I SA/Wr 444/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją, Dyrektor Izby Celnej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia [...] listopada 2012 r.,

nr [...], odmawiającą A sp. z o.o. w W. (dalej: jako spółka) stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych – oleju smarowego o kodzie CN 2710 19 81, dokonanego w lutym 2012 r. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyraził stanowisko, że oleje smarowe o kodzie CN 2710 19 81, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt b Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L z 2003 r., nr 283, poz. 52 ze zm., dalej Dyrektywa Energetyczna), są zaliczane do produktów energetycznych a na podstawie art. 20 tej Dyrektywy podlegają one przepisom dotyczącym kontroli i przemieszczania zawartym w Dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r., w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 76 z 23 marca 1992, str. 1 ze zm.).

W konsekwencji, według organu, podlegają one także uregulowaniom Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej Dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE. L. 9

z dnia 14 stycznia 2009 r., str. 12 ze zm.).

W oparciu zaś o art. 3 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE organ odwoławczy uznał, że Polska zachowała prawo do opodatkowania produktów o kodzie CN 2710 19 81, pod warunkiem, że podatek ten nie spowoduje zwiększenia formalności związanych

z przekraczaniem granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Na podstawie zaś art. 32 ust. 3 i ust. 5-13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.

o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r., nr 3, poz. 11 ze zm.) w zw. z § 10 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. nr 159, poz. 1070) organ odwoławczy wskazał, że przepisy przewidujące określoną procedurę zwolnienia danego produktu od akcyzy nie mogą być uznane za naruszające swobodny handel i przepływ towarów na wolnym rynku. Nie wprowadzają one bowiem żadnych ograniczeń w obrocie tymi towarami

i nie nakładają na podatników ani inne państwa członkowskie ograniczeń niezgodnych

z prawem unijnym. Ponadto, w ocenie Dyrektora Izby Celnej we W., państwo musi mieć zagwarantowane prawo kontroli nad prawidłowym wykonywaniem prawa przez podatników.

W skardze na powyższe rozstrzygnięcie spółka zarzuciła następujące naruszenia przepisów prawa materialnego:

1) art. 2 ust. 4 lit. b) tiret pierwszy Dyrektywy Rady 2003/96/WE poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że ustawodawca polski, poprzez wprowadzenie zwolnienia od podatku akcyzowego dla olejów smarowych o kodzie 2710 19 81, wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe i paliwa do ogrzewania uwzględnił postanowienia Dyrektywy Energetycznej wyłączając je z systemu ujednoliconego podatku akcyzowego w sytuacji, gdy elementy konstrukcyjne podatku akcyzowego dla olejów smarowych o kodzie CN 2710 19 81, wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe i paliwa do ogrzewania jednoznacznie, wskazują, iż jest to podatek tożsamy z ujednoliconym w ramach Unii Europejskiej podatkiem akcyzowym mającym zastosowanie do produktów energetycznych, natomiast zwolnienie od podatku w żadnym wypadku nie może być utożsamiane z wyłączeniem

z zakresu ujednoliconego podatku akcyzowego;

2) art. 2 ust. 4 lit. b) tiret pierwsze Dyrektywy Energetycznej w związku z art. 1 ust. 1 lit. a Dyrektywy Horyzontalnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że oleje smarowe o kodzie CN 2710 19 81, wykorzystywane do celów innych niż paliwo silnikowe i paliwa do ogrzewania, są wyrobami akcyzowymi, których opodatkowanie akcyzą następuje w ramach zharmonizowanego systemu określonego w przepisach wspólnotowych, podczas gdy przepisy Dyrektywy Energetycznej wprost wyłączają te wyroby z katalogu produktów energetycznych opodatkowanych akcyzą w ramach zharmonizowanego systemu wynikającego z przepisów wspólnotowych;

3) art. 20 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że oleje smarowe o kodzie CN 2710 19 81, wykorzystywane do celów innych niż paliwo silnikowe i paliwa do ogrzewania, podlegają przepisom dotyczącym kontroli i przemieszczania w sytuacji, gdy wyroby te nie zostały wymienione w art. 20 ust. 1 jako produkty, do których zastosowanie mają te przepisy;

