II SAB/Wr 4/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-07-10Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Zygmunt Wiśniewski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. i M.W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi D. i M.W. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. w przedmiocie wykonania decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] r. Nr [...] postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Uzasadnienie
W dniu 3 czerwca 2013 r. wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu formularz wniosku skarżących o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Skarżący wskazali w nim, że na dochód dwuosobowej rodziny składają się ich emerytury w wysokości 905 zł (D.W.) i 1495 zł (M.W.), co daje łączny dochód w kwocie 2400 zł. Prócz emerytur nie posiadają żadnych innych źródeł dochodu. Wśród posiadanych składników majątkowych wymienili udziały we własności działek gruntu nr 96/1 i 96/2 w N.D. o łącznej pow. 2488 m2. Nie posiadają oszczędności, papierów wartościowych.
W załączonym do wniosku piśmie z dnia 27 sierpnia 2013 r. skarżący wskazali, że nie mogą przedłożyć dokumentów potwierdzających fakt ich zadłużenia, bo "są to dane chronione". Nie mają zdolności kredytowej. Dodali nadto, że opłacali pełnomocnika z wyboru, skoro zaś wydatki są większe od dochodów to, to są to pieniądze pożyczone z miesiąca na miesiąc. Bywa, że pożyczają 1000 zł, by opłacić sprawy. Z pożyczonych pieniędzy opłacili trzy wymienione w piśmie sprawy. Również kary grzywny za wnioski dowodowe zapłacili z pożyczek, które spłacają.
Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2013 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu odmówił przyznania skarżącym prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Pismem z dnia 22 lipca 2013 r. skarżący wnieśli sprzeciw od powyższego postanowienia.
Pismem z dnia 12 czerwca 2014 r. wezwano skarżących o uzupełnienie wniosku poprzez nadesłanie następujących oświadczeń i dokumentów (bądź ich kserokopii): zaświadczenia za ostatnie dwa miesiące o wysokości świadczenia emerytalnego wnioskodawców; wyciągi z posiadanych przez wnioskodawców rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych, z okresu ostatnich trzech miesięcy; deklaracje podatkowe (PIT) za rok 2013 wnioskodawców; rachunki (bądź przybliżone kwoty) świadczące o miesięcznych kosztach utrzymania rodziny, w tym wydatków związanych z utrzymaniem domu (tj. opłaty za gaz, energię elektryczną, czynsz, wodę, wywóz śmieci itd.); dokumenty potwierdzające udzielone wnioskodawcom pożyczki, o których mowa w piśmie z dnia 3 czerwca 2013 r..
Odpowiadając na powyższe wezwanie, skarżący w piśmie z dnia 7 lipca 2014 r. wskazali, że nie mają rachunków bankowych, lokat ani kont dewizowych. Nie mogą złożyć dokumentów o długach lub pożyczkach, bo są to informacje poufne. Wszystkie wydatki są pokrywane z ich emerytur. W załączeniu skarżący przedłożyli kserokopie odcinków wypłaty emerytur, z których wynika, że w D.W. wypłacana jest emerytura w wysokości 1262,50 zł, zaś M.W. – 1518,55 zł, co daje łączną kwotę 2781,05 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwana dalej "u.p.p.s.a.", stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie do treści art. 245 § 1 u.p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2). Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej (§ 4).
W rozpatrywanej sprawie skarżący wnieśli o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Zgodnie zaś z art. 246 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z treści powyższego przepisu wynika, że to na ubiegającym się o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do przyznania mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Zatem to wnioskodawca zobowiązany jest do dokładnego i zgodnego z prawdą przedstawienia własnej sytuacji majątkowej oraz wykazania, że spełnia przesłanki do przyznania mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Wykazanie powyższych okoliczności, powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia (art. 252 § 1 u.p.p.s.a.). Jeżeli zaś oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, zgodnie z art. 255 u.p.p.s.a. strona obowiązana jest złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Niedostarczenie żądanych przez Sąd danych, przedstawienie ich w sposób niekompletny lub mało czytelny powoduje, że oświadczenie wnioskodawcy pozostaje niepełne i niewystarczające do wydania pozytywnego dla strony rozstrzygnięcia.
