Z przeprowadzonych obliczeń rozprzestrzeniania zanieczyszczeń wynika, że funkcjonowanie przedsięwzięcia nie spowoduje ponadnormatywnego oddziaływania na stan jakości powietrza atmosferycznego - rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2009 r. Nr 5. poz. 31), stąd też organ prowadzący postępowanie uznał, iż nie jest zasadne: wyniesienie emitorów wentylacyjnych budynków inwentarskich na minimalną wysokość ponad poziom terenu, z zastosowaniem biofiltrów i nałożenie na inwestora obowiązku wykonywania analizy porealizacyjnej.

Organ I instancji zauważył następnie, że analiza emisji rozprzestrzeniania się hałasu dla całego gospodarstwa z zastosowaniem założeń opisanych w raporcie wykazała, że nie będzie przekroczeń standardów poziomów hałasu na terenach objętych ochroną akustyczną. W raporcie uwzględniono następujące wymagania oraz założenia dotyczące ochrony środowiska i minimalizujące wpływ przedsięwzięcia na środowisko:

a) ograniczenie emisji zanieczyszczeń do powietrza (pyły, gazy, w tym substancje odorowe): planowane dachowe wentylatory z emitorami otwartymi o średnicy wylotu wentylatora 0,63 m, wyniesione będą ponad powierzchnię terenu na minimalną wysokość 6,5 m; w celu zmniejszenia emisji amoniaku i siarkowodoru dodawane będą do wody/paszy oraz do zbiorników na gnojowicę probiotyczne mikroorganizmy, ponadto po każdym cyklu hodowlanym następować będzie dezynfekcja oraz higienizacja pomieszczeń inwentarskich; zastosowane będą automaty paszowe zapewniające optymalne wykorzystanie paszy, w celu zminimalizowania ilości emitowanych do powietrza pyłów; hodowla trzody chlewnej utrzymana będzie w systemie rusztowym - hodowla zwierząt na rusztach powoduje zmniejszenie emisji amoniaku do powietrza; padlina przetrzymywana będzie przez wyspecjalizowaną firmę posiadającą specjalne zezwolenia;

b) ograniczające emisje hałasu: zastosowanie wysokosprawnego i niskoemisyjnego pod względem hałasu systemu wentylacji; do budowy budynku inwentarskiego zastosowane zostaną materiały charakteryzujące się wysoką izolacyjnością akustyczną; na bieżąco eliminowane będą z pracy niesprawne urządzenia techniczne mogące powodować podwyższony poziom hałasu w otoczeniu inwestycji.

Zastosowanie wspomnianych rozwiązań projektowych przedsięwzięcia spowoduje – według organu I instancji - brak konieczności dodatkowego zminimalizowania oddziaływania akustycznego oraz oddziaływania emisji zanieczyszczeń do powietrza (co potwierdzają obliczenia emisji hałasu oraz zanieczyszczeń do powietrza zawarte w raporcie oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko i przeliczone w wariancie najbardziej niekorzystnym dla inwestora, w którym wszystkie źródła emitujące hałas i zanieczyszczenia powietrza pracują jednocześnie). Jak wykazały obliczenia rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń powietrza i propagacji hałasu w środowisku, analizowane przedsięwzięcie nie będzie zaliczać się do inwestycji uciążliwych dla otoczenia. Jednakże mając na uwadze zapewnienie małżonkom F. ochrony ich interesów uwzględniono ich uwagi i nałożono na inwestora obowiązek uwzględnienia przy projektowaniu inwestycji pasa zieleni izolacyjnej zimozielonej małej, średniej i wysokiej, szerokości min. 5 m od strony wschodniej, czyli od strony nieruchomości małżonków F. Pas zielni poprawi warunki sanitarne powietrza, a także stanowić będzie naturalną barierę ochronną przed ewentualnymi odorami.

Dodatkowo organ wyjaśnił, że zabudowa mieszkaniowa zlokalizowana na zachód od chlewni położona jest w znacznych odległościach od chlewni. Żaden z właścicieli nieruchomości położonych na zachód od planowanego przedsięwzięcia nie wniósł o utworzenie takiego pasa zieleni. Mając na względzie umożliwienie inwestorowi obsługi technicznej działki, na której zlokalizowane będzie przedsięwzięcie uznano, iż nałożenie na inwestora dodatkowych uwarunkowań w postaci pasa zieleni od strony zachodniej jest nieuzasadnione.

Wójt stwierdził następnie, że w przedmiotowej sprawie przeprowadzona została rozprawa administracyjna otwarta dla społeczeństwa, podczas której małżonkowie F. wnieśli sprzeciw, powtarzając zarzuty z pisma z dnia 4 października 2012 r.

