• III SA/Lu 485/13 - Postan...
  28.03.2024

III SA/Lu 485/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-07-17

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Marek Zalewski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. S.o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od opłat sądowych w sprawie ze skargi H. S. na działanie Naczelnika Urzędu Celnego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym i ustawy Prawo o ruchu drogowym postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

W skardze z dnia 3 czerwca 2013 r. zatytułowanej "wniosek o umorzenie postępowań administracyjnych dotyczących protokołu kontroli nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. oraz protokołu kontroli nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r.", skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, skarżący wykonujący międzynarodowy przewóz drogowy rzeczy, nie zgodził się z nałożeniem na niego kar finansowych w kwocie 8.000 zł i 2.000 zł. Skarżący podniósł, że na wymienione postępowania administracyjne złożył zażalenie do Sądu Rejonowego w C. oraz do Izby Celnej (przekazane zgodnie z właściwością Naczelnikowi Urzędu Celnego ), jednak do chwili obecnej nie otrzymał żadnej odpowiedzi. W związku z powyższym wniósł o umorzenie tych dwóch postępowań, przywrócenie terminu do złożenia zażalenia oraz zwolnienie z opłat sądowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Na wstępie wyjaśnić należy, że sąd odstąpił od przesłania skarżącemu urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy (druk PPF) ze względu na to, że w sprawie zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Zatem nawet jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone art. 246 p.p.s.a., oczywista bezzasadność wyłącza możliwość przyznania stronie prawa pomocy.

W kwestii interpretacji terminu "oczywistej bezzasadności skargi" w rozumieniu art. 247 p.p.s.a., w orzecznictwie i piśmiennictwie ugruntował się pogląd, że chodzi o sytuację, gdy bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że skarga nie może być uwzględniona. Taki przypadek zachodzi zwłaszcza w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. M. Niezgódka-Medek [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd.II Zakamycze 2006, s.558).

Przesłanki i procedurę odrzucenia skargi w następstwie jej niedopuszczalności normuje art. 58 § 1 p.p.s.a. Skarga będzie niedopuszczalna w sytuacji, gdy nie będzie spełniała ustawowo określonych warunków odnośnie przedmiotu skargi, jej formy, bądź treści. W orzecznictwie przyjmuje się, że niedopuszczalność skargi jest jej oczywistą bezzasadnością w rozumieniu art. 247 p.p.s.a., a tym samą podstawą do odmowy przyznania prawa pomocy (postanowienie NSA z 7 czerwca 2004 r., OZ 140/04; LEX nr 220389).

W tym miejscu podnieść należy, że zgodnie z art. 3 § 1 p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej, stosownie do art. 3 § 2 p.p.s.a., obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemne interpretacje prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Ponadto sądy administracyjne orzekają w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 p.p.s.a.).

Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Do takich przyczyn zalicza się m.in. brak przedmiotu zaskarżenia.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że z akt sprawy administracyjnej wynika, iż Naczelnik Urzędu Celnego prowadzi wobec skarżącego dwa odrębne postępowania administracyjne. Postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] organ wszczął postępowanie administracyjne w związku z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1265). Wobec stwierdzonych naruszeń organ pobrał kaucję w kwocie 8.000 zł tj. w kwocie odpowiadającej przewidywanej karze pieniężnej. Kolejnym postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] organ wszczął postępowanie administracyjne w związku z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137). Wobec stwierdzonych naruszeń organ pobrał kaucję w wysokości 2.000 zł, odpowiadającej przewidywanej karze pieniężnej. Powyższe postępowania administracyjne nie zostały jeszcze zakończone decyzjami administracyjnymi. W toku tych postępowań nie zostały również wydane postanowienia, na które służy zażalenie, czy też postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Postanowieniami z dnia [...] czerwca 2013 r. (nr i nr ) organ wyznaczył jedynie dla strony siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego i poinformował, że organ celny zmierza do wydania decyzji nakładających kary pieniężne – odpowiednio 8.000 zł i 2.000 zł.

Analizując treść skargi w powiązaniu z aktami administracyjnymi, sąd doszedł do wniosku, że skarżący pozostaje w błędnym przekonaniu, że zostały wydane decyzje administracyjne zobowiązujące go do zapłacenia kar pieniężnych w kwotach po 8.000 zł i 2.000 zł. W rzeczywistości organ pobrał jedynie kaucje na poczet przewidywanych kar, a postępowanie administracyjne w tym przedmiocie nie zostało zakończone, bowiem nie zostały wydane żadne akty rozstrzygające sprawę w tym zakresie. Samo pobranie kaucji na poczet przewidywanej kary nie rozstrzyga sprawy co do istoty, jest jedynie czynnością, do wykonania której organ jest uprawniony na podstawie art. 94 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym oraz art. 140 ad. ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Skoro postępowania administracyjne nie zostały zakończone, brak jest przedmiotu skargi - aktów administracyjnych ostatecznych, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Wniesiona przez skarżącego skarga jest zatem niedopuszczalna.

W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że zaistniała przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, która wyklucza możliwość przyznania prawa pomocy.

Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie art. 247 p.p.s.a., sąd orzekł jak na wstępie.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...