• II SA/Kr 1602/12 - Wyrok ...
  28.03.2024

II SA/Kr 1602/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2013-02-01

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Agnieszka Nawara-Dubiel /sprawozdawca/
Andrzej Irla /przewodniczący/
Joanna Tuszyńska

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie : Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2013 r. sprawy ze skarg M.S. i T.Z. na decyzję Wojewody [....] z dnia 9 października 2012 r., nr [....] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego skargi oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 marca 2012 r. nr [....] Starosta N. udzielił [....] Sp. z o.o. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na:

1. budowie dworca autobusowego wraz z obiektem handlowo - usługowym (handel, usługi nieuciążliwe) na działce nr ewid. [....] , kategoria obiektu budowlanego: XVII (...) wraz z zagospodarowaniem terenu, infrastrukturą techniczną i urządzeniami budowlanymi, obejmującymi: przebudowę skrzyżowania ul. Kilińskiego i Królowej Jadwigi na skrzyżowanie typu rondo wraz z oświetleniem i odwodnieniem drogowym; budowę dwóch zjazdów z w/w dróg; budowę przyłącza i instalacji wodociągowej; budowę przyłącza i instalacji kanalizacji sanitarnej; budowę przyłącza i instalacji kanalizacji opadowej; budowę przyłącza elektroenergetycznego - linie kablowe SN15 kY wraz z wbudowaną, w ww. budynek stacją transformatorową i oświetleniem terenu; budowę przyłącza telekomunikacyjnego; przebudowę sieci elektroenergetycznej, kolidującej z projektowaną inwestycją przebudowę sieci gazowej, kolidującej z projektowaną inwestycją przebudowę sieci teletechnicznej, kolidującej z projektowaną inwestycją (...)

2. rozbiórce starego budynku dworca autobusowego PKS i obiektów towarzyszących oraz istniejącej infrastruktury technicznej, (nieprzeznaczonej do dalszego użytkowania), kolidujących z projektowaną inwestycją na ww. dz. ewid. nr [....] oraz na części dz. ewid.nr [....] i [....] .

Od decyzji tej odwołali się M.S. i T.Z.

Decyzją z dnia 19 czerwca 2012 r. znak: [....] Wojewoda [....] stwierdził, że odwołania wniesione przez M.S. oraz T.Z. od ww. decyzji Starosty N. zostały wniesione przez osoby nieposiadające przymiotu strony i umorzył postępowanie odwoławcze. Jako podstawę rozstrzygnięcia powołał art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. oraz art. 80 ust. 1, 81 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 243 póz. 1623 z 2010 r. ze zm.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 31 października 2012 r., sygn. II SA/Kr 1167/12 uchylił te decyzję Wojewody [....] .

Od decyzji Starosty [....] z 29 marca 2012 r. nr 275/12 odwołał się także R.L. Wojewoda [....] decyzją z dnia 20 czerwca 2012 r., znak: [....] uchylił zaskarżoną decyzję Starosty [....].

Po ponownym przeprowadzeniu postępowania w sprawie Starosta decyzją z dnia 3 sierpnia 2012 r., nr [....] , znak: [....] orzekł o pozwoleniu na budowę dla opisanej wyżej inwestycji.

Odwołanie od tej decyzji złożyli M.S. i T.Z.

Decyzją z dnia 9 października 2012 r., znak [....] , sprostowaną postanowieniem z 22 listopada 2012 r. o tym samym znaku, Wojewoda [....] na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. oraz art. 80 ust. 1, 81 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust. 3 ustawy Prawo budowlane - po stwierdzeniu, że odwołania wniesione przez M.S. oraz T.Z. od decyzji Starosty N. nr [....] z dnia 3 sierpnia 2012 r., znak: [....] w sprawie udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych zostały wniesione przez osoby nieposiadające przymiotu stron postępowania - umorzył postępowanie odwoławcze.

