I SA/Sz 1516/13

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie decyzją z dnia

15 października 2013 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia z dnia 10 maja 2013 r. znak [...] którą to Organ ustalił M. i W. K. łączne zobowiązanie w podatku rolnym i od nieruchomości za 2012 rok w łącznej wysokości [...] zł, w tym od: budynków mieszkalnych w kwocie [...] zł, gruntów pozostałych w kwocie [...] zł, budynków związanych z działalnością gospodarczą w kwocie [...] zł, gruntów związanych z działalnością gospodarczą w kwocie [...] zł oraz gruntów rolnych w kwocie [...] zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że W. i M. K. byli współwłaścicielami nieruchomości położonej w [...], tj. działki nr [...] o powierzchni [...] ha, zabudowanej budynkiem pensjonatowo-mieszkalnym, budynkiem hotelowym, dwoma budynkami drewnianymi, budynkiem socjalno-gospodarczym oraz budynkiem mieszkalnym. Ze złożonych przez Podatników informacji w 2010 roku, dotyczącej przedmiotowej nieruchomości wynikało, że budynek mieszkalny o powierzchni [...] m2, grunt o powierzchni [...] m2 i budynki o powierzchni [...] m2 są zwolnione z podatku od nieruchomości. Ze zebranego materiału dowodowego wynikało również, że w 2010 roku oboje podatnicy złożyli zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, co zostało stwierdzone także w stosownych decyzjach o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej. Jednakże z ustaleń poczynionych przez organ wynikało, że mimo wykreślenia wyżej wymienionych z ewidencji działalności gospodarczej, na działce nadal była prowadzona przez cały rok działalność gospodarcza.

Organ I instancji nie zgodził się ze stanowiskiem Podatników, co do tego,

że nieruchomości te korzystają ze zwolnienia podatkowego, gdyż zajęte są na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenie kultury fizycznej U. w [...] działalności oświatowej związanej z prowadzeniem jazdy konnej i turystyki wśród dzieci i młodzieży. Organ zwrócił uwagę, że zgodnie z § [...] statutu Klubu jego celem jest zrzeszenie osób zainteresowanych, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży, a zatem z postanowień statutu nie wynika, że klub działa wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży. § [...] statutu stanowi, że Klub prowadzi działalność gospodarczą, a budynek stajni zostanie zajęty na prowadzenie tejże działalności.

W ocenie organu skoro na nieruchomości nadal jest prowadzona działalność gospodarcza w zakresie świadczenia przez podatników usług turystycznych,

to na podatnikach ciąży obowiązek podatkowy w podatku rolnym oraz w podatku

od nieruchomości. Wobec powyższego, organ biorąc pod uwagę zgromadzony materiał dowodowy, w tym protokół oględzin, ustalił podatnikom zobowiązanie podatkowe, przyjmując, że podstawę opodatkowania stanowią: grunty orne

- [...] ha przeliczeniowych, budynki mieszkalne lub ich części o łącznej powierzchni [...] m2 (pomieszczenia mieszkalne zajęte na potrzeby podatników – [...] m2 oraz nowo wybudowanym budynek mieszkalny bez odbioru domu – [...] m2), budynki

lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o łącznej powierzchni użytkowej [...] m2 (budynek pensjonatowo-mieszkalny, budynek hotelowy, budynek socjalno-gospodarczy oraz budynek drewniany wynajmowany wczasowiczom), grunty pozostałe [...] m2, grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - [...] m2.

Organ wskazał, że w jego ocenie grunty zostały zajęte przez podatników na prowadzenie działalności gospodarczej, bowiem znajdowały się tam budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, ponadto na gruncie ornym klasy [...] znajdowały się dojścia i dojazdy do budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organ zauważył również, że na pastwisku znajdowało się: boisko do gry w siatkówkę i miejsca parkingowe dla wczasowiczów, miejsce do wypoczynku i zabawy dla dzieci, a na terenie nieużytku znajdował się budynek socjalno-gospodarczy.

