II SAB/Sz 13/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. L. S. zwrócił się do Okręgowej Rady Lekarskiej z prośbą o wyjaśnienie, na jakiej podstawie prawnej Okręgowa Rada Lekarska utajniła w dniu [...] r. część swojego posiedzenia, co skutkowało wyproszeniem wnioskodawcy z sali obrad, uniemożliwiając mu uczestniczenie w dalszej części posiedzenia.

W piśmie z dnia [...] r. Prezes Okręgowej Rady Lekarskiej

poinformował wnioskodawcę, że Rada w dniu [...] r. utajniła tylko część obrad, umożliwiając wnioskodawcy m. in. wypowiedzenie się co do punktu 13 porządku obrad, i umożliwiła obecność podczas podejmowania uchwały nr [...] w sprawie uchylenia uchwały ORL z dnia [...]r.

nr [...]w sprawie odmowy zwrotu kosztów utraconego przez wnioskodawcę zarobku w związku ze stawiennictwem w biurze Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, celem przesłuchania w charakterze świadka, ponieważ sprawa ta dotyczyła wnioskodawcy osobiście. Odnosząc się do utajnienia dalszej części posiedzenia, Prezes Okręgowej Rady Lekarskiej wyjaśnił, że Rada posiada takie prawo na podstawie § 8 ust. 2 w związku z § 18 ust. 3 Regulaminu organizacji i trybu działania Okręgowej Rady Lekarskiej , stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 7/2010/VI-Z Okręgowego Zjazdu Lekarzy OIL z dnia 27 marca 2010 r. Zgodnie z treścią § 8 ust. 2 Regulaminu, ORL może, na wniosek członka Rady, w trybie określonym w § 18 ust. 3, czyli zwykłą większością głosów i po wysłuchaniu wnioskodawcy, uchwalić tajność całości lub części posiedzenia. Regulamin ten został wydany na podstawie art. 24 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708zezm.), a ponieważ jeden z członków ORL złożył wniosek o utajnienie posiedzenia, Rada miała obowiązek poddać taki wniosek formalny pod głosowanie, w wyniku czego podjęła uchwałę nr 8/2012A/I w sprawie utajnienia części posiedzenia Okręgowej Rady Lekarskiej w dniu 22 lutego 2012 r. Zatem ORL , podejmując uchwałę o utajnieniu części obrad, działała w ramach przyznanych jej kompetencji.

Pismem z dnia [...] r. L. S. powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198

ze zm.), zwrócił się do ORL z wnioskiem o udostępnienie protokołu obrad ORL z dnia [...]r. wraz z nagraniem video.

W dniu [...]r. L. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem Okręgowej Izby Lekarskiej

, skargę na utajnienie posiedzenia Okręgowej Rady Lekarskiej

w dniu [...]r. Skarżący podniósł, że na podstawie art. 3 i art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej był uprawniony do uczestniczenia

w posiedzeniu, a także jest uprawniony do zapoznania się z protokołem i zapisem audiowizualnym, a utajniając obrady bez powołania się na ochronę tajemnicy innej, niż informacja niejawna, tajemnica skarbowa lub tajemnica statystyczna, ORL naruszyła obowiązujące prawo. Zdaniem skarżącego, utajnianie posiedzeń ORL, z powołaniem się na zapis Regulaminu, daje możliwość całkowitej dowolności w utajnianiu obrad Rady, a tym samym uniemożliwia dostęp do informacji publicznej.

Okręgowa Rada Lekarska w odpowiedzi na skargę wniosła o jej odrzucenie, ponieważ skarżący wniósł skargę zanim zapadło jakiekolwiek rozstrzygniecie w sprawie jego wniosku i nie wyczerpawszy trybu określonego w art. 52 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270), tj. bez złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Organ wskazał ponadto, że odpowiedź została udzielona skarżącemu w piśmie z dnia [...] r., a więc w zakreślonym ustawą terminie 14 dni.

Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2012 r. o sygn. akt II SAB/Sz 22/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę L. S. na bezczynność Okręgowej Izby Lekarskiej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, zobowiązując Okręgową Izbę Lekarską do rozpatrzenia wniosku skarżącego L. S. z dnia [...] r. o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni oraz zasądzając od Okręgowej Izby Lekarskiej na rzecz skarżącego L. S. kwotę [...]zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że pojęcie "informacji publicznej" ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wskazując, że jest nią każda informacja o sprawach publicznych. Natomiast art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy samorządów gospodarczych i zawodowych.

Sąd zaznaczył, że zadania, zasady działania i organizację izb lekarskich oraz prawa i obowiązki członków izb lekarskich określa ww. ustawa o izbach lekarskich.

W myśl art. 2 ust. 1, 2 i 3 tej ustawy, członkowie izb lekarskich stanowią samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów, który reprezentuje osoby wykonujące zawody lekarza i lekarza dentysty, sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega tylko przepisom prawa. Lekarz zamierzający wykonywać zawód, któremu okręgowa rada lekarska przyznała prawo wykonywania zawodu, zostaje równocześnie wpisany na listę członków tej izby lekarskiej (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Zatem przynależność do izby lekarskiej powstaje z mocy prawa i jest obowiązkowa. Zadania samorządu lekarzy określa art. 5 ustawy, precyzując, że należy do nich m. in. przyznawanie prawa wykonywania zawodu oraz uznawanie kwalifikacji lekarzy będących członkami Państw Członkowskich Unii Europejskiej zamierzających wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawieszanie i pozbawianie oraz ograniczanie prawa wykonywania zawodu, przewodniczenie komisjom przeprowadzającym konkursy na stanowisko ordynatora i uczestniczenie w konkursach na inne stanowiska w ochronie zdrowia, jeżeli odrębne przepisy tak stanowią, opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ochrony zdrowia i wykonywania zawodu lekarza bądź występowanie o ich wydanie.

Zdaniem Sądu, z przepisu tego wynika, że samorząd lekarzy wykonuje zadania publiczne, które to pojęcie jest szersze od terminu "zadania władzy publicznej". Pojęcie "zadanie publiczne", użyte w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zamiast pojęcia "zadania władzy publicznej", użytego w art. 61 Konstytucji RP, ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazania tych zadań. Tak rozumiane zadanie publiczne cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu, a także osiąganie celów określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej i Konstytucji. Wykonywanie zadań publicznych zawsze wiąże się z realizacją podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2010 r. o sygn. akt I OSK 851/10, publ. LEX

nr 737513).

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyła Okręgowa Izba Lekarska

, wnosząc o jego uchylenie w całości i odrzucenie skargi, ewentualnie

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi jako oczywiście bezzasadnej, względnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego,

w szczególności:

- art. 1 ust. 2 oraz art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na uznaniu przez Sąd I instancji, iż informacja

o przepisach prawa powszechnie obowiązującego, a także informacja publiczna udostępniona już na stronie Biuletynu Informacji Publicznej powinna zostać udostępniona w trybie wnioskowym;

- art. 61 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 1 ust. 1 w związku z art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że żądane przez skarżącego informacje stanowią informację publiczną, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, zważywszy że nie wszystkie informacje związane z działalnością organów samorządu zawodowego stanowią informację publiczną, a jedynie te związane

z wykonywaniem przez ten samorząd funkcji publicznych, za czym bezpośrednio przemawia chociażby brzmienie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "e" ustawy o dostępie do informacji publicznej;

- art. 17 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że niewydanie decyzji przez Okręgową Radę Lekarską Okręgowej Izby Lekarskiej świadczyło

o bezczynności organu;

- art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu przez Sąd I instancji, że w terminie, w którym została złożona skarga, doszło do bezczynności organu, a tym samym, że skarga na bezczynność w niniejszej sprawie była dopuszczalna.

Ponadto, zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 3 ustawy -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 21 ustawy

o dostępie do informacji publicznej, polegające na nieodrzuceniu skargi niedopuszczalnej z uwagi na fakt, iż skarżący wniósł skargę bez uprzedniego wezwania Okręgowej Rady Lekarskiej do usunięcia naruszenia prawa.

