II SAB/Kr 177/13

Uzasadnienie

A.O. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Burmistrza T. . W jej treści podał, że sprawa dotyczy przetargu na wydzierżawienie nieruchomości gminnej, położonej w B. , oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 2,58 ha. Przetarg ten bez jakichkolwiek dowodów został unieważniony przez Burmistrza T. Organ nie wydał w tej sprawie żadnej decyzji, jedynie odpowiedział na pismo. Ponadto skarżący podniósł, że wyczerpał inne środki zaskarżenia w tej sprawie, a pisma burmistrza są bezzasadne.

Burmistrz T. przesłał liczne dokumenty obrazujące stan sprawy. Wyjaśnił między innymi, że A.O. składał już w 2012 r. skargę do WSA w Krakowie, która została odrzucona postanowieniem z dnia 7 września 2012 r., o sygn. akt II SA/Kr 1110/12.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skarga jest niedopuszczalna i z tego powodu podlega odrzuceniu.

Przede wszystkim wskazać należy, że skarga na bezczynność organu administracji jest jedną z form kontroli działalności administracji publicznej sprawowanej przez sądy administracyjne, określoną w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., póz. 270 ze zm. - dalej powoływana jako P.p.s.a.). Przepis ten dopuszcza skargę na bezczynność organu administracji w przypadkach, gdy organ administracji pozostaje w zwłoce z załatwieniem sprawy w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a. Stosownie zaś do art. 3 § 2 pkt 1 -4 a P.p.s.a. w ramach sprawowanej kontroli działalności administracji publicznej sąd administracyjny orzeka w sprawach skarg na:

1/ decyzje administracyjne,

2/ postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,

3/ postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,

4/ inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, 4a/ pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Oznacza to, że skarga na bezczynność może dotyczyć sprawy, w której organ zobligowany jest wydać decyzję administracyjną, postanowienie w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, albo też zobowiązany jest podjąć czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, bądź dokonać pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach. Tymczasem w realiach niniejszej sprawy podniesiony został zarzut bezczynności polegającej na zaniechaniu wydania aktu administracyjnego dotyczącego unieważnienia przetargu na wydzierżawienie nieruchomości. Jak już zostało wskazane w postanowieniu WSA w Krakowie z dnia 7 września 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1110/12 zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu

terytorialnego oraz obrót nimi, w tym dzierżawa, zostały określone w dziale II ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, póz. 651 ze zm.). Jakkolwiek ze względu na publicznoprawny status Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego oraz przysługującego im mienia, obrót ten, oprócz stosowania przepisów prawa cywilnego, regulowany jest także przepisami prawa publicznego, to jednak ograniczenia te - dokonywane m.in. poprzez procedurę przetargową - nie powodują, że spory w tym zakresie tracą cywilnoprawny charakter. Zasadnie wskazuje się w orzecznictwie, iż celem przetargu jest umożliwienie podmiotowi zainteresowanemu w zawarciu określonej umowy, wyboru najkorzystniejszej dla niego oferty spośród ofert zgłaszanych przez uczestników przetargu i na zawarcie z wybranym oferentem umowy. Zatem wszczęcie procedury przetargowej oznacza, że pomiędzy jednostką samorządu terytorialnego a zainteresowanymi podmiotami nawiązuje się stosunek cywilnoprawny. W ramach tego stosunku zarówno jednostka samorządu terytorialnego jak i osoby w tym przetargu uczestniczące występują w charakterze równorzędnych podmiotów. Prawidłowość przeprowadzenia procedury przetargowej może być zweryfikowana w postępowaniu wszczętym powództwem do sądu powszechnego (por. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 1994 r. sygn. akt III CZP 96/94, OSNC 1995 r. nr 1, poz. 11 oraz z dnia 13 lutego 2003r, sygn. akt III CZP 95/02, OSNC 2003 r. nr 11, poz. 146; postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt l OSK 348/07 oraz z dnia 22 lutego 2010 r., sygn. akt l OSK 207/10, opubl. System Informacji Prawnej LEX nr 1016235 i nr 658603). Zatem przepisy określające kompetencje organu do przeprowadzenia przetargu nie kształtują uprawnień lub obowiązków strony o charakterze administracyjnoprawnym.

W tej sytuacji należy stwierdzić, że bezczynność, jaką skarżący zarzuca Burmistrzowi T. nie mieści się w kognicji sądu administracyjnego. W związku z czym wniesiona w tej sprawie skarga na bezczynność jest niedopuszczalna i tym samym podlega ona odrzuceniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie

działając na mocy art. 58 § 1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji. ,