• I SA/Po 359/13 - Wyrok Wo...
  29.03.2024

I SA/Po 359/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2013-09-27

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Izabela Kucznerowicz /sprawozdawca/
Waldemar Inerowicz
Włodzimierz Zygmont /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: sekr. sąd. Monika Wiza po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2013 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego [...], na podstawie m.in. art. 207, art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 51 § 1, art. 53 § 4, art. 23 § 2, art. 193 § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm. – obecnie Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. – dalej: "O.p."), art. 22 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 45 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. – dalej: "u.p.d.o.f.") w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., określił [...] zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, że [...] prowadziła w 2006 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie transportu ciężarowego i produkcji zniczy z siedzibą w [...]. Na potrzeby prowadzonej działalności zdarzenia gospodarcze rejestrowane były w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm. – dalej: "rozporządzenie MF z dnia 26 sierpnia 2003 r.").

W dniu [...] marca 2007 r. podatniczka złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2006, PIT-36, w którym wykazała:

- przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej [...] zł,

- koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej [...] zł,

- dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej [...] zł,

- dochód z innych źródeł [...] zł,

- razem dochód [...] zł.

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów [...] wykazała sprzedaż:

- usług transportowych na rzecz firmy [...] Sp. z o.o. [...] na podstawie faktur VAT na łączną kwotę [...] zł,

- zniczy na podstawie dowodów wewnętrznych na łączna kwotę [...] zł.

Pismem z dnia [...] grudnia 2009 r. Komenda Główna Policji Centralne Biuro Śledcze Zarząd w [...] poinformowała Naczelnika Urzędu Skarbowego [...], że w związku z prowadzonym śledztwem zgromadzono materiał dowodowy wskazujący na to, że kilka firm w tym między innymi: [...] Sp. z o.o. [...], [...] Sp. z o.o. [...] (dalej: "[...] Sp. z o.o.), Biuro Handlowe [...] Sp. z o.o. [...], zajmowały się procederem wystawiania fikcyjnych faktur za paliwo na rzecz wielu firm, w tym między innymi na rzecz firmy Przedsiębiorstwo [...] z siedzibą w [...].

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] postanowieniem z dnia [...] marca 2010 r. wszczął postępowanie podatkowe wobec [...] w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.

Organ podatkowy pierwszej instancji w protokole badania ksiąg podatkowych za 2006 r. stwierdził, że strona w 2006 r. zaniżyła przychód ze sprzedaży zniczy. W trakcie prowadzonego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] uznał, że podatniczka w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2006 r. wykazała prawidłową wartość sprzedaży zniczy.

Natomiast w zakresie kosztów uzyskania przychodów [...] zaliczyła do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej kwotę [...] zł wynikającą z faktur wystawionych przez [...] Sp. z o.o. na ogólną kwotę brutto [...] zł oraz [...] Sp. z o.o. na ogólną kwotę netto [...] zł

Przeprowadzone przez organ podatkowy pierwszej instancji postępowanie wyjaśniające wykazało, że transakcje z ww. firmami są transakcjami fikcyjnymi nieodzwierciedlającymi stanu rzeczywistego, gdyż opisane w nich zdarzenia gospodarcze - zakup oleju napędowego - pomiędzy wskazanymi w nich dostawcą i odbiorcą nie miały miejsca.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. uchylił w całości rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, ponieważ rozstrzygnięcie sprawy wymagało uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

Organ odwoławczy wskazał, że przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy przeprowadzić dodatkowe postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia faktycznych dostawców paliwa i ewentualnie poniesionych kosztów uzyskania przychodu. Celem ustalenia rodzaju i źródła pochodzenia paliwa oraz mechanizmów jego wprowadzania zalecono posłużenie się m. in. materiałami z prowadzonego postępowania przez Prokuraturę Okręgową w Poznaniu pod sygnaturą [...] w zakresie działania grupy przestępczej ukierunkowanej na przejmowanie świadczeń publicznoprawnych należnych Skarbowi Państwa poprzez między innymi tworzenie pozorów legalnego pochodzenia wprowadzanych do obrotu paliw - postanowienie Prokuratury Okręgowej w [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. numer [...].

Naczelnik Urzędu Skarbowego [...], po przeprowadzeniu ponownego postępowania decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] określił [...] wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie [...] zł.

W odwołaniu z dnia [...] grudnia 2012 r. strona zarzuciła naruszenie:

- art. 207, art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 , art. 51 § 1, art. 53 § 4, art. 193 § 1 i § 6 O.p.,

- art. 22 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 45 ust. 1 i ust.6 u.p.d.o.f.,

- § 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r.

W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik strony podniósł, że ustalenia organu podatkowego pierwszej instancji są bezpodstawne. Winien on przyjąć dane wykazane przez odwołującą w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2006 r. PIT - 36. Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] bezpodstawnie nie uznał za koszt uzyskania przychodu zakupu paliwa od spółek [...] Sp. z o. o. i [...] Sp. z o. o.

Strona przywołała także postanowienie Prokuratury Okręgowej w [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. sygn. akt [...], z którego wynika, że faktury wystawione przez spółki [...] Sp. z o.o. i [...] Sp. z o. o. mogły służyć zorganizowanej grupie przestępczej do wprowadzenia do obrotu oleju niewiadomego pochodzenia, przy czym, jak wskazują zeznania złożone w toku postępowania prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze KGP Policji w [...] w przypadku wprowadzenia do obrotu paliwa niewiadomego pochodzenia, ceny sprzedaży za litr były niższe niż te podane w fakturach i stanowiły 60% podanej na fakturze ceny.

W ocenie strony Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] nie ustalił, czy [...] w 2006 r. dysponowała paliwem w ilości wynikającej z zakwestionowanych faktur, czy też faktury te służyły do generowania dodatkowych kosztów których faktycznie nigdy nie było.

Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w zaskarżonej decyzji Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] pouczył [...] o treści art. 222 O.p., zgodnie z którym odwołanie od decyzji organu podatkowego pierwszej instancji winno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie. W odwołaniu strona wymienia przepisy - w ocenie strony - naruszone przez organ podatkowy pierwszej instancji. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wyjaśnił, że są to przepisy, na podstawie których została wydana kwestionowana decyzja. Strona wskazując na ich naruszenie nie podała przyczyn, zakresu i powodów, dlaczego w jej ocenie organ podatkowy pierwszej instancji dopuścił się ich naruszenia.

Wskazując na naruszenie przepisu art. 45 ust. 1 oraz art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. strona zdaje się kwestionować obowiązek złożenia przez [...] zeznania podatkowego z zastosowaniem opodatkowania na zasadach ogólnych tj. wg skali podatkowej (art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f.) mimo, że takiej czynności w istocie podatniczka dokonała sama w dniu [...] marca 2007 r. składając zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu/poniesionej straty w roku podatkowym 2006 PIT - 36.

Zgromadzony w toku postępowania prowadzonego przez organ pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego materiał dowodowy w szczególności przesłuchania świadków, w sposób bezsporny dowodzi, że przedsiębiorstwa [...] Sp. z o. o. oraz [...] Sp. z o. o. nigdy nie nabywały paliwa i w rzeczywistości nie dokonywały żadnej sprzedaży oleju napędowego, w tym na rzecz Przedsiębiorstwa go [...]. Wyżej wymienione Spółki nie prowadziły działalności gospodarczej takiej, jakby to miało wynikać z dokumentacji firmy, nie posiadały infrastruktury niezbędnej do handlu paliwami płynnymi, lecz zostały powołane celem wystawiania fikcyjnych faktur dotyczących obrotu paliwem. Prezesi w/w spółek [...] ([...] Spółka z o.o.) oraz [...] ([...] Sp. z o.o.) byli figurantami, których rola ograniczała się jedynie do składania podpisów na dokumentacji firmowej. Działaniami spółek faktycznie kierowała zorganizowana grupa przestępcza w skład której wchodzili: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...].

