II SA/Wa 1088/13

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] listopada 2012 r. D.S. zwrócił się na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej do Ministra Finansów o udostępnienie:

1) kopii pisemnych dowodów, w tym kopii dokumentów sporządzonych w formie elektronicznej, zebranych w związku z kontrolą w zakresie "Prawidłowość prowadzenia spraw z zakresu egzekucji administracyjnej w świetle przepisów ustawy kodeks postępowania administracyjnego i ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji" prowadzoną przez Biuro Kontroli Resortowej Ministerstwa Finansów (BKR) w lutym 2011 r. w Wydziale Międzynarodowej Współpracy w Dochodzeniu Należności Departamentu Administracji Podatkowej Ministerstwa Finansów (Wydział AP 14), tzn. kopii pisemnych dowodów w tym kopii dokumentów sporządzonych w formie elektronicznej w rozumieniu § 22 Instrukcji w sprawie zasad i trybu przeprowadzania kontroli oraz postępowania wyjaśniającego w urzędzie obsługującym Ministra Finansów i jednostkach podległych lub nadzorowanych przez Ministra Finansów, wprowadzonej zarządzeniem nr 20 Ministra Finansów z dnia 9 lipca 2009 r.,

2) kopii protokołu wspomnianej wyżej kontroli,

3) kopii zastrzeżeń lub wyjaśnień co do ustaleń zawartych we wspomnianym protokole w rozumieniu § 36 w/w Instrukcji, jeżeli zostały zgłoszone przez Departament Administracji Podatkowej Ministra Finansów (Departament AP),

4) kopii wystąpienia pokontrolnego sporządzonego w związku z przedmiotową kontrolą,

5) kopii dotychczasowej korespondencji pomiędzy BKR a Departamentem AP związanej z przekazem do Departamentu AP wystąpienia pokontrolnego, w tym kopii zgłoszonych zastrzeżeń oraz udzielonej na nie odpowiedzi - jeśli takie miały miejsce - jak również kopii pisemnej informacji Departamentu AP o sposobie wykonania wniosków i zaleceń, które wymagały dłuższego czasu na realizację- tzn. kopii korespondencji w rozumieniu § 40 i § 41 w/w Instrukcji,

6) informacji, kiedy do Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów zostało przekazane wspomniane wystąpienie pokontrolne sporządzone przez BKR w związku z przedmiotową kontrolą,

7) 8), 9), 10), 11), 12), 13), 14) informacji dotyczącej wniosków o dochodzenie należności, odsetek oraz wyegzekwowanych i niewyegzekwowanych kwot należności,

15) kopii odpowiedzi udzielonej przez Ministerstwo Finansów K.S., zobowiązanemu w sprawie [...] prowadzonej przez Wydział AP 14, na jego skargę z dnia [...] marca 2012 r.- stanowiącą jednocześnie m.in. wniosek o udostępnienie informacji publicznej,

16) kopii dalszej korespondencji pomiędzy K. S. a Ministerstwem Finansów, związanej ze złożoną przez niego skargą, jeżeli korespondencja taka miała miejsce.

Minister Finansów decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., na podstawie art. 16 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.),odmówił udostępnienia informacji w zakresie pkt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 15 i 16 wniosku.

W uzasadnieniu podał, że żądanie udostępnienia materiałów dotyczącej kontroli przeprowadzonej przez Biuro Kontroli Resortowej Ministerstwa Finansów w Departamencie Administracji Podatkowej w tym samym ministerstwie (pkt 1-6 wniosku) ,nie znajduje podstawy prawnej. Taką podstawą nie jest w tym przypadku obowiązek udostępniania stanowisk w sprawach publicznych oraz innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej, gdyż zgodnie z wewnętrznymi regulacjami obowiązującymi w Ministerstwie Finansów, celem kontroli przeprowadzanych przez Biuro Kontroli Resortowej nie jest wyrażenie przez to Biuro stanowiska w sprawach publicznych ani dokonywanie innych wystąpień i ocen, lecz ustalenie stanu faktycznego badanego obszaru i porównanie go ze stanem wymaganym, a także dostarczenie Kierownictwu Ministerstwa Finansów informacji niezbędnych do podejmowania decyzji i zapobiegania niekorzystnym działaniom.

