II SAB/Bd 158/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
2013-06-19Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wojciech Jarzembski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. R. na bezczynność [...] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] w przedmiocie wyłączenia lekarza od udziału w postępowaniu dotyczącym przyznania renty postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. K. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność [...] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] w przedmiocie wyłączenia lekarza od udziału w postępowaniu dotyczącym przyznania renty.
W odpowiedzi na skargę K. R., organ administracyjny wniósł o jej odrzucenie, wskazując na niewłaściwość wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania przedmiotowej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się, bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego.
W myśl art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej powoływanej jako ppsa) sądy administracyjne powołane są do rozpoznawania spraw sądowoadministracyjnych. Sprawami sądowoadministracyjnymi są zaś sprawy z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz inne sprawy, do których przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stosuje się z mocy ustaw szczególnych (art. 1 ppsa). Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej (art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. z 2002r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Zakres przedmiotowy kontroli administracji publicznej wyznaczają przepisy określone w art. 3 ppsa, wśród których w art. 3 § 2 pkt 1-4a i 8 ppsa wskazuję się, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (pkt 4a) oraz na bezczynność organów w tychże sprawach (pkt 8). W tym miejscu należy podkreślić, iż w doktrynie i judykaturze utrwalił się pogląd, że zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie do sądu administracyjnego decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności z zakresu administracji publicznej.
Z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że kontrolujące działalność administracji publicznej sądy administracyjne nie są powołane do rozpoznawania innych spraw niż sprawy sądowoadministracyjne, w szczególności do rozpoznawania spraw, które należą do właściwości sądów powszechnych. Do właściwości zaś sądów powszechnych należą, stosownie do treści art. 1 i art. 2 § 1 ustawy z dnia z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) sprawy cywilne, o ile przepisy szczególne nie przekazują ich do właściwości sądów szczególnych. Sprawami cywilnymi natomiast są sprawy ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy (sprawa cywilna w znaczeniu materialnym), jak również sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych i inne sprawy, do których przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne w znaczeniu formalnym). Ze wskazanego przepisu wynika, że sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych przekazane z mocy ustaw szczególnych do kompetencji sądu powszechnego, mające ze swej istoty więcej elementów administracyjnoprawych niż cywilnoprawnych, Kodeks postępowania cywilnego traktuje jako sprawy cywilne, z tym że w odróżnieniu od spraw cywilnych w znaczeniu materialnym, nie ustanawia on w przypadku tychże spraw domniemania dopuszczalności drogi sądowej. Musi więc istnieć przepis szczególny przekazujący tego typu sprawy do właściwości sądu powszechnego, aby tenże sąd mógł taką sprawę rozpoznać. Takim przepisem jest zaś art. 476 § 2 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), który wskazuje, że sprawami z zakresu ubezpieczeń społecznych, objętymi właściwością sądów powszechnych, są sprawy w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych dotyczących emerytur i rent (art. 476 § 2 pkt 2 Kodeksu postępowania cywilnego). Sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych od których przysługuje odwołanie do sądu powszechnego określa zaś art. 83 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) W myśl art. 83 ust. 1 wskazanej ustawy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności: zgłaszania do ubezpieczeń społecznych; przebiegu ubezpieczeń; ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek; ustalania wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu tych składek; ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (a więc i świadczeń emerytalnych); oraz wymiaru świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (art. 83 ust. 2 w/w ustawy). Odwołanie do sądu przysługuje również w razie niewydania decyzji w terminie 2 miesięcy, licząc od dnia zgłoszenia wniosku o świadczenie lub inne roszczenia (art. 83 ust. 3 w/w ustawy). Zgodnie natomiast z art. 477(9) § 1 Kodeksu postępowania cywilnego sprawy odwołań od rozstrzygnięć organów rentowych z zakresu ubezpieczeń społecznych należą do właściwości sądów okręgowych, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do właściwości sądów rejonowych, o których mowa w § 2 wskazanego artykułu. Z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że w sprawach określonych w art. 83 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, lecz odwołanie do sądu powszechnego.
Uwzględniając powyższe oraz okoliczność, że w przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność [...] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w[...] w zakresie żądania wyłączenia lekarza od udziału w postępowaniu dotyczącym przyznania renty, stwierdzić należy, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania przedmiotowej skargi. Decyzja w przedmiocie zdolności skarżącej do pracy, mieści się bowiem w katalogu aktów wskazanych w art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, od których w świetle art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 477(9) § 1 Kodeksu postępowania cywilnego przysługuje odwołanie do sądu powszechnego. Zatem także i dla bezczynność organu w przedmiocie wydania takiego aktu właściwa jest droga przed sądem powszechnym.