W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że w sytuacji, gdy odwołanie wniesione zostało ono przez osobę niebędącą stroną postępowania, zachodzi brak prawnych możliwości jego rozpatrzenia i konieczność umorzenia postępowania odwoławczego. Krąg stron w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę określa art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z tym przepisem stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

Pojęcie "obszar oddziaływania obiektu" określone zostało w art. 3 pkt. 20 prawa budowlanego jako teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości sąsiadujących z projektowaną budową, aby uzyskać status strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, muszą wskazać konkretny przepis, przewidujący w konkretnej sytuacji ograniczenie w swobodnym korzystaniu z ich nieruchomości, wprowadzone ze względu na powstanie w sąsiedztwie określonego obiektu budowlanego.

W dalszej części uzasadnienia Wojewoda [....] powołał się na wcześniejsze postępowanie w sprawie odwołań złożonych przez M.S. i T.Z.. od decyzji [....] dnia [....] umorzeniem postępowania odwoławczego decy/ją z [....] wówczas, że M.S. był właścicielem działki nr [....] , a T.Z. - działki nr [....] . Obie działki położone są na zachód od terenu inwestycji i graniczą bezpośrednio z działką inwestora nr [....] , na której zaprojektowano budowę dworca autobusowego wraz z obiektem handlowo-usługowym.

Jak wynikało z materiału dowodowego, wszystkie ww. działki, znajdują się w obszarze KU 1 -terenach obsługi komunikacji samochodowej, gdzie przeznaczeniem podstawowym są obiekty dworca autobusowego i urządzenia obsługi komunikacji - publicznego transportu zbiorowego w tym wiaty przystankowe, dla których jako przeznaczenie dopuszczalne ustała się usługi komercyjne i obiekty handlowe o powierzchni do 2000 m2, towarzyszące przeznaczeniu podstawowemu oraz zieleń urządzoną, obiekty i urządzenia komunikacji oraz infrastruktury technicznej. Działki skarżących nie posiadały ustalonego, zagwarantowanego prawnie połączenia komunikacyjnego z drogami lądowymi.

M.S. i T.Z. uważali, że z uwagi na bezpośrednie sąsiedztwo z terenem inwestycji oraz ewentualność ustanowienia drogi koniecznej po działce inwestycji winien być im przyznany przymiot stron postępowania (z wnioskiem do Sądu Rejonowego o ustanowienie drogi koniecznej po działce nr ewid [....] M.S. wystąpił w styczniu 2012 r., natomiast T.Z. w kwietniu 2012 r.). Odwołujący, z uwagi na nieprzyznanie im statusu stron postępowania przed organem l instancji, zarzucali wydanej decyzji naruszenie art. 28 ust. 2 w związku z art. 3 pkt. 20 Prawa budowlanego i art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Analiza akt sprawy dokonana przez organ odwoławczy w decyzji z 19 czerwca 2012 r. potwierdziła stanowisko organu ł instancji, iż brak jest przesłanek aby działki nr ewid. [....] i nr ewid. [....] uznać za znajdujące się w obszarze oddziaływania inwestycji. Skarżący nie wskazali jakie konkretnie ograniczenia w możliwości zagospodarowania ich terenu, wynikające z jakich konkretnych przepisów, może spowodować realizacja planowanej inwestycji. Odwołujący podnieśli ogólnie (hasłowo) sformułowane zarzuty o hałasie, zagrożeniu pożarowym, higienicznosanitarnym , bezpieczeństwa ludzi i mienia, ochrony środowiska nie .