W konsekwencji decyzją z dnia 10 maja 2013 r. organ I instancji ustalił za 2012 rok zobowiązaniem w podatku rolnym i od nieruchomości w łącznej wysokości [...] zł, w tym od budynków mieszkalnych w kwocie [...] zł, gruntów pozostałych w kwocie [...] zł, budynków związanych z działalnością gospodarczą w kwocie [...] zł, gruntów związanych z działalnością gospodarczą w kwocie [...] zł oraz gruntów rolnych w kwocie [...] zł.

Strona nie zgodziła się z rozstrzygnięciem organu I instancji i w odwołaniu

wniosła o zmianę decyzji w całości. Decyzji zarzuciła naruszenie przepisów:

1) prawa materialnego, tj.:

– art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach

i opłatach lokalnych, zwanej dalej: "u.p.o.l." przez błędną jego wykładnię i założenie, że U. w [...] prowadzi działalność gospodarczą i nie podlega zwolnieniu od podatku;

– art. 1 a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. ustawy przez błędną jego wykładnię

i założenie, że budynki i budowle są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

– naruszenie art. 2 ust. 2 u.p.o.l. przez błędną jego wykładnię

i założenie, że grunty nie podlegają zwolnieniu ze względu na to, że są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej;

2) niewłaściwą interpretację paragrafu [...] i [...] postanowień statutu U. w [...].

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie decyzją z dnia

15 października 2013 r. utrzymało w mocy decyzje organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ, wskazał, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatnikami są właściciele gruntów i budynków położonych w [...] na działce nr [...], ujawnieni w ewidencji gruntów i budynków - M. i W. K. Organ dodał, że w toku postępowania podatkowego nie uzyskano żadnego dokumentu, z którego wynikałoby, że stowarzyszenie U. posiada tytuł prawny do władania tą częścią nieruchomości, na której prowadzona jest działalność gospodarcza. W ocenie Kolegium, prawidłowo organ I instancji ustalił, że podatnikami podatku są wyżej wskazani właściciele nieruchomości, będący w ich posiadaniu grunt o powierzchni [...] m2 zajęty został na prowadzenie działalności gospodarczej, a budynki o powierzchni [...] m2 były związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Dalej organ dodał, że podatnicy są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą rozumianą jako działalność zarobkowa, prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły. Organ wyjaśnił, że w ramach świadczonych przez nich usług wczasowych, oferowali m.in. jazdę konną. Korzystanie z tej oferty przez U. nie oznacza, że Klub ten jest podmiotem prowadzącym tego rodzaju działalność gospodarczą. Z oferty podatników wynikało, że mógł z niej skorzystać każdy - bez względu na wiek i status.

Kolegium wskazało, że w sposób uprawniony organ I instancji ustalił podatek od nieruchomości, przyjmując jako podstawę opodatkowania powierzchnię gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej ([...] m2), bowiem taka część działki, będącej gruntem rolnym, została zajęta na prowadzenie działalności usługowej w zakresie wypoczynku i rekreacji. Odnosząc się do opodatkowania budynków, organ wskazał, że z mocy prawa budynki pozostające w posiadaniu podmiotu, który prowadzi w nich działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości (z wyjątkiem części mieszkalnej). Kolegium podkreśliło, że z materiału dowodowego (w tym protokołu oględzin) jednoznacznie wynika, że ww. usługi świadczone były przez M. i W. K., a nie przez U., wobec czego zarzuty podniesione w odwołaniu uznał za nieuzasadnione.

M. i W. K. w piśmie z dnia 27 listopada 2013 r. wnieśli

do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 15 października

2013 r., zarzucając naruszenie:

1) art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa

(Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej: "O. p." przez błędną jego wykładnię;

2) art. 7 ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. przez jego niezastosowanie;

3) art. 3 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3c u.p.o.l. poprzez przyjęcie, że skarżący są zobowiązani do ponoszenia podatku od nieruchomości za okres objęty decyzją.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko i wniosło o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych

w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwana dalej: "p.p.s.a." sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności

z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim

do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ

na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę

do wznowienia postępowania, a także ustalenie, że decyzja organu dotknięta jest wadą nieważności (art. 145 § 1 lit. a-c p.p.s.a.).

