I SA/Po 805/12

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] określił [...] wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2010 w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, że małżonkowie w dniu [...] lutego 2011 r. w Urzędzie Skarbowym [...] złożyli wspólne zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w roku 2010 - PIT-37 wraz załącznikami PIT-O i PIT-D. W zeznaniu wykazano dochód męża w kwocie [...] zł i dochód żony w kwocie [...] zł. Podatnicy skorzystali z ulg podatkowych: od dochodu odliczono kwotę [...] zł z tytułu składki na ubezpieczenie społeczne, [...] zł i [...] zł z tytułu wydatków na użytkowanie sieci Internet oraz kwotę [...] zł z tytułu ulgi odsetkowej. Od podatku natomiast odliczono [...] zł i [...] zł z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz [...] zł z tytułu ulgi związanej z wychowywaniem dzieci. W zeznaniu wykazano podstawę opodatkowania w wysokości [...] zł i obliczony podatek w kwocie [...] zł oraz nadpłatę w wysokości [...] zł. Tak obliczona nadpłata została podatnikom zwrócona w dniu [...] kwietnia 2011 r.

Po zweryfikowaniu informacji wynikających z przedłożonych w toku czynności sprawdzających dokumentów organ stwierdził, że podatnicy nie nabyli prawa do odliczeń od dochodu odsetek od kredytu przeznaczonego na budowę budynku mieszkalnego, bowiem nie zostały spełnione warunki wymienione w art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 – dalej: "u.p.d.o.f.").

W odwołaniu z dnia [...] listopada 2011 r. podatnicy zarzucili niezgodność z prawem spowodowaną bezzasadnym zawiadomieniem ich o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, podczas gdy materiał ten był niekompletny. Co do pozostałych ustaleń, zarówno faktycznych jak i prawnych, zawartych w decyzji będącej przedmiotem odwołania, podatnicy nie wnieśli żadnych zarzutów.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i określił zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2010 w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że zarzuty podniesione przez podatników są bezpodstawne. Zdaniem organu drugiej instancji rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w kwestii możliwości zastosowania tzw. "ulgi odsetkowej" jest prawidłowe. Jednakże decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] podlegała w całości uchyleniu, bowiem z powodu błędu matematycznego nieprawidłowo została określona wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2010.

W skardze z dnia [...] lutego 2012 r. podatnicy domagali się uznania, że prowadzona przez nich budowa budynku mieszkalnego została ukończona przed upływem trzech lat od uzyskania pozwolenia na budowę i w związku z tym przysługuje im prawo do odliczania od dochodu odsetek od kredytu przeznaczonego na budowę budynku mieszkalnego.

W ocenie skarżących zarówno zaskarżona decyzja jak i poprzedzająca ją decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] zostały wydane niezgodnie z prawem. Skarżący podtrzymali swoje stanowisko wyrażone w odwołaniu, że w toku postępowania przed organem podatkowym pierwszej instancji zostali bezzasadnie powiadomieni o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym, który był niekompletny, co w konsekwencji spowodować miało bezprawność decyzji wydanej przez ten organ.

Ponadto, powołując się na przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, skarżący podnieśli, że organ odwoławczy uchylając decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. mógł ją co najwyżej przekazać do ponownego rozpatrzenia przez Urząd Skarbowy w [...]. Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa mógł określić nowe zobowiązanie podatkowe za rok 2010, jednak powinien uchylić decyzję w części.

Podatnicy w skardze wyrazili swój sprzeciw wobec stanowiska organów podatkowych, zgodnie z którym nie przysługuje im prawo do odliczenia od dochodu odsetek od kredytu przeznaczonego na budowę budynku mieszkalnego z uwagi na to, że budowa nie została zakończona w ciągu trzech lat. W oparciu o wyrok NSA z dnia 01 marca 2006 r. sygn. akt II OSK 625/05 oraz wyrok WSA w Warszawie z 03 lutego 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 1835/04 wywiedli, że uzyskanie meldunku i opłacanie podatku od nieruchomości świadczy o zakończeniu budowy. Do skargi załączono kopie zaświadczenia o zameldowaniu oraz zaświadczenia o opłacaniu podatku od nieruchomości.