wskazując przy tym żadnego konkretnego przepisu Mając na uwadze gabaryty działki nr ewid. [....] (szerokość działki ok. 5 m),zupełnie niezrozumiały był argument zawarty w odwołaniu M.S. , że na swej działce może wybudować budynek RO i podłączyć go do studni z wodą pitną, a udzielenie pozwolenia na budowę zaskarżoną decyzją tą możliwość mu odbierze. Organ odwoławczy w decyzji z dnia 19.06.2012 r., znak: [....] wyjaśnił, że na działce o szerokości 5 m, nieposiadającej połączenia z drogami publicznymi, praktyc: nie nie ma możliwości zlokalizować budynku NRO a tym bardziej budynku RO. W uzasadnieniu ww. decyzji wyjaśniono również, że brak uregulowanego prawnie dostępu działek do drogi publicznej, pomimo tego, że działki znajdują się w terenach inwestycyjnych (KU1 zgodnie miejscowym planem), sprawia, że w myśl ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym działek tych nie można uznać za budowlane, na których możliwa jest realizacja jakiejkolwiek inwestycji. Dopiero prawne ustanowienie do niej drogi koniecznej umożliwi i otworzy dla nich możliwość ich ewentualnego zabudowania, na warunkach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu, na przedmiotowych działkach nie ma możliwości lokalizacji ani budynków mieszkalnych, ani rekreacyjnych, jedynie możliwe jest uzupełnienie urządzeń obsługi komunikacji publicznego transportu, usług komercyjnych i handlowych towarzyszących obiektowi dworca autobusowego, urządzeń infrastruktury technicznej, obiektów i urządzeń komunikacji oraz zieleni urządzonej.

Organ odwoławczy, wydając decyzję z dnia 19 czerwca 2012 r. nie dopatrzył się w prowadzonym postępowaniu okoliczności wskazujących na to, by przedmiotowa inwestycja wprowadzała ograniczenia w zagospodarowaniu działek nr ewid. [....] i nr ewid. [....] . Planowana inwestycja nie odbierała dostępu do drogi publicznej przedmiotowym działkom, bowiem w ówczesnym stanie prawnym działki te go nie posiadały. Okoliczność wniesienia wniosków o ustanowienie drogi koniecznej do sądu nie stanowi przesłanki do uznania wnioskujących za strony postępowania. Organ prowadząc postępowania zobowiązany jest respektować aktualny stan prawny, a ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, że działka nr ewid. [....] była wolna od obciążeń na rzecz nieruchomości skarżących. W toku postępowania odwoławczego wpłynęła kopia postanowienia Sądu Rejonowego w [....] , z dnia 18.05.2012 r., sygn. akt l Ns 106/12, którym oddalono wniosek M.S. o udzielenie zabezpieczenia na działce nr ewid.

[....] w N. Wojewoda [....] podkreślił, że skarżący nie są właścicielami, użytkownikami wieczystymi, ani zarządcami działek (nieruchomości), znajdujących się w nowoustalonym, przez organ l instancji, obszarze oddziaływania inwestycji. W obu pismach - odwołaniach powtórzone zostały argumenty użyte w odwołaniach od decyzji Starosty [....] z dnia 29.03.2012 r., to jest bezpośrednie sąsiedztwo ich nieruchomości z terenem inwestycji, brak ustanowionego prawnie dojazdu do ich nieruchomości i wystąpienie przez skarżących do Sądu Rejonowego w N. o ustanowienie drogi koniecznej po działce inwestycji - nr ewid. [....] . Żaden ze skarżących nie przedstawił dowodu na to, aby stan prawny w zakresie prowadzonego postępowania sądowego uległ zmianie. Wobec powyższego organ odwoławczy w decyzji z 9 października 2012 r. podtrzymał stanowisko wyrażone wcześniej w decyzji z dnia 19 czerwca 2012 r.

Ponadto w odwołaniu M.S. podniesione zostało, iż organ, ustalając obszar oddziaływania, winien ustalać go mając na uwadze liczne regulacje odrębne. Konkretnych przepisów jednak nie wskazał.

Z przedłożonej w toku ponownie przeprowadzonego postępowania przez organ l instancji, jako uzupełnienie materiału dowodowego, opracowania pn.: Analiza wpływu ruchu pojazdów mechanicznych poruszających się po terenie nowoprojektowanego dworca autobusowego PKS w N. przy ulicy Kilińskiego na stan powietrza atmosferycznego oraz stan klimatu akustycznego, autorstwa dr inż. K.G. , nie wynika, aby oddziaływanie inwestycji w zakresie emisji spalin i hałasu mogło negatywnie wpłynąć na możliwości lub ograniczać możliwości zabudowy działek skarżących. Wykładnia zapisów obowiązującego mpzp, przedstawiona przez skarżącego T.Z. , z której wywodzi on, iż na skutek maksymalnego wykorzystania przez inwestora współczynników dopuszczalnych określonych w zapisami miejscowego planu, zablokowana została możliwość zabudowy jego nieruchomości (działki nr ewid.....), nie jest prawidłowa. Inwestor przedstawiając bilans wymaganych powierzchni i współczynników nie wykorzystywał powierzchni działek sąsiednich, znajdujących się w terenie KU l, nie objętych wnioskiem o pozwolenie na budowę, w tym i działki skarżącego. Stwierdzić należy, że skarżący po spełnieniu wymagań ustawy Prawo budowlane i innych przepisów, będą mieli możliwość zabudowy i zagospodarowania swych działek, na warunkach określonych w mpzp. Wymagane zapisami miejscowego planu współczynniki będą rozliczane w stosunku to