Natomiast w zakresie informacji określonych w pkt 15 i 16 wniosku organ wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej, podlega ograniczeniu w zakresie ochrony innych tajemnic ustawowo chronionych. Do takiego rodzaju tajemnic należy zaliczyć m.in. tajemnicę skarbową. Dane objęte tajemnicą skarbową dotyczą w zasadzie pełnej treści dokumentów składanych przez podatników, płatników lub inkasentów, bowiem obejmują one zawsze dane odnoszące się do danego podmiotu (w tym sensie są danymi indywidualnymi) w konsekwencji wszystkie indywidualne sprawy prowadzone przez Ministra Finansów zawierające dane podatkowe, są objęte tajemnicą skarbową.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy D.S. wskazał, że w świetle przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie ulega najmniejszej wątpliwości, że informacje określone w pkt 1-6 jego wniosku z dnia [...] listopada 2012., stanowią informacje publiczne, ponieważ dotyczą zadań wykonywanych przez Ministra Finansów jako ministra właściwego do spraw finansów publicznych i tym samym informacje te zgodnie z art. 1 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, podlegają udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tej ustawie. Jeżeli jednak organ uznaje, że powyższe informacje nie stanowią informacji publicznych, to w takiej sytuacji niedopuszczalne było wydanie decyzji na podstawie art.16 ust. 1 ustawy. D. S. podniósł również, że Minister Finansów w odniesieniu do informacji żądanych w pkt 15 i 16 wniosku nie określił, jakie informacje dotyczące K. S. zawarte w udzielonej mu odpowiedzi na jego skargę z dnia [...] marca 2012 r., objęte są tajemnicą skarbową. Stwierdził ponadto, że jest byłym pracownikiem wydziału AP 14 i jednocześnie osobą, która zajmowała się sprawą K. S. Posiada w związku z tym różne informacje na jego temat, w tym informacje zawarte w projekcie odpowiedzi dla w/w z dnia 6 kwietnia 2012 r. na wspomnianą skargę. Jego zdaniem nie ma więc przeciwskazań, aby udzielić mu żądanej informacji publicznej.

Zainteresowany podniósł także, iż w świetle art. 294 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia.

Zarzucił, że w postępowaniu administracyjnym odnośnie informacji określonych w pkt 15 i 16 wniosku organ dopuścił się szeregu uchybień, a w szczególności naruszył art.7, art. 8, art.9, art. 12 § 1, art. 107 § 3 a także art. 10 oraz 109 § 1 kpa w związku z art. 28 kpa. W jego ocenie w powyższym postępowaniu K. S. powinien brać udział na prawach strony, bowiem w świetle art. 28 kpa postępowanie w tej części dotyczy jego interesu prawnego. Wskazał ponadto na naruszenie art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Minister Finansów po rozpatrzeniu powyższego wniosku decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art.127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) oraz art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 6 ust.1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie o informacji publicznej, udostępnieniu podlega informacja o danych publicznych, w tym dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających. Informacja w tym zakresie podlega udostępnianiu w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w art. 8 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zawarta w ustawie definicja danych publicznych, do których udostępnienia jest zobowiązany Minister Finansów, obejmuje zatem materiały dotyczące wszelkich kontroli przeprowadzonych w ministerstwie przez inne podmioty, w szczególności przez Najwyższą Izbę Kontroli lub inne upoważnione organy. A contrario więc danymi publicznymi nie są materiały dotyczące kontroli przeprowadzonych wewnątrz jednego podmiotu przez jedną z jednostek organizacyjnych tego podmiotu wobec innej jednostki tego samego podmiotu. Ponadto materiały, o których mowa, nie mają charakteru dokumentów urzędowych w rozumieniu art.6 ust.1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie ma bowiem charakteru informacji, o jakiej mowa w art. 1 ust.1 w/w ustawy, a więc nie dotyczy informacji publicznej.

Odnosząc się do stanowiska wnioskodawcy, iż w odniesieniu do informacji żądanych w pkt 1-6, które w ocenie organu nie stanowią informacji publicznej, Minister Finansów powołał się na rozbieżności w orzecznictwie co do formy odmowy udzielenia informacji publicznej w takiej sytuacji.

W zakresie zaś informacji określonych w pkt 15 i 16 wniosku organ podtrzymał argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że okoliczność, iż D. S. jest byłym pracownikiem Ministerstwa Finansów i zajmował się sprawą K. S. nie oznacza, że mogą mu być po ustaniu zatrudnienia ujawnione informacje objęte tajemnicą skarbową. Z uwagi na jego wiedzę w przedmiotowej sprawie, co najmniej wątpliwa byłaby także anonimizacja wskazanych dokumentów. Organ nie zgodził się też z poglądem co do udziału K. S. na prawach strony w postępowaniu z wniosku D. S. o udostępnienie informacji publicznej z uwagi na brak interesu prawnego.

