IV SA/Wa 598/13
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-07-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Góra-Błaszczykowska /przewodniczący/
Aneta Dąbrowska
Tomasz Wykowski /sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska, sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2013 r. sprawy ze skargi K. L. [...] Sp. k. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji oddala skargę
Uzasadnienie
IV SA/Wa 598/13
U Z A S A D N I E N I E
I. Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sądu") decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. znak [...] (dalej "zaskarżoną decyzją") Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dalej "Minister"), po rozpatrzeniu na wniosek K. L. (dalej "skarżącego") sprawy zakończonej decyzją Ministra z dnia [...] października 2012 r. znak [...], orzekającej o odmowie udostępnienia skarżącemu informacji o środowisku i jego ochronie, utrzymał własną decyzję w mocy.
II. Zaskarżona decyzja Ministra z dnia [...] stycznia 2013 r. zapadła w następującym stanie faktycznym sprawy:
1. W dniu [...] września 2012 r. skarżący wniósł do Ministra o udzielenie informacji o środowisku w trybie uregulowanym przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008 r., nr 199, poz. 1227), dalej "ustawy ocenowej".
Żądanie skarżącego dotyczyło udostępnienia:
1) wszystkich decyzji, wydanych w latach 2011 – 2012 w przedmiocie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, w tym czterech indywidualnie wymienionych przez skarżącego decyzji ([...], [...], [...], [...]).
2) wszystkich opinii Ministra Środowiska oraz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, wydanych w latach 2011 – 2012 w toku postępowań o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, w tym opinii dotyczących wskazanych indywidualnie przez skarżącego podmiotów oraz opinii o indywidualnie wskazanych sygnaturach.
2. We wniosku, o którym mowa powyżej skarżący zażądał również ponownego wykorzystania informacji publicznej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2001 r. Nr 112, poz.1198). Oba żądania wniosku są przedmiotem odrębnych postępowań administracyjnych (sprawa będąca przedmiotem obecnie rozpatrywanej skargi dotyczy zatem wyłącznie kwestii udzielenia skarżącemu informacji o środowisku w trybie uregulowanym przepisami ustawy ocenowej).
3. Decyzją z dnia [...] października 2012 r. Minister odmówił udzielenia skarżącemu żądanych informacji o środowisku i jego ochronie w trybie przepisów ustawy ocenowej.
4. Skarżący wniósł do Ministra o ponowne rozpatrzenie sprawy.
III. Rozpatrzywszy sprawę ponownie zaskarżoną obecnie decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., Minister utrzymał własne rozstrzygnięcie w mocy.
Uzasadniając odmowę udostępnienia skarżącemu żądanych przez niego informacji w trybie przepisów ustawy ocenowej, Minister wskazał w szczególności, co następuje:
1. Podstawę odmowy udostępnienia skarżącemu informacji stanowi art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej. Zgodnie z tym przepisem nie udostępnia się informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji z udostępniania.
2. Ponadto wskazane we wniosku skarżącego cztery indywidualnie oznaczone decyzje nie zawierają informacji o środowisku, o których mowa w katalogu wskazanym w art.9 ustawy ocenowej. Co do zasady zezwolenie Ministra na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich ma charakter decyzji lokalizacyjnej i nie obejmuje aspektów środowiskowych. Aspekty tego rodzaju zostaną ujęte w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a zatem na następnym etapie realizacji przedsięwzięcia.
3. Odnośnie wystąpienie w sprawie przesłanek, o których mowa w art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej, organ podniósł, że we wnioskach o wydanie decyzji, których dotyczy żądanie skarżącego, inwestorzy podnieśli, że treść wniosków zawiera informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa, co wyłącza udostępnienie tych decyzji innym podmiotom. Ocena ta została sformułowana przez Ministra w oparciu o wnikliwą ocenę zebranego materiału dowodowego oraz zestawienie indywidualnego interesu przedsiębiorcy z ogólnymi przesłankami interesu społecznego w dostępie do informacji publicznej.
4. W odniesieniu do wniosku strony o ewentualne udostępnienie żądanych informacji w formie zanonimizowanej stwierdzić należy, że powyższe prowadziłoby do powstania informacji przetworzonych (przekształcenia informacji prostych, znajdujących się w dyspozycji organu, w informacje przetworzone). Powyższe wymagałoby takiego nakładu środków i zaangażowania pracowników, które negatywnie wpłynęłoby na tok realizacji ustawowych zadań nałożonych na organ.
