• I FZ 235/13 - Postanowien...
  29.03.2024

I FZ 235/13

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-07-03

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Arkadiusz Cudak po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Ke 319/12 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 7 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r. postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 319/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił wniosek J. L. (dalej: "skarżący" lub "strona") o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 7 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r.

W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji podał, że postanowieniem z dnia 25 października 2012 r. sąd ten oddalił wniosek skarżącego w przedmiotowym zakresie.

Na skutek wniesionego od tego postanowienia zażalenia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 grudnia 2012 r. sygn. akt I FZ 544/12 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyniku analizy ponownego wniosku skarżącego z dnia 2 października 2012 r. stwierdził, że strona powołała w nim podobne okoliczności, co w pierwotnym. Nową okolicznością jest nie wykazanie żadnego dochodu oraz wykazanie oszczędności pieniężnych w wysokości 7000 zł, większej kwoty wpisu od skarg, która wzrosła i obecnie wynosi 45 000 zł oraz zajęcie rachunku bankowego na kwotę 9,5 mln zł.

Z uwagi na fakt, że podane przez skarżącego nowe okoliczności nadal nie pozwalały na jednoznaczne stwierdzenie w jakim stopniu wpływają na możliwość uiszczenia kosztów sądowych w sprawie, stosownie do treści art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej: "p.p.s.a.") sąd wezwał J. L. do uzupełnienia wniosku.

W związku z tym, że skarżący nie zareagował na wezwanie sąd wziął pod uwagę informacje dotyczące jego aktualnej sytuacji przedstawione przez skarżącego w sprawach o sygn. akt I SA/Ke 323-328/12, I SA/Ke 330/12, I SA/Ke 331/12, I SA/Ke 333/12.

W ocenie sądu pierwszej instancji wynikające z powyższego okoliczności wskazują, że skarżący niewątpliwie dysponuje pewnymi zasobami finansowymi i znacznym majątkiem przez co nie spełnia przesłanek przyznania prawa pomocy z zakresie całkowitym, określonych w art. 246 § 1 pk 1 p.p.s.a. Jednocześnie sąd stwierdził, że ciążące na skarżącym obciążenia finansowe w postaci wpisów od skarg (45 tys. zł) oraz zajęcie rachunków bankowych na kwotę około 25 mln zł stanowią okoliczności mogące mieć wpływ na możliwość uiszczenia przez skarżącego pełnych kosztów postępowania. Zdaniem sądu jednak podane przez skarżącego informacje dotyczące jego zasobów majątkowych, są zbyt ogólnikowe i nie pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie w jakim stopniu wpływają na możliwość uiszczenia kosztów sądowych w sprawie. Sąd podkreślił przy tym, że podejmował czynności mające na celu uzupełnienie tych informacji m.in. przez wykorzystanie aktualnych informacji i dokumentów przedstawionych przez skarżącego w innych sprawach czy też wezwanie o uzupełnienie wniosku w trybie art. 255 ustawy p.p.s.a. Sąd zwrócił uwagę, że skarżący podczas postępowania w przedmiocie przyznania prawa pomocy nie przedkłada informacji lub robi to wybiórczo i nieprecyzyjnie. Sąd pierwszej instancji porównał informacje przedstawione przez skarżącego w pierwotnym wniosku z informacjami uzyskanymi przez sąd w obecnym postępowaniu. Sąd szczegółowo wymienił rozbieżności dotyczące zarówno wysokości dochodów, ponoszonych wydatków, jak i posiadanego majątku a także zaciągniętych zobowiązań.

Powyższa analiza pozwoliła sądowi pierwszej instancji na stwierdzenie, że wnioskodawca dysponuje środkami i majątkiem, których nie ujawnia, a tym samym nie można dać wiary jego twierdzeniom, że jedynym dochodem, jakim dysponuje, jest nieregularny dochód z prac dorywczych w kwocie 450 zł, zwłaszcza, że ma on wystarczać na utrzymanie trzyosobowej rodziny, tj. na wyżywienie, opłaty, czynsz, dwóch lokali mieszkalnych oraz trzech samochodów.