W odniesieniu do zarzutu niezastosowania przez Ministra Finansów art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej organ wyjaśnił, że w toku postępowania żadne osoby nie zajmowały stanowiska, a tym samym ich wskazanie w treści uzasadnienia decyzji nie było możliwe.

W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie D. S. wniósł o jej uchylenie i zobowiązanie Ministra Finansów do ponownego rozpoznania jego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania. Wniósł ponadto o wydanie postanowienia, o którym mowa w art. 155 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w razie stwierdzenia przez Sąd w toku rozpoznania sprawy istotnych naruszeń prawa lub okoliczności mających wpływ na ich powstanie.

W uzasadnieniu powtórzył swoją argumentację przedstawioną we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Podniósł też, że jeżeli powodem odmowy udostępnienia mu informacji żądanych w pkt 15 i 16 wniosku dotyczących K. S. jest istnienie tajemnicy skarbowej, to oczywiste jest, że sprawa dotyczy jego interesu prawnego, a tym samym powinien on brać udział w prowadzonym postępowaniu administracyjnym na prawach strony. Organ zobowiązany był w związku z tym respektować wobec niego uprawnienia wynikające z art. 10 § 1, art. 109 § 1, art. 131, w zw. z art. 127 § 3 i art. 109 § 1 w zw. z art. 140 kpa.

Skarżący ponownie zarzucił organowi naruszenie art.16 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej polegające na braku imion, nazwisk i funkcji osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji publicznej.

W odniesieniu do wniosku o wydanie postanowienia, o którym mowa w art. 155 ppsa skarżący stwierdził, że odmowa udostępnienia mu informacji publicznej określonej w pkt 1-6 i 15-16 wniosku nie wynika np. z niezrozumienia przez organ określonych przepisów prawa, poglądów orzecznictwa oraz braku logicznego myślenia, ale ma charakter świadomy i zmierza do ukrycia faktów przestępstwa polegającego na niedopełnieniu obowiązków, skutkującym szkodą dla interesu publicznego w postaci strat finansowych liczonych w milionach złotych. Ponadto wskazał, "iż w przypadku niniejszej sprawy również przypuszczalnie będzie można stwierdzić co najmniej jedno z przestępstw, do których doszło w Ministerstwie Finansów, polegające na w pełni świadomym nieudostępnieniu p. Stojkowi określonych informacji publicznych, o które p. S. zwrócił się do Ministerstwa Finansów drogą e-mailową w skardze z dnia [...] marca 2012 r. (...)."

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie i podtrzymał w całości swoją dotychczasową argumentację faktyczną oraz prawną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów nie zasługuje na uwzględnienie.

Pojęcie "informacji publicznej" ustawodawca zdefiniował w przepisie art. 1 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) dalej "udip" stanowiąc, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie. Natomiast w przepisie art. 6 ust. 1 udip, dokonał przykładowego wyliczenia informacji, które posiadają przymiot informacji publicznych. W świetle powyższego w orzecznictwie i doktrynie utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym informacją publiczną w rozumieniu ustawy będzie każda wiadomość dotycząca sfery istniejących już faktów i danych, a nie niezmaterializowanych w jakiejkolwiek postaci zamierzeń podejmowania określonych działań, wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 marca 2003 r., II SA 4059/02, Lex Polonica nr 361165). Z kolei stosowanie do treści art. 4 ust. 1 pkt 1 udip., obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej.

Nie ulega zatem najmniejszej wątpliwości, że Minister Finansów jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej jako organ władzy publicznej, kierujący działem administracji rządowej w zakresie finansów publicznych.

Rozważenia i głębokiego namysłu wymaga natomiast kwestia, czy informacje żądane przez skarżącego, których udostępniania organ odmówił zaskarżoną decyzją, stanowią informacje publiczne.

Żądania zawarte w pkt 1-6 wniosku skarżącego dotyczyły, najogólniej rzecz biorąc, dokumentów związanych z kontrolą w zakresie ,,Prawidłowość prowadzenia spraw z zakresu egzekucji administracyjnej w świetle przepisów ustawy Kodeks postępowania administracyjnego i ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji", przeprowadzonej w lutym 2011 r. przez Biuro Kontroli Resortowej Ministerstwa Finansów w Wydziale Międzynarodowej Współpracy w Dochodzeniu Należności Departamentu Administracji Podatkowej Ministerstwa Finansów. Powyższa kontrola była zatem kontrolą wewnętrzną, dokonana przez jedną jednostkę w ramach struktury organizacyjnej ministerstwa w innej jednostce ministerstwa.