W wyniku powyższych ustaleń Prokuratura Okręgowa w [...] wniosła akt oskarżenia z dnia [...] grudnia 2010 r. numer [...] przeciwko członkom zorganizowanej grupy przestępczej wykorzystującej m. in. [...] Sp. z o. o. do przejmowania należności podatkowych należnych Skarbowi Państwa. Z aktu oskarżenia wynika, że faktury sprzedaży paliwa w postaci oleju napędowego wystawione na różne podmioty, w tym na Przedsiębiorstwo [...], przez spółkę [...] były fikcyjne, tj. nie dokumentowały faktycznej sprzedaży.

[...] (prezes i jedyny udziałowiec [...]) przesłuchany w Prokuraturze Okręgowej w [...] w charakterze podejrzanego w dniu [...] marca 2008 r. oraz przesłuchany w charakterze podejrzanego w Zarządzie Centralnego Biura Śledczego KGP w [...] w dniu [...] maja 2008 r. zeznał, że:

- pracę w charakterze prezesa [...] zaproponował mu [...],

- w [...] był tylko figurantem - nie miał pojęcia o działalności Spółki, a jego praca polegała jedynie na podpisywaniu faktur, które otrzymywał od [...],

- faktury, które podpisywał były "standardowe", tj. zawierały ilość paliwa i kwotę do zapłaty. Następnie [...] pakował je do foliowych woreczków i odkładał na półkę. Nie potrafi powiedzieć co dalej działo się z fakturami. Zdarzało się, że [...] podpisywał faktury jego imieniem i nazwiskiem,

- pracując w [...] nigdy nie widział żadnego oleju napędowego ani żadnego innego paliwa, nie widział również żadnych cystern czy innych samochodów ciężarowych należących do Spółki czy użytkowanych przez Spółkę,

- nie ma wiedzy czy to paliwo, które było na fakturach [...] faktycznie istniało,

- nie znał kontrahentów [...] zarówno dostawców, jak i odbiorców, w tym [...] głównego dostawcy paliwa - wg faktur VAT - do [...],

- nie mógł podejmować samodzielnych decyzji, gdyż wszelkich formalności związanych z działalnością Spółki, na przykład zawieraniem umów, wypłat pieniędzy z rachunku bankowego spółki, zakupu i sprzedaży spółki dokonywał tylko i wyłącznie w obecności i pod nadzorem [...], który za prowadzenie spółki wypłacał podejrzanemu od [...] zł do [...] zł miesięcznie.

[...] (nieformalny współpracownik [...]) przesłuchany w Prokuraturze Okręgowej w [...] w charakterze podejrzanego w dniu [...] października 2008 r. oraz przesłuchany w charakterze podejrzanego w Zarządzie Centralnego Biura Śledczego KGP w [...] w dniach [...], [...], [...], [...] i [...] listopada 2008 r., oraz [...] i [...] kwietnia 2009 r. zeznał, że:

- [...] Sp. z o.o. prowadziła fikcyjną działalność w zakresie obrotu paliwami, przyznając się do uczestniczenia w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się obrotem tzw. "pustymi" fakturami VAT oraz obrotem paliwami niewiadomego pochodzenia,

- był odpowiedzialny za "pilnowanie" prezesa [...] – [...], by ten realizował powierzone mu zadania,

- organizował i nadzorował wszystkie formalności związane z działalnością [...] takie jak: zawieranie umów, podpisywanie dokumentów Spółki, dokonywanie wypłat pieniędzy z rachunku bankowego Spółki, zakup i sprzedaż Spółki, które wymagały obecności [...],

- [...] dokonywała obrotu "pustymi" fakturami VAT, które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych,

- w celu uprawdopodobnienia obrotu paliwem przez Spółkę fałszował wszystkie faktury VAT zakupu paliwa rzekomo wystawione przez PPHU [...] w [...] (jeden z dwóch rzekomych dostawców oleju napędowego do [...]) na rzecz [...], poprzez ich drukowanie, opieczętowywanie oraz podpisywanie się za [...],

- przekazywał [...] do podpisu "puste" faktury na zakup paliwa, wystawione na rzecz [...], m.in. sfałszowane faktury z PPHU [...] z siedzibą w [...],

- za faktury VAT wystawione przez [...]tytułem sprzedaży paliwa, oznaczone jako płatne gotówką, płatności faktycznie nie były uregulowane, była natomiast płacona przez "pośredników prowizja" w kwocie 13 groszy od litra paliwa wypisanego na fakturze. W celu uwiarygodnienia transakcji sporadycznie były wystawiane faktury "przelewowe". Wówczas od razu po przelaniu na konto pieniądze były wypłacane,

- [...] nie posiadała pojazdów przystosowanych do przewozu paliwa, bazy paliwowej i innych środków trwałych umożliwiających obrót paliwami płynnymi,

- wraz z [...]dokonywał wypłat pieniędzy z rachunku bankowego Spółki, stanowiących rzekomą zapłatę za sprzedaż paliwa, które następnie po odliczeniu "prowizji" były zwracane kontrahentom.

[...] (pracownik sekretariatu [...]) przesłuchany w Prokuraturze Okręgowej w [...] w charakterze podejrzanego w dniu [...] stycznia 2009 r. oraz przesłuchany w charakterze podejrzanego w Zarządzie Centralnego Biura Śledczego KGP w [...] w dniach [...] lutego 2009 r. i [...] września 2009 r. zeznał, że:

- [...] nie posiadała pojazdów przystosowanych do przewozu paliwa, bazy paliwowej oraz innych środków trwałych umożliwiających obrót paliwami płynnymi, dokonywała tylko obrotu "pustymi" fakturami VAT nie dokumentującymi rzeczywistych transakcji gospodarczych,

- zakup paliwa od spółki [...] był zakupem fikcyjnym,

- przyjmował zamówienia od "pośredników" na faktury sprzedaży VAT, które drukował w imieniu Spółki oraz podpisywał faktury sprzedaży w imieniu [...],

- [...] wraz z [...] dokonywali wypłat pieniędzy z rachunku bankowego [...], stanowiących rzekomą zapłatę za sprzedaż paliwa. [...] nie miał żadnej możliwości dysponowania tymi pieniędzmi. [...] jedynie podpisywał dokumenty oraz faktury w imieniu Spółki.

[...] (nieformalna księgowa w [...]) przesłuchana w charakterze podejrzanej dniach [...] czerwca 2009 r. oraz [...] lipca 2009 r. przez Zarząd Centralnego Biura Śledczego KGP w [...] zeznała, że:

- przyjmowała zamówienia od pośredników na faktury VAT w zakresie fikcyjnej sprzedaży paliwa przez [...], drukowała i przekazywała je do podpisu [...] i [...],

- [...] był "słupem",

- [...] nie posiadała żadnego transportu, ani własnego, ani dzierżawionego do przewozu paliwa, bazy paliwowej, dokonywała obrotu "pustymi" fakturami VAT.

Przesłuchany w charakterze świadka przez Zarząd Centralnego Biura Śledczego KGP w [...] [...] (właściciel PPHU [...] z siedzibą w [...], ul. [...]) rzekomy główny dostawca paliwa do [...] w dniu [...] marca 2008 r. zeznał, że:

- działalność PPHU [...] w [...] założył na polecenie [...] oraz przekazał mu pełną dokumentację swojej firmy i pieczątki firmowe, za co otrzymał pieniądze,

- faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami płynnymi, nie wystawiał nigdy faktur VAT w imieniu swojej firmy, nieznana mu jest [...] osoba [...],

- pod adresem [...], ul. [...], nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza, na nieruchomości tej nie magazynowano nigdy paliwa.

