IV SAB/Wa 59/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-06-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jakub Linkowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. B. na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] sierpnia 2002 r. odmówił H. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
H. B. nie wniósł odwołania od powyższej decyzji.
W dniu 19 grudnia 2005 r. H. B. wniósł do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 r.
Pismem z dnia 20 września 2012 r. H. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Spraw i Polityki Społecznej w rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 grudnia 2005 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna, ponieważ sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Skarżący zarzuca Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej bezczynność w rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 grudnia 2005 r. o stwierdzeniu nieważności decyzji z dnia 6 sierpnia 2002 r. o odmowie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Minister Pracy i Polityki Społecznej nie jest właściwy do wydania decyzji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 r.
Zgodnie bowiem z art. 115 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o FUS", decyzje w sprawach świadczeń (w tym renty z tytułu niezdolności do pracy) wydają organy rentowe właściwe ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej.
Zgodnie z art. 118 ust. 7 ustawy o FUS od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki odwoławcze określone w odrębnych przepisach.
Tym odrębnym przepisem jest art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych". Stanowi on, że od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
Powyższe wskazuje, że w sprawie o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przewidziano drogę postępowania przed sądem powszechnym (art. 4778 K.p.c. w zw. z art. 476 § 3 in fine K.p.c.), a nie administracyjnym.
Zgodnie z art. 476 § 3 K.p.c. przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się także sprawy wszczęte na skutek niewydania przez organ rentowy decyzji we właściwym terminie. Stosownie zaś do art. 476 § 4 in fine K.p.c. przez organy rentowe rozumie się jednostki organizacyjne Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wyłączona jest więc kognicja sądów administracyjnych w sprawie ze skargi na bezczynność organu rentowego w wydaniu decyzji o prawie do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Brak jest przy tym podstaw do różnicowania właściwości sądów w sprawach dotyczących ustalania prawa do takiej renty w zależności od tego, czy skarga na bezczynność dotyczy wydania decyzji w trybie zwykłym, czy też nadzwyczajnym, np. stwierdzenia nieważności (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt I OSK 1425/10).
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 58 § 3 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jakub Linkowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. B. na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] sierpnia 2002 r. odmówił H. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
H. B. nie wniósł odwołania od powyższej decyzji.
W dniu 19 grudnia 2005 r. H. B. wniósł do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 r.
Pismem z dnia 20 września 2012 r. H. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Spraw i Polityki Społecznej w rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 grudnia 2005 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna, ponieważ sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Skarżący zarzuca Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej bezczynność w rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 grudnia 2005 r. o stwierdzeniu nieważności decyzji z dnia 6 sierpnia 2002 r. o odmowie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Minister Pracy i Polityki Społecznej nie jest właściwy do wydania decyzji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 r.
Zgodnie bowiem z art. 115 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o FUS", decyzje w sprawach świadczeń (w tym renty z tytułu niezdolności do pracy) wydają organy rentowe właściwe ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej.
Zgodnie z art. 118 ust. 7 ustawy o FUS od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki odwoławcze określone w odrębnych przepisach.
Tym odrębnym przepisem jest art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych". Stanowi on, że od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
Powyższe wskazuje, że w sprawie o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przewidziano drogę postępowania przed sądem powszechnym (art. 4778 K.p.c. w zw. z art. 476 § 3 in fine K.p.c.), a nie administracyjnym.
Zgodnie z art. 476 § 3 K.p.c. przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się także sprawy wszczęte na skutek niewydania przez organ rentowy decyzji we właściwym terminie. Stosownie zaś do art. 476 § 4 in fine K.p.c. przez organy rentowe rozumie się jednostki organizacyjne Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wyłączona jest więc kognicja sądów administracyjnych w sprawie ze skargi na bezczynność organu rentowego w wydaniu decyzji o prawie do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Brak jest przy tym podstaw do różnicowania właściwości sądów w sprawach dotyczących ustalania prawa do takiej renty w zależności od tego, czy skarga na bezczynność dotyczy wydania decyzji w trybie zwykłym, czy też nadzwyczajnym, np. stwierdzenia nieważności (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt I OSK 1425/10).
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 58 § 3 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
