II OZ 706/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-07-22Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Paweł Miładowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 22 lipca 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 378/13 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w części zwolnienia od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. G. na uchwałę Rady Powiatu w B. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie nadania statutu Powiatowemu Centrum Pomocy Rodzinie w B. postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 378/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach pozostawił bez rozpoznania wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy w części zwolnienia od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 23 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę A. G. na uchwałę Rady Powiatu w B. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], w sprawie nadania statutu Powiatowemu Centrum Pomocy Rodzinie w B..
W ustawowym terminie reprezentujący A. G. adwokat złożył skargę kasacyjną od wyżej wymienionego orzeczenia, a w piśmie z dnia 5 marca 2014 r. wniósł o zwolnienie od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 marca 2014 r., doręczonym w dniu 31 marca 2014 r., pełnomocnik A. G. został wezwany do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Pomimo upływu w dniu 7 kwietnia 2014 r. wyznaczonego terminu nie nadesłano formularza PPF.
Sąd I instancji, powołując się na treść art. 252 § 1 i 2 oraz art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wskazał, że z akt niniejszej sprawy jednoznacznie wynika, że pełnomocnik A. G. nie wykonał nałożonego przez Sąd obowiązku w wyznaczonym terminie, pomimo prawidłowego wezwania do nadesłania wypełnionego formularza urzędowego PPF. Wezwanie do nadesłania formularza zostało doręczone pełnomocnikowi wnioskodawcy w dniu 31 marca 2014 r. Wyznaczony w terminie 7-dniowym termin do złożenia formularza upłynął stronie w dniu 7 kwietnia 2014 r. Tymczasem w niniejszej sprawie w ogóle nie złożono wypełnionego formularza PPF.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł A. G., wskazując, że złożenie oświadczenia w zakresie sytuacji finansowej byłoby fikcją, która miałaby tylko uzasadniać odmowę udzielenia prawa pomocy. W zażaleniu skarżący polemizuje także w zakresie zasadności wyodrębnienia przez Sąd I instancji z jednej skargi kilkudziesięciu skarg. Zdaniem skarżącego, przyjęcie i rozdzielenie złożonej skargi odbyło się przez Sąd I instancji z rażącym naruszeniem prawa, co musi skutkować nieważnością zaskarżonego postanowienia. Ponadto, w głównej mierze treść zażalenia stanowi polemikę w zakresie wygaśnięcia mandatu radnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Po pierwsze, kwestia "rozdzielenia skarg" była przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego w prawomocnym postanowieniu z dnia 19 lipca 2013 r., sygn. akt II OZ 585/13. Naczelny Sąd Administracyjny w tym zakresie nie dopatrzył się żadnych uchybień Sądu I instancji. Zgodnie z art. 170 p.p.s.a. ocena ta jest wiążąca dla stron postępowania, jak i Sądów Administracyjnych. Oznacza to, że zarzutów nie można formułować na podstawach sprzecznych z oceną zawartą w prawomocnym orzeczeniu.
Po drugie, przywołane w zażaleniu okoliczności dotyczące wygaśnięcia mandatu radnego nie są związane z treścią zaskarżonego postanowienia. Skarżący powinien mieć na względzie, że zaskarżone zażaleniem postanowienie dotyczy wyłącznie kwestii wpadkowej jaką jest ocena tego czy Sąd I instancji zasadnie pozostawił bez rozpoznania wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy. W tym z kolei zakresie zażalenie nie formułuje żadnych zarzutów, a wręcz potwierdza, że nie doszło do złożenia wniosku na stosownym formularz, ponieważ złożenie oświadczenia w zakresie sytuacji finansowej byłoby fikcją, która miałaby tylko uzasadniać odmowę udzielenia prawa pomocy. Trudno zatem polemizować ze skarżącym, który nie dostrzega potrzeby składania przedmiotowego wniosku na stosownym formularzu. Oznacza to, że zażalenie w zasadzie potwierdza legalność zastosowania przez Sąd I instancji art. 252 § 1 i 2 oraz art. 257 p.p.s.a.