W konsekwencji skarżący wnieśli o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Odpowiadając na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podtrzymał argumentację przedstawioną w zaskarżonym rozstrzygnięciu i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, zważył co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 270) – dalej: "P.p.s.a.") w postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada oficjalności, w świetle której sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. – dalej: "Ordynacja podatkowa"), zaniechano poboru podatku.

Zasady dokonywania odliczeń wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, regulują przepisy art. 26b u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw w brzmieniu obowiązującym w roku 2010 (nadanym ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw - Dz.U. Nr 209 poz. 1316), podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b u.p.d.o.f., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., zwany dalej "kredytem mieszkaniowym", przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek:

1) od kredytu mieszkaniowego,

2) od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu mieszkaniowego,

3) od każdego kolejnego kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w pkt 1 lub 2

- do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt mieszkaniowy zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r

Powyższy przepis zagwarantował korzystanie z "ulgi odsetkowej" w ramach praw nabytych osobom, którym bank udzielił kredytu mieszkaniowego w okresie od stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2006 r.

Stosownie do przepisu art. 26b ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2006 r., od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, czyli osobie fizycznej mającej nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej m.in. z budową budynku mieszkalnego.

Warunki zastosowania ulgi z tytułu spłaty odsetek od zaciągniętego kredytu wymienia art. 26b ust. 2 u.p.d.o.f., zgodnie z którym od podstawy opodatkowania można odliczyć odsetki na spłatę kredytu, jeżeli:

1) kredyt (pożyczka) został udzielony podatnikowi po dniu 1 stycznia 2002 r.,

2) kredyt (pożyczka) był udzielony przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego (...), a z umowy kredytu (pożyczki) wynika, że dotyczy on jednej z inwestycji wymienionych w ust. 1 art. 26b,

3) inwestycja wymieniona w ust. 1 art. 26b dotyczy budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (...),

4) inwestycja wymieniona w ust. 1 dotyczy budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, którego budowa została zakończona nie wcześniej niż w 2002 r., a ponadto w przypadku inwestycji,

a) o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo pkt 4 zakończenie nastąpiło przed upływem trzech lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę, (...) i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania - zawiadomieniem o zakończeniu budowy takiego budynku,

5) do zeznania podatkowego składanego za rok podatkowy, w którym po raz pierwszy dokonuje się odliczenia, podatnik dołączy oświadczenie według ustalonego wzoru PIT-2K, o wysokości wszystkich wydatków związanych z inwestycją służącą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych,

6) odsetki zostały faktycznie zapłacone, a ich wysokość i termin zapłaty są udokumentowane dowodami wystawionymi przez bank i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, chyba, że zwrócone odsetki zwiększyły podstawę obliczenia podatku oraz nie zostały odliczone od przychodów na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,

7) podatnik lub jego małżonek nie korzystał lub nie korzysta z odliczenia od dochodu (przychodu) lub podatku wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w ramach tzw. dużej ulgi mieszkaniowej.

Jak wynika z powyższego jednym z niezbędnych warunków skorzystania z opisanej ulgi podatkowej jest zakończenie budowy przed upływem trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania -zawiadomieniem o zakończeniu budowy.

Kwestie związane z budową obiektów budowlanych, reguluje ustawa z dnia 07 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, oz. 1118 ze zm.). Zgodnie z art. 54 tej ustawy do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i 57, po zawiadomieniu właściwego organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Do ww. zawiadomienia o zakończeniu budowy - stosownie do art. 57 ww. ustawy - inwestor jest obowiązany dołączyć m.in. oryginał dziennika budowy, w którym kierownik budowy dokonuje wpisów potwierdzających prowadzenie robót. Z zakończeniem budowy obiektu budowlanego mamy do czynienia wówczas, gdy obiekt ten odpowiada warunkom, jakie przewiduje prawo budowlane w odniesieniu do budowy legalnej, przy dopełnieniu formalności koniecznych do oddania obiektu do użytkowania. Obiekt powinien być zatem w stanie umożliwiającym przeprowadzenie odbioru i przekazanie go do normalnej eksploatacji i użytkowania.

