• II SA/Rz 596/12 - Wyrok W...
  28.03.2024

II SA/Rz 596/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2012-12-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Ewa Partyka /sprawozdawca/
Maria Piórkowska
Robert Sawuła /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła Sędziowie NSA Maria Piórkowska WSA Ewa Partyka /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi T. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Sygn. II SA/Rz 596/12

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi T. G. jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (dalej jako WINGiK) z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] uchylajaca w całości decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] o wprowadzeniu w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] zmian w zakresie działek nr 4888, 4889/1, 4889/2, 4889/3 i 4889/4, zgodnie z dokumentacją geodezyjną włączoną do zasobu Grodzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w dniu 8 września 2009 r. pod numerem [...].

W podstawie prawnej decyzji organ odwoławczy powołał art. 138 § 2 ustawy

z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.

z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., określanej dalej jako k.p.a.) oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U.

z 2010 r., Nr 193, poz. 1287 ze zm., określanej dalej jako Pgik).

Sąd ustalił następujacy stan faktyczny sprawy;

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] z urzędu orzekł o wprowadzeniu zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] w zakresie powierzchni i przebiegu granic działek nr 4888, 4889/1, 4889/2, 4889/3, 4889/4 – jak podał - w celu skorygowania błędnie ustalonego podczas modernizacji ewidencji gruntów i założenia ewidencji budynków obrębu [...], przebiegu granic pomiędzy w/w działkami.

WINGiK po rozpoznaniu odwołania K. W. decyzją z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...] uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Wskazał, że w ponownie rozpatrywanej sprawie należy wyjaśnić w oparciu o jakie dokumenty został wykazany przebieg granicy spornych działek na opracowanej mapie numerycznej sporządzonej w wyniku prac związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków obrębu [...]. Ponadto zalecił organowiwyjaśnienie, na czym polega błędne wykazanie przebiegu tej granicy na nowo - opracowanej mapie numerycznej.

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] marca 2010 r., nr [...], działając na podstawie art. 104 k.p.a. oraz art. 20 i art. 22 Pgik oraz § 46 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków z dnia29 marca 2001 r. (Dz. U. z 2001 r., Nr 38, poz. 454) z urzędu, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, orzekł o wprowadzeniu w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] zmian w zakresie działek nr 4888, 4889/1, 4889/2, 4889/3 i 4889/4, zgodnie z dokumentacją geodezyjną włączoną do zasobu Grodzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w dniu 8 września 2009 r. pod numerem [...]. W uzasadnieniu decyzji Prezydent przedstawił proces prac modernizacyjnych przeprowadzonych na tym terenie w odniesieniu do w/w działek zakończony ogłoszeniem w Dzienniku Urzędowym Województwa [...]

z 2009 r., Nr 58 poz.1451 informacji o tym, że projekt operatu ewidencji gruntów

i budynków obrębu [...] stał się operatem ewidencji gruntów i budynków. Podał także, iż niezgodności wynikające z dokumentów geodezyjnych znajdujących się w zasobie geodezyjnym i kartograficznym w odniesieniu do przedmiotowych działek oraz liczne interwencje ustne składane przez obydwie strony w Wydziale Geodezji Urzędu Miasta [...] spowodowały konieczność ponownego wszczęcia i prowadzenia niniejszego postępowania administracyjnego z urzędu.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. W. Sformułowała

w nim wniosek o "cofnięcie podpisanej przez nią zgody na przesunięcie granicy o 20 cm od osi ogrodzenia". Wskazała, że czuje się oszukana i wprowadzona w błąd, gdyż korekta dotyczy łącznie 4 działek, a nie jak sądziła tylko działki, na której posadowiony jest dom (4889/1). Faktyczna granica przebiega po istniejącym, dawno wybudowanym betonowo - stalowym ogrodzeniu, co potwierdzają posiadane przez odwołującą się mapki, a także wieloletni stan spokojnego posiadania. Jak wskazała, decyzja formalnie dotyczy modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla nowopowstałego obrębu [...], a tak naprawdę jest decyzją rozgraniczeniową pomiędzy działkami K. W., a działkami T. G. Według składającyh odwołanie w sprawie tej powinno toczyć się postępowanie rozgraniczeniowe. Wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania administracyjnego.