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazali, że nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przede wszystkim należy zauważyć, że nie wykonali w istocie ani wezwania referendarza sądowego z dnia 6 maja 2013 r. r., ani sędziego z dnia 12 czerwca 2014 r.. Oświadczenie zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy jak i w przedłożonych pismach są jednak niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżących. Poza tym, że dane w nich wskazane są niepełne, to ponadto budzą wątpliwości. Z jednej strony skarżący wskazują, że z miesiąca na miesiąc pożyczają pieniądze (nawet kwotę w wysokości 1000 zł), a z drugiej strony – zasłaniając się ochroną danych, że wszystkie wydatki są pokrywane z ich emerytur. Nadto, wskazują, że opłacają pełnomocnika. Skarżący również nie przedstawili żadnych rachunków bądź przybliżonych kwoty świadczących o miesięcznych kosztach utrzymania, w tym wydatków związanych z utrzymaniem domu (tj. opłaty za gaz, energię elektryczną, czynsz, wodę, wywóz śmieci itd.). W istocie, Sąd poza danymi określającymi wysokość ich wspólnego dochodu (2781,05 zł), nie ma żadnych innych danych, które umożliwiłyby ocenę sytuacji finansowej skarżących.
W myśl art. 255 u.p.p.s.a strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. W ocenie Sądu okoliczności wskazane we wniosku, jak i w kolejnych pismach, nie są wystarczającym źródłem, w oparciu o które można by w pełni dokonać oceny rzeczywistego stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych skarżących, tym bardziej, że okoliczności wskazane przez wnioskodawcę budzą wątpliwości, których - poprzez niezastosowanie się do wezwań - wnioskodawcy nie usunęli.
Oceniając zatem okoliczności wskazane we wniosku o przyznanie prawa pomocy, Sąd doszedł do przekonania, że nie stanowią one podstawy uzasadniającej przyznanie skarżącym prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Nie wykazali bowiem oni, że nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zgodnie z przepisem art. 246 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a..
Stąd orzeczono na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 u.p.p.s.a..
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Zygmunt Wiśniewski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. i M.W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi D. i M.W. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. w przedmiocie wykonania decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] r. Nr [...] postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Uzasadnienie
W dniu 3 czerwca 2013 r. wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu formularz wniosku skarżących o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Skarżący wskazali w nim, że na dochód dwuosobowej rodziny składają się ich emerytury w wysokości 905 zł (D.W.) i 1495 zł (M.W.), co daje łączny dochód w kwocie 2400 zł. Prócz emerytur nie posiadają żadnych innych źródeł dochodu. Wśród posiadanych składników majątkowych wymienili udziały we własności działek gruntu nr 96/1 i 96/2 w N.D. o łącznej pow. 2488 m2. Nie posiadają oszczędności, papierów wartościowych.
W załączonym do wniosku piśmie z dnia 27 sierpnia 2013 r. skarżący wskazali, że nie mogą przedłożyć dokumentów potwierdzających fakt ich zadłużenia, bo "są to dane chronione". Nie mają zdolności kredytowej. Dodali nadto, że opłacali pełnomocnika z wyboru, skoro zaś wydatki są większe od dochodów to, to są to pieniądze pożyczone z miesiąca na miesiąc. Bywa, że pożyczają 1000 zł, by opłacić sprawy. Z pożyczonych pieniędzy opłacili trzy wymienione w piśmie sprawy. Również kary grzywny za wnioski dowodowe zapłacili z pożyczek, które spłacają.
Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2013 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu odmówił przyznania skarżącym prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Pismem z dnia 22 lipca 2013 r. skarżący wnieśli sprzeciw od powyższego postanowienia.
