II SO/Wa 80/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-04-16Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Eugeniusz Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. Z. w przedmiocie wymierzenia grzywny Krajowej Radzie Notarialnej postanawia: 1. wymierzyć Krajowej Radzie Notarialnej grzywnę w wysokości 300 zł (słownie: trzysta złotych); 2. zasądzić od Krajowej Rady Notarialnej na rzecz T. Z. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 21 listopada 2012 r. T. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Krajowej Rady Notarialnej w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia 30 września 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej poprzez doręczenie protokołu posiedzenia Krajowej Rady Notarialnej z dnia 21 września 2012 r., na którym została podjęta uchwała
nr [...].
W dniu 17 grudnia 2012 r. T. Z. złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie wniosek o wymierzenie Krajowej Radzie Notarialnej grzywny za niewywiązanie się z obowiązków przewidzianych w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, tj. nieudzielenie w ustawowym terminie odpowiedzi na ww. skargę na bezczynność Krajowej Rady Notarialnej i nieprzekazanie jej Sądowi, wraz ze skargą i aktami sprawy. T. Z. wniósł ponadto o zasądzenie kosztów postępowania.
Organ wezwany do ustosunkowania się do wniosku o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi nie odpowiedział na wezwanie Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 p.p.s.a.).
Zgodnie natomiast z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się, z zastrzeżeniem przypadku, o którym mowa w art. 22, przepisy ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.
W myśl zaś art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Oznacza to, że przewidziany w art. 54 § 2 p.p.s.a. obowiązek przekazania Sądowi skargi, akt sprawy i odpowiedzi na skargę ma charakter bezwzględny. W konsekwencji organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, musi w taki sposób wykonać nałożony na niego obowiązek przekazania powyższych dokumentów Sądowi, aby w sytuacji, gdy skarżący skorzysta z przyznanego mu na mocy art. 55 § 1 p.p.s.a. uprawnienia, móc skutecznie udowodnić dochowanie ustawowego terminu.
Z akt niniejszej sprawy oraz z akt sprawy ze skargi T. Z. na bezczynność Krajowej Rady Notarialnej w zakresie rozpatrzenia wniosku
z dnia 30 września 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej (sygn. akt II SAB/Wa 508/12) wynika, że organ przekazał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Warszawie ww. skargę, odpowiedź na skargę oraz akta sprawy w dniu 20 grudnia 2012 r. (dowód – data stempla pocztowego). Zestawiając zatem datę 20 grudnia 2012 r. z datą wpływu skargi do organu, która to data przypadła na dzień 23 listopada 2012 r. (dowód – prezentata organu na skardze), stwierdzić należy, że Krajowa Rada Notarialna nałożony na nią obowiązek wykonała z przekroczeniem terminu piętnastu dni, a opóźnienie to wyniosło 10 dni, bowiem ostatni dzień terminu na przesłanie do Sądu skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy (uwzględniając treść art. 83 § 2 p.p.s.a.) przypadał na dzień 10 listopada 2012 r.
