II SA/Sz 1148/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2012-12-10Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Tomaszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółdzielni A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Spółdzielnia Usług Rolniczych pismem z dnia [...] r., wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.
Decyzją tą, Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu wniosku Spółdzielni Usług Rolniczych odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia [...] r., Nr [...] , orzekającej o wygaśnięciu w części decyzji dotyczącej przekazania gruntu w użytkowanie wieczyste.
W decyzji z dnia [...] r. zawarto pouczenie, że stosownie do art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może zwrócić się do SKO w terminie 14 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia, z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie wskazując, że strona nie wyczerpała środków zaskarżenia, tj. nie złożyła wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W aktach administracyjnych dołączonych do sprawy o sygn. akt II SA/Sz 1146/12, znajduje się postanowienie Kolegium z dnia [...] r. stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej zaskarżoną obecnie do Sądu decyzją z dnia [...] r., Nr [...]
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Na wstępie należy zauważyć, że merytoryczne badanie zarzutów skargi, powinna poprzedzać jej analiza pod kątem spełnienia przesłanek dopuszczalności skargi, w tym między innymi wyczerpania przez stronę środków zaskarżenia.
Stosownie do treści art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "P.p.s.a.", skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Zgodnie z art. 127 § 1 i § 2 K.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie tylko do jednej instancji, do rozpatrzenia którego właściwy jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, tzw. organ odwoławczy. Odstępstwo od powyższej zasady występuje w przypadku decyzji wydawanych w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze, od których nie służy odwołanie, lecz środek zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 127 § 3 K.p.a.).
Zatem w świetle art. 52 § 2 P.p.s.a., dopiero wyczerpanie przez stronę prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jest przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego,
Powyższe przesłanki dopuszczalności skargi, nie zostały spełnione w niniejszej sprawie, gdyż skarga została wniesiona od rozstrzygnięcia, które zostało wydane przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w trybie postępowania toczącego się przed organem pierwszej instancji. Decyzja ta nie posiada przymiotu ostateczności, gdyż zgodnie z art. 127 § 3 K.p.a. i pouczeniem umieszczonym w treści tej decyzji, przysługiwało stronie prawo do złożenia od niej środka zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Nie dopełnienie przez wnoszącego skargę, środków zaskarżenia, jest jedną z przesłanek niedopuszczalności skargi, o jakiej mowa w art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 194). Również w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że brak wykorzystania przysługującego środka zaskarżenia, w myśl art. 52 P.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., skutkuje odrzuceniem skargi (por. postanowienie NSA w Warszawie z dnia 25 września 2007 r., sygn. akt II GSK 136/07, opubl w LEX nr 374841).
Dopełnienia powyższego wymogu, nie może stanowić złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, już po wpłynięciu skargi kierowanej do sądu administracyjnego, gdyż warunek ostateczności decyzji winien być spełniony przed zainicjowaniem sprawy na drodze sądowoadministracyjnej.
Mając powyższe na względzie, skarga Spółdzielni Usług Rolniczych , nie mogła zostać rozpoznana pod względem zarzutów merytorycznych w niej podniesionych, gdyż w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., skarga była niedopuszczalna.
Dlatego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 i § 2 P.p.s.a., należało orzec, jak na wstępie.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Tomaszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółdzielni A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Spółdzielnia Usług Rolniczych pismem z dnia [...] r., wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.
Decyzją tą, Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu wniosku Spółdzielni Usług Rolniczych odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia [...] r., Nr [...] , orzekającej o wygaśnięciu w części decyzji dotyczącej przekazania gruntu w użytkowanie wieczyste.
W decyzji z dnia [...] r. zawarto pouczenie, że stosownie do art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może zwrócić się do SKO w terminie 14 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia, z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie wskazując, że strona nie wyczerpała środków zaskarżenia, tj. nie złożyła wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W aktach administracyjnych dołączonych do sprawy o sygn. akt II SA/Sz 1146/12, znajduje się postanowienie Kolegium z dnia [...] r. stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej zaskarżoną obecnie do Sądu decyzją z dnia [...] r., Nr [...]
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Na wstępie należy zauważyć, że merytoryczne badanie zarzutów skargi, powinna poprzedzać jej analiza pod kątem spełnienia przesłanek dopuszczalności skargi, w tym między innymi wyczerpania przez stronę środków zaskarżenia.
Stosownie do treści art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "P.p.s.a.", skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Zgodnie z art. 127 § 1 i § 2 K.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie tylko do jednej instancji, do rozpatrzenia którego właściwy jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, tzw. organ odwoławczy. Odstępstwo od powyższej zasady występuje w przypadku decyzji wydawanych w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze, od których nie służy odwołanie, lecz środek zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 127 § 3 K.p.a.).
Zatem w świetle art. 52 § 2 P.p.s.a., dopiero wyczerpanie przez stronę prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jest przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego,
Powyższe przesłanki dopuszczalności skargi, nie zostały spełnione w niniejszej sprawie, gdyż skarga została wniesiona od rozstrzygnięcia, które zostało wydane przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w trybie postępowania toczącego się przed organem pierwszej instancji. Decyzja ta nie posiada przymiotu ostateczności, gdyż zgodnie z art. 127 § 3 K.p.a. i pouczeniem umieszczonym w treści tej decyzji, przysługiwało stronie prawo do złożenia od niej środka zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Nie dopełnienie przez wnoszącego skargę, środków zaskarżenia, jest jedną z przesłanek niedopuszczalności skargi, o jakiej mowa w art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 194). Również w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że brak wykorzystania przysługującego środka zaskarżenia, w myśl art. 52 P.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., skutkuje odrzuceniem skargi (por. postanowienie NSA w Warszawie z dnia 25 września 2007 r., sygn. akt II GSK 136/07, opubl w LEX nr 374841).
Dopełnienia powyższego wymogu, nie może stanowić złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, już po wpłynięciu skargi kierowanej do sądu administracyjnego, gdyż warunek ostateczności decyzji winien być spełniony przed zainicjowaniem sprawy na drodze sądowoadministracyjnej.
Mając powyższe na względzie, skarga Spółdzielni Usług Rolniczych , nie mogła zostać rozpoznana pod względem zarzutów merytorycznych w niej podniesionych, gdyż w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., skarga była niedopuszczalna.
Dlatego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 i § 2 P.p.s.a., należało orzec, jak na wstępie.