Badając zaskarżoną decyzję w zakreślonym powyżej zakresie, sąd uznał,

że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego jak i przepisów postępowania podatkowego w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.

Istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do ustalenia

czy słusznie organ podatkowy uznał, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki (o łącznej powierzchni [...] m2) oraz grunty rolne, znajdujące się na działce nr [...], położonej w [...] ze względu na prowadzenie przez M. i W. K. działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług turystyczno – wypoczynkowych, w tym nauki jazdy konnej. Zdaniem Skarżących nieruchomości te korzystają ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 u.p.o.l., bowiem zostały zajęte przez stowarzyszenie U. w [...] na prowadzenie statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie kultury fizycznej i sportu, tj. na naukę jazdy konnej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych.

Z przytoczonej regulacji prawej wynika, że podmioty będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych są podatnikami podatku od nieruchomości.

W ocenie sądu prawidłowo organ stwierdził, że podatnikami podatku od nieruchomości są właściciele tej nieruchomości, tj. małżonkowie M. i W. K. (między którymi istnieje wspólność ustawowa majątkowa małżeńska, co wynika z danych księgi wieczystej nr [...] prowadzonej dla nieruchomości).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty. W myśl zaś art. 2 ust. 2 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Z przepisem tym koresponduje art. 1 u.p.r. stanowiący,

że opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Z powyższego wynika, że grunty zaklasyfikowane

w ewidencji gruntów jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych podlegają, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem rolnym, chyba że są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, wówczas podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Jeżeli natomiast dany grunt nie jest użytkiem rolnym, gruntem zadrzewionym i zakrzewionym na użytkach rolnych lub lasem, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, przy czym zasady opodatkowania tym podatkiem oraz jego stawka różnią się w zależności od tego, czy dany grunt jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy też nie.

Przez grunty "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" należy rozumieć grunty, na których w danym momencie rzeczywiście wykonywane

są czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej. Grunt taki służy bezpośrednio prowadzeniu działalności gospodarczej przez podatnika

lub innego przedsiębiorcę. Zgodnie z definicją legalną - działalność gospodarcza

(art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l.) jest to działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy

z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 roku, poz. 672 ze zm.), z pewnymi odrębnościami określonymi w art. 1a ust. 2 u.p.o.l. Zgodnie z art. 2 u.s.d.g. działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie

i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana

w sposób zorganizowany i ciągły. Przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa

i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 120, poz. 690 z późn. zm.).

Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności występujących

w rozpoznawanej sprawie, wskazać należy, że słusznie organ uznał, iż część działki nr [...] położonej w [...] oznaczona w ewidencji gruntów jako użytek rolny

co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem rolnym. Jednakże ze względu na zajęcie części tej nieruchomości przez małżonków K. na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług turystyczno – wypoczynkowych, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Zasadniczy spór między stronami niniejszego postępowania sprowadzał się do odmiennej oceny możliwości skorzystania przez stronę skarżącą ze zwolnienia od podatku od nieruchomości wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. Na mocy tego przepisu zwalnia się od podatku od nieruchomości: nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży. Podkreślenia wymaga to że w zakresie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych należy uwzględnić art. 84 Konstytucji RP dotyczący zasady powszechności opodatkowania. Każdy wyjątek od tej zasady, w tym także ulga podatkowa, nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera. Niedopuszczalne jest doszukiwanie się intencji ustawodawcy i stwarzanie na takiej podstawie norm wykraczających poza literalne i klarowne brzmienie przepisu. Zwolnienia jako wyjątek od zasady powszechności opodatkowania muszą być interpretowane zarówno bez dokonywania wykładni rozszerzającej, jak i zawężającej danego przepisu prawa podatkowego (por. wyrok NSA z dnia 24 września 2003 r., III SA 2667/01, niepubl.). Będąc bowiem odstępstwem od ww. zasady, która ma rangę konstytucyjną, są jej ograniczeniem, a wszelkie ograniczenia norm konstytucyjnych muszą być traktowane z wielką ostrożnością zarówno przez ustawodawcę jak i podmioty stosujące prawo, w tym organy administracji i sądy (por. wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r., II FSK 2147/08, publik: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). W rozumowaniu interpretacyjnym przy wykładni przepisów regulujących zwolnienia podatkowe można więc sięgnąć po wykładnię systemową i funkcjonalną (w tym celowościową), jednakże pod warunkiem, że nie będzie to służyło przeprowadzeniu wykładni rozszerzającej. Takim dopuszczalnym zastosowaniem dyrektyw wykładni pozajęzykowych jest np. posłużenie się argumentami systemowymi i funkcjonalnymi w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2013 r., sygn. akt