W kolejnym piśmie z dnia 31 grudnia 2012 r. K. i B. F. wnieśli uwagi w zakresie uciążliwości zapachowych wynikających z funkcjonowania chlewni oraz że raport oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko wymaga ponownego opracowania.

Odnosząc się tej kwestii Wójt zauważył, że inwestor dwukrotnie dostarczył do RDOŚ uzupełnienia do raportu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko (16.02.2012 r. i 24.09.2012 r.). Ponadto w postanowieniu z dnia [...] RDOŚ stwierdził, iż informacje dostępne w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko są wystarczająco szczegółowe, aby w pełni ocenić oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na środowisko. RDOŚ poinformował również pismem z dnia 24 października 2012 r., iż po przeanalizowaniu posiadanej dokumentacji (raport oddziaływania na środowisko przedmiotowej inwestycji wraz z uzupełnieniami) stwierdził, że raport nie zawiera błędów obliczeniowych.

Organ I instancji wyjaśnił nadto, że wydając decyzję miał między innymi na uwadze zapewnienie okolicznym mieszkańcom należytej ochrony ich interesów i w związku z tym przeprowadzono dogłębną analizę przedstawionych w raporcie wyliczeń wielkości emisji substancji złowonnych oraz danych dotyczących obszaru narażonego na oddziaływanie przez amoniak i siarkowodór.

Obowiązujące przepisy nie zawierają odpowiedniej normy dotyczącej ochrony powietrza przed zapachami, lecz tylko przed określonymi substancjami w powietrzu. Zapach czy też odór jest substancją niemierzalną i w takiej sytuacji za kryterium oceny w tym zakresie, dla inwestycji jaką jest hodowla trzody chlewnej, przyjmuje się średnioroczne i godzinowe stężenia amoniaku i siarkowodoru. W polskim systemie prawnym rodzaje substancji wprowadzanych do powietrza i ich dopuszczalne poziomy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 47. poz. 281). Z przeprowadzonych obliczeń rozprzestrzeniania zanieczyszczeń przedstawionych w raporcie wynika, że funkcjonowanie przedsięwzięcia nie spowoduje ponadnormatywnego oddziaływania na stan jakości powietrza atmosferycznego, tj. poziom szkodliwych gazów, a mianowicie poziom amoniaku i siarkowodoru nie zostanie przekroczony.

Zdaniem organu I instancji nie zasługuje na uwzględnienie podnoszona w trakcie postępowania kwestia, że planowane przedsięwzięcie spowoduje rozwój populacji gryzoni. Z raportu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz opinii Powiatowego Lekarza Weterynarii w B. wynika, iż zastosowane przez inwestora metody usuwania obornika i gnojowicy z kanałów gnojowych, a także czyszczenie i dezynfekcja pomieszczeń dla świń oraz system przechowywania paszy, nie spowoduje zwiększenia liczby gryzoni. Ponadto strona podnosząca zarzut zwiększania populacji gryzoni nie podała żadnych konkretnych argumentów na poparcie swego stanowiska, poprzestając jedynie na lakonicznych stwierdzeniach, że przedmiotowa inwestycja spowoduje takie zagrożenia.

W opinii organu I instancji w toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego dogłębnie przeanalizowano cały materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie wraz z raportem o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, co pozwoliło na określenie oddziaływania przedsięwzięcia i potencjalnego zagrożenia dla środowiska związanego z realizacją przedsięwzięcia. Żaden z rodzajów oddziaływania wynikającego z budowy i eksploatacji obiektu hodowlanego nie będzie powodować nieodwracalnych skutków w środowisku, nie przekroczy norm określonych przez przepisy ochrony środowiska i nie będzie wpływać na ograniczenie sposobu zagospodarowania terenów sąsiednich pod warunkiem zastosowania określonych w niniejszej decyzji rozwiązań. Liczne uwarunkowania środowiskowe konieczne do uwzględnienia przez inwestora na etapie projektowania, realizacji, eksploatacji przedsięwzięcia zostały uwzględnione w niniejszej decyzji, prawidłowo wykonana i eksploatowana inwestycja, po uwzględnieniu zaleceń i warunków zawartych w niniejszej decyzji, nie powinna – zdaniem organu administracyjnego - powodować zagrożeń szkodliwych dla zdrowia i życia ludzi. W wyniku zastosowania dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych będą dotrzymane standardy jakości środowiska i w związku z tym dla planowanego przedsięwzięcia nie ma potrzeby utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania, systemu monitorowania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, a także wykonania kompensacji przyrodniczej czy analizy porealizacyjnej. Zważywszy na merytoryczną jakość dostarczonych przez inwestora materiałów i opracowań oraz ich szczegółowość organ I instancji uznał, że nie ma potrzeby ponownego przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę.

