II SAB/Wa 266/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-09-04Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Mierzejewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.B. na bezczynność Dowódcy Sił Powietrznych w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2010 r. o mianowanie i wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe postanawia: - odrzucić skargę -
Uzasadnienie
M.B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Dowódcy Sił Powietrznych w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2010 r. o mianowanie i wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe. W uzasadnieniu skarżący stwierdził m.in., że niewyznaczenie go na wyższe stanowisko pozbawia go w istocie wyższego uposażenia i z tego powodu, w jego ocenie, przedmiotowa skarga jest dopuszczalna.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m. in. orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Sprawy związane z mianowaniem na stopień wojskowy i wyznaczeniem na stanowisko służbowe mieszczą się w katalogu spraw, wymienionym w art. 8 ust 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.), zgodnie z którym skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na decyzje w sprawach:
1) wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji;
2) mianowania na stopień wojskowy;
3) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy osobowej;
4) skierowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką wojskową.
Stąd też niedopuszczalna jest również skarga na bezczynność w tym przedmiocie.
W tym miejscu należy wyjaśnić, iż Sąd podziela stanowisko wyrażone w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2006 r. sygn. akt I OPS 3/06 (ONSA i WSA 2006/3/69), zgodnie z którym wyłączenie kognicji sądów administracyjnych w zakresie skarg na decyzje w sprawach wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, nie ma zastosowania do skargi na zawarte w decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe rozstrzygnięcie o należnym żołnierzowi uposażeniu. W niniejszej sprawie jednak skarżący nie może kwestionować rozstrzygnięcia o należnym uposażeniu, ponieważ kwestia ta nie została przez organ w ogóle rozstrzygnięta – organ nie wydał w tym zakresie rozstrzygnięcia, a skarżący jedynie przypuszcza, że mianowanie na stopień służbowy i wyznaczenie na wyższe stanowisko wiązałoby się z wyższym uposażeniem.
Konkludując, skoro zatem skarżący zarzucił Dowódcy Sił Powietrznych nierozpatrzenie wniosku o mianowanie i wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe, która to sprawa mieści się w katalogu spraw, co do których została wyłączona kognicja sądów administracyjnych, to skargę taką, jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Mierzejewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.B. na bezczynność Dowódcy Sił Powietrznych w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2010 r. o mianowanie i wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe postanawia: - odrzucić skargę -
Uzasadnienie
M.B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Dowódcy Sił Powietrznych w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2010 r. o mianowanie i wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe. W uzasadnieniu skarżący stwierdził m.in., że niewyznaczenie go na wyższe stanowisko pozbawia go w istocie wyższego uposażenia i z tego powodu, w jego ocenie, przedmiotowa skarga jest dopuszczalna.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m. in. orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Sprawy związane z mianowaniem na stopień wojskowy i wyznaczeniem na stanowisko służbowe mieszczą się w katalogu spraw, wymienionym w art. 8 ust 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.), zgodnie z którym skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na decyzje w sprawach:
1) wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji;
2) mianowania na stopień wojskowy;
3) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy osobowej;
4) skierowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką wojskową.
Stąd też niedopuszczalna jest również skarga na bezczynność w tym przedmiocie.
W tym miejscu należy wyjaśnić, iż Sąd podziela stanowisko wyrażone w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2006 r. sygn. akt I OPS 3/06 (ONSA i WSA 2006/3/69), zgodnie z którym wyłączenie kognicji sądów administracyjnych w zakresie skarg na decyzje w sprawach wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, nie ma zastosowania do skargi na zawarte w decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe rozstrzygnięcie o należnym żołnierzowi uposażeniu. W niniejszej sprawie jednak skarżący nie może kwestionować rozstrzygnięcia o należnym uposażeniu, ponieważ kwestia ta nie została przez organ w ogóle rozstrzygnięta – organ nie wydał w tym zakresie rozstrzygnięcia, a skarżący jedynie przypuszcza, że mianowanie na stopień służbowy i wyznaczenie na wyższe stanowisko wiązałoby się z wyższym uposażeniem.
Konkludując, skoro zatem skarżący zarzucił Dowódcy Sił Powietrznych nierozpatrzenie wniosku o mianowanie i wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe, która to sprawa mieści się w katalogu spraw, co do których została wyłączona kognicja sądów administracyjnych, to skargę taką, jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.