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. numer [...] Prokuratura Okręgowa w Poznaniu wyłączyła ze śledztwa numer [...] materiały dotyczące między innymi Spółki [...] do odrębnego prowadzenia przy sprawie numer [...]. Z powyższego postanowienia wynika, podobnie jak z aktu oskarżenia, że faktury wystawione przez [...] Sp. z o.o. stanowiły puste faktury, nie dokumentujące faktycznej sprzedaży, które wykorzystywane były do zawyżania kosztów działalności oraz obniżenia podatku VAT, lub służyły do wprowadzania do obrotu oleju niewiadomego pochodzenia.

Ustalenia stanu faktycznego dotyczące Spółki z o. o. [...] zostały przez organ podatkowy pierwszej instancji potwierdzone w szczególności zeznaniami podejrzanego [...] (nieformalny współpracownik firmy [...]).

[...] przesłuchany w charakterze podejrzanego w Zarządzie Centralnego Biura Śledczego KGP w [...] w dniach [...], [...], [...], [...] i [...] listopada 2008 r., oraz [...] grudnia 2008 r. i [...] kwietnia 2009 r. zeznał, że:

- [...] Sp. z o.o. prowadziła fikcyjną działalność w zakresie obrotu paliwami, przyznając się do uczestniczenia w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się obrotem tzw. "pustymi" fakturami VAT oraz obrotem paliwami niewiadomego pochodzenia,

- działalność grupy rozpoczęła się w 2004 r, kiedy to znajomy [...] zaproponował mu otwarcie firmy, która miała zajmować się wystawianiem fikcyjnych faktur sprzedaży paliwa.

Założył firmę [...] z siedzibą w [...] w ramach, której wystawiał fikcyjne faktury sprzedaży oleju napędowego. Następnie pod koniec 2005 r. [...], [...] i [...] zaproponowali mu poprowadzenie i przypilnowanie spraw w Spółce [...] w [...], której działalność polegała również na wprowadzaniu do obrotu gospodarczego "pustych" faktur VAT. Zgodnie z poleceniem [...] faktury z [...] były wytwarzane do października 2006r. Następnie [...] została sprzedana i powstały dwie kolejne Spółki, w tym m.in. [...], których działalność polegała również na "fikcyjnym obrocie paliwami płynnymi". Spółki te "działały przez okres 6-7 miesięcy, gdzieś do maja lub czerwca 2007 roku". Chodziło o to, aby każda firma w ramach, której wytwarzane były "puste" faktury nie działała dłużej niż 8 miesięcy, aby organa ścigania nie zorientowały się w charakterze ich działalności cyt.: "Za każdym razem, jak Spółka przestawała działać faktury były niszczone tzn. cała dokumentacja oprócz tej potrzebnej do sprzedaży Spółki". Faktury Spółki [...] niszczone były przez [...], [...] oraz częściowo przez podejrzanego,

- firma [...] przejęła po [...]sprzęt komputerowy z bazą kontrahentów. Była ona "spadkobiercą" po [...] - dokonywała obrotu "pustymi" fakturami VAT. Baza kontrahentów tej Spółki była taka sama jak baza kontrahentów [...],

- prezes Spółki [...] - [...] był tylko figurantem, "papierowym Prezesem", którego pilnował i nadzorował. Faktycznie Spółką zarządzały inne osoby,

- firma [...] nie posiadała bazy paliwowej i pojazdów przystosowanych do przewozu paliwa,

- fikcyjne faktury sprzedaży paliwa podpisywał [...], natomiast podejrzany wytwarzał fikcyjne faktury zakupu oleju napędowego przez spółkę [...] od rzekomego dostawcy paliwa Spółki [...], które podpisywał [...] - prezes Spółki [...].

W dniu [...] listopada 2010 r. przesłuchany w charakterze świadka [...] zeznał, że:

- w okresie od 2006 r. do 2008 r. zatrudniony był w charakterze pomocy biurowej w firmie [...], a w firmie [...] jako pracownik gospodarczy,

- nie wystawiał i nie podpisywał żadnych faktur,

- z rozmów telefonicznych wywnioskował, że firmy te handlowały paliwem, ale nie widział żadnych zbiorników, cystern, magazynów ani stacji paliw,

- nie pamięta sytuacji, aby jacyś klienci przychodzili do biura i zamawiali paliwo,

- faktury wystawiane w biurze rozwoził [...], a czasami świadek, nie pobierał żadnych płatności za wystawione faktury,

- nic mu nie wiadomo na temat firmy [...].

Organ podatkowy pierwszej instancji wezwał również na przesłuchanie w charakterze świadka [...], (nieformalną księgową firmy [...] Sp. z o. o.), która w związku z toczącym się w stosunku do niej postępowaniem karnym prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w [...] odmówiła składania zeznań. W toku postępowania organ podatkowy pierwszej instancji pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. celem złożenia zeznań w charakterze świadka wezwał [...] (prezesa spółki [...] w okresie od [...] października 2006 r. do [...] lipca 2007 r. osobę, której nazwisko występuje na zakwestionowanych fakturach VAT zakupu oleju napędowego). W/wym. świadek nie stawił się na wezwanie.

Oceniając całokształt okoliczności sprawy organ stwierdził, że fakt posiadania oryginału danego dokumentu nie przesądza o prawdziwości zdarzeń z niego wynikających. Organ podkreślił, że posiadanie faktury oraz gołosłowne twierdzenie, że nabycie opisane na tej fakturze miało miejsce jest niewystarczające do dokonania zaliczenia kwoty z niej wynikającej do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie przeprowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] postępowanie wykazało, że [...] w 2006 r. bezpodstawnie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikające z faktur VAT dokumentujących zakup oleju napędowego od firm: [...] Spółka z o. o. w ilości 7 szt. w łącznej kwocie netto [...] zł, podatek VAT [...] zł oraz [...] Sp. z o. o. w ilości 2 szt. w łącznej kwocie netto [...] zł, podatek VAT [...] zł.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] przeprowadził w Spółce z o. o. [...] postępowanie kontrolne w zakresie prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za okres od 1 stycznia 2006 r. do grudnia 2006 r. zakończone decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. określającą do zapłaty, na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. – dalej: "ustawa o VAT"), podatek od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. wynikający z wystawionych przez [...] Sp. z o. o. faktur VAT nie dokumentujących rzeczywistych transakcji. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] przeprowadził również postępowanie kontrolne w firmie [...] Sp. z o. o. w zakresie podatku od towarów i usług za miesiące od października 2006 r. do czerwca 2007 r., które zakończyło się wydaniem decyzji z dnia [...] maja 2011 r. określającej do zapłaty, na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, podatek od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. i 2007 r. wynikający z wystawionych przez [...] Sp. z o. o. faktur VAT nie dokumentujących rzeczywistych transakcji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. włączył do akt przedmiotowej sprawy ww. decyzje z dnia [...] czerwca 2010 r. wydaną dla Spółki z o. o. [...] oraz z dnia [...] maja 2011 r. wydaną dla Spółki z o. o. [...]. Od ww. decyzji odwołania nie wniesiono, a zatem są one decyzjami ostatecznymi.

