• IV SA/Wa 661/13 - Wyrok W...
  29.03.2024

IV SA/Wa 661/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-06-20

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Iwona Szymanowicz-Nowak
Leszek Kobylski /sprawozdawca/
Tomasz Wykowski /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie sędzia WSA Leszek Kobylski (spr.), sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi J. J. na postanowienie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy I. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia i utrzymanego nim w mocy postanowienia Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w L. z dnia [...] grudnia 2012 roku znak [...]; II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na rzecz skarżącego J. J. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] Dyrektor Generalny Lasów Państwowych (dalej: "organ odwoławczy", "Dyrektor GLP"), działając na podstawie art. 127 § 2, art. 138 § 1 pkt 1 i art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: "k.p.a.") oraz art. 53 ust. 4 pkt 6 w zw. z art. 60 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647; dalej: "u.p.z.p.") po rozpoznaniu zażalenia J. J. (dalej: "skarżący") na postanowienie Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w L. (dalej: "Dyrektor RDLP" lub "organ I instancji") z dnia [...] grudnia 2012 r. znak: [...] odmawiające uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowie budynku gospodarczego oraz budowie garażu na działkach oznaczonych nr ewid.: [...] i [...], położonych w miejscowości L., gmina W. orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

U podstaw podjętego w tej sprawie rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.

Dyrektor RDLP po rozpatrzeniu wystąpienia Burmistrza Miasta W. z dnia [...] października 2012 r., znak: [...] dotyczącego uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowie budynku gospodarczego oraz budowie garażu na działkach oznaczonych nr ewid.: [...] i [...], położonych w miejscowości L., gmina W., postanowieniem z dnia [...] grudnia 2012 r., znak: [...] odmówił uzgodnienia ww. projektu decyzji. Uzasadniając organ I instancji wskazał na to, że nie został spełniony warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p.. Omawiane nieruchomości objęte projektem decyzji (działki nr: [...] i [...]) w nieobowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego gminy W. znajdowały się w strefie ochrony ekologicznej oznaczonej symbolem "SFOE".

Skarżący, pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. wniósł zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie. Podniósł, że przedmiotowe nieruchomości powstały z podziału działki ewidencyjnej nr [...], która objęta była decyzją o warunkach zabudowy dopuszczającą realizację zespołu budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą techniczną. Nadto wskazał, iż na sąsiedniej działce (powstałej również z podziału działki nr [...]) wzniesiono drewniany budynek mieszkalny.

Dyrektor GLP wskazanym na wstępie postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu I instancji. Uzasadniając zauważył, iż z pisma Burmistrza Miasta W. z dnia [...] listopada 2012 r., znak: [...] wynika, że działki ewidencyjne nr [...] i [...] w nieobowiązującym miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy W. (zatwierdzony uchwałą Nr [...] Rady Gminy w W. z dnia [...] maja 1994 r.), były położone na terenie oznaczonym symbolem SFOE – strefa ochrony ekologicznej. Organ odwoławczy uznał zatem, iż planowana inwestycja (budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowa budynku gospodarczego oraz garażu) nie jest zgodna z celem przeznaczenia przedmiotowego terenu w nieobowiązującym miejscowym planie ogólnym. Dlatego też, warunek przewidziany w art. 61 ust. 1 pkt. 4 u.p.z.p. dla gruntów leśnych na działkach ewidencyjnych nr [...] i [...] nie jest spełniony. W związku z tym niemożliwe było uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy przez Dyrektora RDLP.

Odnosząc się do zarzutów skarżącego, organ odwoławczy zauważył, że każda sprawa jest rozpatrywana indywidualnie, natomiast przedmiotem niniejszego postępowania nie jest nieruchomość sąsiednia (dz. nr [...]). Podniósł także, iż przywołana przez skarżącego decyzja o warunkach zabudowy (znak: [...]) dotyczyła innej nieruchomości ,a mianowicie działki nr [...]. Poza tym w jej treści zawarto wadliwą informację, jakoby ta nieruchomość (działka nr [...]) była przeznaczona w nieobowiązującym miejscowym planie ogólnym pod zabudowę mieszkaniową i letniskową.