IV. Skarżący wniósł do Sądu skargę na decyzję Ministra, zarzucając rozstrzygnięciu naruszenie:
- art.2 ust.1 i art.4 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej "ustawy o dostępie do informacji" w związku z art.61 Konstytucji RP oraz art.7, 77 i 107 k.p.a.,
- art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej w związku z art.5 ust.2 ustawy o dostępie do informacji poprzez wadliwą interpretację tajemnicy przedsiębiorcy,
- art.8 i art.9 ust.1 pkt 3 ustawy ocenowej w związku z art.74 ust.3 Konstytucji RP poprzez nieuzasadnione nieudostępnienie informacji o środowisku,
- art.21 ust.2 pkt 13 i art.96 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy ocenowej poprzez nieudostępnienie w dniu złożenia wniosku dokumentów stanowiących informację o środowisku i jego ochronie.
Uzasadniając zarzuty skargi, skarżący wskazał w szczególności na następujące kwestie:
1. Nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja Ministra, że anonimizacja dokumentów objętych wnioskiem prowadziłaby do nadmiernego obciążenia organu.
2. Udostępnienie skarżącemu żądanych przez niego informacji nie łączy się z koniecznością przetwarzania informacji, znajdujących się w dyspozycji organu. Uwzględnienie żądania skarżącego sprowadza się wyłącznie do doboru żądanych dokumentów i ewentualnej ich anonimizacji. Część z decyzji objętych wnioskiem została przez skarżącego zindywidualizowana poprzez wskazanie numeru. Równie te decyzje nie zostały skarżącemu udostępnione.
3. Czynność anonimizacji decyzji administracyjnej z uwagi na wymogi ochrony danych osobowych nie powoduje zmiany charakteru informacji publicznej z prostej na przetworzoną. Stwierdzenie konieczności ochrony takich danych (ochronę taką ma zapewnić anonimizacja) nie stanowi podstawy do odmowy udostępnienia całego dokumentu.
4. Zastosowanie wyłączenia od obowiązku udostępnienia informacji publicznej, przewidzianego w art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej, nie następuje automatycznie, a wymaga wnikliwego zbadania przesłanek w tym przepisie wymienionych. Przesłanki do zastosowania wskazanego wyżej wyłączenia nie można upatrywać wyłącznie w złożeniu w tym zakresie wniosku przez przedsiębiorcę. Tego rodzaju wnioski wynikają również z przepisów przywołanej przez Ministra ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz.1503 z późn.zm.). Orzekając w sprawie Minister nie dokonał oceny zasadności zastosowania w sprawie odstępstwa od udostępnienia skarżącemu informacji, spełniającej kryteria wskazane powyżej.
5. W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ochrona tajemnicy handlowej nie uzasadnia odmowy udostępnienia społeczeństwu dostępu do decyzji z zakresu planowania przestrzennego, dotyczącej lokalizacji przedsięwzięcia mającego istotne oddziaływanie na środowisko.
6. Żaden z wnioskodawców nie zastrzegł tajemnicy przedsiębiorstwa w wydanych przez organy postanowieniach i decyzjach z uwagi na brak uprawnień w tym zakresie w świetle art.96 ust.2 pkt 5 w związku z art.14 ust.3 i art.21 ust.2 pkt 13 ustawy oceanowej.
7. Wbrew ocenie Ministra informacje, których udostępnienia domaga się skarżący są informacjami dotyczącymi stanu środowiska naturalnego i spełniają kryteria informacji podlegających udostępnianiu, o których mowa w art.9 ust.1 pkt 3 ustawy ocenowej.
8. Przepis art.21 ust.2 pkt 13 ustawy ocenowej zobowiązuje organy administracji do zamieszczania w publicznie dostępnych wykazach danych o dokumentach, które zawierają informacje o środowisku i jego ochronie. Z zestawienia tego przepisu z art.96 ust.2 pkt 5 w związku z art.96 ust.1 ustawy wynika, że do dokumentów tych zalicza się również wniosek o wydanie decyzji oraz decyzja w przedmiocie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich.
9. Przepis art.14 ust.3 ustawy ocenowej zobowiązuje organ administracji do udostępnienia dokumentów, o których dane zamieszczane są w publicznie dostępnych wykazach, w dniu złożenia wniosku o to udostępnienie. Przepis ten został przez organ naruszony.
V. W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
VI. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) wojewódzki sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola ta z mocy przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., obejmuje również bezczynność organów. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (art. 149 p.p.s.a.).
Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związany – stosownie do art. 134 p.p.s.a. - zarzutami i wnioskami skargi, uznał że wniesiona skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Uwzględnienie przez wojewódzki sąd administracyjny skargi na orzeczenie organu administracji jest dopuszczalne tylko w razie stwierdzenia w toku kontroli tego orzeczenia naruszeń prawa wymienionych w art.145 § 1 p.p.s.a.