Autor skargi kasacyjnej - z ostrożności procesowej - w ramach zarzutów procesowych podniósł także zarzut naruszenia art. 141 § 4 ustawy - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wskazując, że Sąd I instancji przedstawił stan sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym, przyjmując, iż Okręgowa Rada Lekarska nie rozpoznała wniosku skarżącego z dnia [...]r. o udzielenie informacji publicznej, podczas gdy - po pierwsze -przedmiotowe pismo nie zawierało wniosku o udzielenie informacji publicznej, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, a po drugie - Prezes Okręgowej Rady Lekarskiej w dniu [...] r. udzielił skarżącemu odpowiedzi na przedmiotowe pismo, podając podstawę prawną utajnienia części obrad Okręgowej Rady Lekarskiej.

Zarzutem kasacyjnym objęto również naruszenie art. 149 § 1 ww. ustawy -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez wydanie wyroku zobowiązującego do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 22 lutego 2012 r.

o udostępnienie informacji publicznej w sytuacji, gdy Prezes Okręgowej Rady Lekarskiej odpowiedział na przedmiotowe pismo w dniu [...]r., udzielając skarżącemu wyczerpującej odpowiedzi na zadane pytanie.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną L. S. wniósł o jej oddalenie

i o zasądzenie kosztów postępowania, wskazując, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest prawidłowy.

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt I OSK 2164/12 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu , zasądzając jednocześnie od L. S. na rzecz Okręgowej Izby Lekarskiej kwotę [..] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd II instancji wskazał, że skarga kasacyjna zawiera usprawiedliwione podstawy.

Najdalej idącym zarzutem skargi kasacyjnej jest zarzut nieważności postępowania wywodzony z faktu nieodrzucenia przez Sąd I instancji skargi jako niedopuszczalnej z uwagi na wniesienie jej bez uprzedniego wezwania Okręgowej Rady Lekarskiej do usunięcia naruszenia prawa. Jednak zarzut ten nie jest trafny, bowiem w ugruntowanym już orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że w przypadku skarg na bezczynność w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, strona nie ma obowiązku wyczerpywania środków zaskarżenia przed złożeniem skargi.

Trafny natomiast jest zarzut naruszenia art. 149 § 1 ww. ustawy - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, łączony z zarzutem naruszenia

art. 141 § 4 tej ustawy. Sąd I instancji, wydając wyrok zobowiązujący organ

do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia [...]r., pominął zupełnie,

że Prezes Okręgowej Rady Lekarskiej w dniu [...]r. udzielił skarżącemu odpowiedzi na przedmiotowe pismo, podając podstawę prawną utajnienia części obrad Okręgowej Rady Lekarskiej. Istotne przy tym jest, że WSA uznał skargę na bezczynność za uzasadnioną w części, co zaznaczył jedynie w motywach zaskarżonego wyroku, ale kwestii tej nie wyjaśnił, nie podając, o jaką część skargi chodzi, ani też nie dał temu wyrazu w sentencji orzeczenia. Co więcej, Sąd I instancji, przyjmując istnienie w sprawie bezczynności i podejmując wyrok na podstawie art. 149 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie orzekł, czy stwierdzona bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, czy też nie. Natomiast jeśli część skargi była bezzasadna,

to powinno mieć to swoje odzwierciedlenie nie tylko w treści rozstrzygnięcia Sądu, ale i w jego uzasadnieniu, czego nie uczyniono, a co może świadczyć, że Sąd I instancji miał wątpliwości, co jest przedmiotem skargi, zważywszy że skarżący przed jej wniesieniem skierował do samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów dwa pisma, tj. pismo z dnia [...]r. i pismo z dnia [...]r., z których każde zawierało inne żądanie. Na drugie z pism Prezes Okręgowej Rady Lekarskiej także udzielił wnioskodawcy odpowiedzi, czyniąc to pismem z dnia [...]r., a więc już po wniesieniu skargi do Sądu. Istnienie wątpliwości w sprawie wskazuje na konieczność ich wyjaśnienia pod kątem tego, co jest przedmiotem zarzucanej bezczynności, zważywszy że skarżący wymienia w skardze zarówno pismo z dnia [...] r., jak i pismo z dnia [...]r. Uchybienia te determinują potrzebę ponownego rozpoznania sprawy, wszak nie pozostają bez wpływu na jej wynik.

