• IV SA/Gl 161/12 - Wyrok W...
  28.03.2024

IV SA/Gl 161/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2012-11-30

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Adam Mikusiński
Stanisław Nitecki /sprawozdawca/
Tadeusz Michalik /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2012 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego [...] w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na rzecz Ł.T. na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 16, art. 27 i art. 32 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) zmienił własną decyzję z [...] r. w sprawie przyznania zasiłku pielęgnacyjnego na rzecz O.T. poprzez uchylenie go w okresie od dnia 1 grudnia 2010 r. do 28 lutego 2011 r. w wysokości 153 zł miesięcznie. W uzasadnieniu decyzji organ ten przedstawił wymogi, jakie musi spełniać osoba pobierająca zasiłek pielęgnacyjny, jak również zaznaczono, że świadczenie wypłacane jest temu z rodziców, pod którego opieką dziecko się znajduje. Następnie organ przywołał unormowania dotyczące weryfikacji podjętych rozstrzygnięć i wskazał, że w dniu [...] r. do organu wpłynęła informacja, że od [...] r. strona odbywa karę pozbawienia wolności, a tym samym od tego dnia nie sprawuje opieki nad dwojgiem dzieci, a tym samym przyznane świadczenie jej nie przysługuje.

Z powyższą decyzją nie zgodził się Ł.T., który wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. W odwołaniu tym wyraził swoje niezadowolenie z otrzymanego rozstrzygnięcia i podkreślił, że matka dzieci nie zajmuje się nimi, nadto podkreślił, że osobiście załatwia wszelkie sprawy dotyczące sytuacji prawnej dzieci.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu decyzji organ ten przedstawił wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, jak również przybliżył stan faktyczny występujący w sprawie. Następnie organ ten przybliżył unormowania dotyczące weryfikacji ostatecznej decyzji administracyjnej występujące na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych i wskazał, że taką podstawę zawiera art. 32 tej ustawy. Zdaniem organu odwoławczego ustalony w ramach prowadzonego postępowania stan faktyczny nie daje podstaw do wydania decyzji weryfikacyjnej. W tym zakresie organ zamieścił rozważania dotyczące zasad przyznawania zasiłku pielęgnacyjnego jak również przeprowadził pogłębioną analizę pojęcia rodziny i doszedł do przekonania, że w świetle tego pojęcia nie zachodzą przesłanki uzasadniające weryfikację wydanego rozstrzygnięcia. Nadto organ ten dostrzegł niejasności w ustaleniach dotyczących zasad wypłaty przyznanego zasiłku pielęgnacyjnego, które jego zdaniem winny zostać wyjaśnione w ramach ponownie prowadzonego postępowania.

Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na rzecz Ł.T. na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art.16, art. 27 i art. 32 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) zmienił własną decyzję [...] r. w sprawie przyznania zasiłku pielęgnacyjnego na rzecz: O.T. poprzez uchylenie go w okresie od 1 grudnia 2010 r. do 28 lutego 2011 r. w wysokości 153 zł miesięcznie. W uzasadnieniu decyzji organ ten przedstawił wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie przybliżył unormowania ustawy o świadczeniach rodzinnych dotyczące przyznawania zasiłków pielęgnacyjnych oraz weryfikacji podjętych decyzji. W dalszej części uzasadnienia organ ten podkreślił, że zgodnie z zaleceniami zamieszczonymi w decyzji organu wyższego stopnia przeprowadzone zostało uzupełniające postępowanie dowodowe, w ramach którego ustalono, że E.T. nie wyraziła zgody na zmianę decyzji w trybie art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego, lecz złożyła wniosek o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego na syna, nad którym sprawuje opiekę. Ponadto ustalono, że żona strony w styczniu 2011 r. złożyła pozew o rozwód, a Sąd Okręgowy w B. zobowiązał stronę do płacenia przez czas trwania procesu alimentów na rzecz małoletnich dzieci w wysokości po 200 zł na każde dziecko. Z ustaleń poczynionych w trakcie postępowania dowodowego ustalono, że strona zasądzonych alimentów nie płaci, a wspólny rachunek jest zablokowany przez komornika.