W odwołaniu od tej decyzji K. i B. F., zarzucili organowi I instancji uchylenie się od wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności w sprawie. Zdaniem odwołujących decyzja narusza ich słuszny interes oraz interesy pozostałych mieszkańców wsi W. Według stron chybione jest stanowisko organu I instancji, że analizowane przedsięwzięcie na podstawie dostarczonych przez inwestora materiałów i opracowań nie będzie zaliczać się do inwestycji uciążliwych dla otoczenia oraz że nałożenie na inwestora dodatkowych warunków jest nieuzasadnione. W zaskarżonej decyzji organ nie odniósł się do sprzeciwu mieszkańców wsi W. co do budowy chlewni, brak jest merytorycznego wyjaśnienia, dlaczego w raporcie oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko do wyliczeń DJP oraz wielkości emisji gazów i pyłów do powietrza w zakresie całego gospodarstwa nie ujęto drugiej eksploatowanej chlewni przez inwestorów. W raporcie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko brak jest też graficznego oddziaływania emisji gazów w oparciu o wyliczone odległości maksymalnych stężeń gazów od odpowiedniego emitora chlewni projektowanych i eksploatowanych.

W dodatkowym piśmie z dnia 22 lutego 2013 r. odwołujący podnieśli, że biorąc pod uwagę kierunek wiatru południowo - zachodniego na ich działce będą występować maksymalne stężenia gazów. Wskazali na uczestników rozprawy administracyjnej otwartej dla społeczeństwa i zaznaczyli, że aczkolwiek w zaskarżonej decyzji organ wskazał, że obwieszczenia o rozpatrzeniu sprawy umieszczał m. in. na tablicy ogłoszeń we wsi W., to jednak we wsi W., nie ma tablicy ogłoszeń. Ich zdaniem w raporcie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko popełniono błędy w obliczeniach: DJP, skumulowanej emisji gazów do powietrza, rocznej produkcji gnojowicy z całej hodowli, rocznej zawartości azotu w nawozie naturalnym (gnojowicy), ilości hektarów potrzebnych do zagospodarowania gnojowicy, nie ujmując drugiej eksploatowanej chlewni inwestorów, tj. nie uwzględniając wpływów skumulowanych. Organ I instancji potraktował bardzo powierzchownie kwestię uciążliwości zapachowej, nie przeprowadził w przedmiotowej sprawie dowodu w postaci wizji lokalnej z udziałem społeczeństwa w sprawie uciążliwości zapachowej.

Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W motywach rozstrzygnięcia organ II instancji stwierdził, że - wbrew zarzutom odwołujących - w przedmiotowej sprawie wyjaśnione zostały wszystkie istotne okoliczności. Przedmiotowe przedsięwzięcie ocenione zostało pod kątem występowania oddziaływań skumulowanych, na co wskazuje raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, stanowisko RDOŚ i zaskarżona decyzja. W sprawie zapewniono udział społeczeństwa, stosownie do przepisów u.o.ś. Potwierdzenie wywieszenia na tablicy ogłoszeń w miejscowości W. obwieszczeń organu gminy kierowanych do stron i społeczeństwa każdorazowo potwierdzał Sołtys W. W świetle stanowiska organu I instancji przedstawionego w zaskarżonej decyzji Kolegium nie zgodziło się z odwołującymi, że organ gminy potraktował powierzchownie kwestię uciążliwości zapachowej. W ocenie Kolegium, uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stan faktyczny sprawy ustalony został przez organ I instancji w sposób prawidłowy. Odnosząc się do zarzutu skarżących, że organ I instancji nie przeprowadził w przedmiotowej sprawie dowodu w postaci wizji lokalnej z udziałem społeczeństwa w sprawie uciążliwości zapachowej, organ II instancji wskazał, że obowiązujące przepisy nie wymagają przeprowadzenia takiego dowodu przez organ właściwy w sprawie wydania decyzji środowiskowej. Stwarzają natomiast możliwość przeprowadzenia rozprawy administracyjnej z udziałem społeczeństwa, z której to możliwości organ skorzystał.

Kolegium podniosło, że przedsięwzięcie, o którym mowa w decyzji organu I instancji jest przedsięwzięciem mogącym potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, wymienionym w § 3 ust. 1 pkt 102 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213. poz. 1397), dla którego przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko może być wymagane.

Organ gminy postanowieniem z dnia [...] stwierdził obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowego przedsięwzięcia. Przedsięwzięcie to wymaga, po uprzednim uzgodnieniu z organem ochrony środowiska i uzyskaniu opinii organu ochrony sanitarnej, wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 2 pkt 1 u.o.ś.

