• III SA/Wr 372/12 - Wyrok ...
  29.03.2024

III SA/Wr 372/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2012-12-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Józef Kremis /przewodniczący/
Maciej Guziński
Marcin Miemiec /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Kremis Sędziowie Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Sędzia WSA Maciej Guziński Protokolant Ewa Pąsiek po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 4 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi B. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zadłużenia z tytułu nieopłaconych w terminie składek na ubezpieczenie społeczne I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.

Uzasadnienie

W rozpatrywanej sprawie Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] maja 2012 r., znak [...], utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] marca 2012 r., znak [...], odmawiającą umorzenia zaległości B. G. z tytułu nieopłaconych składek na własne ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy za okres od marca 2005 r. do listopada 2011 r., w kwocie należności głównej [...] zł plus odsetki wyliczone na dzień [...] stycznia 2012 r. (wpływu wniosku o umorzenie), w wysokości [...] zł.

B. G. wniósł od decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu podkreślając, że główną przyczyną jego zaległości w opłacaniu składek ZUS jest ratowanie zdrowia i życia jego córki A. Powołał się na Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej oraz na zobowiązania prawne Polski względem Unii Europejskiej, szczególnie na niezrealizowane zobowiązanie uchwalenia przepisów dotyczących chorób rzadkich. W rezultacie córka skarżącego nie ma zapewnionego przez Polskę odpowiedniego leczenia i rehabilitacji. Skarżący nie może znaleźć lekarza prowadzącego, gdyż nikt nie ma pojęcia o chorobie córki. Z uwagi na brak przepisów dotyczących chorób rzadkich i postępowania z chorymi, nie można nawet w razie nagłego przypadku skorzystać z pomocy pogotowia ratunkowego. W tej chorobie standardowe badanie lekarskie ma charakter wysokoagresywny. Narodowy Fundusz Zdrowia nie zapewnia pomocy. Ostatnio NFZ odmówił córce pobytu w sanatorium na leczeniu szpitalnym z powodu tego, że wymaga ona pomocy innej osoby. W taki sposób Polska względem rodziny skarżącego nie wywiązuje się ze zobowiązań określonych w Konstytucji w art. 2, 3, 18, 38, 68 pkt. 1-3, 69, 71.

Choroba córki ma przebieg dynamiczny, nieprzewidywalny, postępujący. Wiążą się z tym obowiązki rodziców chorej, którzy powinni córce zapewnić leki wspomagające, rehabilitację bieżącą, której koszta wynoszą 95 zł za 45 minut (potrzebne byłyby 2-3 wizyty w tygodniu), a raz w miesiącu tygodniową terapię kręgosłupa (koszt [...]–[...]zł). Zarobki rodziców są w stanie pokryć kosztów rehabilitacji, leczenia, kosztów życia, rat i odsetek od kredytów. Skarżący stawia pytanie, co ma robić, by ratować zdrowie i życie córki i nie być za to niszczonym, m. in. przez ZUS?

Skarżący nie rozumie uzasadnienia decyzji, z którego wynika, że dochód na poziomie [...] zł miesięcznie przewyższa podane w uchwale Rady Ministrów minimum socjalne na poziomie [...] zł miesięcznie dla 3 osobowej rodziny, a dochód ten oblicza się po uiszczeniu składek. Jeśli byłby realizowany układ ratalny, to należałoby ten dochód obniżyć o minimum 1.000 zł. W takiej sytuacji dochód ten byłby poniżej wskazanego minimum. W 2011 r. skarżący nie odprowadzał składek od działalności gospodarczej. Jego dochód z tego tytułu za grudzień 2011 r. wynosił [...] zł. Po opłaceniu składek ZUS w wysokości [...] zł i raty układu ratalnego wyszłaby strata w kwocie [...] zł. To też obniża dochód rodziny. Wyliczenie przez ZUS średniego dochodu z pominięciem składek ZUS, które należy odliczyć, zdecydowanie zawyża średni dochód na rodzinę skarżącego.

Przywoływany przez ZUS miernik minimum - koszyk socjalny, mający zapewnić nie tylko podtrzymanie życia, ale i utrzymanie dobrego stanu zdrowia fizycznego i psychicznego nie uwzględnia kosztów rehabilitacji osoby z niepełnosprawnością znaczną, które muszą ponosić rodzice, bo z nich nie wywiązuje się państwo. O szczególnej pomocy osobom niepełnosprawnym i rodzinie stanowi Konstytucja. Powstaje więc pytanie, czy powołując się na ustawę można łamać zapisy Konstytucji.