Na powyższe postanowienie z dnia [...] lutego 2013 r. skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Uzasadniając powtórzył argumentację przedstawioną w zażaleniu. Podniósł nadto, iż poprzedni właściciel nieruchomości dysponował prawomocną decyzją o warunkach zabudowy na przedmiotowym gruncie, oraz że projekt uzgadnianej decyzji o warunkach zabudowy zawiera warunki w zakresie ochrony środowiska enumeratywnie wymienione w rozporządzeniu nr [...] Wojewody L. z dnia [...] lipca 2006r. w sprawie [...] Parku Krajobrazowego. Zauważył także, iż na sąsiednich działkach prowadzone są prace inwestycyjne.

W piśmie procesowym z dnia [...] czerwca 2013 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji jako wydanych z rażącym naruszeniem prawa, tj. na podstawie nieobowiązującego w momencie wydania decyzji (jak i obecnie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy W.;

– ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor GLP wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczas zaprezentowaną argumentację. Dodatkowo wskazał, iż uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy przedstawionego przez Burmistrza W. przy piśmie z dnia [...] października 2012 r. dotyczy stanu faktycznego i prawnego opisanego w ww. projekcie decyzji, a nie okoliczności wydania decyzji dla innych inwestorów dla działek położonych w okolicy lub decyzji z 2008 r. wydanej dla poprzedniego właściciela działki. Za bezzasadne organ odwoławczy uznał powołanie się na treść rozporządzenia powołującego [...] Park Krajobrazowy, gdyż przepis ten nie stanowi podstawy do uzgadniania projektu decyzji o warunkach zabudowy. Natomiast podnoszona przez skarżącego okoliczność, że działka nr [...] nie jest w ogóle zalesiona nie ma znaczenia dla sprawy, gdyż lasem (w rozumieniu art.3 ustawy o lasach) jest także grunt przeznaczony do produkcji leśnej, nawet gdy jest przejściowo pozbawiony drzewostanu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona, aczkolwiek z innych przyczyn, niż w niej podniesione.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Przy czym w myśl art. 134 p.p.s.a., Sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Badając legalność zaskarżonego postanowienia oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w L. z dnia [...] grudnia 2012 r., w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, Sąd doszedł do przekonania, iż naruszają one prawo w sposób rażący uzasadniający konieczność stwierdzenia ich nieważności.

Postępowanie w niniejszej sprawie dotyczyło uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowie budynku gospodarczego oraz budowie garażu na działkach oznaczonych nr ewid.: [...] i [...], położonych w miejscowości L., gmina W.

Zgodnie z art. 60 ust. 1 u.p.z.p., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania postanowienia przez organ I instancji, decyzję o warunkach zabudowy wydaje, z , z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4 i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. W myśl art. 53 ust. 4 pkt 6 u.p.z.p., decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych – w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie natomiast z art. 64 ust. 1 u.p.z.p. przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.

Artykuł 53 ust. 5 u.p.z.p. stanowi zaś, iż uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. W przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie - uzgodnienie uważa się za dokonane.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż wydanie pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy jest uzależnione od jej uzgodnienia przez inny organ, zajęcie zaś stanowiska przez ten organ powinno nastąpić najpóźniej w ciągu 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie. Jeżeli organ uzgadniający nie zajmie stanowiska w sprawie we wskazanym terminie, to rozstrzygnięcie uważa się za uzgodnione z upływem terminu 2 tygodni. W przepisie art. 53 ust. 5 u.p.z.p. ustalono, iż początkiem 2- tygodniowego terminu, w którym organ powinien zająć stanowisko jest dzień doręczenia pisma (wniosku) o uzgodnienie organowi I instancji.

W rozpoznawanej sprawie nie ulega wątpliwości, iż planowana inwestycja realizowana na działkach o nr ewid. [...] i [...] położonych w obrębie ewidencyjnym L., które zgodnie z wypisem z rejestrów gruntów to lasy i grunty leśne wymagała uzgodnienia z organem właściwym w sprawach ochrony gruntów leśnych, w myśl art. 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm.) tj. dyrektorem regionalnej dyrekcji lasów państwowych.