Z charakterystyki projektowanego przedsięwzięcia przedstawionej w raporcie o oddziaływaniu na środowisko wspomnianego przedsięwzięcia i jego uzupełnieniach oraz ze stanowisk organów: ochrony środowiska i ochrony sanitarnej w zakresie uzgodnienia i opinii wynika, że planowane przedsięwzięcie nie będzie powodować negatywnego oddziaływania na środowisko oraz warunki życia i zdrowie ludzi, nie przyczyni się do degradacji środowiska przyrodniczo - kulturowego, nie będzie powodować konfliktów przestrzennych i uzasadnionych konfliktów społecznych, nie naruszy interesu osób trzecich i nie wymaga ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania. Planowane przedsięwzięcie nie spowoduje przekroczenia standardów ochrony powietrza przed zanieczyszczeniami emitowanymi z całego gospodarstwa pochodzącymi z tej działalności pod warunkiem wykonania systemu wentylacji i wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza według określonych założeń. Dla poszczególnych rodzajów oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko określono zakres działań prewencyjnych i ograniczających, w sferze tych działań określono rodzaj urządzeń i instalacji koniecznych do realizacji w celu minimalizacji skutków oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Rodzaj i zasięg emisji nie będą powodować przekroczenia norm ochrony środowiska poza granicę terenu lokalizacji przedsięwzięcia oraz uciążliwości dla warunków życia ludzi. Przewiduje się zastosowanie odpowiednich rozwiązań ograniczających zasięg oddziaływania przedsięwzięcia, dobranych adekwatnie do wielkości obiektu i jego usytuowania. W sprawie tej raport (wraz z uzupełnieniami) jest podstawowym dowodem. Brak jest dowodów przeciwnych w tym względzie, poza ogólnymi zastrzeżeniami odwołujących. Do zgłaszanych uwag odnosił się w toku postępowania zarówno inwestor, jak też organ i RDOŚ. Także organ gminy odniósł się do nich w zaskarżonej decyzji.

Kolegium podkreśliło, że inwestor jest zobowiązany do spełnienia warunku z art. 144 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska, tj. ograniczenia oddziaływania przedsięwzięcia do granicy własności i dotrzymania standardów jakości środowiska na terenach przyległych. Z przedłożonego przez inwestora raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko i jego uzupełnień wynika, że eksploatacja przedsięwzięcia nie będzie powodować przekroczenia obowiązujących standardów jakości środowiska poza terenem lokalizacji przedsięwzięcia, co odnosi się m. in. do dotrzymania standardu jakości powietrza atmosferycznego wyrażonego dopuszczalnym poziomem substancji w powietrzu atmosferycznym, ustalonym rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 47, poz. 281). Stężenia substancji odorowych w powietrzu atmosferycznym (amoniak, siarkowodór) nie przekroczą poza granicą terenu inwestycji obowiązujących poziomów odniesienia substancji w powietrzu, wynikających z rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87).

Analiza raportu oddziaływania na środowisko wraz z uzupełnieniami pozwala - zdaniem Kolegium - stwierdzić, że jest to środek dowodowy mający w istocie przesądzające znaczenie w sprawie. Zawarte w nim wnioski logicznie wypływają z dokonanych analiz. Raport zawiera analizę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, jak również opis przewidywanych działań mających na celu zapobieganie i ograniczenie negatywnych oddziaływań na środowisko. Ocena zakresu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, przy zastosowaniu działań, na które wskazano w raporcie, i na które zwrócił uwagę organ I instancji, pozwala na stwierdzenie, że przedsięwzięcie to nie pogorszy walorów środowiska, a w szczególności nie spowoduje przekroczenia dopuszczalnych stężeń oraz natężeń zanieczyszczeń w środowisku, tym bardziej, że brak jest dowodów przeciwnych w tym względzie. W ocenie Kolegium, przedłożony przez inwestora raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko wraz z uzupełnieniami jest rzetelny, spójny, nie budzi zastrzeżeń i nie zawiera nieścisłości czy nieprawidłowości. Nie ma podstaw, aby odmówić mu waloru wiarygodności i przyjąć za podstawę ustaleń faktycznych.

Planowana inwestycja nie ma wpływu na obecne użytkowanie i zagospodarowanie terenów sąsiednich, o ile uwzględni się jej cechy oraz projektowane rozwiązania techniczne i technologiczne. W tych okolicznościach ocena oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko nie mogła być zakwestionowana, czemu dał wyraz organ I instancji podejmując zaskarżoną decyzję, spełniającą warunki, o których mowa w art. 82 i 85 u.o.ś.