Z kolei treść zarzutów naruszenia prawa materialnego, a w szczególności zarzutu naruszenia art. 1 ust. 2 oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r.

o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), choć nie wprost, ale wyłania kwestię zasadności stosowania trybu dostępu do informacji publicznej w niniejszej sprawie, która to kwestia ma znaczenie podstawowe. Podejmując rozstrzygnięcie zobowiązujące organ do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia [...]r., WSA w swych motywach nie poddał analizie jego przedmiotowej zawartości pod kątem dostępności żądanej informacji dla strony, biorąc pod uwagę, że skarżący jest członkiem samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, zaś art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie stosuje się, jeżeli informacja publiczna dostępna jest dla osoby zainteresowanej w innym trybie. Jeśli więc osoba zainteresowana ma zapewniony dostęp do żądanych informacji publicznych w innym trybie, wyłączone jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd I instancji wprawdzie przywołał treść art. 9 pkt 2 i 3 lit. "c" ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708 ze zm.), zgodnie z którym członkowie izb lekarskich mają prawo być informowanymi o działalności izb lekarskich oraz korzystać z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, niemniej jednak nie wyprowadził z jego brzmienia wniosków w kontekście art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skarżący jest członkiem Okręgowej Izby Lekarskiej , a zatem wszelkich informacji, nie tylko bezpośrednio odnoszących się do jego osoby, ale w ogóle dotyczących funkcjonowania samorządu zawodowego i jego organów, może domagać się w trybie ustawy o izbach lekarskich.

Tryb dostępu do informacji publicznej wyłączony jest wówczas, gdy informacje będące przedmiotem zainteresowania wnioskodawcy dostępne są dla niego w innym trybie.

Powyższy przepis ustawy o izbach lekarskich statuuje prawo do informowania członków izb lekarskich o działalności izb lekarskich oraz zapewnia możliwość korzystania z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza. Tak więc w sprawach, które mają wymiar personalny i wiążą się z wykonywaniem zawodu lekarza, egzekwowanie obowiązku informacyjnego przez zainteresowanego lekarza (lekarza dentysty) winno odbywać się w trybie ustawy o izbach lekarskich, nie zaś w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, wszak trudno uznać, by sprawa dostępu do informacji czy dokumentów, które personalnie dotyczą lekarza, miała dla niego wymiar publiczny. Sprawa taka powinna być załatwiana w trybie wewnętrznym przez samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów. Podobnie jest z informacjami i dokumentami innymi, niż te, które personalnie dotyczą zainteresowanego, a które wiążą się z funkcjonowaniem organów tego samorządu zawodowego, bądź wykonywaniem zawodu lekarza (lekarza dentysty). Skoro ustawodawca w art. 9 pkt 2 i 3 lit. "c" ustawy o izbach lekarskich zapewnił członkom tej grupy zawodowej prawo do domagania się informacji na temat działalności izb lekarskich, a także wprowadził możliwość korzystania z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, to tym samym nałożył na organy tych izb spoczywające na nich obowiązki w tym zakresie. Toteż prośba o wyjaśnienie, na jakiej podstawie prawnej Okręgowa Rada Lekarska

utajniła w dniu [...]r. część swojego posiedzenia, jak również wniosek o udostępnienie protokołu obrad ORL z dnia [...]r. wraz z nagraniem video, złożone przez skarżącego, będącego członkiem samorządu zawodowego, powinny zostać zrealizowane w trybie wewnętrznym na podstawie ww. przepisu ustawy o izbach lekarskich. Interes zawodowy skarżącego, upatrywany także w wymiarze osobistym, dający mu legitymację do domagania się i uzyskiwania informacji oraz dokumentów w trybie ustawy o izbach lekarskich, stanowi podstawę do realizacji jego uprawnienia informacyjnego w trybie wewnętrznym (służbowym).