Z akt sprawy wynika, iż wniosek Burmistrza Miasta W. o jej uzgodnienie z dnia [...] października 2012 r. wpłynął do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w L. w dnu [...] października 2012 r. Tym samym dwutygodniowy termin na dokonanie uzgodnienia przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w L. upływał w dniu [...] listopada 2012 r. Organ I instancji wydał zaś rozstrzygnięcie w dniu [...] grudnia 2012 r., a więc po upływnie ustawowego terminu do jego wydania.

Faktu tego nie zmienia wydanie przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w L. postanowienia z dnia [...] listopada 2012 r. znak: [...], którym to organ I instancji postanowił wnieść o uzupełnienie materiału. Należy mieć bowiem na uwadze, iż tryb uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy przez właściwy organ obarczony jest terminem prawa materialnego, będącym terminem zawitym, a co za tym idzie, nie podlegającym przedłużeniu ani przywróceniu. Po jego upływie organ uzgadniający traci kompetencje do orzekania (w tym wydania postanowienia o odmowie uzgodnienia). W art. 53 ust. 5 u.p.z.p. ustawodawca wskazał wyraźnie, że jeżeli organ nie zajmie stanowiska w sprawie w terminie 2 tygodni, uzgodnienie uważa się za dokonane. Przyjęte rozwiązania prawne nie dają podstaw do kwalifikowania terminu ustawowego wprowadzonego w art. 53 ust. 5 u.p.z.p. jako terminu instrukcyjnego. Regulując w taki właśnie sposób uzgodnienia, ustawodawca godzi się z ryzykiem utraty przez organ kompetencji do odmowy uzgodnienia przedłożonego projektu decyzji o warunkach zabudowy (por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 stycznia 2013 r. IV SA/Wa 1947/12 publ. cbois).

Mając na uwadze, iż wraz z upływem terminu 2 tygodni uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy należało uznać za dokonane, odmowne rozstrzygnięcia jakie zapadły po tej dacie wydane zostały z naruszeniem art. 53 ust. 5 w zw. z art. 64 ust. 1 u.p.z.p. Skoro bowiem przepis art. 53 ust. 5 u.p.z.p. nakazywał organowi I instancji zająć stanowisko najpóźniej w ciągu 2 tygodni dni od dnia doręczenia pisma (wniosku) o dokonanie uzgodnienia, to zajęcie negatywnego stanowiska po tym terminie jest nie do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności.

Uwzględniając fakt, że organ odwoławczy wydając postanowienie z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymujące w mocy postanowienie organu I instancji odmawiające uzgodnienia przedmiotowej inwestycji nie dostrzegł upływu terminu do wydania przez ten organ uzgodnienia, należy uznać, iż również zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa. Zarówno bowiem zaskarżone postanowienie, jak i utrzymane nim w mocy postanowienie organu I instancji dotyczą sprawy, która z mocy prawa zakończyła się już wydaniem pozytywnego uzgodnienia.

Przyjmując, że postanowienie odmawiające uzgodnienia przedmiotowej inwestycji zostało wydane po upływie 2 - tygodniowego terminu do jego wydania, zbędną stała się ocena zarzutów skargi, albowiem brak było podstaw do wydania odmownego uzgodnienia, a przedłożony przez Burmistrza Miasta W. projekt decyzji o warunkach zabudowy w warunkach niniejszej sprawy uważa się za uzgodniony.

Mając powyższe na uwadze, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku. Orzeczenie w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd oparł o treść art. 152 p.p.s.a.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów Sąd znajduje oparcie w treści art. 200, art. 205 § 2 i art. 209 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, ze zm.). Kwota 357 zł zasądzona w punkcie 3 sentencji wyroku obejmuje kwotę 100 zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego, kwotę 240 zł wynagrodzenia pełnomocnika oraz 17 zł uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...