Układ ratalny skarżącego z ZUS poprzedziły wizyty i prośby o pomoc w związku z zaistniałą sytuacją. Wtedy odmówiono umorzenia i wyrażono tylko zgodę na układ ratalny z pomocą de minimis w spłacie odsetek. Układ ratalny skarżący podpisał po wpłacie kwoty około 2000 zł. Było to warunkiem podpisania. W związku z rozwojem choroby córki nie był w stanie sprostać obciążeniom i pomoc de minimis cofnięto.

Skarżący nie zgadza się z uwzględnieniem przez ZUS wartości domu, który zajmuje skarżący, że przekracza to minimum socjalne. Czy wobec tego to minimum uwzględnia osobę z niepełnosprawnością znaczną? Nawet gdyby skarżący sprzedał dom, to po spłaceniu ZUS, banków pozostałoby mu może 50 - 100 tys. zł i jeśli byłby dalej jak dotychczas z osobą niepełnosprawną z chorobą bardzo rzadką i ich rodziną, to za rok, a może dwa lata te pieniądze też pochłonie rehabilitacja. ZUS zrobił wszystko, by udowodnić, że to skarżący jest winny, ale nikt nie sprawdził, jakie problemy powoduje choroba jego córki. Żadnego faktu nie rozpatrzono in plus, wszędzie doszukując się wyłącznie winy skarżącego. Nikt nie odniósł się do powodów, które przedstawił skarżący. Nikt nie zauważył, że przez 4,5 roku skarżący robi to, co powinien zapewnić system opieki medycznej i społecznej. Mimo wyraźnego opisu lekarzy i komisji lekarskich dokumenty te zostały zdyskredytowane przez ZUS w postępowaniu. Skarżącemu zarzucano brak obecności w ZUS w celu przejrzenia dokumentacji, wysyłano pisma przedłużające termin postępowania w związku z opóźnieniem odbioru przesyłki (był w K. z córką). Rodzice chcą, aby ich chora córka mogła studiować, choć ze względu na chorobę jest to trudne. Z drugiej strony zarzuca się skarżącemu, że córka nie wymaga opieki. Skarżący postawił pytanie, dlaczego na odwołanie od decyzji ZUS L. skierowane do Prezesa ZUS odpowiada Dyrektor ZUS L.

Jako przedsiębiorca skarżący powinien określić ryzyko prowadzonej działalności, tylko nie wie, jak to zrobić, jaką pracę podjąć, jeśli w każdej chwili może być koniecznie obecny przy córce, bo np. przestawi jej się żebro i będzie miała nawet problem ze złapaniem oddechu. Jaki pracodawca będzie tolerował pracownika, który może pojawi się w pracy? Przez pięć lat walki o zdrowie i życie córki dochody skarżącego z działalności gospodarczej systematycznie spadały. Z uwagi na to, że główna część dochodów pochodziła z handlu internetowego, dlatego nie spadły one od razu do zera. Brak możliwości włożenia dużego nakładu pracy w działalność doprowadził jednak do konieczności zawieszenia działalności gospodarczej. Skarżący chciałby wznowić tę działalność, gdyż potrzebuje pieniędzy na leczenie i rehabilitację córki. Będzie to jednak niemożliwe, jeśli państwo nie wywiąże się ze swoich zobowiązań określonych konstytucją i umowami międzynarodowymi. Aby ratować córkę, skarżący z żoną wzięli kredyty na kwotę ponad [...] zł, a więcej już nie są w stanie unieść.

Z podanych powodów skarżący wniósł o uchylenie w całości decyzji ZUS dotyczącej odmowy umorzenia płatności zaległych składek wraz z odsetkami, oraz innych płatności związanych z tą decyzją.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Stwierdził, że w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez ZUS ustalono, że B. G. prowadził od [...] stycznia 1999 r. działalność gospodarczą w zakresie wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych. Z dniem [...] grudnia 2011 r. skarżący zawiesił prowadzenie działalności do dnia [...] czerwca 2012 r.

Należności z tytułu nieopłaconych przez skarżącego składek za okres wrzesień 2009 r. - marzec 2011 r. są objęte postępowaniem egzekucyjnym prowadzonym przez Dyrektora Oddziału ZUS w L. W toku postępowania organ egzekucyjny zajął wierzytelności z rachunku bankowego w "A" SA. W związku z tym skarżący posiada również zadłużenie z tytułu kosztów egzekucyjnych w wysokości [...] zł, które nie są objęte postępowaniem w sprawie umorzenia.