II FSK 2967/11, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Należy zatem stwierdzić, że aby podatnik mógł korzystać ze zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. z okoliczności sprawy powinno wynikać, że dana nieruchomość lub jej część jest wykorzystywana przez stowarzyszenie na potrzeby prowadzenia działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki

i techniki, kultury fizycznej i sportu. Jednocześnie nieruchomość ta w omawianym zakresie nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej,

a opisana ww. kwalifikowana działalność na niej prowadzona musi odbywać się

w ramach statutowej działalności stowarzyszenia. A zatem wykorzystywana nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia.

Zasadnie zatem organ uznał, że w rozpoznawanej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 u.p.o.l., który stanowi, że zwalnia się

od podatku od nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży. Istotnym elementem zwolnienia, o którym mowa w przytoczonym przepisie, jest zajęcie nieruchomości na prowadzenie wskazanej wyżej działalności wśród dzieci i młodzieży. Nieruchomość jest zajęta na prowadzenie takiej działalności wówczas, gdy przede wszystkim jest wykorzystywana w tym celu. Działalność taka winna być to prowadzona nieodpłatnie, bowiem jej odpłatność powoduje uznanie jej za działalność gospodarczą. Jeżeli dana nieruchomość jest wykorzystywana i do prowadzenia wspomnianej wyżej działalności wśród dzieci i młodzieży, i jednocześnie do prowadzenia działalności gospodarczej, wówczas nie można uznać jej za zwolnioną od podatku (np. w przypadku kortów tenisowych klubu sportowego, który udostępnia je wszystkim zainteresowanym za odpłatnością (działalność gospodarcza) i jednocześnie kilka razy w tygodniu nieodpłatnie pozwala na korzystanie z nich dzieciom i młodzieży szkolnej. Korty te (budowla) i grunty pod nimi nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku) - L. Etel, Podatek od nieruchomości, Komentarz. Wydawnictwo LEX Warszawa 2012, komentarz do art. 7).

W niniejszej sprawie podatnicy wskazali, że na nieruchomości położonej

w [...] na działce nr [...] o powierzchni [...] m2 nie prowadzili działalności gospodarczej, bowiem zrezygnowali z wykonywania czynności związanych ze świadczeniem usług turystyczno-wypoczynkowych, czego miało dowodzić złożenie przez skarżących zawiadomień o zaprzestaniu prowadzenia działalności. W ocenie Sądu stanowisko Strony nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że na tej nieruchomości podatnicy wykonywali odpłatnie czynności związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, czego dowodzą m.in. informacje zamieszczone na stronie internetowej [...]. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez W. K. był m.in.: chów i hodowla koni i pozostałych zwierząt koniowatych, restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne, obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, działalność fizjoterapeutyczna, pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej, pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

Z danych ze strony internetowej wynika, że skarżący nadal organizują wczasy w siodle i wczasy rodzinne z dziećmi nad morzem, szkolenia, konferencje, imprezy okolicznościowe, takie jak wesela, przyjęcia, imprezy urodzinowe, a także kilkudniowe pobyty wypoczynkowe nad morzem wraz z wyżywieniem. Wśród usług oferowanych turystom jest nie tylko jazda konna oraz turystyka konna dla dzieci

i młodzieży, ale także są warsztaty artystyczne, kulinarne, zajęcia przyrodnicze, itd.