Po rozpoznaniu powyższego odwołania WINGiK decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie administracyjne prowadzone przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że wobec ogłoszenia, że projekt operatu opisowo-kartograficznego modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla obrębu [...] stał się operatem ewidencji gruntów i budynków oraz wykazania w obowiązującym operacie ewidencyjnym przebiegu granic działki nr 4888 z działkami nr 4889/1, 4889/2, 4889/3 i 4889/4 jako przyjętego z dotychczasowej ewidencji gruntów, z uwagi na istniejący spór między właścicielami tych działek oraz brak wniosku strony, niezasadnym było ponowne ustalanie przebiegu tych granic oraz wszczęcie przez organ I instancji z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wprowadzenia zmian do operatu ewidencyjnego.

Na skutek skargi T. G. na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej jako WSA) w Rzeszowie wyrokiem z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Rz 580/10 uchylił zaskarżoną decyzję WINGiK z dnia [...] kwietnia 2010 r. W uzasadnieniu wskazał, że wola stron nie została jednoznacznie skonkretyzowana, tj. organ nie ustalił czy wnioskodawcy złożyli wnioski w trybie art. 24a ust. 12 Pgik, czy też domagali się rozgraniczenia nieruchomości, składając wnioski w trybie art. 30 Pgik. Organ I instancji przedmiot postępowania określił jako wprowadzenie zmian w ewidencji gruntów i budynków, po czym oparł się na protokole ustalenia granic sporządzonym w dniu 12 sierpnia 2009 r. i wydał decyzję orzekającą o wprowadzeniu stosownych zmian, zgodnie z treścią tego protokołu. W ocenie Sądu wyznaczenie w sposób jednostronny przedmiotu postępowania przez organ I instancji jest wadliwe, co przesądza też o przedwczesnym stanowisku organu odwoławczego w zakresie umorzenia postępowania I instancji. Sąd nakazał przeprowadzenie dodatkowego postępowania wyjaśniającego poprzez "wezwanie stron, celem jednoznacznego określenia formułowanych w ustnych interwencjach żądań, które zdecydowały o wszczęciu niniejszego postępowania".

WINGiK po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] uchylił w całości decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W podstawie prawnej powołał się na przepisy art. 138 § 2 k.p.a. oraz art. 7b ust.2 pkt 2 Pgik. W uzasadnieniu organ podał, że pismami z dnia 31 marca 2011 r. zwrócił się do stron – K. W. i T. G. o jednoznaczne określenie w oparciu o faktyczną podstawę prawną treści ustnie składanych żądań w trakcie prowadzonego przez organ

I instancji postępowania administracyjnego. T. G. w piśmie z dnia 13 kwietnia 2011 r. podał, że wniosek złożył w trybie art. 24a ust. 12 Pgik. K. W. w piśmie z dnia 13 kwietnia 2011 r. wniosła o "unieważnienie zgody na przesunięcie granicy o 20 cm od osi ogrodzenia pomiędzy moimi działkami o nr 4889/1, 4889/2, 4889/3, 4889/4, a działką T. G. o nr 4888" oraz podała, że nie żąda nowych pomiarów związanych z rozgraniczeniem i wnosi o pozostawienie granicy po istniejącym ogrodzeniu. WINGiK zalecił organowi I instancji ponowne rozpatrzenie skonkretyzowanych wniosków stron mając na uwadze wskazania zawarte w uzasadnieniu wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Rz 580/10 - odnośnie protokołu ustalenia granic z dnia 12 sierpnia 2009 r. przyjętego do zasobu Grodzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w dniu 8 września 2009 r. pod numerem

[...].