Reasumując - o zakończeniu budowy można mówić, gdy zostaną zrealizowane wszystkie roboty budowlane objęte daną decyzją o pozwoleniu na budowę oraz wybudowany obiekt może funkcjonować zgodnie z określonym w decyzji przeznaczeniem - a co za tym idzie - spełnione są przesłanki do zawiadomienia o zakończeniu budowy.

Zatem w świetle przepisów Prawa budowlanego za moment zakończenia budowy budynku mieszkalnego należy uznać datę uprawomocnienia się pozwolenia na użytkowanie lub zawiadomienia właściwego organu o zakończeniu budowy.

Jak wynika z akt sprawy, w oparciu o dokumenty przedłożone przez skarżącego, Starosta [...] decyzją z dnia [...] września 2005 r. (k. 34-35 akt), zatwierdził projekt budowlany i udzielił podatnikom pozwolenia na budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego zblokowanym z budynkiem mieszkalnym oraz zbiornikiem na ścieki. W toku postępowania podatnicy przedłożyli typowy druk zwany zawiadomieniem o zakończeniu budowy obiektu budowlanego z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na użytkowanie (k. 33 akt). Ponieważ druk ten nie był podpisany przez inwestora i nie wynikała z niego data zakończenia inwestycji ani też data złożenia zawiadomieniu o zakończeniu budowy, organ podatkowy pierwszej instancji, pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. (k. 89 akt), wystąpił do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z zapytaniem czy i kiedy podatnicy złożyli zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego. W odpowiedzi uzyskano informację (k. 94 akt), że podatnicy złożyli przedmiotowe zawiadomienie w dniu [...] lipca 2011 r. Ponadto, na podstawie analizy dziennika budowy (k. 36-41 akt) przedłożonego w toku postępowania ustalono, że ostatni wpis informujący o zakończeniu robót budowlanych dokonany został przez uprawnioną osobę w dniu [...] października 2010 r.

Uzyskane w ten sposób informacje okazały się sprzeczne z oświadczeniem PIT-2K (k. 66 akt), złożonym przez skarżących w dniu [...] lutego 2011 r., w którym podatnik, jako termin zakończenia budowy, wskazał rok 2006.

Powyższe ustalenia pozwoliły uznać organom podatkowym, że nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. a) u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., a mianowicie budowa nie została zakończona przed upływem 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę. Ustalenia te nie zostały przez skarżących zakwestionowane w toku postępowania podatkowego.

Wraz ze skargą skarżący przedłożyli zaświadczenia o zameldowaniu oraz zaświadczenia o opłacaniu podatku od nieruchomości, które nie były przedmiotem badania w postępowaniu podatkowym.

Odnosząc się do powołanych przez skarżących orzeczeń należy wyjaśnić, że wyrok NSA z dnia 10 marca 2006 r. rozstrzyga kwestię sporną powstałą na tle zastosowania ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane i ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych i wyraża tezę, że z faktu opłacania podatku rolnego nie można wnioskować, że budynek został dopuszczony do użytkowania. Z kolei wyrok WSA w Warszawie z dnia 03 lutego 2005 r. dotyczy opodatkowania domku letniskowego podatkiem od nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Zatem wyroki te nie dotyczą kwestii uregulowanych u.p.d.o.f. Wbrew temu co sugerują skarżący, żaden z wyroków nie zawiera stwierdzenia, jakoby uzyskanie meldunku i opłacanie podatku od nieruchomości oznaczało zakończenie budowy w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Podkreślić należy, że u.p.d.o.f. w sposób samoistny określa przedmiot, podmiot i stawki podatku dochodowego, w tym również warunki konieczne dla uzyskania ulgi w tym podatku. Obowiązek podatkowy w tym podatku stanowi zupełnie inną regulację, odrębną niż podatek od nieruchomości i nie mającą istotnego znaczenia dla rozstrzygnięć sprawy objętej Prawem budowlanym. Naliczanie i uiszczanie podatku od nieruchomości nie oznacza zakończenia budowy budynku, podobnie jak fakt opłacania tego podatku czy uzyskanie meldunku nie stanowi warunku dla korzystania z ulgi z tytułu spłacania odsetek od kredytu budowlanego. Z tych względów przywołanych przez skarżących wyroków nie można odnosić do realiów rozpoznawanej sprawy.