Odnosząc się do zakwestionowanych faktur zakupu u podatnika, na których jako wystawca widnieją Spółki z o. o. [...] i [...], Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że z uzasadnienia decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. wydanej dla [...] wynika, że w/wym. Spółka w okresie od stycznia do października 2006 r. prowadziła fikcyjną działalność w zakresie sprzedaży i zakupu oleju napędowego. Zdarzenia gospodarcze opisane zarówno w fakturach sprzedaży wystawionych przez ten podmiot jak i w fakturach zakupu nie miały miejsca. Tak więc Spółka nie dysponowała olejem napędowym, który mógłby być przedmiotem rzeczywistych transakcji gospodarczych. Nie posiadała wymaganej koncesji na obrót paliwami ciekłymi - wniosek Spółki o udzielenie takiego pozwolenia został pozostawiony bez rozpatrzenia, ponieważ nie zawierał informacji i dokumentów wystarczających do oceny, czy wnioskodawca spełnia warunki otrzymania koncesji, a zainteresowany braków tych nie uzupełnił. Spółka nie była zarejestrowana jako podatnik podatku akcyzowego więc na fakturach podawano nieprawdę, że podatek akcyzowy został zapłacony. Nie posiadała pojazdów przystosowanych do przewozu paliwa, bazy paliwowej, dystrybutorów i innych środków trwałych umożliwiających obrót paliwami płynnymi. Nie zatrudniała osób, które zajmowałyby się sprzedażą oleju napędowego. Osoby biorące udział w procederze fikcyjnego obrotu olejem napędowym, działające w imieniu [...] same wystawiały faktury na zakup tego paliwa, a jego rzekomymi dostawcami miały być firmy [...] Sp. z o.o. z [...] i P.P.H.U. [...] z [...]. Stwierdzono, że wystawione faktury od tych podmiotów dla [...] nie dokumentowały faktycznie zrealizowanych transakcji gospodarczych. W okresie od stycznia do października 2006 r. działalność Spółki [...] sprowadzała się do wprowadzania do obrotu gospodarczego tzw. "pustych" faktur. Powyższe ustalenia znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Z protokołów przesłuchań jednoznacznie wynika, że transakcje udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez [...] Spółka z o.o. nie miały miejsca, gdyż Spółka ta nie dokonywała faktycznego nabycia ani sprzedaży oleju napędowego. Przesłuchane osoby w swoich zeznaniach zgodnie potwierdziły fikcyjną działalność [...] w zakresie sprzedaży i zakupu oleju napędowego.

Z uzasadnienia decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2011 r. wydanej dla [...] Spółka z o.o. również wynika, że działalność gospodarcza tego podmiotu w zakresie sprzedaży i zakupu oleju napędowego w okresie od października 2006 r. do czerwca 2007 r. była działalnością fikcyjną. Spółka ta nie dokonywała zakupów oleju napędowego od podmiotów gospodarczych, które faktycznie zajmują się jego obrotem. Nie dysponowała więc paliwem, które mogłoby być przedmiotem rzeczywistych transakcji gospodarczych. Spółka ta nie posiadała wymaganej koncesji na obrót paliwem ciekłym, nie dysponowała infrastrukturą techniczną niezbędną do prowadzenia tego rodzaju działalności (brak bazy paliwowej, stacji paliw, zbiorników na paliwo, dystrybutorów, cystern). Nie zatrudniała osób, które zajmowałyby się sprzedażą oleju napędowego. Osoby biorące udział w procederze fikcyjnego obrotu olejem napędowym, działające w imieniu Spółki, tj. [...], [...], [...], [...], [...] oraz [...], same wystawiały faktury na zakup oleju napędowego, którego rzekomym dostawcą miała być Spółka z o.o. [...] z siedzibą w [...], w której działali [...], [...], [...], [...] oraz [...].

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zauważył, że z powołanych wyżej decyzji wydanych wobec Spółek [...] i [...] wynika jednoznacznie, że w Spółkach tych nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu transakcji wykazanych na zakwestionowanych fakturach, ponieważ nie miały one miejsca.

Sporne faktury, na których jako dostawca figurują Spółki [...] i [...] nie dokumentują faktycznych dostaw. W przedstawionych powyżej okolicznościach odpowiedzialność w/wym. Spółek za wystawione faktury pozostaje bez wpływu na orzeczenie w niniejszej sprawie. Organ zaznaczył, że podatek do zapłaty nie powstał u wystawców faktur z tytułu dokonanej sprzedaży, lecz z samego faktu wystawienia faktury. U odbiorcy "fikcyjnej faktury" kwoty w nich zawarte nie stanowią natomiast kosztu uzyskania przychodu.

Na okoliczność spornych transakcji w dniu [...] grudnia 2009 r. w Zarządzie Centralnego Biura Śledczego w [...] przesłuchana w charakterze świadka została [...], która zeznała, że:

- w latach 2006-2007 nabywała paliwo z firm [...] i [...],

- do domu przyszedł przedstawiciel i zaoferował tańsze paliwo, z tego względu je kupowała,

- nie zna tych firm, nigdy nie była w ich siedzibach, nie zna żadnej osoby związanej z tymi firmami ani osób, które podpisywały faktury: [...], [...], [...], [...],

- paliwo dowozili nieznani mężczyźni, zlewali olej do zbiorników i beczek,

- za zakupione paliwo płaciła gotówką kierowcy, który dawał jej przygotowaną fakturę,

- ilości dowożonego paliwa uzgadniała telefonicznie, całość zamawianego paliwa otrzymywała,

- nie interesował jej fakt, że ci sami dostawcy przywozili faktury z trzech różnych firm.

W dniu [...] lipca 2011 r. [...] została przesłuchana w charakterze strony. Podczas tego przesłuchania potwierdziła, że telefonicznie składała zamówienie na paliwo, które po przywiezieniu zlewano do pojemników. Potwierdziła, że płaciła za zakupione paliwo w formie gotówkowej kierowcom, od których otrzymywała faktury.

[...] ponownie została przesłuchana w organie podatkowym pierwszej instancji w dniu [...] wrześni 2012 r. Podczas przesłuchania zeznała:

- olej napędowy przywozili kierowcy, ale nie wie skąd i nie pamięta od kogo, olej nabywała również w [...] i na stacjach paliwowych,

- przedstawiciel przyszedł na posesję i zaproponował, że będą przywozić olej za niższą cenę,

- nie były zawarte żadne umowy, olej zamawiany był telefonicznie,

- nie jest w stanie wskazać konkretnych osób, które przywoziły paliwo,

- dostawy były raz albo dwa razy w miesiącu,

- olej przywożony był nie dużą beczką, cały czas taką samą, koloru srebrnego, pojemności beczki oraz numerów rejestracyjnych samochodów podatniczka nie pamięta,

- paliwo składowane było na posesji w beczce około 1.000 litrów, pojemnik miał kran do spuszczania paliwa, oraz w 10 - 15 plastikowych pojemnikach o pojemności 30 litrów,

- Podatniczce nie przedłożono certyfikatów jakości paliwa, kierowca nie wspominał skąd przywozi paliwo,

- nie potrafi wskazać źródła pochodzenia paliwa, ani jego ceny,

- za paliwo płaciła gotówką kierowcy, nie otrzymywała żadnego potwierdzenia zapłaty,

- nie zwracała uwagi, że paliwo pochodziło z różnych firm, a było przywożone przez te same osoby,

- nie sprawdzała firm od których nabywała paliwo, nie była w ich siedzibach,

- paliwo było również nabywane w firmie [...] Sp. z o. o., nie wie jakie było zużycie paliwa samochodów, którymi były świadczone usługi kurierskie,

- nie pamięta jakie trasy były pokonywane w ramach świadczonych usług.