Pismem z dnia 12 czerwca 2014 r. wezwano skarżących o uzupełnienie wniosku poprzez nadesłanie następujących oświadczeń i dokumentów (bądź ich kserokopii): zaświadczenia za ostatnie dwa miesiące o wysokości świadczenia emerytalnego wnioskodawców; wyciągi z posiadanych przez wnioskodawców rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych, z okresu ostatnich trzech miesięcy; deklaracje podatkowe (PIT) za rok 2013 wnioskodawców; rachunki (bądź przybliżone kwoty) świadczące o miesięcznych kosztach utrzymania rodziny, w tym wydatków związanych z utrzymaniem domu (tj. opłaty za gaz, energię elektryczną, czynsz, wodę, wywóz śmieci itd.); dokumenty potwierdzające udzielone wnioskodawcom pożyczki, o których mowa w piśmie z dnia 3 czerwca 2013 r..
Odpowiadając na powyższe wezwanie, skarżący w piśmie z dnia 7 lipca 2014 r. wskazali, że nie mają rachunków bankowych, lokat ani kont dewizowych. Nie mogą złożyć dokumentów o długach lub pożyczkach, bo są to informacje poufne. Wszystkie wydatki są pokrywane z ich emerytur. W załączeniu skarżący przedłożyli kserokopie odcinków wypłaty emerytur, z których wynika, że w D.W. wypłacana jest emerytura w wysokości 1262,50 zł, zaś M.W. – 1518,55 zł, co daje łączną kwotę 2781,05 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwana dalej "u.p.p.s.a.", stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie do treści art. 245 § 1 u.p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2). Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej (§ 4).
W rozpatrywanej sprawie skarżący wnieśli o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Zgodnie zaś z art. 246 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z treści powyższego przepisu wynika, że to na ubiegającym się o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do przyznania mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Zatem to wnioskodawca zobowiązany jest do dokładnego i zgodnego z prawdą przedstawienia własnej sytuacji majątkowej oraz wykazania, że spełnia przesłanki do przyznania mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Wykazanie powyższych okoliczności, powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia (art. 252 § 1 u.p.p.s.a.). Jeżeli zaś oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, zgodnie z art. 255 u.p.p.s.a. strona obowiązana jest złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Niedostarczenie żądanych przez Sąd danych, przedstawienie ich w sposób niekompletny lub mało czytelny powoduje, że oświadczenie wnioskodawcy pozostaje niepełne i niewystarczające do wydania pozytywnego dla strony rozstrzygnięcia.
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazali, że nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przede wszystkim należy zauważyć, że nie wykonali w istocie ani wezwania referendarza sądowego z dnia 6 maja 2013 r. r., ani sędziego z dnia 12 czerwca 2014 r.. Oświadczenie zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy jak i w przedłożonych pismach są jednak niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżących. Poza tym, że dane w nich wskazane są niepełne, to ponadto budzą wątpliwości. Z jednej strony skarżący wskazują, że z miesiąca na miesiąc pożyczają pieniądze (nawet kwotę w wysokości 1000 zł), a z drugiej strony – zasłaniając się ochroną danych, że wszystkie wydatki są pokrywane z ich emerytur. Nadto, wskazują, że opłacają pełnomocnika. Skarżący również nie przedstawili żadnych rachunków bądź przybliżonych kwoty świadczących o miesięcznych kosztach utrzymania, w tym wydatków związanych z utrzymaniem domu (tj. opłaty za gaz, energię elektryczną, czynsz, wodę, wywóz śmieci itd.). W istocie, Sąd poza danymi określającymi wysokość ich wspólnego dochodu (2781,05 zł), nie ma żadnych innych danych, które umożliwiłyby ocenę sytuacji finansowej skarżących.
W myśl art. 255 u.p.p.s.a strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. W ocenie Sądu okoliczności wskazane we wniosku, jak i w kolejnych pismach, nie są wystarczającym źródłem, w oparciu o które można by w pełni dokonać oceny rzeczywistego stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych skarżących, tym bardziej, że okoliczności wskazane przez wnioskodawcę budzą wątpliwości, których - poprzez niezastosowanie się do wezwań - wnioskodawcy nie usunęli.
Oceniając zatem okoliczności wskazane we wniosku o przyznanie prawa pomocy, Sąd doszedł do przekonania, że nie stanowią one podstawy uzasadniającej przyznanie skarżącym prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Nie wykazali bowiem oni, że nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zgodnie z przepisem art. 246 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a..
Stąd orzeczono na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 u.p.p.s.a..
