I SA/Wr 313/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-07-21Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Daria Gawlak-Nowakowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Uzasadnienie
W dniu 13 lutego 2014 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarga B. W. na ostateczne postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z [...] r., znak [...] , utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. z [...] r., znak [...] , w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego dotyczącego zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oraz w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2012 r.
W skardze, uzupełnionej następnie pismem z 25 marca 2014 r., zawarty został wniosek o przyznanie prawa pomocy, sporządzony na urzędowym formularzu PPF, w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, uzasadniany przez skarżącego jego trudną sytuacją finansową związaną z zawieszeniem działalności gospodarczej, nie osiąganiem dochodu, zaleganiem z zapłatą alimentów na rzecz syna. Podkreślił on również, że aktualnie jest na utrzymaniu rodziców i poszukuje pracy, w związku z czym nie ma możliwości uiszczenia stosownych kosztów sądowych.
Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżący nie posiada zasobów pieniężnych czy też przedmiotów wartościowych. Nie prowadzi on także wspólnego gospodarstwa domowego z rodzicami, którzy jedynie użyczają mu mieszkanie i łożą na jego utrzymanie do kwoty 500,00 złotych miesięcznie.
Uzupełniając swój wniosek skarżący wskazał, że nie jest zarejestrowany w powiatowym urzędzie pracy i nie korzysta z pomocy społecznej. Podał on również, iż wydatki jakie ponoszą jego rodzice obejmują kwotę ok. 600,00 złotych miesięcznie, na którą składają się koszty wyżywienia i ubrania w kwocie ok. 400,00 złotych oraz zwiększone koszty energii elektrycznej, gazu i ogrzewania w kwocie ok. 200,00 złotych.
Postanowieniem z [...] r., doręczonym skarżącemu 5 czerwca 2014 r., Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu odmówił przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Pismem z 12 czerwca 2014 r. B. W. złożył w przepisanym terminie sprzeciw na powyższe postanowienie referendarza sądowego wnosząc o jego uchylenie i zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając swoje stanowisko skarżący ponownie powołał się na zawieszoną działalność gospodarczą, zaległość alimentacyjną względem syna oraz fakt pozostawania na utrzymaniu rodziców.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznawaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie do treści art. 243 § 1 zd. 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 244 § 1 p.p.s.a.).
W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3).
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W przedmiotowym postępowaniu skarżący nie wykazał, że znajduje się w takim położeniu, które uniemożliwiałoby mu poniesienie pełnych kosztów sądowych związanych ze złożoną przez niego skargą z uszczerbkiem dla siebie i swojej rodziny. Zwrócić bowiem uwagę należy, iż to po stronie wnioskodawcy leży ciężar dowiedzenia swojej szczególnej sytuacji materialnej, która uzasadniałaby przyznanie mu prawa pomocy w dochodzonym zakresie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2014 r., sygn. akt I OZ 226/14).
W niniejszej sprawie wnioskodawca poza stwierdzeniem, że znajduje się w trudnej sytuacji finansowej polegającej na zawieszeniu działalności gospodarczej, zaleganiu z alimentami wobec syna i pozostawaniu na utrzymaniu rodziców, nie przedstawił żadnych dokumentów na jego poparcie.
Z jednej strony skarżący twierdzi, że otrzymuje pomoc od rodziców w kwocie 500,00 – 600,00 złotych przeznaczoną na koszty wyżywienia, ubrania i opłat eksploatacyjnych, z drugiej zaś strony oświadcza, że nie prowadzi wraz z nimi wspólnego gospodarstwa domowego i z tej przyczyny nie może ujawnić ich stanu majątkowego. Podaje on również, że posiada zaległość alimentacyjną, lecz nie precyzuje za jaki okres i w jakiej wysokości. W szczególności jednak podkreślić należy, że pomimo skutecznie doręczonego wezwania skarżący zaniechał dostarczenia tych dokumentów (zeznanie podatkowe, wyciąg z rachunku bankowego), które pozwoliłyby Sądowi na realną ocenę jego możliwości uiszczenia kosztów sądowych w sprawie (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FZ 75/14; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt II GZ 76/14).
Zważyć należało również i tę okoliczność, że wpis od wniesionej skargi wynosi 100,00 złotych, a zatem jego wysokość nie jest na tyle wygórowana, aby stanowiła ona zbyt nadmierne obciążenie dla przeciętnego budżetu podmiotów żądających przeprowadzenia kontroli działalności administracji publicznej.
Skoro zatem w przedmiotowym postępowaniu brak jest podstaw do obiektywnego zbadania sytuacji materialnej skarżącego wobec zaniechania przedstawienia przez niego dokumentów źródłowych, to tym samym Sąd nie mógł stwierdzić czy zachodzi przesłanka z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. tj. czy skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Mając powyższe na uwadze należało odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Daria Gawlak-Nowakowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Uzasadnienie
W dniu 13 lutego 2014 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarga B. W. na ostateczne postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z [...] r., znak [...] , utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. z [...] r., znak [...] , w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego dotyczącego zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oraz w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2012 r.