W dniu [...] grudnia 2010 r. w Urzędzie Skarbowym [...] przesłuchany został w charakterze świadka [...], zatrudniony jako kierowca od 2005 r. w firmie [...]. Świadek zeznał, że:

- w latach 2006-2007 w firmie [...] [...] były trzy samochody dostawcze, które tankowano w firmie [...] i niekiedy na posesji szefowej,

- na posesji były plastikowe baniaki o pojemności 30 litrów, dwie beczki o pojemności 200 litrów i baniak o pojemności 1000 litrów,

- nie wie skąd pochodziło paliwo.

W dniu [...] listopada 2010 r. w siedzibie Urzędu Skarbowego [...] przesłuchano w charakterze świadka [...], zatrudnionego w charakterze kierowcy w firmie [...] [...]. Świadek zeznał, że:

- na posesji [...] [...] nie zauważył żadnego zbiornika o większej pojemności,

- w czasie pobytu świadka na posesji nie widział, aby ktoś przywoził paliwo,

- użytkowane samochody tankowane były firmie [...].

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu organ podatkowy pierwszej instancji oceniając zgromadzony materiał dowodowy prawidłowo uznał, iż faktury VAT wystawione przez Spółki z o. o. [...] i [...] nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Faktury te zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się zarzutu naruszenia § 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r. organ stwierdził, iż z uwagi na stwierdzone nieprawidłowości polegające na ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zakupu w 2006 r. na podstawie faktur stwierdzających transakcje, które nie zostały w rzeczywistości przeprowadzone, w których treści widnieją Spółki z o. o. [...] i [...] uznano za nierzetelną podatkową księgę przychodów i rozchodów firmy [...] [...] w zakresie w jakim obejmują transakcje z ww. firmami. [...] w zeznaniu o wysokości osiągniętego przychodu/poniesionej straty za 2006 r. PIT - 36 wykazała koszty uzyskania przychodu w wysokości [...] zł, 0,5% tej kwoty wynosi [...] zł. Kwota zakwestionowanych za ten rok kosztów wynikających z faktur wystawionych przez [...] Spółka z o. o. oraz [...] Sp. z o. o. wynosi [...] zł, tym samym przekracza limit 0,5% określony w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów uznający księgę podatkowa za rzetelną.

Odnosząc się do zarzutów w zakresie naruszenia przepisów O.p., tj. art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 51 § 1, art. 53 § 4, art. 193 § 1 i 6 oraz art. 207 Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zauważył, że są to podstawowe przepisy, determinujące możliwość wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, w szczególności odnoszące się do formy rozstrzygnięcia, momentu powstania zobowiązania w podatku dochodowym , przyczyn wydania decyzji, definicji zaległości podatkowej, odsetek oraz rzetelności prowadzonych urządzeń księgowych. Strona wskazując na ich naruszenie nie podała przyczyn, zakresu i powodów dlaczego w jej ocenie organ podatkowy pierwszej instancji dopuścił się naruszenia w/wym. przepisów. Ich pominięcie w sentencji decyzji stanowiłoby przesłankę, o jakiej mowa w art. 247 § 1 pkt 2 O.p. uzasadniającą stwierdzenie jej nieważności.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które powinny wzbudzić wątpliwości strony, co do jej kontrahentów, tj. Spółki z o. o. [...] i Spółki z o. o. [...] i doprowadzić do podjęcia działań mających na celu sprawdzenie ich udziału w obrocie gospodarczym. [...] nie posiadała żadnej wiedzy na temat powyższych Spółek, nie interesowała się skąd pochodzi zakupowane paliwo, nie wiedziała kim są osoby dostarczające paliwo i odbierające zapłatę, płatności dokonywała wyłącznie gotówką, olej napędowy zamawiała tylko telefonicznie, numeru telefonu nie pamięta, nie posiada żadnych dowodów potwierdzających zapłatę gotówkową. W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdza, że okoliczności te dowodzą o braku należytej staranności podatniczki w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W skardze z dnia [...] marca 2013 r. skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] i określenie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. na kwotę 0,00 zł, lub uchylenie i przekazanie Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu do ponownego rozpatrzenia. Decyzji zarzucono naruszenie:

- art. 207, art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 , art. 51 § 1, art. 53 § 4 art. 193 § 1 i § 6 O.p.,

- art. 22 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 45 ust. 1 i ust.6 u.p.d.o.f.,

- § 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącej podniósł, że ustalenia Naczelnika Urzędu Skarbowego [...], jak i Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu są bezpodstawne. W ocenie skarżącej organy podatkowe winny przyjąć dane wykazane przez stronę w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2006 r. PIT - 36. Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] bezpodstawnie nie uznał za koszt uzyskania przychodu zakupu paliwa od [...] Sp. z o. o. i [...] Sp. z o. o. Również decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nie wskazuje żadnych jednoznacznych podstaw do obciążenia skarżącej podaniem dochodowym w wysokości [...] zł.

Skarżąca przywołała także postanowienie Prokuratury Okręgowej w [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. sygn. akt [...], z którego wynika, że faktury wystawione przez spółki [...] Sp. z o.o. i [...] Sp. z o. o. mogły służyć zorganizowanej grupie przestępczej do wprowadzenia do obrotu oleju niewiadomego pochodzenia, przy czym, jak wskazują zeznania złożone w toku postępowania prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze KGP Policji w [...] w przypadku wprowadzenia do obrotu paliwa niewiadomego pochodzenia, ceny sprzedaży za litr były niższe niż te podane w fakturach i stanowiły 60% podanej na fakturze ceny. W ocenie skarżącej organy nie ustaliły czy [...] w 2006 r. dysponowała paliwem w ilości wynikającej z zakwestionowanych faktur, czy też faktury te służyły do generowania dodatkowych kosztów, których faktycznie nigdy nie było.

Odpowiadając na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podkreślić, że organy podatkowe zgromadziły w sprawie bardzo obszerny materiał dowodowy, który został szczegółowo przeanalizowany. Wnioski wyprowadzone z analizy materiału dowodowego i zaprezentowane w uzasadnieniu decyzji są logiczne i spójne. Organy podatkowe przeprowadziły postępowanie zgodnie z zasadami ogólnymi postępowania podatkowego, a mianowicie: art. 121 § 1 art. 122, art. 187, art. 191 O.p. O naruszeniu przepisu art. 121 § 1 O.p. nie może stanowić podjęcie rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika, w sytuacji, gdy organ prawidłowo zebrał materiał dowodowy oraz wskazał i wyjaśnił zastosowaną podstawę prawną. Nie naruszono także zasady wynikającej z art. 122 O.p., która nakłada na organ podatkowy obowiązek podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

W sprawie przesłuchano świadków i zgromadzono obszerny materiał dowodowy. Stronie i jej pełnomocnikowi zapewniono czynny udział w każdym stadium postępowania (art. 123 i art. 200 § 1 O.p.). Wypełniając obowiązek wynikający z przepisu art. 191 O.p., organ podatkowy ocenił na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Ocena zebranych dowodów dokonana została adekwatnie do obowiązujących norm prawa procesowego i materialnego oraz z zachowaniem określonych reguł tej oceny. Ocenie podlegał każdy dowód z osobna oraz wszystkie dowody we wzajemnej z sobą łączności, a na prawidłowość tej oceny wskazuje to, że wyciągnięte przez organ wnioski mają prawidłowe, logiczne uzasadnienie. Postępowanie dowodowe przeprowadzone przez organy podatkowe pozostawało w zgodzie z art. 180 i art. 187 O.p. Przeprowadzona ocena uzyskanych dowodów nastąpiła z uwzględnieniem zasady wyrażonej w art. 191 O.p., czyli zasadą swobodnej oceny dowodów. Oceny tej w żadnej mierze nie można uznać za dowolną. Uzasadnienia decyzji organów obu instancji spełniają wymogi art. 210 §1, 2 i 4 O.p. Wydane rozstrzygnięcia zawierają szczegółowe uzasadnienie stanu faktycznego sprawy, ze wskazaniem faktów, które organy uznały za udowodnione, dowodów, którym dały wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom wiarygodności odmówiły. Uzasadnienie prawne wskazuje w sposób precyzyjny podstawę prawną rozstrzygnięcia z przytoczeniem przepisów prawa.