Organ II instancji zauważył, że odwołujący nie przedstawili żadnych dowodów co do negatywnego oddziaływania inwestycji na środowisko, dlatego też ich uwagi nie mogą skutecznie podważać zasadności określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie uprawnia inwestora do rozpoczęcia robót budowlanych. Ostateczny kształt inwestycji określać będzie projekt techniczno- budowlany i pozwolenie na budowę, podejmowane w odrębnym postępowaniu przez organ architektoniczno-budowlany przy uwzględnieniu uwarunkowań wskazanych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi K. F. i B. F. reprezentowani przez pełnomocnika w osobie adwokata, wnieśli o uchylenie decyzji organów obu instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, podnosząc zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 7, art. 77, art. 80 K.p.a., poprzez utrzymanie przez organ odwoławczy w mocy decyzji organu I instancji wydanej z naruszeniem przepisów postępowania polegających na uchyleniu się przez organ od obowiązku prawidłowego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie oraz zdeprecjonowanie zgłaszanych zastrzeżeń przez skarżących co do realizacji inwestycji, w szczególności co do braku wnikliwego rozpatrzenia kwestii skuteczności dokonania publicznych ogłoszeń we wsi W. w zakresie możliwości zapoznania się z dokumentacją sprawy oraz zgłaszanych uwag i wniosków czym organ naruszył zasadę prawdy obiektywnej;

b) art. 30 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008 r. nr.199, poz. 1227) w zw. z art. 9 K.p.a., poprzez niezapewnienie udziału całego społeczeństwa zamieszkującego we wsi W. pozostającego w obszarze oddziaływania inwestycji i zdeprecjonowanie zgłaszanych przez mieszkańców wsi protestów w zakresie planowanej inwestycji;

c) art. 66 ust. 1 pkt 8 i pkt 15 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko w zw. z art. 8 K.p.a., poprzez zdeprecjonowanie okoliczności, iż w raporcie nie dokonano oceny skumulowanego wpływu przedsięwzięcia na środowisko, uwzględniającego łączny wpływ planowanej inwestycji z istniejącymi już chlewniami, w tym również nieuwzględnienie średniej siły ani kierunku wiatru na poziom rozprzestrzeniania się lotnych zanieczyszczeń oraz lakonicznie podjęto analizę emisji substancji o nieprzyjemnym zapachu, których stężenie nie jest określone normami prawnymi a w konsekwencji pobieżną analizę możliwych konfliktów społecznych czego przejawem jest lista mieszkańców wsi, którzy podpisali się pod sprzeciwem co do planowanej inwestycji, czym organ w konsekwencji naruszył zasadę prowadzenia postępowania przez organ administracji publicznej w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej.

W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zaprezentowane w motywach wydanej decyzji.

Na rozprawie w dniu 2 października 2013 r. pełnomocnik skarżących poparł skargę, natomiast pełnomocnik uczestnika postępowania D. K. wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna, co skutkowało jej oddaleniem.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że sąd administracyjny bada zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego (decyzja, postanowienie) z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi, normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

Sądowa kontrola legalności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy B. z dnia [...] w sprawie określenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie budynku inwentarskiego (chlewni), wagi samochodowej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. 93/4 o pow. 1,6448 ha w miejscowości W., gmina B., nie wykazała istotnych naruszeń prawa materialnego i formalnego, wobec czego brak było podstaw do usunięcia ich z obrotu prawnego.

Podstawę materialnoprawną kontrolowanej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. nr 199, poz. 1227 ze zm.) – przywoływanej dalej w tekście jako "ustawa".

W rozumieniu art. 71 ust. 1 i 2 ustawy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia. Jej uzyskanie jest wymagane dla planowanych: przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (pkt 1); przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (pkt 2).

Stosownie do treści art. 80 ust. 1 i 2 zd. 1 ustawy jeżeli była przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, biorąc pod uwagę:

1) wyniki uzgodnień i opinii, o których mowa w art. 77 ust. 1;

2) ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko;

3) wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa;

4) wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone.

Właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony.

W rozpoznawanej sprawie, jak trafnie oceniły organy obu instancji planowane przedsięwzięcie polegające na budowie budynku inwentarskiego (chlewni), wagi samochodowej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. 93/4 o pow. 1,6448 ha w miejscowości W., gm. B. zostało zaliczone przez ustawodawcę do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu § 3 ust. 1 pkt 102 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. nr 213, poz. 1397), dla którego przeprowadzenie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, w tym sporządzenie raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko może być wymagane.

Jak wynika z załączonej do sprawy dokumentacji dla planowanego przedsięwzięcia opracowany został raport, który jak tranie oceniły organy administracyjne obu instancji odpowiada wymogom art. 66 ust. 1 ustawy. W przekonaniu Sądu jest on jasny, logiczny i spójny, pozwala nadto zweryfikować tok rozumowania autora raportu.