W związku z powyższym sąd stwierdził, że przedłożone dokumenty nadal nie są wystarczające i budzą wątpliwości, co do oceny rzeczywistej sytuacji finansowej skarżącego i jego rodziny co skutecznie uniemożliwia przyznanie przez sąd prawa pomocy także w zakresie częściowym.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie i przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienie doradcy podatkowego. W uzasadnieniu akcentowano konieczność zabezpieczenia skarżącemu, w toku niniejszego postępowania, gwarantowanego konstytucyjnie prawa do sądu. Skarżący ponownie też zwrócił uwagę na wysokość opłat sądowych w jego sprawach (łącznie około 70 tys. zł), a także na zajęcie majątku przez organ podatkowy. Wskazał ponadto, że przedłożono wszystkie wymagane dokumenty, które były wystarczające do oceny możliwości płatniczych strony, a z "nieporadności w wypełnianiu druków" Sąd nie powinien wyprowadzać negatywnych konsekwencji dla skarżącego. Końcowo skarżący wyjaśnił, że oszczędności pochodzą ze "zwróconych zaległości jeszcze z czasów prowadzonej działalności".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Na wstępie podkreślić należy, że sytuacja materialnoprawna skarżącego była już przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego w kontekście przesłanek warunkujących przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). W znanych stronie postanowieniach z dnia 12 kwietnia 2013 r., I FZ 54-56/13, jak również z dnia 3 czerwca 2013 r., I FZ 104-112/13 sąd kasacyjny oddalił zażalenia skarżącego podzielając w szczególności ocenę sądu pierwszej instancji odnośnie do nieprzedstawienia przez wnioskodawcę wszystkich informacji niezbędnych do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Sąd odwoławczy zgodził się co do ustalenia o nieefektywności postępowania uzupełniającego, o którym mowa w art. 255 p.p.s.a., podkreślając że wyklucza powyższe uwzględnienie wniosku w zakresie prawa pomocy. Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny, w odniesieniu do niespójności poszczególnych oświadczeń strony zauważył, że "sytuacja, w której zachodzą rozbieżności pomiędzy poszczególnymi dokumentami lub oświadczeniami, prowadzi do niemożności ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego, a w konsekwencji do niewykazania przez stronę, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania zgodnie z treścią art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., co w następstwie musi prowadzić do odmowy przyznania prawa pomocy".

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę zauważa, że przedmiotem powyższej oceny były okoliczności zbieżne z analizowanymi również w niniejszym postępowaniu wpadkowym. Zarazem skarżący nie podniósł w rozpoznawanym zażaleniu argumentów, które nie zostały uprzednio rozważone przez sąd kasacyjny w analogicznych sprawach strony. Wobec tego brak jest podstaw do odstąpienia przez ten sąd od sformułowanej już oceny na gruncie obecnie rozpoznawanych, jednobrzmiących zażaleń, złożonych w sprawach o sygn. I SA/Ke 311-22/12, 323-328/12, 330/12, 331/12 oraz 333/12.

Sąd ten podziela również ocenę odnośnie braku spójności i wiarygodności oświadczeń skarżącego, uznając ją za w pełni uzasadnioną. Rozbieżności w tym zakresie mają bowiem charakter rażący. Wystarczy tu wskazać tytułem przykładu na informację odnośnie do wydatkowania 5.160 zł miesięcznie na utrzymanie rodziny i utrzymywanie oszczędności pieniężnych na poziomie 10.000 zł z jednej strony, a z drugiej deklarowanie tylko dorywczych dochodów w kwocie zaledwie około 450 zł miesięcznie.

Ponownie też podkreślić w tym kontekście należy, że uchylenie się strony od rzetelnego przedstawienia swojej sytuacji materialnoprawnej, w szczególności w uzupełniającym postępowaniu, o którym mowa w art. 255 p.p.s.a., stanowi przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku okoliczności, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie.

Z tych powodów postanowiono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...