Użyte przez ustawodawcę w art. 55 § 1 p.p.s.a. sformułowanie "sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej sprawie, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie jej okoliczności, a więc m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., a także okoliczność, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. Niemniej jednak wymierzenie grzywny organowi może nastąpić w każdym przypadku niewypełnienia obowiązków, nawet jeżeli dopełnienie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. nastąpiło jeszcze przed rozpoznaniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny. Sformułowanie zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. nakazuje bowiem przyjąć, że grzywna, o której mowa w tym przepisie, ma charakter mieszany: dyscyplinująco – restrykcyjny (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r. o sygn. akt II OSK 1024/06, ONSAiWSA, nr 6 z 2006, poz. 156). Do jej wymierzenia wystarcza niewykonanie obowiązku przewidzianego w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Jakkolwiek w niniejszej sprawie organ, wobec którego sformułowano zarzut bezczynności, ostatecznie przekazał, określone w art. 54 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, dokumenty, to jednak przekazanie to nastąpiło z przekroczeniem zakreślonego tymi przepisami terminu. Ponadto, podkreślenia wymaga, iż skarga T. Z. rozpatrywana jest w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej, które jest trybem szczególnym i zawiera bardziej restrykcyjne unormowania co do terminu przekazania sądowi skargi w tym przedmiocie, wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. W konsekwencji, wymierzenie grzywny w niniejszej sprawie ma przede wszystkim charakter restrykcyjny. Stąd też w sytuacji, gdy ww. dokumenty zostały przekazane do Sądu z opóźnieniem, odstąpienie od wymierzenia grzywny niweczyłoby przypisywany tej instytucji charakter. Należy bowiem zaznaczyć, że przedmiot zaskarżenia, określony w art. 55 § 1 p.p.s.a., obejmuje nie tylko zaniechanie przekazania Sądowi skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy, ale także zwłokę organu w dopełnieniu tej czynności. Oznacza to, że nie przestanie on istnieć w przypadku przekazania Sądowi wskazanych dokumentów z uchybieniem terminu.
Ustalone tym samym w sprawie okoliczności odpowiadają dyspozycji przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. i z tej przyczyny Sąd uznał wniosek T. Z. za uzasadniony.
Przy określaniu wysokości grzywny Sąd miał na względzie zwłokę w realizacji obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wynoszącą 10 dni, jak również szczególny przedmiot sprawy, jakim jest dostęp do informacji publicznej. Sąd wziął przy tym pod uwagę okoliczność, iż organ ostatecznie wykonał przewidziany w ustawie obowiązek w sposób umożliwiający rozpoznanie sprawy.
Zważywszy przywołane wyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł o wymierzeniu organowi kary grzywny, działając na podstawie art. 55 § 1 w związku z art. 154 § 6 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uznając, iż wysokość wymierzonej grzywny osiąga cel przewidziany w przywołanej normie prawnej. O zwrocie kosztów postępowania orzekł na podstawie art. 200 powołanej ustawy.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Eugeniusz Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. Z. w przedmiocie wymierzenia grzywny Krajowej Radzie Notarialnej postanawia: 1. wymierzyć Krajowej Radzie Notarialnej grzywnę w wysokości 300 zł (słownie: trzysta złotych); 2. zasądzić od Krajowej Rady Notarialnej na rzecz T. Z. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 21 listopada 2012 r. T. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Krajowej Rady Notarialnej w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia 30 września 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej poprzez doręczenie protokołu posiedzenia Krajowej Rady Notarialnej z dnia 21 września 2012 r., na którym została podjęta uchwała
nr [...].
W dniu 17 grudnia 2012 r. T. Z. złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie wniosek o wymierzenie Krajowej Radzie Notarialnej grzywny za niewywiązanie się z obowiązków przewidzianych w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, tj. nieudzielenie w ustawowym terminie odpowiedzi na ww. skargę na bezczynność Krajowej Rady Notarialnej i nieprzekazanie jej Sądowi, wraz ze skargą i aktami sprawy. T. Z. wniósł ponadto o zasądzenie kosztów postępowania.
Organ wezwany do ustosunkowania się do wniosku o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi nie odpowiedział na wezwanie Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 p.p.s.a.).
Zgodnie natomiast z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się, z zastrzeżeniem przypadku, o którym mowa w art. 22, przepisy ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.
W myśl zaś art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Oznacza to, że przewidziany w art. 54 § 2 p.p.s.a. obowiązek przekazania Sądowi skargi, akt sprawy i odpowiedzi na skargę ma charakter bezwzględny. W konsekwencji organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, musi w taki sposób wykonać nałożony na niego obowiązek przekazania powyższych dokumentów Sądowi, aby w sytuacji, gdy skarżący skorzysta z przyznanego mu na mocy art. 55 § 1 p.p.s.a. uprawnienia, móc skutecznie udowodnić dochowanie ustawowego terminu.