O tym, czy dany dokument z kontroli, np. protokół ma charakter dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a decyduje zawarta w nim informacja. Musi mieć ona charakter informacji, o jakiej mowa w art. 1. ust. 1 udip, a więc dotyczyć sprawy publicznej, której pojęcie w prawnym sensie można utożsamić ze wszystkimi działaniami lub zaniechaniem podmiotów realizujących zadania zaliczone do szeroko rozumianego interesu publicznego (por. wyrok. Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 października 2009, I OSK 209/09, Lex Polonica nr 2121064). Dokumentacja przebiegu i efektów kontroli ,o jakich mowa w powołanym wyżej przepisie, odnosi się do kontroli zewnętrznej, a więc takiej, którą przeprowadzać będzie podmiot nienależący do wewnętrznej struktury organizacyjnej kontrolowanej jednostki. Dotyczy ona zatem wszelkiego rodzaju postępowania nadzorczego prowadzonego w stosunku do podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 udip. Pogląd powyższy akceptowany jest w piśmiennictwie (por. M. Jabłoński, K. Wygoda, Ustawa o dostępie do informacji publicznej komentarz, s.153).

Dokumentacja takiej kontroli nie zawiera w związku z tym również stanowisk w sprawach publicznych zajętych przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów kodeksu karnego (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b udip.) oraz treści innych wystąpień i ocen dotyczących przez organy władzy publicznej, o jakich mowa w przepisie art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c udip. Może on stanowić co najwyżej materiał do ewentualnego przyszłego stanowiska, wystąpienia bądź oceny, dokonywanych przez organ władzy publicznej. Zatem informacje określone w pkt 1-6 wniosku, nie mają charakteru informacji publicznej.

Co prawda w sytuacji, kiedy wnioskodawca żąda udzielenia informacji, która nie są informacją publiczną, organ nie ma obowiązku wydawania decyzji o odmowie udostępniania informacji, lecz zawiadamia jedynie wnoszącego, że żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym ustawą o dostępie do informacji publicznej (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 17 grudnia 2003 r., II SA/Gd 1153/03, Lex nr 299295 i z 5 lutego 2008 r., I OSK 807/07, Lex Polonica nr 2054110), tym niemniej jej wydanie w realiach niniejszej sprawy nie jest uchybieniem mającym istotny wpływ na wynik sprawy, by zachodziła konieczność jej uchylenia. Byłoby to również nieracjonalne z tego względu, że skutek w istocie byłby ten sam, polegający na nieudzieleniu informacji, jednakże w formie pisma informującego o braku przesłanki przedmiotowej udip. Takie rozstrzygnięcie stałoby również w sprzeczności z zasadą szybkości rozpoznawania wniosków w przedmiocie dostępu do informacji publicznej sformułowanej w art.13 ust. 1 udip.

W odniesieniu do żądań skarżącego określonych w pkt 15-16 wniosku mamy natomiast do czynienia z odmową udostępnienia informacji publicznej z uwagi na tajemnicę skarbową. Przepis art. 5 ust. 1 udip. stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

Pojęcie ,,tajemnicy skarbowej" zostało uregulowane w przepisie art. 293 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2012 r., poz. 749 ze zm.). W myśl art. 293 § 1 w/w ustawy, indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową. Natomiast zgodnie z § 2, przepis § 1 stosuje się również do danych zawartych w :

1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne niż wymienione w § 1,

2) aktach dokumentujących czynności sprawdzające,

3) aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej oraz w aktach postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe,

4) dokumentacji rachunkowej organu podatkowego,

5) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz innych źródeł niż wymienione w § 1 lub w pkt 1,

6) informacjach uzyskanych w toku postępowania w sprawie zawarcia porozumień, o których mowa w dziale II a.