W świetle przywołanego przepisu sąd administracyjny:
1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:
a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,
c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;
2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;
3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.
Naruszenia, o których mowa powyżej nie wystąpiły w niniejszej sprawie.
VII. Przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją Ministra było rozpatrzenie wniosku skarżącego o udostępnienie informacji o środowisku i jego ochronie w trybie uregulowanym w przepisach Działu II ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ("ustawy ocenowej").
Stan prawny w wyżej wymienionym zakresie przedstawia się w sposób następujący (mając na uwadze uregulowania prawne, niezbędne do rozpoznania niniejszej sprawy):
1. Każdy ma prawo do informacji o środowisku i jego ochronie na warunkach określonych ustawą (art.4 ustawy ocenowej – Dział I Rozdział 2).
2. Organy administracji są obowiązane do udostępniania każdemu informacji o środowisku i jego ochronie znajdujących się w ich posiadaniu lub które są dla nich przeznaczone (art.8 ustawy).
2. Zgodnie z art.9 ust.1 ustawy ocenowej udostępnieniu, o którym mowa w art. 8, podlegają informacje dotyczące:
1) stanu elementów środowiska, takich jak: powietrze, woda, powierzchnia ziemi, kopaliny, klimat, krajobraz i obszary naturalne, w tym bagna, obszary nadmorskie i morskie, a także rośliny, zwierzęta i grzyby oraz inne elementy różnorodności biologicznej, w tym organizmy genetycznie zmodyfikowane, oraz wzajemnych oddziaływań między tymi elementami;
2) emisji, w tym odpadów promieniotwórczych, a także zanieczyszczeń, które wpływają lub mogą wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1;
3) środków, takich jak: środki administracyjne, polityki, przepisy prawne dotyczące środowiska i gospodarki wodnej, plany, programy oraz porozumienia w sprawie ochrony środowiska, a także działań wpływających lub mogących wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1, oraz na emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, jak również środków i działań, które mają na celu ochronę tych elementów;
4) raportów na temat realizacji przepisów dotyczących ochrony środowiska;
5) analiz kosztów i korzyści oraz innych analiz gospodarczych i założeń wykorzystanych w ramach środków i działań, o których mowa w pkt 3;
6) stanu zdrowia, bezpieczeństwa i warunków życia ludzi, oraz stanu obiektów kultury i obiektów budowlanych - w zakresie, w jakim oddziałują na nie lub mogą oddziaływać:
a) stany elementów środowiska, o których mowa w pkt 1, lub
b) przez elementy środowiska, o których mowa w pkt 1 - emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, oraz środki, o których mowa w pkt trzecim.
3. Informacje o środowisku i jego ochronie udostępnia się na pisemny wniosek o udostępnienie informacji (art.12 ust.1 ustawy).
4. Od podmiotu żądającego informacji o środowisku i jego ochronie nie wymaga się wykazania interesu prawnego lub faktycznego (art.13 ustawy).
5. Organ administracji udostępnia informację o środowisku i jego ochronie bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania wniosku. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony do 2 miesięcy ze względu na stopień skomplikowania sprawy. W tym przypadku przepisy art. 35 § 5 i art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio (art.14 ust.1 i 2 ustawy).
6. Dokumenty, o których dane są zamieszczane w publicznie dostępnych wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 1, udostępnia się w dniu złożenia wniosku (art.14 ust.3 ustawy).
7. Organ administracji nie udostępnia informacji o środowisku i jego ochronie, jeżeli informacje dotyczą informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji z udostępniania (art.16 ust.1 pkt 7 ustawy).
8. Odmowa udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie następuje w drodze decyzji (art.20 ust.1 ustawy).
9. W przypadku odmowy udostępnienia informacji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4, 5 lub 7 ustawy stosuje się przepisy art. 22 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (art.20 ust.3 ustawy).
10. Dane o dokumentach zawierających informacje o środowisku i jego ochronie zamieszcza się w publicznie dostępnych wykazach (art.21 ust.1 ustawy).
13. W publicznie dostępnych wykazach zamieszcza się dane o wnioskach o wydanie decyzji i o decyzjach, o których mowa w art. 96 ust. 1, wydawanych dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, dla których przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 (art.21 ust.2 pkt 13 ustawy).
14. Organ właściwy do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia, innego niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, jest obowiązany do rozważenia, przed wydaniem tej decyzji, czy przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000 (art.96 ust.1 ustawy).
15. Do decyzji, o których mowa w art.96 ust.1, należy w szczególności pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich - wydawane na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm.) – art.96 ust.2 pkt 5 ustawy.