obszaru objętego wnioskiem, czyli hipotetycznie, jeżeli z wnioskiem wystąpi pan T.Z. dysponować będzie wyłącznie swoją działka nr ewid, [....] , w stosunku do powierzchni tej działki (w całości znajdującej się zgodnie z obowiązującym mpzp w terenach KU1), wyliczane będą przez projektanta współczynniki wymagane § 47 mpzp. Pierwszym, podstawowym warunkiem, którego spełnienie otworzy możliwości inwestycyjne dla tych nieruchomości jest prawne ustanowienie do nich dojazdu. Tak jak zauważono już w uzasadnieniu decyzji Wojewody z dnia 19.06.2012 r., brak uregulowanego prawnie dostępu do drogi publicznej sprawia, że pomimo tego, że działki znajdują się w terenach inwestycyjnych (w myśl ustaleń miejscowego planu}, to zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, działek tych nie można uznać za budowlane.

Reasumując stwierdzono, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego M.S. oraz T.Z. nie posiadają interesu prawnego, który mógłby zostać naruszony poprzez projektowaną inwestycję i w związku z tym nie przysługuje im przymiot strony. Wobec powyższego prowadzenie postępowania odwoławczego z odwołań tych osób - wobec faktu braku przymiotu strony - stało się bezprzedmiotowe. W sytuacjach gdy odwołanie składane jest przez osobę niebędącą stroną w sprawie, postępowanie odwoławcze podlega umorzeniu na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.

Powyższą decyzję zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M.S. i T.Z. , a zarządzeniem z dnia 23 listopada 2012 r. sprawy te zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

M.S. zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 138 § 1 pkt 3 i art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 i art. 5 ust. 1 pkt 9 i ust. 2 ustawy Prawo budowlane poprzez przyjęcie, że skarżący jako właściciel nieruchomości położonej w N. działki ewid. nr [....] nie jest stroną postępowania i nie przysługuje mu prawo wniesienia odwołania od decyzji organu l instancji i na tej podstawie umorzenie postępowania odwoławczego. Zarzucił również naruszenie art. 7 i 77 k.p.a., które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Skarżący podniósł, że z jego wniosku przed Sądem Rejonowym w N. pod sygn. l Ns 106/12 toczy się postępowanie o ustanowienie drogi koniecznej do jego działki po działce nr [....] . Budowa na działce nr [....] , objęta przedmiotowym pozwoleniem, może zniweczyć starania o uzyskanie drogi koniecznej.

Ponadto skarżący zarzucił, że sposób zagospodarowania działki nr [....] generuje dla jego działki liczne ograniczenia, co do jej zabudowy, a wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. Przede wszystkim dotyczy to zachowania odległości od obiektów budowlanych, które zaprojektowane są na działce nr [....] . Obecnie takie ograniczenia nie występują, ale zaprojektowana zabudowa działki nr [....] ograniczenia takie przyniesie. Wskazał także na przepis art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane nakazujący poszanowanie występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Skarżący wyjaśnił, że działka nr [....] wraz z działką nr [....] stanowiły jedną całość - działkę nr [....] , która miała dostęp do drogi publicznej - ul. [....] . Uległa ona podziałowi na działki nr [....] nr [....] , po czym działka nr [....] została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa i oddana w użytkowanie przekształcone później w użytkowanie wieczyste. Następnie została ona zniesiona do działki nr [....] . Według wyrysu z rysunku planu zagospodarowania przestrzennego m. N. działka skarżącego leży w terenie oznaczonym symbolem KU 1, dla którego w § 47 tekstu planu przewidziano m. in. możliwość budowy dworca autobusowego wraz z obiektami obsługi komunikacji (ust. 2) oraz obiektów usług komercyjnych i obiektów handlowych (ust. 3). W zgodzie z przepisami urbanistycznymi skarżący może zatem na swej działce wybudować dowolny obiekt o przeznaczeniu wskazanym w w/w przepisach. Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o uchylenie decyzji w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