Z powyższą decyzją nie zgodził się Ł.T., który wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. W odwołaniu tym wyraził swoje niezadowolenie i podniósł, że brak jest argumentów uzasadniających wydanie tej decyzji. W odwołaniu tym podniósł, iż z uwagi na odbywanie przez niego kary pozbawienia wolności dzieci wychowywane są w patologicznej rodzinie przez jego teściów. Podniósł, iż wystąpił do sądu powszechnego o ograniczenie władzy rodzicielskiej dla jego żony, a działania podejmowane przez organ pierwszej instancji uznał za bezprawne i szkodzące sytuacji dzieci. Zasygnalizował, że po opuszczeniu zakładu karnego ponownie będzie sprawował opiekę nad dziećmi.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia postępowania, jak również przybliżyło stan faktyczny występujący w sprawie. Następnie organ ten przedstawił unormowania dotyczące weryfikacji ostatecznej decyzji administracyjnej na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych i wskazał, że taką podstawę zawiera art. 32 tej ustawy. W dalszej części uzasadnienia organ ten przybliżył pojęcie rodziny występujące na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych i odmienności tego pojęcia w stosunku do unormowań zawartych w innych ustawach. W ocenie organu odwoławczego postępowanie dowodowe w sprawie wymaga wyjaśnienia i uzupełnienia, co uzasadnia uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na rzecz Ł.T. na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 16, art. 27, art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych zmienił własną decyzję z dnia [...] r. w ten sposób, że uchylił prawo do zasiłku pielęgnacyjnego na O.T. w okresie od 1 grudnia 2010 r. do 28 lutego 2011 r. w kwocie 153 zł miesięcznie. W uzasadnieniu decyzji organ ten przedstawił wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie przywołał treść art. 16, art. 27 ust. 2 i art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Następnie wskazany organ podkreślił, iż postępuje zgodnie z zaleceniami organu wyższego stopnia i w tym celu przeprowadzono uzupełniające postępowanie dowodowe, w ramach którego jako świadka przesłuchano E.T. Z informacji przez nią przekazanych wynika, że zasiłek pielęgnacyjny przekazywany był do listopada 2010 r. na wspólne konto małżonków, natomiast w dniu [...] r. poinformowała organ o odbywaniu kary pozbawienia wolności przez jej męża. Po uzyskaniu takiej informacji organ pierwszej instancji nie mógł wypłacać przedmiotowego świadczenia z uwagi na nie sprawowanie opieki nad synem, a postępowanie uruchomione z wniosku E.T. o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego zostało zawieszone do czasu zakończenia tego postępowania. W końcowej części uzasadnienia zwrócono uwagę na wyrok rozwodowy, w którym władzę rodzicielską powierzono matce dzieci. W konkluzji organ uznał, że przedmiotowy zasiłek nie może być stronie wypłacany z uwagi na to, że nie sprawował on opieki nad nim.