Rozważany raport zawiera: wprowadzenie, w ramach którego autor opracowania omówił podstawę wykonania dokumentacji, klasyfikację przedsięwzięcia inwestycyjnego, cel i zakres raportu, metodykę wykonywania raportu i wykorzystane materiały źródłowe; charakterystykę przedsięwzięcia, w ramach której określono lokalizację przedsięwzięcia, uwarunkowania wynikające z ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego gminy, stan istniejący, charakterystykę techniczno-technologiczną przedsięwzięcia, wariantowość przedsięwzięcia; opis stanu środowiska w rejonie lokalizacji przedsięwzięcia w tym rzeźbę terenu, budowę geologiczną i zasoby surowców mineralnych, wody powierzchniowe i podziemne, strukturę glebową, warunki klimatyczne i meteorologiczne, analizę środowiska przyrodniczego, krajobraz obszaru przedsięwzięcia, analizę warunków akustycznych, stan jakości powietrza atmosferycznego, ocenę wartości środowiska; etapy funkcjonowania przedsięwzięcia; oddziaływanie przedsięwzięcia na środowisko analizowanych wariantów w tym pobór wody, wytwarzanie ścieków, powstawanie nawozu naturalnego – gnojowicy, gospodarkę odpadami, oddziaływanie akustyczne zarówno z istniejącej chlewni jak i z planowanej chlewni, emisję zanieczyszczeń do powietrza; sytuacje awaryjne; niejonizujące promieniowanie elektromagnetyczne; analizę konfliktów społecznych; transgraniczne oddziaływanie przedsięwzięcia; ochronę elementów przyrodniczo-krajobrazowych; lokalny monitoring środowiska; wpływ przedsięwzięcia na środowisko kulturowe; opis przewidywanych znaczących oddziaływań na środowisko; działania minimalizujące wpływ przedsięwzięcia na środowisko; wnioski; ustanowienie strefy ograniczonego użytkowania, streszczenie w języku niespecjalistycznym.

Wspomniany dokument na wezwanie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. został dwukrotnie uzupełniony w zakresie problematyki gospodarki wodno-ściekowej, emisji zanieczyszczeń do powietrza, budowy geologicznej i hydrologicznej, ochrony środowiska przed hałasem, ochrony środowiska przyrodniczego, poprawiono wyliczenia zawartości azotu w nawozie naturalnym, a także uzupełniono informacje dotyczące jednoznacznego wskazania wysokości posadowienia projektowanych w budynku chlewni wentylatorów dachowych oraz parametrów emitorów, wykonano również obliczenia rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu wraz z graficznym przedstawieniem wyników oraz analizę hałasu z uwzględnieniem właściwej wysokości posadowienia źródeł hałasu oraz parametrów emitorów.

Raport w ostatecznym jego kształcie został pozytywnie uzgodniony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. (w skrócie "RDOŚ") na mocy postanowienia z dnia [...], w którym RDOŚ szczegółowo określił warunki, które należy wziąć pod uwagę na etapie realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia, wymagania z zakresu ochrony środowiska, które winny zostać uwzględnione w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, stwierdzając jednocześnie, iż przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia nie zachodzi potrzeba przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę oraz postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko.

Okolicznością niesporną jest nadto fakt, że warunki realizacji projektowanego przedsięwzięcia zostały w dniu [...] pozytywnie zaopiniowane pod kątem wymagań higienicznych i zdrowotnych przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. (w skrócie "PPIS"), który sprecyzował warunki w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, gospodarki odpadami oraz ochrony przed hałasem.

Akta administracyjne sprawy niniejszej dowodzą również, że przed wydaniem decyzji organ I instancji w dniu 7 grudnia 2012 r. przeprowadził rozprawę administracyjną, w której uczestniczyli inwestorzy, skarżący, zainteresowani mieszkańcy wsi W. oraz przedstawiciel firmy będącej wykonawcą raportu, który ustosunkował się do podnoszonych w trakcie rozprawy zarzutów skarżących, w tym do powielonego także w skardze zarzutu dotyczącego nieuwzględnienia w raporcie wielkości emisji gazów i pyłów do powietrza z istniejącej już chlewni, argumentując że kumulacji dokonuje się na terenie jednej nieruchomości i w raporcie zostało to dokonane. Małżonkowie F. domagają się natomiast "dokonania kumulacji całej miejscowości – sąsiednich nieruchomości". Do protokołu rozprawy załączono także listę 12 mieszkańców wsi W. przeciwnych budowie nowej chlewni, z których żaden nie był obecny na rozprawie oraz protokół kontroli gospodarstwa w zakresie emisji zanieczyszczeń przeprowadzonej przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, z którego wynika, że chlewnie prowadzone są zgodnie z dobrą praktyką rolniczą i nie stwierdzono przekroczenia zanieczyszczeń do powietrza.

