• I FZ 120/13 - Postanowien...
  28.03.2024

I FZ 120/13

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-04-24

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Janusz Zubrzycki /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), , , po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Po 1021/12 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 15 października 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od grudnia 2006 r. do sierpnia 2008 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 12 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 1021/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, przez zwolnienie od kosztów sądowych.

Sąd pierwszej instancji przyjął, że strona nie wykazała, że nie dysponuje dostatecznymi środkami na pokrycie kosztów sądowych, które na obecnym etapie wynoszą 3.429,00 zł wpisu od skargi. Sąd zwrócił uwagę, że treść oświadczenia złożonego na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie była wystarczająca do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącego. Wezwanie Sądu z dnia 11 stycznia 2013 r. do uzupełnienia wniosku zmierzało do umożliwienia skarżącemu należytego udokumentowania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Pomimo wezwania skarżący nie złożył jednak odpisów z kont bankowych, lokat bankowych i rachunków bankowych. W skardze podał, że doszło do zajęcia jego rachunków bankowych. Nie wiadomo jednak – zdaniem Sądu – czy aktualnie na te rachunki wpływają jakieś środki pieniężne i czy jest z nich realizowane zajęcie egzekucyjne. Skarżący podał jedynie numery tytułów wykonawczych, na podstawie których prowadzona jest egzekucja, nie złożył jednak zawiadomień o zajęciu rachunków bankowych, nie wyjaśnił również czy jego majątek został zajęty. Sąd wskazał, że skarżący załączył kopię zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2011, z którego wynika, że z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej przychód skarżącego wyniósł 590.557,41 zł, koszty uzyskania przychodów 287.521,38 zł i dochód 303.036,03 zł. Z załączonych deklaracji VAT-7 wynika, że podstawa opodatkowania w miesiącu lipcu 2012 r. wyniosła 49.561,00 zł, w sierpniu 2012 r. 42.503,00 zł, we wrześniu 39.609,00 zł, w październiku 2012 r. 42.565,00 zł, w listopadzie 2012 r. 51.791,00 zł, w grudniu 2012 r. 52.602,00 zł. Z nadesłanego do akt sprawy zestawienia wpływów i wydatków z prowadzonej działalności gospodarczej za 2012 r. wynika, że w 2012 r. przychód skarżącego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wyniósł 566.643,74 zł, koszty uzyskania przychodów 293.098,07 zł i dochód 273.545,67 zł, zatem średniomiesięczny dochód skarżącego wyniósł 22.795,47 zł.

W związku z powyższym Sąd uznał, że skarżący nie wykazał, że nie posiada środków na opłacenie kosztów sądowych. Osiągane bowiem przez wnioskodawcę dochody pozwalają na zabezpieczenie koniecznych kosztów utrzymania skarżącego i jego rodziny oraz na poniesienie kosztów sądowych.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie w całości i przyznanie skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie, ewentualnie o uchylenie tego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Skarżący zarzucił WSA w Poznaniu naruszenie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), przez uznanie, że skarżący nie wykazał, że przyznanie mu prawa pomocy jest uzasadnione, podczas gdy z oświadczenia złożonego na urzędowym formularzu a także dokumentów złożonych na wezwanie Sądu, jednoznacznie wynika, że skarżący uzyskuje jedynie dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które w całości przeznacza na utrzymanie rodziny, a tym samym nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Do zażalenia załączono kserokopie zawiadomień organu egzekucyjnego o zajęciu rachunków bankowych skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z przepisu tego wynika zatem, że to na stronie postępowania, będącej osobą fizyczną, spoczywa obowiązek wykazania, że jej sytuacja majątkowa i rodzinna nie pozwala na poniesienie kosztów tego postępowania w całości. To strona składająca wniosek o przyznanie prawa pomocy powinna zatem przekonać sąd, że spełnia przesłankę, o której mowa w ww. przepisie.

Analizując argumentację strony zawartą w zażaleniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zaskarżone postanowienie – w świetle powyższych uwag – odpowiada prawu.

Zgodzić się bowiem należy z Sądem pierwszej instancji, że na podstawie oświadczeń zawartych w formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy i dokumentów złożonych do akt sprawy, nie można stwierdzić, iż skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla niego i jego rodziny. Trafnie Sąd ten wskazał, że na skutek niewywiązania się przez skarżącego z wezwania wystosowanego przez Sąd na podstawie art. 255 P.p.s.a. i nienadesłania w szczególności wyciągów z rachunków bankowych skarżącego oraz jego żony, jak również rachunków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, brak jest podstaw do stwierdzenia, że sytuacja finansowa skarżącego uzasadnia przyznanie mu prawa pomocy w żądanym zakresie. Wprawdzie skarżący przy zażaleniu nadesłał kopie zawiadomień organu egzekucyjnego o zajęciu rachunków bankowych, jednakże z dokumentacji tej nie wynika nadal stan rachunków bankowych skarżącego oraz to, czy zajęcia egzekucyjne są realizowane. Mimo zatem zasygnalizowanych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wątpliwości Sądu w tym przedmiocie skarżący w zażaleniu nie wyjaśnił dlaczego nie jest w stanie przedłożyć wyciągów z rachunków bankowych, ograniczając się do wskazania kwot wyegzekwowanych dotychczas z posiadanych przez niego dwóch rachunków. Skarżący wybiórczo odniósł się zatem do argumentacji Sądu, skupiając się na ciążących na nim zobowiązaniach finansowych. W tej sytuacji należy zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że dane udostępnione przez skarżącego nie pozwalają na stwierdzenie, że jego sytuacja majątkowa uzasadnia przyznanie mu prawa pomocy. Dopiero bowiem zestawienie rzeczywistej kwoty dochodów skarżącego z jego obciążeniami dałoby pełny obraz możliwości finansowych skarżącego.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny wobec braku podstaw do uwzględnienia zażalenia, w oparciu o przepis art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...