I OZ 55/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-02-05Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesław Morys /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. L. na postanowienie zawarte w punkcie 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1061/12 w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skargi Z. L. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić punkt 3 zaskarżonego wyroku i w tym zakresie przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. 3
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1061/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Z. L. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji – w punkcie 1 sentencji wyroku uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...], w punkcie 2 stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, natomiast w punkcie 3 zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 703 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. skarżący Z. L., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł zażalenie na rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 3 powyższego wyroku. Skarżący zarzucił Sądowi I instancji:
1) naruszenie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r., Nr 145, poz. 1188 ze zm.) i § 2 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego do tego przepisu w sprawie stawek wynagrodzeń adwokackich (Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.) przez zasądzenie w ramach zwrotu kosztów postępowania jednokrotnej stawki minimalnej wynagrodzenia adwokackiego, podczas gdy rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i niezbędny nakład pracy pełnomocnika uzasadniały zasądzenie dwukrotności stawki minimalnej, co skarżący obszernie uzasadnił w spisie kosztów;
2) naruszenie art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej: P.p.s.a., przez niewyjaśnienie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn, dla których Sąd odmówił zasądzenia dwukrotnej stawki minimalnej wyżej wymienionego wynagrodzenia adwokackiego;
3) naruszenie art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 16 ust. 3 ustawy Prawo o adwokaturze i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a i lit. c w zw. z § 6 pkt 7 wyżej wymienionego rozporządzenia poprzez błędną wykładnię pierwszego przepisu i przyjęcie, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie nie jest należność pieniężna - i w konsekwencji zasądzenie wynagrodzenia adwokackiego według stawki minimalnej 240 zł - przewidzianej przez drugi z tych przepisów dla "innych spraw", zamiast według stawki minimalnej 7.200 zł - przewidzianej przez pierwszy z tych przepisów dla spraw o charakterze pieniężnym o wartości ponad 200.000 zł.
W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę pkt 3 zaskarżonego wyroku i zasadzenie zwrotu kosztów postępowania przed Sądem I instancji w kwocie 14.863 zł. oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 200 P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd I instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność, albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Natomiast na podstawie art. 194 § 1 pkt 9 P.p.s.a. prawidłowość rozstrzygnięcia w kwestii zasądzonych kosztów można poddać ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego poprzez wniesienie zażalenia na postanowienie orzekające o zwrocie kosztów. Za niezbędne koszty postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego, na podstawie art. 205 § 2 P.p.s.a., uznać należy: wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika, koszty sądowe (tj. wpis, opłata kancelaryjna oraz zwrot wydatków) oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Ponadto zwrot wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego następuje w wysokości nie wyższej niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i obejmuje wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie nie ma możliwości zweryfikowania prawidłowości kwoty zasądzonej przez Sąd I instancji tytułem zwrotu kosztów postępowania, bowiem uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w którym w punkcie 3 zapadło rozstrzygnięcie w tej materii, nie zawiera ani podstawy prawnej ani żadnej motywacji wydanego w tym przedmiocie rozstrzygnięcia. Stosownie do treści art. 141 § 4 zdanie pierwsze P.p.s.a. uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Odnosi się to do każdego elementu sentencji wyroku, oczywiście w odpowiednim zakresie. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, brak wskazanych powyżej elementów w uzasadnieniu wyroku nie pozwolił na zbadanie poprawności zasądzonej dla skarżącego kwoty. Sąd I instancji powinien w uzasadnieniu zapadłego rozstrzygnięcia wskazać, które z kosztów ujętych w przedłożonym przez pełnomocnika skarżącego na rozprawie w dniu 6 listopada 2012 r. spisie uwzględnił, a których nie i z jakich przyczyn.
W świetle przedstawionych okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że postanowienie w przedmiocie zasądzonych przez Sąd I instancji kosztów postępowania zawiera braki uchylające je spod kontroli instancyjnej. Podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a. należy zatem uznać za usprawiedliwiony. Uzasadnienie wyroku Sądu I instancji w zakresie postanowienia o zwrocie kosztów postępowania sądowego nie spełnia ustawowych wymagań, wynikających z cytowanego przepisu, czyniąc niemożliwym zbadanie prawidłowości obliczenia wysokości zasądzonych kosztów postępowania.
Wobec powyższego zaskarżone postanowienie nie mogło się ostać. Badając ponownie sprawę w tym zakresie Sąd I instancji orzeknie o kosztach kierując się powyższymi rozważaniami.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.
O kosztach postępowania zażaleniowego Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ zgodnie z art. 209 P.p.s.a. o zwrocie kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 P.p.s.a. Zgodnie z powyższą zasadą Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany jest rozstrzygać o kosztach postępowania kasacyjnego w orzeczeniu wydanym w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku, natomiast w niniejszej sprawie zostało rozpoznane zażalenie od postanowienia w zakresie kosztów postępowania.