4) art. 3 ust. 1 Dyrektywy Energetycznej w związku z art. 1 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Horyzontalnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przepisy Dyrektywy Horyzontalnej mają zastosowanie do olejów smarowych o kodzie CN 2710 19 81 wykorzystywanych, do celów innych niż paliwo silnikowe i paliwa do ogrzewania,

w sytuacji, gdy przepisy Dyrektywy Energetycznej oraz Dyrektywy Horyzontalnej nie mają zastosowania do tych olejów smarowych;

5) art. 1 ust. 3 lit. a) Dyrektywy Horyzontalnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że opodatkowanie podatkiem akcyzowym wewnątrzwspólnotowego nabycia olejów smarowych o kodzie CN 2710 19 81, wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania, nie powoduje zwiększenia formalności w handlu między państwami członkowskimi

w sytuacji, gdy przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym

i rozporządzeń wydanych na podstawie delegacji z niej wynikającej nakładają na podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia tych olejów smarowych obowiązki powodujące istotne zwiększenie formalności w handlu między państwami członkowskimi (w znaczeniu szerokim);

6) art. 1 ust. 3 lit. a) Dyrektywy Horyzontalnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że opodatkowanie podatkiem akcyzowym wewnątrzwspólnotowego nabycia olejów smarowych o kodzie CN 2710 19 81, wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania nie powoduje zwiększenia formalności w handlu między państwami członkowskimi

w sytuacji, gdy przepisy ustawy o podatku akcyzowym nakładają na podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia tych olejów smarowych obowiązki powodujące istotne zwiększenie formalności w handlu między państwami członkowskimi (w znaczeniu wąskim).

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej we W. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując zajęte w sprawie stanowisko wraz z jego argumentacją.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Postępowanie podlega zawieszeniu z urzędu.

Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity, Dz. U. z 2012 r, poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Z sytuacją, w której rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego postępowania mamy do czynienia wówczas, gdy orzeczenie, które zapadanie w tym drugim postępowaniu, będzie stanowić podstawę rozstrzygnięcia w zawieszonym postępowaniu sądowoadministracyjnym. W takim przypadku w sprawie sądowoadministracyjnej występuje zagadnienie wstępne (kwestia prejudycjalna), czyli sytuacja, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia występującego w sprawie może wpływać na wynik postępowania, a tym samym uzasadnia celowość wstrzymania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym, do czasu rozstrzygnięcia tej istotnej kwestii. W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie wystąpiła tego rodzaju zależność, w związku z czym zachodzi konieczność zawieszenia postępowania, z uwagi na postępowanie toczące się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak bowiem wynika z ustaleń dokonanych przez Sąd, Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie I GSK 780/11, skierował do Trybunału Sprawiedliwości pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni przepisów prawa unijnego o następującej treści: "Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 76 z 23 marca 1992r., s. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne – Rozdział 9, t. 1, s. 179) – oraz aktualnie odpowiednio art. 1 ust. 3 lit. a) akapit pierwszy dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r.

w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9 z 14 stycznia 2009 r., s. 12, ze zm.) – należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się nałożeniu przez państwo członkowskie na oleje smarowe oznaczone kodem CN 2710 19 71 – 2710 19 99, wykorzystywane do celów innych niż napędowe i grzewcze, podatku akcyzowego, według reguł właściwych dla ujednoliconego podatku akcyzowego nakładanego na konsumpcję produktów energetycznych?". W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że rozstrzygnięcie kwestii prawnej, objętej wyżej wskazanym pytaniem prejudycjalnym, ma istotne znaczenie także dla określenia zakresu obowiązujących regulacji krajowych będących podstawą orzekania

w przedmiotowej sprawie i dlatego, działając na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zawiesił z urzędu niniejsze postępowanie do czasu ustosunkowania się przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej do zadanego pytania prejudycjalnego.