Nie znajdują uzasadnienia sformułowane w odwołaniu i podtrzymane w skardze zarzuty dotyczące niezgodności z prawem decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...]. Z materiału dowodowego wynika, że w/w Naczelnik pismem z dnia [...] października 2011 r., doręczonym stronie w dniu [...] października 2011 r.(k. 108-109 akt), działając w trybie art. 200 Ordynacji podatkowej, wyznaczył podatnikom siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego, przed wydaniem decyzji w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2010 r.

Z kolei postanowieniem z dnia [...] października 2011 r. doręczonym stronie w dniu [...] października 2011 r. (k. 106-107 akt), organ ten przedłużył termin zakończenia postępowania wszczętego postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2011 r. - do dnia [...] listopada 2011 r., z uwagi na konieczność zweryfikowania otrzymanej od banku BZ WBK S.A. historii rachunku bankowego [...].

W treści decyzji będącej przedmiotem odwołania organ podatkowy wskazał, że podatnicy zostali skutecznie poinformowani o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym i wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału. Jednak strony w niniejszym postępowaniu nie skorzystały z przysługujących im uprawnień i nie zapoznały się z materiałem dowodowym.

Zdaniem podatników organ podatkowy formułując powyższe zdania poświadczył nieprawdę ponieważ wystosował pismo w trybie art. 200 Ordynacji podatkowej, zawiadamiając o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym, którego nie było lub był niekompletny.

Zgodnie z art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. W myśl art. 140 §1 i 2 Ordynacji podatkowej, o każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ podatkowy obowiązany jest zawiadomić stronę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Ten sam obowiązek ciąży na organie podatkowym również w przypadku, gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.

Obowiązek przewidziany w art. 140 Ordynacji podatkowej ma charakter informacyjny. Nie wywołuje bowiem żadnych skutków prawnych, organ jedynie informuje stronę o przyczynach niezałatwienia sprawy w terminie i o nowym terminie, w którym powinna być ona załatwiona. Zawiadomienie to ma pewien walor dokumentacyjny, podanie bowiem przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie, obrazuje dodatkowo przebieg postępowania.

Niniejsze postępowanie wszczęte zostało postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2011 r., doręczonym w dniu [...] sierpnia 2011 r. (k. 87-88 akt). W toku tego postępowania organ podatkowy podejmował szereg czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego, zarówno przy udziale podatników, jak i innych organów. Między innymi, wobec nieprzedłożenia przez podatniczkę właściwych dowodów opłat za usługi internetowe organ podatkowy zwrócił się do Banku [...] we [...] o udostępnienie informacji dotyczących rachunków posiadanych przez podatniczkę. Historie żądanych rachunków zostały przekazane do Urzędu Skarbowego w [...] pismem z dnia [...] września 2011 r. (k. 111-124 akt).

Wobec zgromadzenia całości materiału dowodowego, postanowieniem z dnia [...] października 2011 r., doręczonym w dniu [...] listopada 2011 r. [...][...], zawiadomiono stronę o możliwości wypowiedzenia się w sprawie zebranych dowodów, przed wydaniem decyzji. Potrzeba zweryfikowania przekazanych przez Bank rachunków z odliczeniami dokonanymi przez podatników w zeznaniu podatkowym, spowodowała konieczność przedłużenia terminu załatwienia sprawy. Dlatego postanowieniem z dnia [...] października 2011 r., doręczonym w dniu [...] października 2011 r., poinformowano stronę o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy.

Ordynacja podatkowa nie wyznacza organowi prowadzącemu postępowanie ściśle określonego terminu, w którym należy zawiadomić podatnika o możliwości wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego. Termin ten winien być wyznaczony w okresie pomiędzy wszczęciem postępowania, a jego zakończeniem tj. wydaniem decyzji. Zasadą jest umożliwienie podatnikowi zapoznania się i wypowiedzenia odnośnie całości materiału dowodowego zebranego w toku postępowania, stanowiącego podstawę wydawanej decyzji. Następnie organ podatkowy ma obowiązek ustosunkowania się do wypowiedzi strony (udzielonej w siedmiodniowym terminie) w sprawie zebranego materiału oraz rozpatrzenia zasadności ewentualnego żądania przeprowadzenia dodatkowego dowodu (por. H. Dzwonkowski Z. Zgierski, Podatkowe Komentarze Becka, Ordynacja Podatkowa, Dział IV Postępowanie podatkowe, str. 896, wyd. CH Beck 2008).