Zasadniczym przedmiotem sporu w niniejszej sprawie, jest zasadność odniesienia w ciężar kosztów podatkowych prowadzonej przez skarżącą działalności gospodarczej, wydatków na zakup paliwa udokumentowanych fakturami wystawionymi przez [...] Sp. z o. o. na ogólną kwotę netto [...] zł oraz [...] Sp. z o. o. na ogólną kwotę netto [...] zł.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...).

Zatem, aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki: wydatek powinien być rzeczywiście (definitywnie) poniesiony przez podatnika, wydatek nie może znajdować się w określonym w art. 23 u.p.d.o.f. katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, powinien pozostawać w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, winien zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów i być właściwie udokumentowany. Warunki te muszą być spełnione łącznie. Wydatek uznawany jest za koszt uzyskania przychodów, gdy obejmuje transakcje faktyczne, dokonane między wykazanymi w fakturze sprzedawcą i nabywcą. Jeżeli faktura nie dokumentuje żadnej rzeczywistej transakcji dokonanej między tymi podmiotami, wykazany w niej wydatek nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 193 § 1 O.p. księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Zgodnie natomiast z art. 193 § 2 O.p. księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Na podstawie art. 193 § 4 O.p. organ podatkowy nie uznaje za dowód ksiąg podatkowych, które są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy. Przepisy O.p. przyznają szczególną moc dowodową rzetelnym i niewadliwym księgom podatkowym.

Kwestię właściwego udokumentowania wydatków należy także rozpatrywać w kontekście przepisów rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r. Zgodnie z § 11 ust. 1 i ust. 3 w/w rozporządzenia nałożono na podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów obowiązek jej prowadzenia w sposób rzetelny, tzn. zapisy w niej dokonywane mają odzwierciedlać stan rzeczywisty.

W ocenie Sądu zgromadzony w toku postępowania prowadzonego przez organ pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego materiał dowodowy w szczególności przesłuchania świadków, w sposób bezsporny dowiódł, że przedsiębiorstwa [...] Sp. z o. o. oraz [...] Sp. z o. o. nigdy nie nabywały paliwa i w rzeczywistości nie dokonywały żadnej sprzedaży oleju napędowego, w tym na rzecz Przedsiębiorstwa [...]. Wymienione Spółki nie prowadziły działalności gospodarczej takiej, jakby to miało wynikać z dokumentacji firmy, nie posiadały infrastruktury niezbędnej do handlu paliwami płynnymi, lecz zostały powołane celem wystawiania fikcyjnych faktur dotyczących obrotu paliwem. Prezesi w/w spółek [...] (spółka [...]) oraz [...] ([...] Sp. z o.o.) byli figurantami, których rola ograniczała się jedynie do składania podpisów na dokumentacji firmowej. Działaniami Spółek faktycznie kierowała zorganizowana grupa przestępcza w skład której wchodzili: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...].

W wyniku powyższych ustaleń Prokuratura Okręgowa w [...] wniosła akt oskarżenia z dnia [...] grudnia 2010 r. numer [...] przeciwko członkom zorganizowanej grupy przestępczej wykorzystującej m. in. [...] Sp. z o. o. do przejmowania należności podatkowych należnych Skarbowi Państwa. Z aktu oskarżenia wynika, że faktury sprzedaży paliwa w postaci oleju napędowego wystawione na różne podmioty, w tym na Przedsiębiorstwo [...], przez spółkę [...] były fikcyjne, tj. nie dokumentowały faktycznej sprzedaży.

Na prawidłowość podjętego rozstrzygnięcia wskazują również zeznania świadków:

- [...] - prezesa i jedynego udziałowiec [...](k – 45, 47 akt)

- [...] - nieformalnego współpracownika [...](k. - 48 – 84; k. - 81, 84 akt)

- [...] - pracownika sekretariatu [...](k. - 85-92 akt),

- [...] -nieformalnej księgowej w [...](k. - 93 - 102 akt)

Odnośnie [...] Sp. z o.o. organy ustaliły, że postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. numer [...] Prokuratura Okręgowa w [...] wyłączyła ze śledztwa numer [...] materiały dotyczące między innymi Spółki [...] do odrębnego prowadzenia przy sprawie numer [...] (k. -439 akt). Ze wskazanego powyżej postanowienia wynika, podobnie jak z aktu oskarżenia, że faktury wystawione przez [...] Sp. z o.o. stanowiły puste faktury, nie dokumentujące faktycznej sprzedaży, które wykorzystywane były do zawyżania kosztów działalności oraz obniżenia podatku VAT, lub służyły do wprowadzania do obrotu oleju niewiadomego pochodzenia.

Ustalenia stanu faktycznego dotyczące [...] Spółki z o. o. zostały potwierdzone w szczególności zeznaniami podejrzanego [...] – nieformalnego współpracownika firmy [...] Sp. z o.o. (k. - 48-84;) w charakterze świadka [...] (k. - 329 akt).

W oparciu o całokształt okoliczności sprawy prawidłowo organy stwierdziły, że fakt posiadania oryginału danego dokumentu nie przesądza o prawdziwości zdarzeń z niego wynikających. Zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r. zapisy w księdze dokonywane są na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Natomiast § 12 ust. 3 rozporządzenia wskazuje, że podstawą zapisów są w szczególności między innymi faktury VAT odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach.

W świetle powołanych przepisów oczywistym jest, że faktura stanowiąca podstawę do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów musi być poprawna nie tylko z formalnego punktu widzenia, ale także winna odzwierciedlać prawdziwy przebieg zdarzeń gospodarczych. W zaskarżonej decyzji prawidłowo podkreślono również, że posiadanie faktury oraz twierdzenie, że nabycie opisane na tej fakturze miało miejsce jest niewystarczające do dokonania zaliczenia kwoty z niej wynikającej do kosztów uzyskania przychodów.

Nierzetelne są zatem faktury, które zawierają dane niezgodne z rzeczywistością, a więc nieodzwierciedlające prawdziwego stanu rzeczy odnośnie istotnych elementów tych dokumentów, np. dokonania transakcji w ogóle, jej daty, danych sprzedawcy i nabywcy, ilości towaru, nazwy towaru, ceny jednostkowej, wartości transakcji, itd. Posługiwanie się przez podatnika - przy określaniu własnego zobowiązania podatkowego - nierzetelną fakturą rodzi bowiem konsekwencje określone w przywołanych wyżej przepisach w postaci braku prawa do zaliczenia do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Obrót udokumentowany fakturą jest zdarzeniem gospodarczym o skutkach podatkowych, natomiast nie jest nim dostarczenie samych dokumentów (faktur), które wprawdzie są poprawne pod względem formalnym, ale nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu transakcji.

W rozpatrywanej sprawie przeprowadzone przez organy obu instancji postępowanie wykazało, że [...] w 2006 r. bezpodstawnie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikające z faktur VAT dokumentujących zakup oleju napędowego od firm [...] Spółka z o. o. w ilości 7 szt. w łącznej kwocie netto [...] zł, podatek VAT [...] zł oraz [...] Sp. z o. o. w ilości 2 szt. w łącznej kwocie netto [...] zł, podatek VAT [...] zł.