Zatem oferta skierowana do gości jest bogatsza od działalności statutowej stowarzyszenia. W ocenie sądu nie można dać wiary twierdzeniom skarżących,

że cała kwestionowana powierzchnia gruntów i budynków została rzeczywiście zajęta na potrzeby statutowej działalności stowarzyszenia, bowiem wykluczałoby

to wykonywanie jakichkolwiek innych usług turystycznych, które są świadczone gościom, w tym zwłaszcza noclegowych, organizowanie wesel itp. przez małżonków, którzy pomimo zgłoszenia zaprzestania prowadzenia działalności w 2010 roku, nadal wykonują czynności związane z prowadzeniem działalności przez cały rok. Podkreślić należy, że wykonywane czynności wykraczają poza zakres działalności statutowej stowarzyszenia. Sąd zauważa, że skarżący małżonkowie nadal faktycznie prowadzą działalność zarobkową, w sposób zorganizowany i ciągły, co wyczerpuje znamiona wyżej przytoczonej definicji z art. 2 u.s.d.g. Dodać należy, że wśród atrakcji proponowanych turystom jest jazda konna, z tym, że za jazdę należy uiścić dodatkową opłatę - cennik umieszczono na stronie internetowej. W związku

z powyższym nie można zgodzić się również z tym, że stowarzyszenie prowadzi swoją działalność statutową nieodpłatnie. O prawidłowości ustaleń poczynionych

w tym zakresie przez organ świadczą nie tylko dane zamieszczone na stronie internetowej, ale także czynności wykonane przez organ w toku oględzin nieruchomości.

Ponadto, jak trafnie zauważył organ z § [...] statutu U. wynika, że Klub działa na rzecz szerokiego grona zainteresowanych osób, "ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży", a zatem nie działa tylko dla dzieci i młodzieży. Z § [...] wynika, że celem Klubu jest także prowadzenie działalności gospodarczej, dla której to zostanie zajęty budynek stajni. Na marginesie zauważyć należy, że wprawdzie organowi z urzędu jest znana treść zaświadczenia Starosty z dnia 7 sierpnia 2009 r. o dokonaniu w dniu 7 sierpnia 2009 r. wpisu pod numerem [...] do ewidencji stowarzyszeń kultury fizycznej prowadzonej przez Wydział Edukacji, Kultury i Sportu Starostwa Powiatowego w [...] U., jednakże dokument ten organ powinien załączyć do akt sprawy. W ocenie sądu uchybienie to nie miało wpływu na rozstrzygnięcie podjęte w rozpoznawanej sprawie. Podkreślić należy, że wszelkie dokumenty, na które powołuje się organ w decyzji, powinny być załączone do akt konkretnej sprawy, nawet jeśli ich treść jest znana organowi z urzędu.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych przez skarżących, którzy wskazali, że Klub wprowadził stosowne zmiany w swoim statucie, które zostały zgłoszone

w Krajowym Rejestrze Sądowym, a z których to wynika, iż celem stowarzyszenia jest głównie działalność dotycząca kultury fizycznej i sportu propagowanych wśród dzieci i młodzieży, wskazać należy że zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r.

o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 z późn. zm.),

domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe. Jeżeli dane wpisano do Rejestru niezgodnie ze zgłoszeniem podmiotu lub bez tego zgłoszenia, podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli zaniedbał wystąpić niezwłocznie

z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu.

Sąd nie podziela stanowiska skarżących, co do tego, że aby podlegać zwolnieniu, nieruchomość musi być "zajęta" przez stowarzyszenie natomiast bez znaczenia jest tytuł prawny (umowa najmu, użyczenia, dzierżawa, posiadanie samoistne itd.).

Reasumując, wskazać należy, że budynki oraz grunty podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż jak wyżej ustalono w sprawie nie zachodziły okoliczności uzasadniające skorzystanie ze zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. Wobec czego zasadne było utrzymanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie w mocy decyzji organu pierwszej instancji.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 151 p.p.s.a. Sąd orzekł jak

w sentencji.