T.Z. w skardze wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji wraz z poprzedzającą ją decyzją organu l instancji. Jego zdaniem są spełnione przesłanki uznania go za stronę postępowania, bowiem planowana inwestycja będzie powodować ograniczenie w zagospodarowaniu nieruchomości, której jest właścicielem, a jego interes prawny zostanie naruszony przez budowę nowego obiektu. Inwestycja na działce sąsiedniej - w planowanym kształcie i zakresie - w sposób istotny oddziaływa na możliwość zabudowy nieruchomości skarżącego, a co za tym idzie na jej zagospodarowanie. Takie działanie Wojewody [....] jest niedopuszczalną ingerencją w kompetencje gminy określane jako "władztwo planistyczne". Organy administracji architektoniczne - budowlanej nie tylko ignorują te zapisy, ale dodatkowo sprawiają, że zapisy miejscowego planu

zagospodarowania w odniesieniu do jego nieruchomości po zrealizowaniu przedmiotowej inwestycji nie będą miały znaczenia. Zdaniem skarżącego kwestia ustanowienia drogi koniecznej po działce będącej przedmiotem postępowania o pozwolenie na budowę ma zasadnicze znaczenie dla przyszłego sposobu zagospodarowania jego działki, bowiem ustanowienie drogi koniecznej pozwoli na pełne wykorzystanie możliwości zabudowy jego działki, zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżący zwrócił również uwagę na fakt zawężenia kręgu stron postępowania odwoławczego w stosunku do kręgu stron biorących udział w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę. Z niezrozumiałych przyczyn Wojewoda [....] w K. jako strony przedmiotowego postępowania uznał skarżącego, M.S. , inwestora oraz organy administracji publicznej, z pominięciem osób uznanych jako strony postępowania przez organ pierwszej instancji.

W odpowiedzi na obie skargi Wojewoda [....] wniósł o ich oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Uczestnik postępowania spółka z o.o. [....] w K. w piśmie z dnia 17 stycznia 2013 r. wniosła o oddalenie obu skarg i uznanie, że skarżący nie mają legitymacji do występowania w charakterze strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę dworca autobusowego w N.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a zarzuty żadnej ze skarg nie mogą odnieść skutku.

Należy zgodzić się z Wojewodą [....] , iż ustalenie kręgu stron postępowania w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę każdorazowo wymaga od organu prowadzącego to postępowanie dokonania oceny obszaru oddziaływania inwestycji w konkretnej konfiguracji terenu, z uwzględnieniem zakresu inwestycji i skutków jej realizacji dla właścicieli nieruchomości położonych w otoczeniu inwestycji. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewoda dokonał prawidłowej oceny obszaru oddziaływania planowanej inwestycji i słusznie uznał, że

nieruchomości skarżących leżą poza tym obszarem, w konsekwencji czego nie mają oni legitymacji do występowania w charakterze strony postępowania o pozwolenie na budowę.

Podkreślenia wymaga, że definiując pojęcie "obszaru oddziaływania obiektu budowlanego" art. 3 pkt 20 prawa budowlanego powołuje się na "przepisy odrębne", z których mają i/vynikać ograniczenia w zagospodarowaniu terenu położonego w otoczeniu inwestycji. Trzeba więc wskazać konkretny przepis i konkretne ograniczenie, co oznacza, że realizacja inwestycji musi w realny sposób powodować pogorszenie sytuacji określonego podmiotu. Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zachodzi.