16. W piśmiennictwie prawniczym podkreśla się (Krzysztof Gruszecki Komentarz do art.16 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko publ. LEX), że ustalając jednak zakres przedmiotowy informacji o środowisku, które będą udostępniane, należy pamiętać o tym, że jest on konstytucyjnie gwarantowanym prawem (art.74 ust.3 ustawy zasadniczej), potwierdzonym w art. 4 ustawy, wprowadzającym powszechny do nich dostęp. Oznacza to ni mniej, ni więcej tylko tyle, że regułą jest udostępnianie informacji o środowisku, a odstępstwa od tej zasady mają charakter wyjątkowy i powinny wynikać wprost z przepisów prawa jednoznacznie określających, jakiego rodzaju informacje nie podlegają udostępnieniu (art. 16 ustawy), a katalog wyłączeń nie będzie mógł być rozszerzany w drodze interpretacji.
VIII. Kontrola legalności zaskarżonej decyzji Ministra w świetle wskazanych wyżej kryteriów prowadzi do następujących wniosków:
1. Brak jest wystarczających przesłanek do zakwestionowania stanowiska Ministra, że w niniejszej sprawie występuje przeszkoda do udostępnienia skarżącemu żądanych informacji, przewidziana w art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej.
Jak już wcześniej wskazano przepis ten umocowuje organ administracji do odmowy udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie, jeżeli żądane informacje dotyczą informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji z udostępniania.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister stwierdził zatem, że w sprawach, w których wydane zostały orzeczenia, objęte żądaniem skarżącego o udostępnienie informacji, we wnioskach wszczynających poszczególne postępowania inwestorzy poczynili zastrzeżenia o tym, że wnioski te zawierają informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa. Organ zaznaczył przy tym, że dokonał oceny materiału dowodowego sprawy pod kątem tego, czy odmowa udostępnienia skarżącemu żądanych przez niego informacji, a zatem uznanie pierwszeństwa indywidualnego interesu przedsiębiorców nie stoi w nieuzasadnionej sprzeczności z interesem społecznym, wyrażającym się w postulacie jawności danych, mogących mieć związek ze stanem środowiska. Tym samym organ dokonał oceny zasadności wspomnianych zastrzeżeń.
Ocena ta doprowadziła organ do wniosku, że przyznanie pierwszeństwa w ochronie indywidualnemu interesowi przedsiębiorców znajduje w niniejszej sprawie uzasadnienie. Z powyższego należy wnosić, że zastrzeżenie przez przedsiębiorców niejawności danych zamieszczonych we wnioskach nastąpiło w związku z koniecznością ochrony informacji, o których mowa w art. 16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej, a zatem ochrony wymienionych tam informacji o wartości handlowej. Powyższe stanowiło przesłankę do odmowy udostępnia skarżącemu żądanych przez niego dokumentów.
2. Przychylić należy się również do stanowiska Ministra, że wprawdzie wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich w postaci farm wiatrowych zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (§2 ust.1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko – Dz.U. Nr 213 z późn. zm. 1397), niemniej wieloaspektowej oceny oddziaływania tego rodzaju inwestycji dokonuje się nie w postępowaniu o zezwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie tego rodzaju obiektów, regulowanym przepisami art.23 i następnych ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz.U. z 2003 r. – tj., Dz.U. Nr 153, poz.1502 z późn. zm.), a w odrębnym stadium postępowania administracyjnego, tj. w postępowaniu o ustalenie środowiskowych uwarunkowań.
3. Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że był on legitymowany do niezwłocznego (tj. mającego miejsce w dniu złożenia przez niego wniosku) uzyskania żądanych informacji na podstawie art.14 ust.3 ustawy ocenowej, stanowiącego, że dokumenty, o których dane są zamieszczane w publicznie dostępnych wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 1, udostępnia się w dniu złożenia wniosku. Nie znajduje bowiem potwierdzenia ocena skarżącego, że informacje będące przedmiotem jego wniosku spełniają kryteria dokumentów, o których mowa w art.21 ust.2 pkt 13 ustawy ocenowej. Wiąże się to z faktem, że w sprawach, których dotyczył wniosek skarżącego, nie przeprowadzano oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, co potwierdził organ w odpowiedzi na skargę.
4. W konsekwencji wykazania przez Ministra powyższych przeszkód do udostępnienia skarżącemu informacji objętych wnioskiem, zasadnym było również odmówienie udostępnienia ich w formie zanonimizowanej.
5. W świetle powyższych okoliczności uznać należy, że skarga nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, w związku z czym podlega oddaleniu.
Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.151 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Góra-Błaszczykowska /przewodniczący/Aneta Dąbrowska
Tomasz Wykowski /sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska, sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2013 r. sprawy ze skargi K. L. [...] Sp. k. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji oddala skargę
Uzasadnienie
IV SA/Wa 598/13
U Z A S A D N I E N I E
I. Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sądu") decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. znak [...] (dalej "zaskarżoną decyzją") Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dalej "Minister"), po rozpatrzeniu na wniosek K. L. (dalej "skarżącego") sprawy zakończonej decyzją Ministra z dnia [...] października 2012 r. znak [...], orzekającej o odmowie udostępnienia skarżącemu informacji o środowisku i jego ochronie, utrzymał własną decyzję w mocy.
II. Zaskarżona decyzja Ministra z dnia [...] stycznia 2013 r. zapadła w następującym stanie faktycznym sprawy:
1. W dniu [...] września 2012 r. skarżący wniósł do Ministra o udzielenie informacji o środowisku w trybie uregulowanym przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008 r., nr 199, poz. 1227), dalej "ustawy ocenowej".
Żądanie skarżącego dotyczyło udostępnienia:
1) wszystkich decyzji, wydanych w latach 2011 – 2012 w przedmiocie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, w tym czterech indywidualnie wymienionych przez skarżącego decyzji ([...], [...], [...], [...]).
2) wszystkich opinii Ministra Środowiska oraz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, wydanych w latach 2011 – 2012 w toku postępowań o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, w tym opinii dotyczących wskazanych indywidualnie przez skarżącego podmiotów oraz opinii o indywidualnie wskazanych sygnaturach.
2. We wniosku, o którym mowa powyżej skarżący zażądał również ponownego wykorzystania informacji publicznej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2001 r. Nr 112, poz.1198). Oba żądania wniosku są przedmiotem odrębnych postępowań administracyjnych (sprawa będąca przedmiotem obecnie rozpatrywanej skargi dotyczy zatem wyłącznie kwestii udzielenia skarżącemu informacji o środowisku w trybie uregulowanym przepisami ustawy ocenowej).
3. Decyzją z dnia [...] października 2012 r. Minister odmówił udzielenia skarżącemu żądanych informacji o środowisku i jego ochronie w trybie przepisów ustawy ocenowej.
4. Skarżący wniósł do Ministra o ponowne rozpatrzenie sprawy.
III. Rozpatrzywszy sprawę ponownie zaskarżoną obecnie decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., Minister utrzymał własne rozstrzygnięcie w mocy.
Uzasadniając odmowę udostępnienia skarżącemu żądanych przez niego informacji w trybie przepisów ustawy ocenowej, Minister wskazał w szczególności, co następuje:
1. Podstawę odmowy udostępnienia skarżącemu informacji stanowi art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej. Zgodnie z tym przepisem nie udostępnia się informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji z udostępniania.
2. Ponadto wskazane we wniosku skarżącego cztery indywidualnie oznaczone decyzje nie zawierają informacji o środowisku, o których mowa w katalogu wskazanym w art.9 ustawy ocenowej. Co do zasady zezwolenie Ministra na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich ma charakter decyzji lokalizacyjnej i nie obejmuje aspektów środowiskowych. Aspekty tego rodzaju zostaną ujęte w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a zatem na następnym etapie realizacji przedsięwzięcia.
3. Odnośnie wystąpienie w sprawie przesłanek, o których mowa w art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej, organ podniósł, że we wnioskach o wydanie decyzji, których dotyczy żądanie skarżącego, inwestorzy podnieśli, że treść wniosków zawiera informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa, co wyłącza udostępnienie tych decyzji innym podmiotom. Ocena ta została sformułowana przez Ministra w oparciu o wnikliwą ocenę zebranego materiału dowodowego oraz zestawienie indywidualnego interesu przedsiębiorcy z ogólnymi przesłankami interesu społecznego w dostępie do informacji publicznej.
4. W odniesieniu do wniosku strony o ewentualne udostępnienie żądanych informacji w formie zanonimizowanej stwierdzić należy, że powyższe prowadziłoby do powstania informacji przetworzonych (przekształcenia informacji prostych, znajdujących się w dyspozycji organu, w informacje przetworzone). Powyższe wymagałoby takiego nakładu środków i zaangażowania pracowników, które negatywnie wpłynęłoby na tok realizacji ustawowych zadań nałożonych na organ.