Odwołanie od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. wniósł Ł.T., który wyraził w nim swoje niezadowolenie. Decyzji organu pierwszej instancji zarzucił obrazę przepisów postępowania administracyjnego, błędy co do ustaleń faktycznych oraz błędy merytoryczne, a także brak możliwości zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego. W motywach odwołania zarzucił organowi pierwszej instancji błąd co do ustaleń faktycznych, nadto podkreślił, że jako strona prowadzonego postępowania ma prawo uczestniczyć w prowadzonym postępowaniu dowodowym i wypowiedzieć się przed wydaniem decyzji. W dalszej części odwołania podzielił ustalenia organu pierwszej instancji odnośnie odbywania od [...] r. kary pozbawienia wolności, jednocześnie zaakcentował, że do [...] r. wchodził w skład rodziny. Następnie zaakcentował, że jego była żona jest osobą uzależnioną od alkoholu i nie opiekowała się dziećmi, dlatego on występował o przyznanie przedmiotowego świadczenia. Z tego powodu w jego ocenie organ pierwszej instancji podjął działania na niekorzyść dzieci.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 16 i art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) i art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego uchyliło zaskarżoną decyzję i umorzyło postępowanie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ ten przedstawił wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, a w szczególności podejmowane rozstrzygnięcia i ich motywy, a następnie wskazany organ przybliżył normy prawne umożliwiające organom administracji na weryfikację ostatecznej decyzji w ramach ustawy o świadczeniach rodzinnych. W tej części uzasadnienia szczególną uwagę zwrócono na unormowania dotyczące zasiłku pielęgnacyjnego i wymogów jakie należy spełniać, aby przedmiotowe świadczenie otrzymywać, jak również analizie poddano pojęcie rodziny występujące na gruncie wskazanej ustawy. W tej części rozważań zaakcentowano, że obowiązujące unormowania nie dają podstaw do badania poziomu więzi między poszczególnymi osobami wchodzącymi w skład rodziny, a w szczególności tego czy prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. W dalszej części uzasadnienia odwołano się do stanu faktycznego w sprawie i podkreślono, że decyzją organu pierwszej instancji z [...] r. przyznano na wniosek Ł.T. zasiłek pielęgnacyjny, natomiast organy administracji dysponują dokumentem stwierdzającym, że od [...] r. Ł.T. odbywa karę pozbawienia wolności z przewidywanym końcem jej odbywania przypadającym na [...] r. Nadto organ ten ustalił w oparciu o oświadczenie E.T., że świadczenie to wpływało na wspólne konto rodziny i było przeznaczane na jej potrzeby. Jednakże z uwagi na uzyskanie informacji o fakcie odbywania kary pozbawienia wolności przez Ł.T. wypłata świadczeń została wstrzymana od miesiąca grudnia 2010 r., a ostatnie świadczenia wypłacone zostało za listopad 2010 r. Małżeństwo zostało rozwiązane na mocy rozwodu z dnia [...] r., a władza rodzicielska przyznana została matce dzieci, a od strony zasądzone zostały alimenty. Zdaniem organu odwoławczego okoliczność ta mogła mieć wpływ na zmianę statusu rodziny w przedmiotowej sprawie, jednakże konsekwencje wynikające z przebywania strony w jednostce penitencjarnej nie mogą stanowić podstawy do zmiany decyzji przyznającej zasiłek pielęgnacyjny od 1 grudnia 2010 r. oraz do wstrzymania wypłaty tegoż zasiłku, gdyż w okresie od 1 grudnia 2010 r. do dnia prawomocności wyroku o rozwodzie strona była członkiem rodziny, mimo iż faktycznie odbywała karę pozbawienia wolności. Powyższy stan faktyczny uzasadnia uchylenie decyzji oraz umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowe.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą decyzję pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. wniósł Prokurator Rejonowy B. Południe w B. W skardze tej wystąpił o uchylenie powyższej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z uwagi na naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 4 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 27 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, które miało wpływ na wynik sprawy, poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że organ pierwszej instancji wydał decyzję dotkniętą wadą powodującą jej nieważność. W motywach skargi przedstawiono wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie przywołano treść art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych i odniesiono się do art. 8 pkt 5, art. 16 ust. 1 i art. 27 ust. 2 tej ustawy. Przywołano następnie podstawowe ustalenia z przeprowadzonego postępowania dowodowego dotyczące odbywania przez Ł.T. kary pozbawienia wolności. Odwołano się ponownie do treści art. 4 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 27 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych i stwierdzono, że prawo do zasiłku rodzinnego ma tylko ten z rodziców, który faktycznie utrzymuje dziecko i z tego powodu ponosi wydatki na jego rzecz. Za nietrafny uznano argument, że pomimo uprawomocnienia się wyroku rozwodowego Ł.T. pozostawał członkiem rodziny w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ odnosi się on do sytuacji, kiedy faktycznie realizowany jest obowiązek opieki wobec dziecka. Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 2 tej ustawy zasiłek pielęgnacyjny nie powinien być przyznany i wypłacony dla Ł.T., gdy syn O. nie pozostaje pod jego opieką lub we wspólnym gospodarstwie domowym. W ocenie skarżącego przedmiotowe świadczenie powinno być przyznane i wypłacone matce dzieci, nadto za nietrafny uznano argument podniesiony w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że pogląd organu pierwszej instancji możliwy jest do akceptacji dopiero po zmianie struktury rodziny, na skutek uprawomocnienia się wyroku rozwodowego. Zdaniem skarżącego w sprawie zastosowanie ma art. 27 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, a organ odwoławczy do tego zagadnienia nie odnosi się. Na potwierdzenie prowadzonych rozważań przywołano orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych. W podsumowaniu zaakcentowano, że stosowanie prawa nie może ograniczać się do bezrefleksyjnego cytowania i przywoływania przepisów prawa, lecz musi wiązać się z wartościami, które w nich są zawarte.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wniosło o oddalenie skargi i przywołało analogiczną argumentację do tej, którą zamieściło w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Kontrola legalności zaskarżonej decyzji przeprowadzona w oparciu o postanowienia art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) nie wykazała, aby zaskarżona decyzja naruszała wymogi prawa, a zgodnie z treścią art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) sąd administracyjny uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego lub naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy jak również naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. Po myśli art. 134 wyżej wymienionej ustawy sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Istota przedmiotowego postępowania sprowadza się do rozstrzygnięcia sporu prawnego występującego między organem administracji wyższego stopnia a prokuratorem. Podkreślić należy, że stan faktyczny w niniejszej sprawie nie wzbudza żadnych wątpliwości, ponieważ wszystkie istotne okoliczności faktyczne zostały przez organy administracji w sposób prawidłowy ustalone. Sprowadzają się one do tego, że Ł.T. stanowiąc rodzinę z E.T. ubiegał się o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego na rzecz O.T. i mocą decyzji Prezydenta Miasta B. z [...] r. takie świadczenia otrzymał. Następnie z dniem [...] r. Ł.T. rozpoczął odbywanie kary pozbawienia wolności i okoliczność ta stała się podstawą uruchomienia przedmiotowego postępowania zmierzającego do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji przyznającej stronie wymienione powyżej świadczenie.