W tych warunkach, wobec bezsporności zaistniałych w sprawie okoliczności, z których wynika, że skarżący nie wykonał w terminie zarządzenia o wezwaniu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF, zasadnie Sąd I instancji zaskarżonym postanowieniem pozostawił bez rozpoznania wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy w części zwolnienia od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Paweł Miładowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 22 lipca 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 378/13 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w części zwolnienia od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. G. na uchwałę Rady Powiatu w B. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie nadania statutu Powiatowemu Centrum Pomocy Rodzinie w B. postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 378/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach pozostawił bez rozpoznania wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy w części zwolnienia od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 23 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę A. G. na uchwałę Rady Powiatu w B. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], w sprawie nadania statutu Powiatowemu Centrum Pomocy Rodzinie w B..
W ustawowym terminie reprezentujący A. G. adwokat złożył skargę kasacyjną od wyżej wymienionego orzeczenia, a w piśmie z dnia 5 marca 2014 r. wniósł o zwolnienie od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 marca 2014 r., doręczonym w dniu 31 marca 2014 r., pełnomocnik A. G. został wezwany do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Pomimo upływu w dniu 7 kwietnia 2014 r. wyznaczonego terminu nie nadesłano formularza PPF.
Sąd I instancji, powołując się na treść art. 252 § 1 i 2 oraz art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wskazał, że z akt niniejszej sprawy jednoznacznie wynika, że pełnomocnik A. G. nie wykonał nałożonego przez Sąd obowiązku w wyznaczonym terminie, pomimo prawidłowego wezwania do nadesłania wypełnionego formularza urzędowego PPF. Wezwanie do nadesłania formularza zostało doręczone pełnomocnikowi wnioskodawcy w dniu 31 marca 2014 r. Wyznaczony w terminie 7-dniowym termin do złożenia formularza upłynął stronie w dniu 7 kwietnia 2014 r. Tymczasem w niniejszej sprawie w ogóle nie złożono wypełnionego formularza PPF.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł A. G., wskazując, że złożenie oświadczenia w zakresie sytuacji finansowej byłoby fikcją, która miałaby tylko uzasadniać odmowę udzielenia prawa pomocy. W zażaleniu skarżący polemizuje także w zakresie zasadności wyodrębnienia przez Sąd I instancji z jednej skargi kilkudziesięciu skarg. Zdaniem skarżącego, przyjęcie i rozdzielenie złożonej skargi odbyło się przez Sąd I instancji z rażącym naruszeniem prawa, co musi skutkować nieważnością zaskarżonego postanowienia. Ponadto, w głównej mierze treść zażalenia stanowi polemikę w zakresie wygaśnięcia mandatu radnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Po pierwsze, kwestia "rozdzielenia skarg" była przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego w prawomocnym postanowieniu z dnia 19 lipca 2013 r., sygn. akt II OZ 585/13. Naczelny Sąd Administracyjny w tym zakresie nie dopatrzył się żadnych uchybień Sądu I instancji. Zgodnie z art. 170 p.p.s.a. ocena ta jest wiążąca dla stron postępowania, jak i Sądów Administracyjnych. Oznacza to, że zarzutów nie można formułować na podstawach sprzecznych z oceną zawartą w prawomocnym orzeczeniu.
Po drugie, przywołane w zażaleniu okoliczności dotyczące wygaśnięcia mandatu radnego nie są związane z treścią zaskarżonego postanowienia. Skarżący powinien mieć na względzie, że zaskarżone zażaleniem postanowienie dotyczy wyłącznie kwestii wpadkowej jaką jest ocena tego czy Sąd I instancji zasadnie pozostawił bez rozpoznania wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy. W tym z kolei zakresie zażalenie nie formułuje żadnych zarzutów, a wręcz potwierdza, że nie doszło do złożenia wniosku na stosownym formularz, ponieważ złożenie oświadczenia w zakresie sytuacji finansowej byłoby fikcją, która miałaby tylko uzasadniać odmowę udzielenia prawa pomocy. Trudno zatem polemizować ze skarżącym, który nie dostrzega potrzeby składania przedmiotowego wniosku na stosownym formularzu. Oznacza to, że zażalenie w zasadzie potwierdza legalność zastosowania przez Sąd I instancji art. 252 § 1 i 2 oraz art. 257 p.p.s.a.
W tych warunkach, wobec bezsporności zaistniałych w sprawie okoliczności, z których wynika, że skarżący nie wykonał w terminie zarządzenia o wezwaniu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF, zasadnie Sąd I instancji zaskarżonym postanowieniem pozostawił bez rozpoznania wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy w części zwolnienia od wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił.