Odnosząc się do zakwestionowanych faktur zakupu u skarżącej, na których jako wystawca widnieją Spółki z o. o. [...] i [...] Sp. z o.o. prawidłowo organy wywiodły, że z uzasadnienia decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. wydanej dla [...] wynika, że w/wym. Spółka w okresie od stycznia do października 2006 r. prowadziła fikcyjną działalność w zakresie sprzedaży i zakupu oleju napędowego (k. - 671 akt). Zdarzenia gospodarcze opisane zarówno w fakturach sprzedaży wystawionych przez ten podmiot jak i w fakturach zakupu nie miały miejsca. Tak więc Spółka nie dysponowała olejem napędowym, który mógłby być przedmiotem rzeczywistych transakcji gospodarczych. Nie posiadała wymaganej koncesji na obrót paliwami ciekłymi - wniosek Spółki o udzielenie takiego pozwolenia został pozostawiony bez rozpatrzenia, ponieważ nie zawierał informacji i dokumentów wystarczających do oceny, czy wnioskodawca spełnia warunki dla otrzymania koncesji, a zainteresowany braków tych nie uzupełnił. Spółka nie była zarejestrowana jako podatnik podatku akcyzowego więc na fakturach podawano nieprawdę, że podatek akcyzowy został zapłacony. Nie posiadała pojazdów przystosowanych do przewozu paliwa, bazy paliwowej, dystrybutorów i innych środków trwałych umożliwiających obrót paliwami płynnymi. Nie zatrudniała osób, które zajmowałyby się sprzedażą oleju napędowego. Osoby biorące udział w procederze fikcyjnego obrotu olejem napędowym, działające w imieniu [...] same wystawiały faktury na zakup tego paliwa, a jego rzekomymi dostawcami miały być firmy [...] Sp. z o. z [...] i P.P.H.U. [...] z [...]. Stwierdzono, że wystawione faktury od tych podmiotów dla [...] nie dokumentowały faktycznie zrealizowanych transakcji gospodarczych. W okresie od stycznia do października 2006 r. działalność Spółki [...] sprowadzała się do wprowadzania do obrotu gospodarczego tzw. "pustych" faktur.

Ustalenia powyższe znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, m. in. w przytoczonych zeznaniach osób działających w imieniu [...], tj. [...], [...], [...], [...], oraz przesłuchiwanego świadka, tj. [...]. Z protokołów przesłuchań powyższych osób jednoznacznie wynika, że transakcje udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez [...] Spółka z o.o. nie miały miejsca, gdyż Spółka ta nie dokonywała faktycznego nabycia ani sprzedaży oleju napędowego. W/wym. osoby w swoich zeznaniach zgodnie potwierdziły fikcyjną działalność [...] w zakresie sprzedaży i zakupu oleju napędowego.

Z uzasadnienia decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2011 r. wydanej dla [...] Sp. z o.o. również wynika, że działalność gospodarcza tego podmiotu w zakresie sprzedaży i zakupu oleju napędowego w okresie od października 2006 r. do czerwca 2007 r. była działalnością fikcyjną. Spółka ta nie dokonywała zakupów oleju napędowego od podmiotów gospodarczych, które faktycznie zajmują się jego obrotem. Nie dysponowała więc paliwem, które mogłoby być przedmiotem rzeczywistych transakcji gospodarczych. Spółka ta nie posiadała wymaganej koncesji na obrót paliwem ciekłym, nie dysponowała infrastrukturą techniczną niezbędną do prowadzenia tego rodzaju działalności (brak bazy paliwowej, stacji paliw, zbiorników na paliwo, dystrybutorów, cystern). Nie zatrudniała osób, które zajmowałyby się sprzedażą oleju napędowego. Osoby biorące udział w procederze fikcyjnego obrotu olejem napędowym, działające w imieniu Spółki, tj. [...], [...], [...], [...], [...] oraz [...], same wystawiały faktury na zakup oleju napędowego, którego rzekomym dostawcą miała być Spółka z o.o. [...] z siedzibą w [...], w której działali [...], [...], [...], [...] oraz [...].

Z włączonych do materiału dowodowego decyzji wydanych wobec Spółek [...].i [...] wynika jednoznacznie, że w Spółkach tych nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu transakcji wykazanych na zakwestionowanych fakturach, ponieważ nie miały one miejsca. Obowiązek zapłaty podatku wynika z przepisu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku jest zobowiązana do jego zapłaty. Przepis ten ma charakter sankcyjny i został ustanowiony w celu eliminowania ryzyka uszczupleń dochodów podatkowych w związku z nieprawidłowymi lub fikcyjnymi fakturami, nakładając konieczność zapłaty podatku na osobę, która wykazała podatek VAT na fakturze oraz obowiązek jego zapłaty. W przedmiotowej sprawie sporne faktury, na których jako dostawca figurują Spółki [...] i [...] nie dokumentują faktycznych dostaw. W przedstawionych powyżej okolicznościach odpowiedzialność w/wym. Spółek za wystawione faktury pozostaje bez wpływu na orzeczenie w niniejszej sprawie. Należy bowiem zaznaczyć, że podatek do zapłaty nie powstał u wystawców faktur z tytułu dokonanej sprzedaży, lecz z samego faktu wystawienia faktury. U odbiorcy "fikcyjnej faktury" kwoty w nich zawarte nie stanowią natomiast kosztu uzyskania przychodu.

Dowody zebrane w toku postępowania i powołane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, w szczególności zeznania świadków złożone w postępowaniu karnym pod groźbą odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy, spójne ze sobą i z zeznaniami podejrzanych, były wystarczające do stwierdzenia, że Spółki [...] i [...] wystawiały "puste" faktury nieodzwierciedlające wskazanych w nich zdarzeń gospodarczych.

Prawidłowo organy oceniły zeznania samej skarżącej [...] [...] (k. 115; 398; 584 akt), a także [...], zatrudnionego jako kierowca od 2005 r. w firmie skarżącej (k. - 255 akt), [...], zatrudnionego w charakterze kierowcy w firmie [...] [...] (k. - 231 akt) – uznając w świetle zgromadzonego materiału, że faktury VAT wystawione przez Spółki z o. o. [...] i [...] nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Faktury te - zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Faktura VAT jest elementem legalnego obrotu prawnego, co oznacza, że powinna ona dokumentować rzeczywiste transakcje, zachodzące pomiędzy podmiotami wykazanymi jako dostawca i nabywca.

Odnosząc się zarzutu naruszenia § 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r. stwierdzić należy, iż z uwagi na stwierdzone nieprawidłowości polegające na ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zakupu w 2006 r. na podstawie faktur stwierdzających transakcje, które nie zostały w rzeczywistości przeprowadzone, w których treści widnieją Spółki z o. o. [...] i [...] uznano za nierzetelną podatkową księgę przychodów i rozchodów firmy [...] [...] w zakresie w jakim obejmują transakcje z ww. firmami. Przepisy § 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r. określają szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać księga, aby stanowiła dowód tego co wynika z zapisów w niej zawartych. Zgodnie z § 11 ust. 3 ww. rozporządzenia, księgę uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Z przepisów tych wynika, że podstawą zapisów w księdze są między innymi dokumenty posiadające walor prawidłowości i rzetelności. Za dokumenty rzetelne uznaje się dokumenty, które dowodzą zdarzeniom gospodarczym, jakie miały miejsce w rzeczywistości. Wobec powyższego nie może zostać uznany za rzetelny zapis w księdze, oparty na dowodzie dokumentującym zdarzenie, które w rzeczywistości nie miało miejsca. Zgodnie z powołanymi przepisami faktury wystawione przez podmioty gospodarcze, które w rzeczywistości nie są stronami transakcji opisanych na tych fakturach, nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia kwot z nich wynikających do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto zgodnie z treścią przepisu § 11 ust 4 podatkową księgę przychodów i rozchodów uznaje się za rzetelną również, gdy:

1) niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5 % przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub

2) brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub

3) błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub

4) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub

5) błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe odpowiadające warunkom, o których mowa w § 12 ust. 3.

6). Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku zapisów lub błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu.

Odnosząc ww. przepis do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że podatniczka [...] w zeznaniu o wysokości osiągniętego przychodu/poniesionej straty za 2006 r PIT - 36 wykazała koszty uzyskania przychodu w wysokości [...] zł, 0,5% tej kwoty wynosi [...] zł (k. - 331 akt). Kwota zakwestionowanych za ten rok kosztów wynikających z faktur wystawionych przez [...] Spółka z o. o. oraz [...] Sp. z o.o. wynosi [...] zł, tym samym przekracza limit 0,5% określony w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów uznający księgę podatkowa za rzetelną.

Zatem zarzut naruszenia § 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia MF z dnia 26 sierpnia 2003 r. uznać należy za nieuzasadniony .

Odnosząc się do zarzutów pełnomocnika skarżącej w zakresie naruszenia przepisów ustawy O.p., tj. art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 51 § 1, art. 53 § 4, art. 193 § 1 i 6 oraz art. 207 należy zauważyć, że są to podstawowe przepisy, determinujące możliwość wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, w szczególności odnoszące się do formy rozstrzygnięcia, momentu powstania zobowiązania w podatku dochodowym, przyczyn wydania decyzji, definicji zaległości podatkowej, odsetek oraz rzetelności prowadzonych urządzeń księgowych. Skarżąca wskazując na ich naruszenie nie podała przyczyn, zakresu i powodów dlaczego w jej ocenie organ podatkowy pierwszej instancji dopuścił się naruszenia w/wym. przepisów. Ich pominięcie w sentencji decyzji stanowiłoby przesłankę, o jakiej mowa w przepisie art. 247 § 1 pkt 2 O.p. uzasadniającą stwierdzenie jej nieważności.

W rozpoznawanej sprawie organ odwoławczy uznał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] przeprowadził, zgromadził i wszechstronnie ocenił obszerny materiał dowodowy czego potwierdzeniem jest uzasadnienie zaskarżonej decyzji. Podkreślić również należy, że zasadność ocen i wniosków poczynionych przez organ pierwszej instancji na podstawie zebranego przez organy podatkowe materiału dowodowego, w świetle logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego nie budzi wątpliwości. W toku postępowania podatkowego przeprowadzono szereg środków dowodowych, tj. przesłuchana została w charakterze strony [...], natomiast w charakterze świadka organ przesłuchał m. innymi: [...], [...], [...] i [...]. Organ podatkowy pierwszej instancji pozyskał też niezbędne informacje i materiały od Naczelnika Urzędu Celnego, Urzędu Regulacji Energetyki, Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] oraz Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...]. Strona została skutecznie zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodów z przesłuchania świadków. Ponadto organ włączył do akt sprawy liczne materiały dowodowe dostarczone przez Centralne Biuro Śledcze KGP w [...], skontrolował księgi podatniczki oraz dowody źródłowe. Powyższe czynności podyktowane zostały koniecznością ustalenia prawidłowego stanu faktycznego. Ocena dowodów, na których oparto rozstrzygnięcie sprawy dokonana została w sposób obiektywny, a stronie zapewniono możliwość brania czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwiono wypowiedzenie się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego, z którego strona nie skorzystała. Jednocześnie należy podkreślić, że w postanowieniach o włączeniu materiałów z innych postępowań podatniczka była informowana o przysługującym jej prawie żądania przeprowadzenia dowodu (art. 188 O.p.), z którego to prawa nie skorzystała. Skarżąca nie złożyła w toku postępowania żadnych wniosków dowodowych dla podważenia wiarygodności zgromadzonych dowodów, nie zakwestionowała więc wynikających z ich treści ustaleń. Strona skarżąca miała możliwość zapoznania się z tym materiałem oraz miała prawo do czynnego wypowiedzenia się w sprawie, i z tych uprawnień nie skorzystała. W przedmiotowym postępowaniu ocena dowodów zgromadzonych w innych postępowaniach, w tym dowodów z zeznań świadków i wyjaśnień podejrzanych w powiązaniu z zebranym materiałem dowodowym w postaci zeznań strony pozwoliła organowi podatkowemu pierwszej instancji jednoznacznie ustalić stan faktyczny sprawy i stwierdzić, że zakwestionowane faktury nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zakupiony i zużyty przez skarżącą w prowadzonej działalności gospodarczej olej napędowy nie został sprzedany przez wystawców zakwestionowanych faktur VAT, tj. Spółki z o. o [...] i [...].

W trakcie prowadzonego postępowania podatkowego organ podatkowy pierwszej instancji podjął próbę ustalenia rodzaju i źródła pochodzenia paliwa oraz mechanizmów jego wprowadzenia na rynek. Zapoznał się z materiałami zgromadzonymi w postępowaniu Nr [...] prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w [...]. Materiały zgromadzone przez prokuraturę Okręgową w [...] Nr [...] nie wskazują jednak źródła pochodzenia paliwa, natomiast postawione zarzuty osobom działającym w zorganizowanej grupie przestępczej dotyczą popełnienia przestępstw karno - skarbowych polegających na podejmowaniu działań przestępczych ukierunkowanych na przejmowaniu świadczeń publicznoprawnych należnych Skarbowi Państwa z tytułu podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, a wynikających m. innymi z wystawiania nierzetelnych lub podrobionych dokumentów księgowych w postaci faktur i dokumentów WZ, dokumentujących fikcyjne transakcje produktami ropopochodnymi w ramach działalności prowadzonej m. innymi przez [...] Spółkę z o. o. Zgromadzony w postępowaniu materiał dowodowy nie pozwolił zweryfikować wydatku na tyle, aby można było ustalić, czy został on rzeczywiście poniesiony. Skarżąca nie przedstawiła bowiem żadnych dowodów świadczących o faktycznym nabyciu paliwa wskazanego w treści kwestionowanych dokumentów. Również nie uprawdopodobniła poniesienia wydatków na kwotę [...] zł, a w toku postępowania nie potrafiła zidentyfikować faktycznych dostawców.

W orzecznictwie i doktrynie prezentowany jest pogląd, że to na organach prowadzących postępowanie spoczywa obowiązek zebrania z urzędu wszystkich dowodów i wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej. Obowiązek organów skarbowych nie ma jednak charakteru absolutnego i nie oznacza, że podatnik zwolniony jest od dowodzenia i wykazywania okoliczności, na które się powołuje lub, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy nieudowodnienie określonego faktu może doprowadzić do rezultatów niekorzystnych dla strony. W tym zakresie ciężar dowodu

spoczywa także na podatniku. Jeżeli więc istniały jakiekolwiek dowody mające wpływ na inne niż w decyzji rozstrzygniecie w sprawie, skarżąca powinna je przedłożyć, gdyż w swym dobrze rozumianym interesie powinna wykazywać dbałość o przedstawienie środków dowodowych. Regułą jest, że podstawa opodatkowania jest ustalana na podstawie dokumentacji prowadzonej przez podatnika i innych dokumentów, które zawierają dane niezbędne do jej ustalenia. Podatnik prowadząc nierzetelnie podatkową księgę przychodów i rozchodów naraża się na odrzucenie jej jako dowodu w sprawie.

W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie bezspornie dowiedziono

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...