Na wstępie niniejszych rozważań przyjdzie przywołać stan normatywny w sprawie, ponieważ okoliczność ta odgrywa istotną rolę. Stosownie do postanowień art. 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewniania opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, a przedmiotowy zasiłek przysługuje między innymi niepełnosprawnemu dziecku. Z takiego unormowania wynika, że stroną w postępowaniu dotyczącym przyznania zasiłku pielęgnacyjnego jest osoba wymagająca opieki, a przyznany jej zasiłek ma umożliwić pokrycie części wydatków związanych z koniecznością sprawowania opieki przez inną osobę. Przenosząc te rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy oznacza to, że stroną postępowania jest O.T., ponieważ to on jest osobą niepełnosprawną i legitymuje się stosownym orzeczeniem, jednakże z uwagi na fakt, że nie jest osobą pełnoletnią nie może w postępowaniu administracyjnym samodzielnie występować i stosownie do postanowień art. 30 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego osoby fizyczne nie posiadające zdolności do czynności równych działają przez swych ustawowych przedstawicieli. Zatem w przedmiotowym postępowaniu Ł.T. nie był jego stroną, lecz jedynie w nim uczestniczył jako przedstawiciel ustawowy. Okoliczność ta posiada kluczowe znaczenie dla oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji. Podkreślić należy, że zarówno organy administracji obu instancji jak również wnoszący skargę prokurator tej okoliczności nie dostrzegli, a skupili się jedynie na tym, że Ł.T. z dniem [...] r. rozpoczął odbywanie kary pozbawienia wolności, a co za tym idzie na zmianie sytuacji faktycznej występującej w rodzinie. Na uwagę zasługuje to, że w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia [...] r. przyznającą O. T. zasiłek pielęgnacyjny reprezentowany był on przez Ł.T., jednakże okoliczność ta nie zmienia faktu, że tylko O.T. jest stroną w tym postępowaniu i może być w nim reprezentowany przez ojca jak i przez matkę. W świetle powyższego uznać należy, że okoliczność faktyczna związana z odbywaniem kary pozbawienia wolności przez Ł.T. nie miała żadnego wpływu na prawo przysługujące O., a tym samym brak było podstaw do uruchomienia postępowania administracyjnego zmierzającego do zmiany lub uchylenia decyzji z dnia [...] r., przyznającej mu stosowne świadczenie. Dodatkowo zauważyć należy, że po myśli art. 27 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, jeżeli dziecko nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie rodziców świadczenie wypłaca się temu z rodziców, pod którego opieką dziecko się znajduje. Skoro od [...] r. O.T. pozostawał pod opieką E. T. tym samym ona była uprawniona do pobierania przysługującego mu świadczenia.