W wyniku rozpoznania skargi T. G. na powyższą decyzję WSA

w Rzeszowie wyrokiem z dnia 25 października 2011 r., sygn. akt II SA/Rz 666/11 uchylił zaskarżoną decyzję WINGiK z dnia [...] maja 2011 r., a wyrok stał się prawomocny. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zaskarżona decyzja w swojej istocie narusza przepis art. 153 P.p.s.a., dotyczący związania organu dokonaną już oceną prawną i wskazaniami sądu. Sąd naprowadził, że obowiązkiem organu było dokonanie oceny oświadczeń złożonych przez strony i w przypadku stwierdzenia, że jest to wniosek złożony w trybie przepisów rozgraniczeniowych należało umorzyć postępowanie. Tymczasem organ odwoławczy uchylając się od oceny oświadczeń złożonych przez T. G. i K. W. w kwestii podstaw ich żądań oraz pomijając w uzasadnieniu decyzji wskazanie w jakim zakresie kontrolowana decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania oraz czy konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie, nie wskazując, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy, naruszył przepis art. 138 § 2 k.p.a. Sąd wskazał, że ponownie rozpatrując sprawę obowiązkiem organu będzie dokonanie oceny oświadczeń złożonych przez w/w strony w materii podstaw ich żądań. Po ustaleniu tej kwestii organ II instancji umorzy postępowanie w przypadku stwierdzenia, że przedmiotowa ugoda została zawarta w trybie przepisów rozgraniczeniowych, a w przypadku stwierdzenia, że jest to wniosek złożony w trybie art. 24 a ust. 12 Pgik wyda stosowną decyzję, pamiętając, że uchylenie decyzji organu II instancji może nastąpić przy zaistnieniu przesłanek z art. 138 § 2 k.p.a., co musi znaleźć swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji.

WINGiK po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] uchylił w całości decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] marca 2010 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I insatncji. W uzasadnieniu wskazał, że protokół z dnia 12 sierpnia 2009 r. jest protokołem ustalenia granic, w którym jednoznacznie wskazano, że strony zawarły ugodę w rozumieniu art. 917 kodeksu cywilnego, posiadającą moc ugody sądowej, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego, a uchylenie się od skutków prawnych takiej ugody jest możliwe tylko w postepowaniu cywilnym przed sądem powszechnym. Organ odwoławczy na podstawie wyjaśnień organu I instancji zawartych w piśmie z dnia 14 marca 2012 r. ustalił, że w trakcie przeprowadzonego pomiaru geodezyjnego w dniu 12 sierpnia 2009 r. wykorzystano nieaktualny formularz protokołu ustalenia granic. Mając na uwadze zaistniałe nieprawidłowości organ odwoławczy zalecił organowi I instancji podjęcie czynności zmierzających do wyeliminowania tego operatu z zasobu, gdyż jako wadliwy nie może być wykorzystywany do innych opracowań geodezyjnych. Następnie WINGiK wskazał, że mając na uwadze zalecenia Sądu zawarte w wyroku z dnia 25 października 2011 r., w oparciu o oświadczenia złożone przez T. G. i K. W., dokona oceny ich żądań i w zależności od ustaleń wyda stosowną decyzję.

W skardze na tę decyzję T. G. wniósł o utrzymanie w mocy ugody zawartej między nim a K. W. Zarzucił organowi odwoławczemu prowadzenie postępowania w sposób niezrozumiały i nie zbadanie sprawy pod względem merytorycznym, a także brak uznania ugody zwartej między stronami. Podniósł, że sposób prowadzenia postępowania zarówno przez organy obydwu instancji jak i sąd powoduje przedłużanie sprawy.

W odpowiedzi na skargę WINGiK wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Sąd administracyjny sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, co wynika z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.). Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. Stosownie do tego przepisu Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W myśl art. 145 P.p.s.a., Sąd zobligowany jest do uchylenia decyzji bądź postanowienia lub stwierdzenia ich nieważności, ewentualnie niezgodności

z prawem, gdy dotknięte są one naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania, innym naruszeniem przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, lub zachodzą przyczyny stwierdzenia nieważności decyzji wymienione w art. 156 k.p.a. lub innych przepisach.