IV. Skarżący wniósł do Sądu skargę na decyzję Ministra, zarzucając rozstrzygnięciu naruszenie:
- art.2 ust.1 i art.4 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej "ustawy o dostępie do informacji" w związku z art.61 Konstytucji RP oraz art.7, 77 i 107 k.p.a.,
- art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej w związku z art.5 ust.2 ustawy o dostępie do informacji poprzez wadliwą interpretację tajemnicy przedsiębiorcy,
- art.8 i art.9 ust.1 pkt 3 ustawy ocenowej w związku z art.74 ust.3 Konstytucji RP poprzez nieuzasadnione nieudostępnienie informacji o środowisku,
- art.21 ust.2 pkt 13 i art.96 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy ocenowej poprzez nieudostępnienie w dniu złożenia wniosku dokumentów stanowiących informację o środowisku i jego ochronie.
Uzasadniając zarzuty skargi, skarżący wskazał w szczególności na następujące kwestie:
1. Nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja Ministra, że anonimizacja dokumentów objętych wnioskiem prowadziłaby do nadmiernego obciążenia organu.
2. Udostępnienie skarżącemu żądanych przez niego informacji nie łączy się z koniecznością przetwarzania informacji, znajdujących się w dyspozycji organu. Uwzględnienie żądania skarżącego sprowadza się wyłącznie do doboru żądanych dokumentów i ewentualnej ich anonimizacji. Część z decyzji objętych wnioskiem została przez skarżącego zindywidualizowana poprzez wskazanie numeru. Równie te decyzje nie zostały skarżącemu udostępnione.
3. Czynność anonimizacji decyzji administracyjnej z uwagi na wymogi ochrony danych osobowych nie powoduje zmiany charakteru informacji publicznej z prostej na przetworzoną. Stwierdzenie konieczności ochrony takich danych (ochronę taką ma zapewnić anonimizacja) nie stanowi podstawy do odmowy udostępnienia całego dokumentu.
4. Zastosowanie wyłączenia od obowiązku udostępnienia informacji publicznej, przewidzianego w art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej, nie następuje automatycznie, a wymaga wnikliwego zbadania przesłanek w tym przepisie wymienionych. Przesłanki do zastosowania wskazanego wyżej wyłączenia nie można upatrywać wyłącznie w złożeniu w tym zakresie wniosku przez przedsiębiorcę. Tego rodzaju wnioski wynikają również z przepisów przywołanej przez Ministra ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz.1503 z późn.zm.). Orzekając w sprawie Minister nie dokonał oceny zasadności zastosowania w sprawie odstępstwa od udostępnienia skarżącemu informacji, spełniającej kryteria wskazane powyżej.
5. W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ochrona tajemnicy handlowej nie uzasadnia odmowy udostępnienia społeczeństwu dostępu do decyzji z zakresu planowania przestrzennego, dotyczącej lokalizacji przedsięwzięcia mającego istotne oddziaływanie na środowisko.
6. Żaden z wnioskodawców nie zastrzegł tajemnicy przedsiębiorstwa w wydanych przez organy postanowieniach i decyzjach z uwagi na brak uprawnień w tym zakresie w świetle art.96 ust.2 pkt 5 w związku z art.14 ust.3 i art.21 ust.2 pkt 13 ustawy oceanowej.
7. Wbrew ocenie Ministra informacje, których udostępnienia domaga się skarżący są informacjami dotyczącymi stanu środowiska naturalnego i spełniają kryteria informacji podlegających udostępnianiu, o których mowa w art.9 ust.1 pkt 3 ustawy ocenowej.
8. Przepis art.21 ust.2 pkt 13 ustawy ocenowej zobowiązuje organy administracji do zamieszczania w publicznie dostępnych wykazach danych o dokumentach, które zawierają informacje o środowisku i jego ochronie. Z zestawienia tego przepisu z art.96 ust.2 pkt 5 w związku z art.96 ust.1 ustawy wynika, że do dokumentów tych zalicza się również wniosek o wydanie decyzji oraz decyzja w przedmiocie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich.
9. Przepis art.14 ust.3 ustawy ocenowej zobowiązuje organ administracji do udostępnienia dokumentów, o których dane zamieszczane są w publicznie dostępnych wykazach, w dniu złożenia wniosku o to udostępnienie. Przepis ten został przez organ naruszony.
V. W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
VI. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) wojewódzki sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola ta z mocy przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., obejmuje również bezczynność organów. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (art. 149 p.p.s.a.).
Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związany – stosownie do art. 134 p.p.s.a. - zarzutami i wnioskami skargi, uznał że wniesiona skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Uwzględnienie przez wojewódzki sąd administracyjny skargi na orzeczenie organu administracji jest dopuszczalne tylko w razie stwierdzenia w toku kontroli tego orzeczenia naruszeń prawa wymienionych w art.145 § 1 p.p.s.a.