Z akt niniejszej sprawy oraz z akt sprawy ze skargi T. Z. na bezczynność Krajowej Rady Notarialnej w zakresie rozpatrzenia wniosku
z dnia 30 września 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej (sygn. akt II SAB/Wa 508/12) wynika, że organ przekazał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Warszawie ww. skargę, odpowiedź na skargę oraz akta sprawy w dniu 20 grudnia 2012 r. (dowód – data stempla pocztowego). Zestawiając zatem datę 20 grudnia 2012 r. z datą wpływu skargi do organu, która to data przypadła na dzień 23 listopada 2012 r. (dowód – prezentata organu na skardze), stwierdzić należy, że Krajowa Rada Notarialna nałożony na nią obowiązek wykonała z przekroczeniem terminu piętnastu dni, a opóźnienie to wyniosło 10 dni, bowiem ostatni dzień terminu na przesłanie do Sądu skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy (uwzględniając treść art. 83 § 2 p.p.s.a.) przypadał na dzień 10 listopada 2012 r.
Użyte przez ustawodawcę w art. 55 § 1 p.p.s.a. sformułowanie "sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej sprawie, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie jej okoliczności, a więc m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., a także okoliczność, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. Niemniej jednak wymierzenie grzywny organowi może nastąpić w każdym przypadku niewypełnienia obowiązków, nawet jeżeli dopełnienie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. nastąpiło jeszcze przed rozpoznaniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny. Sformułowanie zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. nakazuje bowiem przyjąć, że grzywna, o której mowa w tym przepisie, ma charakter mieszany: dyscyplinująco – restrykcyjny (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r. o sygn. akt II OSK 1024/06, ONSAiWSA, nr 6 z 2006, poz. 156). Do jej wymierzenia wystarcza niewykonanie obowiązku przewidzianego w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Jakkolwiek w niniejszej sprawie organ, wobec którego sformułowano zarzut bezczynności, ostatecznie przekazał, określone w art. 54 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, dokumenty, to jednak przekazanie to nastąpiło z przekroczeniem zakreślonego tymi przepisami terminu. Ponadto, podkreślenia wymaga, iż skarga T. Z. rozpatrywana jest w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej, które jest trybem szczególnym i zawiera bardziej restrykcyjne unormowania co do terminu przekazania sądowi skargi w tym przedmiocie, wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. W konsekwencji, wymierzenie grzywny w niniejszej sprawie ma przede wszystkim charakter restrykcyjny. Stąd też w sytuacji, gdy ww. dokumenty zostały przekazane do Sądu z opóźnieniem, odstąpienie od wymierzenia grzywny niweczyłoby przypisywany tej instytucji charakter. Należy bowiem zaznaczyć, że przedmiot zaskarżenia, określony w art. 55 § 1 p.p.s.a., obejmuje nie tylko zaniechanie przekazania Sądowi skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy, ale także zwłokę organu w dopełnieniu tej czynności. Oznacza to, że nie przestanie on istnieć w przypadku przekazania Sądowi wskazanych dokumentów z uchybieniem terminu.
Ustalone tym samym w sprawie okoliczności odpowiadają dyspozycji przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. i z tej przyczyny Sąd uznał wniosek T. Z. za uzasadniony.
Przy określaniu wysokości grzywny Sąd miał na względzie zwłokę w realizacji obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wynoszącą 10 dni, jak również szczególny przedmiot sprawy, jakim jest dostęp do informacji publicznej. Sąd wziął przy tym pod uwagę okoliczność, iż organ ostatecznie wykonał przewidziany w ustawie obowiązek w sposób umożliwiający rozpoznanie sprawy.
Zważywszy przywołane wyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł o wymierzeniu organowi kary grzywny, działając na podstawie art. 55 § 1 w związku z art. 154 § 6 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uznając, iż wysokość wymierzonej grzywny osiąga cel przewidziany w przywołanej normie prawnej. O zwrocie kosztów postępowania orzekł na podstawie art. 200 powołanej ustawy.