W ramach kontroli legalności Sąd stosuje przewidziane prawem środki

w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 P.p.s.a.).

W niniejszej sprawie należy przytoczyć także przepis art. 153 P.p.s.a., zgodnie z którym ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

W ocenie Sądu nadal nie zostały wykonane wszystkie wskazania WSA w Rzeszowie zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Rz 580/10. Pomimo pisemnego wezwania stron do określenia w sposób nie budzący wątpliwości faktycznej podstawy złożonego żądania z zaznaczeniem czy wniosek był składany w trybie art. 24a ust. 12 Pgik., czy też strony domagały się rozgraniczenia, składając wniosek w trybie art. 30 tej ustawy (pismo z dnia 31 marca 2011 r.), żadna ze stron nie określiła treści złożonego przed podjęciem czynności przez organ pierwotnego żądania. K. W. w piśmie z dnia 13 kwietnia 2011 r. wskazała na okoliczności, które miały towarzyszyć podpisaniu ugody, w oparciu o którą wprowadzono zmiany w ewidencji, a która – w jej ocenie – jest dotknięta wadą oświadczenia woli. Powołała się na dokonane w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku rozgraniczenie, z którego dokumentacja została zagubiona przez Urząd Gminy. Wskazała na istniejące od tamtych czasów ogrodzenie stalowo – betonowe, które powstało w granicy. Podała, że nie żąda nowych pomiarów związanych z rozgraniczeniem i prosi o pozostawienie granicy jej działki z działką T. G. po istniejącym ogrodzeniu, bo jest pewna, że tak przebiega granica.

Z kolei T. G. podał jedynie, że wniosek złożył w trybie art. 24 a ust. 12 Pgik. i poprosił o sprawiedliwą decyzję.

Żadna ze stron nie podała więc czego żądała w "interwencjach", na które powoływały się organy, a które to miały być podstawą do podjęcia działań mających na celu ustalenie przebiegu granicy między działkami 4888 a 4889/1, 4889/2, 4889/3 i 4889/4 po zakończeniu postępowania modernizacyjnego i w efekcie sporządzenia umowy ugody.

Z decyzji organu I instancji z dnia [...] marca 2010 r. wynika, iż w toku modernizacji strony nie wskazały zgodnie przebiegu granic pomiędzy należącymi do nich działkami, w myśl § 39 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów (Dz.U. Nr 38, poz. 454) i wobec sporu granicznego przebieg spornych granic powinno się wykazać na podstawie wyników pomiarów stanu posiadania na gruncie – stąd na obowiązującej po modernizacji mapie ewidencyjnej, granica pomiędzy tymi działkami została naniesiona w linii prostej po istniejącym ogrodzeniu i oznaczona symbolem granicy spornej (str. 39 akt).

Z pism złożonych przez strony po ich wezwaniu przez organ odwoławczy pismami z dnia 31 marca 2011 r. wynika, że K. W. – wbrew twierdzeniom organów – nie składała po ogłoszeniu informacji w trybie art. 24 a ust. 8 Pgik po upływie terminu z ustępu 9 tego przepisu, żądań dotyczących zmiany przebiegu granicy. Nadal jednak nie wiadomo czego żądał T. G. – jaka była treść jego żądań, które musiały przecież zostać sformułowane zanim podjęte zostały jakiekolwiek czynności związane ze stawieniem się geodety na gruncie i podpisaniem umowy ugody.