W świetle przywołanego przepisu sąd administracyjny:
1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:
a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,
c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;
2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;
3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.
Naruszenia, o których mowa powyżej nie wystąpiły w niniejszej sprawie.
VII. Przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją Ministra było rozpatrzenie wniosku skarżącego o udostępnienie informacji o środowisku i jego ochronie w trybie uregulowanym w przepisach Działu II ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ("ustawy ocenowej").
Stan prawny w wyżej wymienionym zakresie przedstawia się w sposób następujący (mając na uwadze uregulowania prawne, niezbędne do rozpoznania niniejszej sprawy):
1. Każdy ma prawo do informacji o środowisku i jego ochronie na warunkach określonych ustawą (art.4 ustawy ocenowej – Dział I Rozdział 2).
2. Organy administracji są obowiązane do udostępniania każdemu informacji o środowisku i jego ochronie znajdujących się w ich posiadaniu lub które są dla nich przeznaczone (art.8 ustawy).
2. Zgodnie z art.9 ust.1 ustawy ocenowej udostępnieniu, o którym mowa w art. 8, podlegają informacje dotyczące:
1) stanu elementów środowiska, takich jak: powietrze, woda, powierzchnia ziemi, kopaliny, klimat, krajobraz i obszary naturalne, w tym bagna, obszary nadmorskie i morskie, a także rośliny, zwierzęta i grzyby oraz inne elementy różnorodności biologicznej, w tym organizmy genetycznie zmodyfikowane, oraz wzajemnych oddziaływań między tymi elementami;
2) emisji, w tym odpadów promieniotwórczych, a także zanieczyszczeń, które wpływają lub mogą wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1;
3) środków, takich jak: środki administracyjne, polityki, przepisy prawne dotyczące środowiska i gospodarki wodnej, plany, programy oraz porozumienia w sprawie ochrony środowiska, a także działań wpływających lub mogących wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1, oraz na emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, jak również środków i działań, które mają na celu ochronę tych elementów;
4) raportów na temat realizacji przepisów dotyczących ochrony środowiska;
5) analiz kosztów i korzyści oraz innych analiz gospodarczych i założeń wykorzystanych w ramach środków i działań, o których mowa w pkt 3;
6) stanu zdrowia, bezpieczeństwa i warunków życia ludzi, oraz stanu obiektów kultury i obiektów budowlanych - w zakresie, w jakim oddziałują na nie lub mogą oddziaływać:
a) stany elementów środowiska, o których mowa w pkt 1, lub
b) przez elementy środowiska, o których mowa w pkt 1 - emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, oraz środki, o których mowa w pkt trzecim.
3. Informacje o środowisku i jego ochronie udostępnia się na pisemny wniosek o udostępnienie informacji (art.12 ust.1 ustawy).
4. Od podmiotu żądającego informacji o środowisku i jego ochronie nie wymaga się wykazania interesu prawnego lub faktycznego (art.13 ustawy).
5. Organ administracji udostępnia informację o środowisku i jego ochronie bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania wniosku. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony do 2 miesięcy ze względu na stopień skomplikowania sprawy. W tym przypadku przepisy art. 35 § 5 i art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio (art.14 ust.1 i 2 ustawy).
6. Dokumenty, o których dane są zamieszczane w publicznie dostępnych wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 1, udostępnia się w dniu złożenia wniosku (art.14 ust.3 ustawy).
7. Organ administracji nie udostępnia informacji o środowisku i jego ochronie, jeżeli informacje dotyczą informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji z udostępniania (art.16 ust.1 pkt 7 ustawy).
8. Odmowa udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie następuje w drodze decyzji (art.20 ust.1 ustawy).
9. W przypadku odmowy udostępnienia informacji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4, 5 lub 7 ustawy stosuje się przepisy art. 22 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (art.20 ust.3 ustawy).
10. Dane o dokumentach zawierających informacje o środowisku i jego ochronie zamieszcza się w publicznie dostępnych wykazach (art.21 ust.1 ustawy).
13. W publicznie dostępnych wykazach zamieszcza się dane o wnioskach o wydanie decyzji i o decyzjach, o których mowa w art. 96 ust. 1, wydawanych dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, dla których przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 (art.21 ust.2 pkt 13 ustawy).
14. Organ właściwy do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia, innego niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, jest obowiązany do rozważenia, przed wydaniem tej decyzji, czy przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000 (art.96 ust.1 ustawy).
15. Do decyzji, o których mowa w art.96 ust.1, należy w szczególności pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich - wydawane na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm.) – art.96 ust.2 pkt 5 ustawy.