Wojewódzki Sąd Administracyjny po ponownym

rozpatrzeniu sprawy z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 190 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Powyższe oznacza, że dalsze rozważania na temat legalności działania Okręgowej Izby Lekarskiej muszą być prowadzone w oparciu o stanowisko Sądu wyższej instancji.

W ocenie Sądu, skarga L. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga kwestia, na którą zwrócił uwagę Sąd drugiej instancji w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt I OSK 2164/12, co jest przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie, zważywszy że skarżący przed jej wniesieniem skierował do samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów dwa pisma, tj. pismo z dnia [...]r. i pismo z dnia [...]r., z których każde zawierało inne żądanie.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że przedmiotem zarzucanej bezczynności Okręgowej Izby Lekarskiej jest brak odpowiedzi tego organu na pismo skarżącego z dnia [...]r. Powyższy wniosek można wysnuć zarówno z dokumentów zgromadzonych w aktach rozpatrywanej sprawy, jak i z faktu, że skarżący w kolejnej skardze, wniesionej w sprawie o sygn. akt II SAB/Sz 26/12, zarzucił ww. organowi bezczynność w odniesieniu do jego pisma z dnia [...]r., która to okoliczność nie została zakwestionowana na żadnym etapie postępowania sądowego.

Jednak, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu ww. wyroku z dnia 14 grudnia 2012 r., zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest kwestia zasadności stosowania w niej trybu dostępu do informacji publicznej.

Stosownie do treści art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie stosuje się, jeżeli informacja publiczna dostępna jest dla osoby zainteresowanej w innym trybie.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 i 3 lit. "c" ustawy z dnia 22 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708 ze zm.) członkowie izb lekarskich mają prawo być informowanymi o działalności izb lekarskich oraz korzystać z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza.

Jak wynika z akt sprawy, skarżący jest członkiem Okręgowej Izby Lekarskiej

, a zatem wszelkich informacji, nie tylko bezpośrednio odnoszących się do jego osoby, ale w ogóle dotyczących funkcjonowania samorządu zawodowego i jego organów, może domagać się w trybie ustawy o izbach lekarskich. Zatem, jak podkreślił Sąd drugiej instancji w uzasadnieniu cytowanego wyroku, w sprawach, które mają wymiar personalny i wiążą się z wykonywaniem zawodu lekarza, jak i w sprawach, które wiążą się z funkcjonowaniem organów samorządu zawodowego, egzekwowanie obowiązku informacyjnego przez zainteresowanego lekarza (lekarza dentysty) winno odbywać się w trybie ustawy o izbach lekarskich, nie zaś w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skoro ustawodawca w art. 9 pkt 2 i 3 lit. "c" ustawy o izbach lekarskich zapewnił członkom tej grupy zawodowej prawo do domagania się informacji na temat działalności izb lekarskich, a także wprowadził możliwość korzystania z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, to tym samym nałożył na organy tych izb spoczywające na nich obowiązki w tym zakresie.

Tak więc pismo zawierające prośbę o wyjaśnienie, na jakiej podstawie prawnej Okręgowa Rada Lekarska utajniła w dniu [...]r. część swojego posiedzenia, złożone przez skarżącego będącego członkiem samorządu zawodowego, powinno zostać zrealizowane w trybie wewnętrznym na podstawie ww. przepisu ustawy o izbach lekarskich.

Na marginesie wskazać należy, że w myśl przepisu art. 153 ustawy - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego bezczynność była przedmiotem zaskarżenia. Obowiązek zastosowania się przez organ administracji do poglądu prawnego i wynikających z niego wytycznych co do dalszego przebiegu postępowania może być wyłączony tylko w razie istotnej zmiany stanu faktycznego lub zmiany przepisów prawa, a także po wzruszeniu tego orzeczenia w sposób przewidzianym przepisami prawa.

W tym stanie rzeczy, Sąd - na podstawie art. 151 ustawy - Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak w sentencji.