Przede wszystkim należy wskazać, że planowana inwestycja obejmuje rozbiórkę dotychczasowych obiektów dworca autobusowego i budowę nowych - co do zasady więc sposób zagospodarowania działki nr [....] nie ulega zmianie. Jak wynika z odpisów ksiąg wieczystych dotyczących działek skarżących, przedłożonych do akt sądowych przez uczestnika postępowania spółkę [....] w K. M.S. nabył działkę nr [....] o pow. 122 m2 w dniu 18 lutego 2011 r, zaś T.Z. nabył działkę nr [....] o pow. 618 m2 w dniu 15 marca 2011 r. i żadna z tych działek nie miała wówczas dostępu do drogi publicznej. Zarówno działki skarżących, jak i działka nr [....] leżą na terenach objętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem KU1 - tereny obsługi komunikacji samochodowej, gdzie przeznaczeniem podstawowym są obiekty dworca autobusowego i urządzenia obsługi komunikacji - publicznego transportu zbiorowego w tym wiaty przystankowe, dla których jako przeznaczenie dopuszczalne ustala się usługi komercyjne i obiekty handlowe o powierzchni do 2000 m2, towarzyszące przeznaczeniu podstawowemu oraz zieleń urządzoną, obiekty i urządzenia komunikacji oraz infrastruktury technicznej (Uchwała Nr L/550/2010 Rady Miasta N. z dnia 8 listopada 2010 r. w sprawie uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego NOWY TARG 22 (Centrum) w tym zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego NOWY TARG 11; Dz. Urz. Woj. Małopolskiego z dnia 8 grudnia 2010 r. Nr 656 póz. 5444). Nabywając wskazane nieruchomości skarżący mieli więc świadomość ich przeznaczenia w planie miejscowym, braku dostępu do drogi publicznej, konfiguracji terenu znacznie utrudniającej zagospodarowania działek (działka M.S. ma szerokość ok. 5 m, a działka T.Z.- ok. 10 m). Planowana inwestycja uciążliwości tych nie zwiększa. W szczególności nie można zgodzić się z T.Z.

, że inwestycja uniemożliwi mu zagospodarowanie nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem określonym w planie miejscowym. Z kolei M.S. zarzucił, że planowany sposób zagospodarowania działki nr [....] generuje dla jego działki liczne ograniczenia wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które mają wynikać z konieczności zachowania odpowiednich odległości od obiektów zaprojektowanych na działce nr [....] . Nie wskazał jednak konkretnie które obiekty projektowane na działce [....] i jakie odległości ma na myśli. Sąd oceniając zakres inwestycji w świetle przepisów powołanego rozporządzenia nie dopatrzył się istnienia jakichkolwiek ograniczeń. Od strony nieruchomości skarżących na działce nr [....] planowana jest budowa stanowisk postojowych dla autobusów. Przepisy techniczno - budowlane nie wprowadzając ograniczeń w zagospodarowaniu nieruchomości sąsiadujących z takimi stanowiskami

Podstawową przesłanką, która w ocenie skarżących świadczy o tym, że powinni brać udział w przedmiotowym postępowaniu ma być fakt wystąpienia przez nich do sądu z wnioskami o ustanowienie drogi koniecznej po działce nr [....] . Sąd całkowicie podziela stanowisko Wojewody [....] , iż wystąpienie z takim wnioskiem i hipotetyczna możliwość obciążenia w przyszłości nieruchomości, na której planowana jest inwestycja, służebnością, nie uprawnia właściciela przyszłej potencjalnej nieruchomości władnącej do występowania w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę w charakterze strony. Trzeba również zauważyć, że w postępowaniu o ustanowienie służebności M.S. występował z wnioskiem o zabezpieczenie poprzez zakazanie [....] sp. z o.o. wznoszenia obiektów na działce nr [....] w N. Jak wynika z uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego w N. z dnia 5 września 2012 r., sygn. akt III Cz 600/12 (k. 85 - 88 akt sądowych) wniosek ten nie został uwzględniony. Sąd Okręgowy, rozpoznając zażalenie na odmowę zabezpieczenia zaznaczył, że wnioskodawca wprawdzie uprawdopodobnił swoje roszczenie, jednakże nie uprawdopodobnił interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia w sposób wskazany we wniosku. W szczególności nie wykazał on, że w wyniku działań inwestora nie będzie możliwe ustanowienie służebności. Sąd powołał się na art. 145 § 2 i 3 kodeksu cywilnego, z których wynika, że przy ustanowieniu drogi koniecznej sąd winien mieć na względzie nie tylko żądanie właściciela nieruchomości władnącej,