Należności za okres od sierpnia 2004 r. do maja 2006 r. zostały zabezpieczone wpisem hipoteki przymusowej zwykłej, a za okres od czerwca 2006 r. do maja 2010 r. wpisem hipoteki przymusowej kaucyjnej, na stanowiącej współwłasność skarżącego nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w L. prowadzi księgę wieczystą.

Organy orzekające ustaliły, że B. G. (lat [...]) obecnie nie pracuje, nie pobiera z tego tytułu zasiłku z urzędu pracy. Nie posiada uprawnień do świadczeń wypłacanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Nie korzysta z pomocy społecznej oraz z żadnej z innych form pomocy. Z dniem [...] grudnia 2011 r. zawiesił na okres sześciu miesięcy prowadzenie działalności gospodarczej, z tytułu której według jego dochody w latach 2010-2011 kształtowały się następująco:

- 2010 r. - [...] zł (przy przychodzie [...] zł i kosztach [...] zł),

- 2011 r. - [...] zł (przy przychodzie [...] zł i kosztach [...] zł).

Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną i pełnoletnią córką. Żona według oświadczenia skarżącego uzyskuje miesięczny dochód w wysokości [...] zł, z czego [...] zł przeznacza na spłatę kredytu. Córka skarżącego, w związku z orzeczoną przez Lekarza Orzecznika ZUS całkowitą niezdolnością do pracy, powstałą przed ukończeniem 18 roku życia, otrzymuje rentę socjalną w wysokości [...] zł. Skarżący z małżonką jest właścicielem, na prawach wspólności ustawowej, nieruchomości położonej w miejscowości R. przy ul. [...], dla której Sąd Rejonowy w L. prowadzi księgę wieczystą o nr [...]. Innych praw majątkowych skarżący nie wskazuje. Jako posiadany składnik mienia ruchomego podaje samochód osobowy marki [...], rok produkcji 2000.

Skarżący określił wydatki na utrzymanie, w tym z tytułu miesięcznych opłat na kwotę [...] zł, koszty związane z leczeniem na kwotę od [...] zł do [...] zł miesięcznie. Skarżący ma zobowiązania z tytułu zaciągniętego kredytu w kwocie [...] zł. Obecnie spłacane są tylko odsetki od debetu na koncie w kwocie około [...] zł miesięcznie. Z potwierdzenia salda rachunku na dzień [...] kwietnia 2012 r. wynika ujemne saldo [...] zł. Skarżący posiada zobowiązania z nieopłaconych faktur na kwotę [...] zł, a w tej kwestii toczy się postępowanie sądowe. Skarżący załączył także zawiadomienie o wszczęciu wobec niego procedury przedsądowej na kwotę [...] zł oraz wyrok zasądzający od niego kwotę [...] zł oraz [...] zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Z uwagi na to, że skarżący posiada status przedsiębiorcy przedmiotem sprawy było udzielenie pomocy publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404). Skarżący określił tę pomoc publiczną jako pomoc de minimis, z której korzystał w okresie 3 lat obrotowych. Pomoc tę udzielił ZUS Oddział w L. Na dzień [...] sierpnia 2010 r. wynosiła ona [...] zł, co stanowiło równowartość [...] euro.

Organ I instancji decyzją z dnia [...] marca 2012 r. znak 190000[...] odmówił umorzenia wnioskowanych należności. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] maja 2012 r. 2012 r. znak: [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] marca 2012 r.

W uzasadnieniu decyzji organ uznał, że w rozpatrywanej sprawie nie występuje przesłanka całkowitej nieściągalności określona w art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, zwana także u.s.u.s.), która zachodzi, gdy:

1) dłużnik zmarł nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej trzykrotność przeciętnego wynagrodzenia i jednocześnie brak jest następców prawnych oraz nie ma możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie;

2) sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika lub umorzył postępowanie upadłościowe z przyczyn, o których mowa w art. 13 i art. 361 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003r., Prawo upadłościowe i naprawcze;

3) nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności przy jednoczesnym braku majątku, z którego można egzekwować należności, małżonka, następców prawnych, możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa;

4) nie nastąpiło zaspokojenie należności w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym;

4a) wysokość nieopłaconej składki nie przekracza kwoty kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym;

5) naczelnik urzędu skarbowego lub komornik sądowy stwierdził brak majątku, z którego można prowadzić egzekucję;

6) jest oczywiste, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przekraczających wydatki egzekucyjne.