Oznacza to, co zasadnie podniósł organ, że dane objęte tajemnicą skarbową dotyczą w zasadzie pełnej treści dokumentów składanych przez podatników, płatników lub inkasentów. Obejmują one bowiem zawsze dane odnoszące się do danego podmiotu (w tym sensie są danymi indywidualnymi) i dotyczą źródeł i wysokości osiąganych przychodów oraz rozchodów i wysokości poniesionych wydatków (kosztów), a także zaliczek na podatek. Dane te obejmują również określenie danych osobowych podatnika. Niewątpliwie żądanie skarżącego dotyczy danych podatnika K. S., w dodatku jak wskazał skarżący, zobowiązanego w sprawie nr [...] prowadzonej przez Wydział Międzynarodowej Współpracy w Dochodzeniu Należności Departamentu Administracji Podatkowej Ministerstwa Finansów, objętych tajemnicą skarbową.

Zauważyć przy tym wypada, że zgodnie z art. 294 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych oraz pracownicy Ministerstwa Finansów, są obowiązani do przestrzegania tajemnicy skarbowej.

Bez znaczenia jest natomiast okoliczność, iż skarżący jako były pracownik wspomnianego wydziału, miał wcześniej dostępy do danych K. S.

Nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja skarżącego, iż w postępowaniu z jego wniosku z dnia [...] listopada 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej, K. S. winien mieć status strony, bowiem postępowanie przed Ministrem Finansów dotyczyło interesu prawnego. Zarówno przepis art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r., kodeks postępowania administracyjnego j.t. (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) dalej "kpa", zawierający definicję strony, jak art. 33 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) odnoszący się do uczestnika postępowania sądowoadministracyjnego, posługują się pojęciem interesu prawnego jako przesłanką uzyskania określonego statusu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmawiając postanowieniem z dnia 26 września 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1088/13 dopuszczenia K. S. do udziału w niniejszej sprawie w charakterze uczestnika postępowania, nie stwierdził po stronie K. S. istnienia interesu prawnego, a jedynie faktyczny, zaś powyższe stanowisko podzielił Naczelny Sąd Administracyjny oddalając postanowieniem z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I OZ 1187/13 zażalenia skarżącego K. S. na postanowienie WSA.

W tej sytuacji podniesione przez skarżącego zarzuty naruszenia przepisów postępowania w stosunku do K. S. są chybione.

Nie jest również zasadny wniosek skarżącego o wydanie przez Sąd postanowienia w trybie art. 155 § 1 ppsa.

Zgodnie z tym przepisem, w razie stwierdzenia w toku rozpoznawania sprawy istotnych naruszeń prawa lub okoliczności mających wpływ na ich powstanie, skład orzekający może, w formie postanowienia, poinformować właściwe organy lub ich organy zwierzchnie o tych uchybieniach.

Sąd nie dopatrzył się przesłanek do wydania przedmiotowego postanowienia sygnalizacyjnego, zaś twierdzenia skarżącego, iż nieudostępnienie mu wnioskowanych w pkt 1-6 i 15-16 informacji "ma charakter świadomy i zmierza do ukrycia faktu dopuszczenia się przestępstw przez określonych pracowników Ministerstwa Finansów, w tym przestępstwa polegającego na niedopełnieniu obowiązku skutkujących szkodą dla interesu publicznego w postaci strat finansowych dla Ministerstwa Finansów, liczonych jak należy przyjąć, w milionach złotych (...)", oraz że "w przypadku niniejszej sprawy również przypuszczalnie będzie można stwierdzić co najmniej jedno z przestępstw, do których doszło w Ministerstwie Finansów, polegające na w pełni świadomym nieudostępnieniu p. S. określonych informacji publicznych, o które p. S. zwrócił się do Ministerstwa Finansów drogą e-mailową w skardze z dnia [...] marca 2012 r., (...)" , są gołosłowne i nie znajdują uzasadnienia faktycznego. Jeżeli skarżący, jak sugeruje, posiada informacje o podejrzeniu popełnienia przestępstw w Ministerstwie Finansów, ma obowiązek zawiadomić o tym organy ścigania.

Odnosząc się wreszcie do zarzutu naruszenia art. 16 ust. 2 pkt.2 udip. należy wskazać, iż z informacji organu wynika, że w toku postępowania wszczętego wnioskiem skarżącego z [...] listopada 2012 r., stanowisko dotyczące prowadzonego postępowania nie zostało zajęte przez żadne, poza podpisującymi, osoby, tym samym ich wskazanie w treści uzasadnienia nie było możliwe. Ponadto decyzje w sprawie zostały podjęte przez osoby legitymujące się stosownymi upoważnieniami Ministra Finansów oznaczone imionami, nazwiskami i funkcjami. Tym samym powyższy zarzut także jest bezzasadny.

Mając powyższe na względnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ppsa., orzekł jak w sentencji wyroku.