Warunki realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia określone przez RDOŚ, a następnie przez PPIS zostały uwzględnione w całości przez organ I instancji w treści decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia, która bez wątpienia zawiera wszystkie elementy określone w art. 82 ust. 1. Rzeczona decyzja określa prawidłowo: rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia, warunki ogólne i szczegółowe wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich; wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Organ I instancji stwierdził, że przedsięwzięcie nie jest zaliczane do inwestycji o podwyższonym i dużym ryzyku poważnych awarii oraz, że nie zachodzi konieczność utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Wskazał nadto, że przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia nie ma konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w ramach postepowania w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Załącznikiem do rozważanej decyzji zgodne z przepisem art. 84 ust. 2 ustawy jest charakterystyka całego przedsięwzięcia. Rzeczona decyzja w przekonaniu Sądu została prawidłowo uzasadniona, ponieważ uzasadnienie oprócz elementów wymaganych przepisem art. 107 § 3 K.p.a. spełnia dodatkowo wymagania przewidziane w art. 85 ust. 2 ustawy. Zawiera bowiem informacje o postępowaniu przeprowadzonym z udziałem społeczeństwa oraz o uwagach składanych przede wszystkim przez samych skarżących oraz przyczyny, z powodu których większość zgłoszonych uwag nie została uwzględniona, choć co zasługuje na podkreślenie organ I instancji mając na celu zapewnienie należytej ochrony interesów skarżących i akcentowanych przez nich to toku postępowania administracyjnego uciążliwości zapachowych nałożył na inwestora obowiązek uwzględnienia przy projektowaniu inwestycji pasa zieleni izolacyjnej zimozielonej małej, średniej i wysokiej o szerokości minimum 5 m od strony wschodniej, czyli od strony nieruchomości skarżących. W motywach rozstrzygnięcia znajdują się ponadto informacje o tym w jaki sposób i w jakim zakresie zostały uwzględnione ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz uzgodnienie RDOŚ i opinia PPIS.

Reasumując Sąd doszedł do przekonania, że wobec ustalonego stanu faktycznego i prawnego sprawy organ nie mógł odmówić wydania pozytywnej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla projektowanego przez D. i M. K. przedsięwzięcia. Według składu orzekającego w toku postępowania administracyjnego organy obu instancji podjęły wszelkie możliwe czynności celem dokładnego i rzetelnego ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz wyjaśnienia wszelkich możliwych wątpliwości, jakie pojawiały się na danym etapie postępowania. Sporządzony dla projektowanej inwestycji raport oddziaływania na środowisko został szczegółowo przeanalizowany i oceniony pod kątem jego wartości dowodowych zarówno przez organy opiniujące, uzgadniające jak i przez organy obu instancji. Nie bez znaczenia pozostaje nadto okoliczność, że inwestor na wezwanie RDOŚ aż dwukrotnie przedkładał uzupełnienia raportu. Organy obu instancji bacznie czuwały również nad prawidłową realizacją obowiązków związanych z zapewnieniem społeczeństwu możliwości udziału w prowadzonym postępowaniu środowiskowym (art. 29 i art. 33 ust. 1 w zw. z art. 79 ust. 1 ustawy). Także uzasadnienia decyzji organów obu instancji, o czym była mowa wyżej nie budzą jakichkolwiek wątpliwości co do prawidłowości ich sporządzenia. Dodać w tym miejscu należy, że z motywów zaskarżonej decyzji Kolegium wynika, iż jest ona niewątpliwie rezultatem ponownie przeprowadzonego postępowania administracyjnego zgodnie z obowiązującą zasadą dwuinstancyjności postępowania (art. 15 K.p.a.). W opinii Sądu organ II instancji szczegółowo ustosunkował się do zarzutów podniesionych w odwołaniu K. F. i B. F. Fakt, że wydane w sprawie decyzje Kolegium oraz Wójta Gminy B. nie odpowiadają oczekiwaniom skarżących nie oznacza, że są one sprzeczne z przepisami obowiązującego prawa. Przepis art. 80 ust. 1 ustawy posługuje się zwrotem "właściwy organ wydaje decyzję", co oznacza, że organ jest zobligowany wydać decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w każdym przypadku, gdy nie narusza ona obiektywnego porządku prawnego. Taka zaś sytuacja miała miejsce właśnie w realiach rozpoznawanej sprawy.

Analizując w następnej kolejności zarzuty skargi Sąd uznał, iż w świetle zebranego materiału dowodowego i obowiązujących przepisów prawa są one zupełnie nieuzasadnione, wobec czego nie mogły rzutować na wynik sprawy.