10

ale także jak najmniejsze obciążenie gruntów, przez które droga ma prowadzić - tak, aby nie obciążać zobowiązanego ponad potrzebę. Sąd wskazał również na fakt, że z wniosku w żaden sposób nie wynika, by opisany w nim szlak, bliżej nie sprecyzowany, był jedynym i koniecznym do przeprowadzenia służebności.

Jak wynika z powyższego żądania skarżących dotyczące ustanowienia drogi koniecznej po działce objętej pozwoleniem na budowę są niesprecyzowane, nie uprawdopodobnili oni również, że fakt prowadzenia inwestycji uniemożliwi przeprowadzenie szlaku służebnego. Trzeba również mieć na uwadze zakres i charakter planowanej inwestycji, która obejmuje budowę nowego dworca autobusowego. Jej realizacja będzie miała znaczenie nie tylko dla mieszkańców N. , ale również dla innych osób korzystających z komunikacji autobusowej.

Należy także podkreślić, że Starosta N. wydając decyzję z dnia 3 sierpnia 2012 r. przeprowadził dodatkowe postępowanie wyjaśniające w zakresie obszaru oddziaływania inwestycji i wyjaśnił w uzasadnieniu dlaczego przyjął taki właśnie zakres tego obszaru. Do wyjaśnienia tych okoliczności został zobowiązany wskazaniami zawartymi w decyzji Wojewody [....] z dnia 20 czerwca 2012 r. W kwestii ochrony środowiska organ l instancji wskazał, że przedmiotowa inwestycja nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację inwestycji, ani też nie zachodzi konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania inwestycji na środowisko zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 190 póz. 1227 ze zm.). Przed wydaniem wymienionej decyzji do akt sprawy dołączono dodatkowe opracowanie pt. Analiza wpływu ruchu pojazdów mechanicznych poruszających się po terenie nowoprojektowanego dworca autobusowego PKS w N. przy ulicy Kilińskiego na stan powietrza atmosferycznego oraz stan klimatu akustycznego, autorstwa dr inż. K.G. Z opracowania tego również nie wynika, aby oddziaływanie inwestycji w zakresie emisji spalin i hałasu mogło ograniczać możliwości zabudowy działek skarżących bądź też oddziaływać na nie w inny sposób, uzasadniający objęcie tych nieruchomości obszarem oddziaływania inwestycji.

Reasumując należało dojść do wniosku, że ustalenia dokonane przez Starostę N. dotyczące nieobjęcia działek nr [....] i nr [....] obszarem

11

oddziaływania przedmiotowej inwestycji były prawidłowe, wskutek czego słusznie uznano, że skarżący jako właściciele tych działek nie mają legitymacji do występowania w charakterze strony w sprawie dotyczącej pozwolenia na budowę dworca autobusowego w N. Wojewoda [....] prawidłowo uznał, że wniesienie odwołania przez osobę niebędącą stroną postępowania administracyjnego skutkuje umorzeniem postępowania odwoławczego. Zaskarżona decyzja wbrew zarzutom skarżących nie narusza art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a., ani też art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 prawa budowlanego. Sąd dokonując kontroli zaskarżonej decyzji nie dopatrzył się również naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności art. 7 i art. 77 k.p.a. Jak już wyżej wskazano przy wydawaniu decyzji 3 sierpnia 2012 r. organ l instancji szczegółowo wyjaśnił kwestię sposobu ustalenia kręgu stron postępowania i ustalenie te nie budzą wątpliwości.

Wobec powyższego skargi M.S. i T.Z. jako bezzasadne podlegały oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r. póz. 270 ze zm.).

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...