W związku z powyższym, stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ppsa, zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wojciech Jarzembski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. R. na bezczynność [...] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] w przedmiocie wyłączenia lekarza od udziału w postępowaniu dotyczącym przyznania renty postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. K. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność [...] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] w przedmiocie wyłączenia lekarza od udziału w postępowaniu dotyczącym przyznania renty.
W odpowiedzi na skargę K. R., organ administracyjny wniósł o jej odrzucenie, wskazując na niewłaściwość wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania przedmiotowej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się, bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego.
W myśl art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej powoływanej jako ppsa) sądy administracyjne powołane są do rozpoznawania spraw sądowoadministracyjnych. Sprawami sądowoadministracyjnymi są zaś sprawy z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz inne sprawy, do których przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stosuje się z mocy ustaw szczególnych (art. 1 ppsa). Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej (art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. z 2002r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Zakres przedmiotowy kontroli administracji publicznej wyznaczają przepisy określone w art. 3 ppsa, wśród których w art. 3 § 2 pkt 1-4a i 8 ppsa wskazuję się, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (pkt 4a) oraz na bezczynność organów w tychże sprawach (pkt 8). W tym miejscu należy podkreślić, iż w doktrynie i judykaturze utrwalił się pogląd, że zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie do sądu administracyjnego decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności z zakresu administracji publicznej.
Z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że kontrolujące działalność administracji publicznej sądy administracyjne nie są powołane do rozpoznawania innych spraw niż sprawy sądowoadministracyjne, w szczególności do rozpoznawania spraw, które należą do właściwości sądów powszechnych. Do właściwości zaś sądów powszechnych należą, stosownie do treści art. 1 i art. 2 § 1 ustawy z dnia z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) sprawy cywilne, o ile przepisy szczególne nie przekazują ich do właściwości sądów szczególnych. Sprawami cywilnymi natomiast są sprawy ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy (sprawa cywilna w znaczeniu materialnym), jak również sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych i inne sprawy, do których przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne w znaczeniu formalnym). Ze wskazanego przepisu wynika, że sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych przekazane z mocy ustaw szczególnych do kompetencji sądu powszechnego, mające ze swej istoty więcej elementów administracyjnoprawych niż cywilnoprawnych, Kodeks postępowania cywilnego traktuje jako sprawy cywilne, z tym że w odróżnieniu od spraw cywilnych w znaczeniu materialnym, nie ustanawia on w przypadku tychże spraw domniemania dopuszczalności drogi sądowej. Musi więc istnieć przepis szczególny przekazujący tego typu sprawy do właściwości sądu powszechnego, aby tenże sąd mógł taką sprawę rozpoznać. Takim przepisem jest zaś art. 476 § 2 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), który wskazuje, że sprawami z zakresu ubezpieczeń społecznych, objętymi właściwością sądów powszechnych, są sprawy w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych dotyczących emerytur i rent (art. 476 § 2 pkt 2 Kodeksu postępowania cywilnego). Sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych od których przysługuje odwołanie do sądu powszechnego określa zaś art. 83 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) W myśl art. 83 ust. 1 wskazanej ustawy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności: zgłaszania do ubezpieczeń społecznych; przebiegu ubezpieczeń; ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek; ustalania wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu tych składek; ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (a więc i świadczeń emerytalnych); oraz wymiaru świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (art. 83 ust. 2 w/w ustawy). Odwołanie do sądu przysługuje również w razie niewydania decyzji w terminie 2 miesięcy, licząc od dnia zgłoszenia wniosku o świadczenie lub inne roszczenia (art. 83 ust. 3 w/w ustawy). Zgodnie natomiast z art. 477(9) § 1 Kodeksu postępowania cywilnego sprawy odwołań od rozstrzygnięć organów rentowych z zakresu ubezpieczeń społecznych należą do właściwości sądów okręgowych, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do właściwości sądów rejonowych, o których mowa w § 2 wskazanego artykułu. Z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że w sprawach określonych w art. 83 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, lecz odwołanie do sądu powszechnego.
Uwzględniając powyższe oraz okoliczność, że w przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność [...] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w[...] w zakresie żądania wyłączenia lekarza od udziału w postępowaniu dotyczącym przyznania renty, stwierdzić należy, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania przedmiotowej skargi. Decyzja w przedmiocie zdolności skarżącej do pracy, mieści się bowiem w katalogu aktów wskazanych w art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, od których w świetle art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 477(9) § 1 Kodeksu postępowania cywilnego przysługuje odwołanie do sądu powszechnego. Zatem także i dla bezczynność organu w przedmiocie wydania takiego aktu właściwa jest droga przed sądem powszechnym.
W związku z powyższym, stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ppsa, zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, orzeczono jak w sentencji.