16. W piśmiennictwie prawniczym podkreśla się (Krzysztof Gruszecki Komentarz do art.16 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko publ. LEX), że ustalając jednak zakres przedmiotowy informacji o środowisku, które będą udostępniane, należy pamiętać o tym, że jest on konstytucyjnie gwarantowanym prawem (art.74 ust.3 ustawy zasadniczej), potwierdzonym w art. 4 ustawy, wprowadzającym powszechny do nich dostęp. Oznacza to ni mniej, ni więcej tylko tyle, że regułą jest udostępnianie informacji o środowisku, a odstępstwa od tej zasady mają charakter wyjątkowy i powinny wynikać wprost z przepisów prawa jednoznacznie określających, jakiego rodzaju informacje nie podlegają udostępnieniu (art. 16 ustawy), a katalog wyłączeń nie będzie mógł być rozszerzany w drodze interpretacji.
VIII. Kontrola legalności zaskarżonej decyzji Ministra w świetle wskazanych wyżej kryteriów prowadzi do następujących wniosków:
1. Brak jest wystarczających przesłanek do zakwestionowania stanowiska Ministra, że w niniejszej sprawie występuje przeszkoda do udostępnienia skarżącemu żądanych informacji, przewidziana w art.16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej.
Jak już wcześniej wskazano przepis ten umocowuje organ administracji do odmowy udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie, jeżeli żądane informacje dotyczą informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji z udostępniania.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister stwierdził zatem, że w sprawach, w których wydane zostały orzeczenia, objęte żądaniem skarżącego o udostępnienie informacji, we wnioskach wszczynających poszczególne postępowania inwestorzy poczynili zastrzeżenia o tym, że wnioski te zawierają informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa. Organ zaznaczył przy tym, że dokonał oceny materiału dowodowego sprawy pod kątem tego, czy odmowa udostępnienia skarżącemu żądanych przez niego informacji, a zatem uznanie pierwszeństwa indywidualnego interesu przedsiębiorców nie stoi w nieuzasadnionej sprzeczności z interesem społecznym, wyrażającym się w postulacie jawności danych, mogących mieć związek ze stanem środowiska. Tym samym organ dokonał oceny zasadności wspomnianych zastrzeżeń.
Ocena ta doprowadziła organ do wniosku, że przyznanie pierwszeństwa w ochronie indywidualnemu interesowi przedsiębiorców znajduje w niniejszej sprawie uzasadnienie. Z powyższego należy wnosić, że zastrzeżenie przez przedsiębiorców niejawności danych zamieszczonych we wnioskach nastąpiło w związku z koniecznością ochrony informacji, o których mowa w art. 16 ust.1 pkt 7 ustawy ocenowej, a zatem ochrony wymienionych tam informacji o wartości handlowej. Powyższe stanowiło przesłankę do odmowy udostępnia skarżącemu żądanych przez niego dokumentów.
2. Przychylić należy się również do stanowiska Ministra, że wprawdzie wznoszenie i wykorzystywanie wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich w postaci farm wiatrowych zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (§2 ust.1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko – Dz.U. Nr 213 z późn. zm. 1397), niemniej wieloaspektowej oceny oddziaływania tego rodzaju inwestycji dokonuje się nie w postępowaniu o zezwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie tego rodzaju obiektów, regulowanym przepisami art.23 i następnych ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz.U. z 2003 r. – tj., Dz.U. Nr 153, poz.1502 z późn. zm.), a w odrębnym stadium postępowania administracyjnego, tj. w postępowaniu o ustalenie środowiskowych uwarunkowań.
3. Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że był on legitymowany do niezwłocznego (tj. mającego miejsce w dniu złożenia przez niego wniosku) uzyskania żądanych informacji na podstawie art.14 ust.3 ustawy ocenowej, stanowiącego, że dokumenty, o których dane są zamieszczane w publicznie dostępnych wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 1, udostępnia się w dniu złożenia wniosku. Nie znajduje bowiem potwierdzenia ocena skarżącego, że informacje będące przedmiotem jego wniosku spełniają kryteria dokumentów, o których mowa w art.21 ust.2 pkt 13 ustawy ocenowej. Wiąże się to z faktem, że w sprawach, których dotyczył wniosek skarżącego, nie przeprowadzano oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, co potwierdził organ w odpowiedzi na skargę.
4. W konsekwencji wykazania przez Ministra powyższych przeszkód do udostępnienia skarżącemu informacji objętych wnioskiem, zasadnym było również odmówienie udostępnienia ich w formie zanonimizowanej.
5. W świetle powyższych okoliczności uznać należy, że skarga nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, w związku z czym podlega oddaleniu.
Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.151 p.p.s.a.