Organ stwierdził, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki uzasadniające umorzenie należności składkowych na podstawie art. 28 ust. 3a u.s.u.s., który zezwala na ich umarzanie pomimo braku całkowitej nieściągalności. Zgodnie z art. 28 ust. 3a u.s.u.s., należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne mogą być umarzane, mimo braku ich całkowitej nieściągalności, jeżeli ubezpieczony wykaże, w oparciu o § 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. Nr 141, poz. 1365), że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to za sobą zbyt ciężkie skutki dla ubezpieczonego i jego rodziny, w szczególności:

1) gdy opłacenie należności pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych,

2) poniesienia strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego wydarzenia powodującego, że opłacenie należności z tytułu składek mogłoby pozbawić zobowiązanego możliwości dalszego prowadzenia działalności,

3) przewlekłej choroby zobowiązanego lub konieczności sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny, pozbawiającej zobowiązanego możliwości uzyskiwania dochodu umożliwiającego opłacenie należności.

Organ stwierdził, że w świetle powyższej regulacji umorzenie należności z tytułu składek jest możliwe tylko w ściśle określonych przypadkach. Zdaniem organu jednak żadna z powołanych przesłanek nie zachodzi w sprawie. Organ uznał, że nie wystąpiły też inne okoliczności przemawiające za umorzeniem zadłużenia. Brak było więc podstaw do umorzenia wnioskowanych zaległości. Według organu z materiału dowodowego sprawy nie wynika jednoznacznie, że opłacenie należności pozbawiłoby zobowiązanego możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Szczególnie nie doszło do poniesienia strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego zdarzenia. Nie została także spełniona przesłanka wynikająca z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r., w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. Aby uwzględniono wniosek o umorzenie z uwagi na stan zdrowia osoby zobowiązanej lub członków jej najbliżej rodziny, choroba powinna uniemożliwiać pozyskiwanie środków na spłatę zadłużenia. Należy przez to rozumieć sytuacje, w których osoba zobowiązana do spłaty należności sprawuje bezpośrednią opiekę nad członkami rodziny, a sposób sprawowanie opieki uniemożliwia jednoczesne pozyskiwanie dochodów niezbędnych do spłaty zadłużenia, a także sytuacje, w których choroba dotyczy samej osoby zobowiązanej, a która to choroba uniemożliwia tej osobie pozyskanie środków pieniężnych na spłatę istniejącego zadłużenia. Organ powołał się na dokonane ustalenia, z których wynika, że powyższa sytuacja w sprawie nie ma miejsca. Powołane przepisy stanowią, że ciężar udowodnienia sytuacji, które uniemożliwiają spłatę należności, spoczywa na skarżącym, a do organu należy ocena przedstawionych okoliczności.

Dokonując oceny całości zebranego materiału dowodowego organy orzekające uznały, że skarżący nie wykazał i nie udowodnił, że ze względu na stan majątkowy nie jest w stanie opłacić należności z tytułu składek bez pozbawienia siebie możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Skarżący posiada kwalifikacje i doświadczenie zawodowe pozwalające na skuteczne poszukiwanie zatrudnienia. Jest w okresie aktywności zawodowej i nie posiada orzeczenia o niezdolności do pracy. Prowadzi obecnie zawieszoną działalność gospodarczą. Organ przyznał, że choroba córki, do której nawiązuje skarżący, na pewno miała wpływ na powstanie zaległości z tytułu składek. Biorąc jednak pod uwagę, że skarżący prowadził działalność zarówno przed wystąpieniem jak i w trakcie trwania choroby i jej leczenia, nie można uznać, że choroba ta pozbawia skarżącego możliwości uzyskania dochodu pozwalającego na spłatę należności.