W pierwszej kolejności chybione są zarzuty skarżących dotyczące naruszenia art. 7, art. 77 i art. 80 K.p.a., bowiem co zostało już wcześniej rozważone, Sąd nie stwierdził w toku postępowania administracyjnego I jak i II instancji uchybień natury procesowej w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Brak jest przede wszystkim podstaw do kwestionowania skuteczności dokonania publicznych ogłoszeń we wsi W. o możliwości zapoznania się z dokumentacją sprawy oraz zgłaszania uwag i wniosków, ponieważ materiał dowodowy sprawy niniejszej potwierdza, że wszelkie obwieszczenia (czy też zawiadomienia) w toku kontrolowanego postępowania administracyjnego przekazywane były Sołtysowi miejscowości W. W. R., który zamieszczał je na tablicy ogłoszeń sołectwa W. na wymagany przepisami prawa okres, o czym pisemnie informował organ administracyjny I lub II instancji w zależności od etapu postępowania. Oprócz tego, podlegały one zamieszczeniu na tablicy ogłoszeń i stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Gminy B., zaś w toku postepowania odwoławczego także na tablicy ogłoszeń Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. Nie budzi wobec tego jakichkolwiek wątpliwości fakt, że zarówno mieszkańcy wsi W. jak i inne podmioty (społeczeństwo) zainteresowane projektowaną inwestycją były należycie informowane o poszczególnych etapach postępowania środowiskowego, w tym o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i zgłaszania ewentualnych uwag, czy zastrzeżeń. Skoro tego nie uczyniły, to nie można skutecznie zarzucać organom administracyjnym naruszenia art. 30 ustawy w zw. z art. 9 K.p.a.

Błędny jest również zarzut skargi dotyczący naruszenia art. 66 ust. 1 pkt 8 i 15 ustawy w zw. z art. 8 K.p.a., bowiem jak zostało to już wyżej wywiedzione autor raportu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko uwzględnił istniejącą na terenie nieruchomości inwestorów chlewnię, oceniając skumulowany wpływ projektowanej inwestycji oraz istniejącej chlewni na środowisko. Niedorzeczne i pozbawione jakichkolwiek podstaw prawnych jest natomiast oczekiwanie skarżących, ażeby raport uwzględniał skumulowany wpływ planowanej inwestycji wraz z istniejącymi w miejscowości W. pozostałymi chlewniami.

Odnosząc się w następnej kolejności do kwestii odorowych na uwagę zasługuje fakt, że wprawdzie art. 85 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (j.t. Dz.U. z 2008 r. nr 25, poz. 150 ze zm.) przewiduje, że ochrona powietrza polega na zapewnieniu jak najlepszej jego jakości, w szczególności przez utrzymanie poziomów substancji w powietrzu poniżej dopuszczalnych poziomów lub co najmniej na tych poziomach oraz zmniejszenie poziomów substancji w powietrzu co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymane, lecz mimo wynikającego z art. 85 ustawy obowiązku ochrony powietrza ustawodawca nie przewidział w polskim porządku prawnym ochrony powietrza przed zapachami, a jedynie przed określonymi substancjami w powietrzu. Zapach, czy też odór jest substancją niemierzalną, zaś jego odczuwanie w każdym przypadku ma charakter subiektywny. Zapachy, pomimo, iż mogą być uciążliwe nie mogą być badane, ponieważ w polskim systemie prawnym nie istnieją normy prawne, które odnosiłyby się do zapachów. W takiej sytuacji za kryterium oceny w tym zakresie przyjmuje się średnioroczne i godzinowe stężenia amoniaku i siarkowodoru, które bez wątpienia były przedmiotem rozważań ze strony autora raportu. Z treści raportu wynika, że dobudowanie nowego budynku inwentarskiego trzody chlewnej metodą bezściółkową "na ruszcie" na obsadę 181,44 DJP, ze zbiornikiem na gnojowicę pod budynkiem oraz dodatkowych silosów na zboże i pasze gotowe nie spowoduje przekraczania standardów ochrony powietrza przed zanieczyszczeniami emitowanymi z całego gospodarstwa pochodzącymi z tej działalności pod warunkiem wykonania systemu wentylacji i wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza według opisanych założeń.

Podsumowując Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja Kolegium oraz poprzedzająca ją decyzja Wójta Gminy B. są zgodne zarówno z przepisami prawa materialnego jak i procesowego. W toku niniejszego postepowania rozpoznano i szczegółowo przeanalizowano wszelkie możliwe zagrożenia i uciążliwości zamierzonego przedsięwzięcia wobec środowiska i dopiero na tej podstawie określono wpływ planowanej inwestycji na środowisko. W decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia prawidłowo wskazano warunki likwidacji i minimalizacji stwierdzonych zagrożeń.

Z tych wszystkich powodów Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.

m.m.