W niniejszej sprawie sporny materiał dowodowy w postaci historii rachunków bankowych wpłynął do urzędu skarbowego w dniu [...] października 2011 r. Zawiadomienie w trybie art. 200 Ordynacji podatkowej zostało skutecznie doręczone podatnikom w dniu [...] października 2011 r. Podatnicy nie skorzystali z przysługującego im uprawnienia do zapoznania się ze zgromadzonym materiałem i wypowiedzenia się na jego temat. Następnie po upływie 12 dni od doręczenia zawiadomienia, tj. w dniu [...] października 2011 r. organ podatkowy wydał decyzję. Zatem zapewniono stronie udział w postępowaniu podatkowym, decyzja zaś została wydana po upływie terminu, o którym mowa w art. 200 Ordynacji podatkowej. W świetle powyższego, bezzasadny jest zarzut podatników dotyczący zawiadomienia ich o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym, którego nie było lub był niekompletny. Wskazanie jako przyczyny przedłużenia postępowania podatkowego konieczność zweryfikowania "otrzymanej od banku [...], historii posiadanego rachunku bankowego", nie oznacza, że podatnicy nie mogliby, gdyby brali udział w postępowaniu, zapoznać się i wypowiedzieć co do całości materiału dowodowego. Użyte przez organ podatkowy określenie "weryfikacja", zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego oznacza ustalenie stanu rzeczy; potwierdzenie, poświadczenie prawdziwości czego; sprawdzenie, kontrolę (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1995, wyd. XII). W żadnym razie natomiast nie oznacza tworzenia, czy też gromadzenia nowych dowodów, z którymi podatnik nie mógłby się zapoznać, gdyby stawił się w wyznaczonym przez organ podatkowy terminie.

Z powyższych względów zarzuty podniesione przez skarżących odnośnie bezprawności decyzji wydanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...], nie zasługują na uwzględnienie.

W skardze podatnicy zarzucili bezprawność również zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Powołując się na przepisy K.p.a. wywiedli, że organ odwoławczy, winien uchylić decyzję organu podatkowego pierwszej instancji w części i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi. Za niezgodne z przepisami uznali natomiast uchylenie tej decyzji i jednoczesne określenie wysokości zobowiązania podatkowego przez organ odwoławczy.

Sąd zauważa, że przepisy powołanego przez skarżących K.p.a. nie stanowią podstawy do działania organów podatkowych. Zasady postępowania podatkowego uregulowane zostały bowiem w Ordynacji podatkowej. Zgodnie z przywołanym w zaskarżonej decyzji art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla decyzję organu podatkowego pierwszej instancji w całości lub w części - i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub uchylając tę decyzję - umarza postępowanie w sprawie. Natomiast stosownie do przepisu art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy może uchylić w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. Przekazując sprawę, organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

W przedmiotowej sprawie nie zaistniały okoliczności uzasadniające zastosowanie cytowanego przepisu art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej. Materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania podatkowego przez organ podatkowy pierwszej instancji, nie wymagał przeprowadzenia dodatkowego postępowania dowodowego. Materiały zgromadzone w dotychczasowym postępowaniu zobrazowały stan faktyczny sprawy w sposób pozwalający na zastosowanie odpowiedniej normy prawnej. Zasadniczo organ odwoławczy podzielił stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] dotyczące możliwości zastosowania ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu spłacania odsetek od kredytu zaciągniętego na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Przyczyną uchylenia zaskarżonej decyzji był wyłącznie błąd matematyczny powstały przy obliczaniu zobowiązania podatkowego. W tej sytuacji, organ odwoławczy, zgodnie z art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej, był zobowiązany uchylić decyzję.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.