Organ wskazał, że decyzje oparte na powołanych przepisach mają charakter uznaniowy. Dotyczy to każdej decyzji wydanej w sprawie umorzenia. Także po stwierdzeniu wystąpienia przesłanek uzasadniających umorzenie zaległości nie ma obowiązku ich umorzenia. O ile stwierdzono, że żadna z przesłanek nie wystąpiła, organ rozpatrujący wniosek nie może jednak wydać decyzji stwierdzającej umorzenie wnioskowanych należności, a taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Biorąc to pod uwagę organ wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Według ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej (art. 1 § 1). Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2). Kryterium legalności przewidziane w art. 1 § 2 tej ustawy, zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. Poz. 270, zwana dalej w skrócie p.p.s.a.) umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego zarówno decyzji administracyjnej uchybiającej prawu materialnemu, jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit.a p.p.s.a.), jak też rozstrzygnięcia dotkniętego wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego (lit.b), a także wydanego bez zachowania reguł postępowania. W ostatnim przypadku jednak wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie przepisom prawa procesowego mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c). Sąd administracyjny uwzględniając skargę, co do zasady może zatem znieść z obrotu prawnego wyłącznie wadliwe orzeczenie. Sąd nie zastępuje jednak organu administracji publicznej, nie prowadzi postępowania dowodowego we własnym zakresie, nie wydaje orzeczeń o charakterze merytorycznym w rozpatrywanej sprawie.

Mając na względzie powołane regulacje prawne należało przyjąć, że skarga zasługuje na uwzględnienie, Sąd dopatrzył się bowiem naruszeń prawa skutkujących koniecznością wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, organ rozpatrywał wniosek o umorzenie wymienionych zaległych składek na ubezpieczenia społeczne.

Sąd stwierdza, że zasadny jest zarzut skarżącego naruszenia przez organ § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. Nr 141, poz. 1365), że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to za sobą zbyt ciężkie skutki dla ubezpieczonego i jego rodziny, w szczególności konieczności sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny, pozbawiającej zobowiązanego możliwości uzyskiwania dochodu umożliwiającego opłacenie należności.

Z akt administracyjnych sprawy wynika jasno, że córka skarżącego wymaga stałej opieki z uwagi na ciężką, przewlekłą oraz pogłębiającą się chorobę.

Błędne stanowisko organu co do tego, czy w sprawie zaistniał stan konieczności sprawowania opieki nad członkiem rodziny w rozumieniu § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. stanowi wystarczającą podstawę do uchylenia skontrolowanej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. Kontrolowane rozstrzygnięcie jest bowiem w przedwczesne. Przyjmując wspomniany pogląd organ pominął bowiem dokonanie oceny materiału faktycznego sprawy z perspektywy tego przepisu.

Sąd nie natomiast uchybień w sposobie obliczenia dochodów rodziny skarżącego oraz ustaleń co do minimum socjalnego dla trzyosobowej rodziny, jako dokonanych zgodnie z prawem. Tryb weryfikacji decyzji I instancji jest także zgodny z prawem. W rozpatrywanej kategorii spraw obowiązuje przepis szczególny art. 83 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowiący, że odwołanie nie przysługuje od decyzji w sprawach o umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. Stronie przysługuje natomiast prawo do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy do organu, który wydał kwestionowaną decyzję (w rozpatrywanej sprawie jest to dyrektor Oddziału ZUS), na zasadach dotyczących decyzji wydanej w I instancji przez ministra. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji, według ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071). Sąd stwierdza, że nie jest właściwy w sprawach zarzutów skarżącego co do niezgodności polskiego prawa z Konstytucją czy umowami międzynarodowymi czy ponadnarodowymi ratyfikowanym przez Polskę. Sąd stwierdza także, że skarżący nie opłacał składek na ubezpieczenia społeczne już przed chorobą córki. Z twierdzeń skarżącego wynika, że osiągał on dochód z działalności gospodarczej tylko dlatego, że nie odprowadzał składek. W taki sposób skarżący obciążał w istocie ZUS negatywnymi skutkami ryzyka gospodarczego, które powinny obciążać skarżącego jako przedsiębiorcę.

Sąd podziela stanowisko organu o uznaniowym charakterze decyzji w sprawie umorzenia zaległości wobec ZUS, utrwalone w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Sąd podkreśla jednak, że w rozpatrywanej sprawie organ w ogóle nie przeprowadził oceny we wskazanej płaszczyźnie, przyjmując bezpodstawnie, że taka przesłanka nie zachodzi. Skoro więc bezsprzecznie zachodzi przesłanka wskazana w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, należało w sposób niebudzący wątpliwości uzasadnić, dlaczego mimo to organ odmówił umorzenia zaległości. Organ powinien był więc wykazać, że w okolicznościach tej konkretnej sprawy konieczność sprawowania opieki nad przewlekle chorą córką nie uzasadnia zastosowania ulgi, o którą występował skarżący.

Podejmując ponowne rozstrzygnięcie w sprawie organ powinien zatem rozważyć wskazaną kwestię.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...