Organ odwoławczy wyjaśnił w oparciu o informacje nadesłane przez Prezydenta Miasta [...], że postępowanie rozgraniczeniowe dotyczące ustalenia przebiegu granicy pomiędzy działką 4888, a działkami nr ewid. 4889, 4889/2, 4889/3 i 4889/4 nie toczyło się a podpisana ugoda nie jest ugodą, o której mowa w art. 30 ust. 4 Pgik. Nie ma więc mocy ugody sądowej, dlatego nie spełnia także wymogów w zakresie formy czynności prawnej przewidzianej w art. 158 Kodeksu cywilnego (k.c.) w zw. z art. 73 § 2 kc – pod rygorem nieważności – w razie gdyby okazało się, że któryś z właścicieli podpisujących umowę ugody (art. 917 k.c.) miał wolę "odstąpienia sąsiadowi" prawa własności części swojej nieruchomości. W ocenie Sądu organy administracji we własnym zakresie nie są w stanie – zwłaszcza w tym postępowaniu rozstrzygnąć i ocenić ani ważności ani skuteczności tejże ugody z dnia 12 sierpnia 2009 r. Do tego w razie sporu jest bowiem uprawniony sąd powszechny.

Tym bardziej konieczne jest ustalenie czego konkretnie żądał T. G. – jaka była treść jego żądania złożonego na podstawie art. 24a ust. 2 Pgik jeszcze przed wykonaniem czynności objętych protokołem z dnia 12 sierpnia 2009 r. Dopiero po ustaleniu treści żądania strony, które to żądanie zapoczątkowało postępowanie, na co wskazywał tut. Sąd w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Rz 580/10, co do zasady możliwe będzie stwierdzenie przez organ odwoławczy czy rzeczywiście zachodzą przesłanki do zastosowania przepisu art. 138 § 2 k.p.a. Naruszenie przepisu art. 153 P.p.s.a. i niewykonanie wszystkich wskazań co do dalszego postępowania, którymi to wskazaniami stosownie do tego przepisu był związany zarówno organ jak i Sąd aktualnie orzekający w niniejszej sprawie, skutkuje stwierdzeniem naruszenia przepisów postepowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Nie można bowiem wykluczyć, że oceniając pierwotne żądanie T. G. nie będzie konieczności wyjaśnienia określonego zakresu sprawy mającego istotny wpływ na rozstrzygnięcie, a więc nie zajdą przesłanki do wydania decyzji kasacyjnej. W takiej sytuacji Sąd był zobligowany do uchylenia zaskarżonej decyzji w oparciu o przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a., a więc uwzględnienia skargi T. G. mimo, że w tym stanie sprawy nie może się w pełni odnieść do zarzutów skargi, bo byłoby to przedwczesne.

W razie uprawomocnienia się niniejszego wyroku organ odwoławczy wezwie skarżącego do sprecyzowania konkretnej treści jego żądania zmian w operacie ewidencyjnym, zgłaszanego na podstawie – jak sam to wskazał w oparciu o art. 24a ust. 12 Pgik, jeszcze przed podpisaniem protokołu z dnia 12 sierpnia 2009 r., oceni czy żądanie to może być uwzględnione w oparciu o posiadane dokumenty mając na uwadze przepisy Pgik oraz właściwych rozporządzeń, w tym także rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków w tym zapisy § 44 pkt 2, § 45 i § 46 tego rozporządzenia, czy też uznając, że Prezydent Miasta naruszył przepisy postępowania uzna, że konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie, wyda decyzję odpowiadającą wymogom art. 138 § 2 k.p.a.

Na marginesie jedynie Sąd zauważa, że ewidencja gruntów i budynków jest jedynie swoistym rejestrem. Jeśli pomiędzy właścicielami sąsiadujących ze sobą nieruchomości istnieje spór o zasięg prawa własności (o przebieg granicy) to spór taki może być rozstrzygnięty w postępowaniu rozgraniczeniowym lub w określonych sytuacjach przy okazji rozstrzygania sprawy o własność (roszczenia windykacyjnego bądź negatoryjnego) przez sąd powszechny. W postępowaniu o zmianę danych ewidencyjnych kwestia ta nie zostanie rozstrzygnięta

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...