W skardze, uzupełnionej następnie pismem z 25 marca 2014 r., zawarty został wniosek o przyznanie prawa pomocy, sporządzony na urzędowym formularzu PPF, w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, uzasadniany przez skarżącego jego trudną sytuacją finansową związaną z zawieszeniem działalności gospodarczej, nie osiąganiem dochodu, zaleganiem z zapłatą alimentów na rzecz syna. Podkreślił on również, że aktualnie jest na utrzymaniu rodziców i poszukuje pracy, w związku z czym nie ma możliwości uiszczenia stosownych kosztów sądowych.
Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżący nie posiada zasobów pieniężnych czy też przedmiotów wartościowych. Nie prowadzi on także wspólnego gospodarstwa domowego z rodzicami, którzy jedynie użyczają mu mieszkanie i łożą na jego utrzymanie do kwoty 500,00 złotych miesięcznie.
Uzupełniając swój wniosek skarżący wskazał, że nie jest zarejestrowany w powiatowym urzędzie pracy i nie korzysta z pomocy społecznej. Podał on również, iż wydatki jakie ponoszą jego rodzice obejmują kwotę ok. 600,00 złotych miesięcznie, na którą składają się koszty wyżywienia i ubrania w kwocie ok. 400,00 złotych oraz zwiększone koszty energii elektrycznej, gazu i ogrzewania w kwocie ok. 200,00 złotych.
Postanowieniem z [...] r., doręczonym skarżącemu 5 czerwca 2014 r., Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu odmówił przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Pismem z 12 czerwca 2014 r. B. W. złożył w przepisanym terminie sprzeciw na powyższe postanowienie referendarza sądowego wnosząc o jego uchylenie i zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając swoje stanowisko skarżący ponownie powołał się na zawieszoną działalność gospodarczą, zaległość alimentacyjną względem syna oraz fakt pozostawania na utrzymaniu rodziców.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznawaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie do treści art. 243 § 1 zd. 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 244 § 1 p.p.s.a.).
W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3).
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W przedmiotowym postępowaniu skarżący nie wykazał, że znajduje się w takim położeniu, które uniemożliwiałoby mu poniesienie pełnych kosztów sądowych związanych ze złożoną przez niego skargą z uszczerbkiem dla siebie i swojej rodziny. Zwrócić bowiem uwagę należy, iż to po stronie wnioskodawcy leży ciężar dowiedzenia swojej szczególnej sytuacji materialnej, która uzasadniałaby przyznanie mu prawa pomocy w dochodzonym zakresie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2014 r., sygn. akt I OZ 226/14).
W niniejszej sprawie wnioskodawca poza stwierdzeniem, że znajduje się w trudnej sytuacji finansowej polegającej na zawieszeniu działalności gospodarczej, zaleganiu z alimentami wobec syna i pozostawaniu na utrzymaniu rodziców, nie przedstawił żadnych dokumentów na jego poparcie.
Z jednej strony skarżący twierdzi, że otrzymuje pomoc od rodziców w kwocie 500,00 – 600,00 złotych przeznaczoną na koszty wyżywienia, ubrania i opłat eksploatacyjnych, z drugiej zaś strony oświadcza, że nie prowadzi wraz z nimi wspólnego gospodarstwa domowego i z tej przyczyny nie może ujawnić ich stanu majątkowego. Podaje on również, że posiada zaległość alimentacyjną, lecz nie precyzuje za jaki okres i w jakiej wysokości. W szczególności jednak podkreślić należy, że pomimo skutecznie doręczonego wezwania skarżący zaniechał dostarczenia tych dokumentów (zeznanie podatkowe, wyciąg z rachunku bankowego), które pozwoliłyby Sądowi na realną ocenę jego możliwości uiszczenia kosztów sądowych w sprawie (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FZ 75/14; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt II GZ 76/14).
Zważyć należało również i tę okoliczność, że wpis od wniesionej skargi wynosi 100,00 złotych, a zatem jego wysokość nie jest na tyle wygórowana, aby stanowiła ona zbyt nadmierne obciążenie dla przeciętnego budżetu podmiotów żądających przeprowadzenia kontroli działalności administracji publicznej.
Skoro zatem w przedmiotowym postępowaniu brak jest podstaw do obiektywnego zbadania sytuacji materialnej skarżącego wobec zaniechania przedstawienia przez niego dokumentów źródłowych, to tym samym Sąd nie mógł stwierdzić czy zachodzi przesłanka z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. tj. czy skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Mając powyższe na uwadze należało odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