-----------------------
2
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesław Morys /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. L. na postanowienie zawarte w punkcie 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1061/12 w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skargi Z. L. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić punkt 3 zaskarżonego wyroku i w tym zakresie przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. 3
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1061/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Z. L. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji – w punkcie 1 sentencji wyroku uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...], w punkcie 2 stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, natomiast w punkcie 3 zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 703 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. skarżący Z. L., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł zażalenie na rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 3 powyższego wyroku. Skarżący zarzucił Sądowi I instancji:
1) naruszenie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r., Nr 145, poz. 1188 ze zm.) i § 2 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego do tego przepisu w sprawie stawek wynagrodzeń adwokackich (Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.) przez zasądzenie w ramach zwrotu kosztów postępowania jednokrotnej stawki minimalnej wynagrodzenia adwokackiego, podczas gdy rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i niezbędny nakład pracy pełnomocnika uzasadniały zasądzenie dwukrotności stawki minimalnej, co skarżący obszernie uzasadnił w spisie kosztów;
2) naruszenie art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej: P.p.s.a., przez niewyjaśnienie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn, dla których Sąd odmówił zasądzenia dwukrotnej stawki minimalnej wyżej wymienionego wynagrodzenia adwokackiego;
3) naruszenie art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 16 ust. 3 ustawy Prawo o adwokaturze i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a i lit. c w zw. z § 6 pkt 7 wyżej wymienionego rozporządzenia poprzez błędną wykładnię pierwszego przepisu i przyjęcie, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie nie jest należność pieniężna - i w konsekwencji zasądzenie wynagrodzenia adwokackiego według stawki minimalnej 240 zł - przewidzianej przez drugi z tych przepisów dla "innych spraw", zamiast według stawki minimalnej 7.200 zł - przewidzianej przez pierwszy z tych przepisów dla spraw o charakterze pieniężnym o wartości ponad 200.000 zł.
W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę pkt 3 zaskarżonego wyroku i zasadzenie zwrotu kosztów postępowania przed Sądem I instancji w kwocie 14.863 zł. oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 200 P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd I instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność, albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Natomiast na podstawie art. 194 § 1 pkt 9 P.p.s.a. prawidłowość rozstrzygnięcia w kwestii zasądzonych kosztów można poddać ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego poprzez wniesienie zażalenia na postanowienie orzekające o zwrocie kosztów. Za niezbędne koszty postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego, na podstawie art. 205 § 2 P.p.s.a., uznać należy: wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika, koszty sądowe (tj. wpis, opłata kancelaryjna oraz zwrot wydatków) oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Ponadto zwrot wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego następuje w wysokości nie wyższej niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i obejmuje wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie nie ma możliwości zweryfikowania prawidłowości kwoty zasądzonej przez Sąd I instancji tytułem zwrotu kosztów postępowania, bowiem uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w którym w punkcie 3 zapadło rozstrzygnięcie w tej materii, nie zawiera ani podstawy prawnej ani żadnej motywacji wydanego w tym przedmiocie rozstrzygnięcia. Stosownie do treści art. 141 § 4 zdanie pierwsze P.p.s.a. uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Odnosi się to do każdego elementu sentencji wyroku, oczywiście w odpowiednim zakresie. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, brak wskazanych powyżej elementów w uzasadnieniu wyroku nie pozwolił na zbadanie poprawności zasądzonej dla skarżącego kwoty. Sąd I instancji powinien w uzasadnieniu zapadłego rozstrzygnięcia wskazać, które z kosztów ujętych w przedłożonym przez pełnomocnika skarżącego na rozprawie w dniu 6 listopada 2012 r. spisie uwzględnił, a których nie i z jakich przyczyn.
W świetle przedstawionych okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że postanowienie w przedmiocie zasądzonych przez Sąd I instancji kosztów postępowania zawiera braki uchylające je spod kontroli instancyjnej. Podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a. należy zatem uznać za usprawiedliwiony. Uzasadnienie wyroku Sądu I instancji w zakresie postanowienia o zwrocie kosztów postępowania sądowego nie spełnia ustawowych wymagań, wynikających z cytowanego przepisu, czyniąc niemożliwym zbadanie prawidłowości obliczenia wysokości zasądzonych kosztów postępowania.
Wobec powyższego zaskarżone postanowienie nie mogło się ostać. Badając ponownie sprawę w tym zakresie Sąd I instancji orzeknie o kosztach kierując się powyższymi rozważaniami.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.
O kosztach postępowania zażaleniowego Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ zgodnie z art. 209 P.p.s.a. o zwrocie kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 P.p.s.a. Zgodnie z powyższą zasadą Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany jest rozstrzygać o kosztach postępowania kasacyjnego w orzeczeniu wydanym w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku, natomiast w niniejszej sprawie zostało rozpoznane zażalenie od postanowienia w zakresie kosztów postępowania.
-----------------------
2