Przeprowadzone powyżej rozważania pozwalają jednocześnie stwierdzić, że argumentacja zamieszczona w skardze nie mogła zostać uwzględniona, ponieważ ukierunkowana była na okoliczności, które w rozpatrywanej sprawie w żadnym zakresie nie wpływały na prawidłowość bądź wadliwość kwestionowanej decyzji.

W świetle powyższego tutejszy Sąd zobowiązany jest z urzędu rozważyć, czy nie zachodzą inne okoliczności uzasadniające uwzględnienie wniesionej skargi rozpatrywanej z urzędu. Mocą zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i umorzyło postępowanie prowadzone przez ten organ, a zatem podjęło rozstrzygnięcie na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. Istota tego rozstrzygnięcia sprowadza się do tego, że organ odwoławczy wydaje decyzję kasacyjną, mocą której kończy postępowanie uruchomione przez organ pierwszej instancji. Wydanie tego typu decyzji możliwe jest wówczas, gdy występuje przesłanka przewidziana treścią art. 105 Kodeksu postępowania administracyjnego, a zatem przesłanka umorzenia postępowania. Stosownie do tego przepisu tego typu rozstrzygnięcie jest podejmowane wówczas, gdy zachodzi bezprzedmiotowość prowadzonego postępowania. Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy przyjdzie zauważyć, że postępowanie organu odwoławczego w ramach tego postępowania nie było klarowne i jednoznaczne, czego potwierdzeniem były wydawane decyzje uchylające decyzję organu pierwszej instancji i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia. Dopiero mocą zaskarżonej decyzji organ ten wydał kwestionowane rozstrzygnięcie. Jednocześnie na uwagę zasługuje fakt, iż w uzasadnieniu tej decyzji organ ten nie odwołał się do postanowień art. 105 Kodeksu postępowania administracyjnego, jednakże całość wywodu zamieszczonego w uzasadnieniu ukierunkowana jest na wykazanie bezprzedmiotowości prowadzonego postępowania i wydawania decyzji uchylającej decyzję przyznającej zasiłek pielęgnacyjny. W świetle powyższego stwierdzić należy, że choć z opóźnieniem i bez wyraźnego odwołania się do postanowień zamieszczonych w art. 105 przywołanego powyżej Kodeksu organ wyższego stopnia wydał decyzję, która znajduje umocowanie w stanie normatywnym i faktycznym występującym w sprawie. Skoro rozstrzygnięcie jest zgodne z przepisami prawa, tym samym dostrzeżone uchybienia ze strony organu administracji nie miały wpływu na wynik sprawy, a tym samym nie wyczerpana została przesłanka uzasadniająca uwzględnienie wniesionej skargi.

W świetle przeprowadzonej analizy unormowań prawnych jak również oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie przyjdzie stwierdzić, że skarga Prokuratora Prokuratury Rejonowej w B. Południe w B. nie znajduje umocowania prawnego, a kwestionowana decyzja nie zawiera takich uchybień, które uzasadniałyby jej eliminację z obrotu prawnego z urzędu.

Skoro Sąd nie znalazł podstaw prawnych do uwzględnienia skargi, to stosownie do postanowień art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało skargę oddalić.

sw

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...