II SA/Kr 1343/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2012-11-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Góra /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie – Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S.J. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 28 czerwca 2012r. znak. [....] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy p o s t a n a w i a I. oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych , II. oddalić wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu .
Uzasadnienie
W dniu 17 października 2012r. S.J. złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 28 czerwca 2012r. wydaną w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.
Skarżący domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu z uwagi na zły stan zdrowia. Podkreśla, iż od 5 lat choruje, jest po przebytym zawale serca, ma schorzenie kręgosłupa. Jest osobą samotną. Bardzo duże środki finansowe wydaje na leczenie. Jedynym źródłem dochodu jest obecnie zasiłek chorobowy.
Zdaniem orzekającego, wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie. Utrzymuje się z wynagrodzenia za prace w najniższym wymiarze ustawowym, natomiast obecnie i bardzo często – z uwagi na schorzenia kręgosłupa – przebywa na zwolnieniach lekarskich i otrzymuje 80% tegoż uposażenia.
Z akt sprawy wynika, iż skarżący posiada dom o pow. 100m2 wraz z działką, na której jest posadowiony. Wnioskodawca nie wykazuje we wniosku o przyznanie prawa pomocy faktu posiadania cennych ruchomości czy oszczędności.
Z dodatkowych dokumentów i oświadczeń skarżącego złożonych na wezwanie Sądu wynika, iż skarżący jest osobą schorowaną ( załącza wyniki rezonansu magnetycznego, potwierdzenie zapłaty 550 zł za badania ), zatrudnioną z najniższym uposażeniem. Dołącza również wydruk rachunku bankowego z określonym na dzień 23 października 2012r. saldem w kwocie 13 194,03 zł. Ponadto z oświadczenia skarżącego wynika, iż jest właścicielem samochodu osobowego Hunday z 2008r.
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych i przyznania kwalifikowanego zastępstwa prawnego stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy osoba wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym – gdy wykaże, iż nie w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.
Użyte w art. 246 cyt. ustawy sformułowanie " gdy osoba wykaże " oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, iż pozostaje w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach – z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, a z drugiej strony – jej możliwości płatniczych i finansowych.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie orzekającego, skarżący nie wykazał wystarczająco skutecznie, iż w obecnej sytuacji majątkowej, nie jest w stanie, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie ponieść kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Skarżący posiada stałe źródło dochodu z tytułu wynagrodzenia za pracę, ma również znaczne oszczędności w kwocie powyżej 13 tysięcy zł. Ma to istotne znaczenie dla wiarygodności złożonych przez stronę oświadczeń, ponieważ w pierwotnie złożonym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy wnioskodawca podawał, iż nie posiada żadnych oszczędności ani cennych ruchomości. Natomiast po wezwaniu Sądu oświadczył, iż jest właścicielem samochodu osobowego Hunday z 2008r oraz przedstawił wyciąg z rachunku bankowego z saldem równym 13 194,03 zł.
Skarżący nie potwierdził też żadnych obciążeń budżetu domowego, wskazując jedynie, iż są znaczne ( przedstawił jedną fakturę za wykonaną usługę medyczną rezonansu magnetycznego na kwotę 550 zł ). Nie wskazał również nadzwyczajnych obciążeń budżetu jak np. spłata kredytu czy konieczność utrzymania osób nie osiągających własnego dochodu, które to okoliczności znacząco wpływają na kondycję finansowa rodziny.
Skarżący ponadto wykazuje majątek w formie domu jednorodzinnego. Ma zatem majątek, który zawsze może posłużyć jako zabezpieczenie kredytu czy pożyczki, czy też przynosić pożytki, szczególnie w sytuacji, gdy nie jest on obciążony prawami osób trzecich, a jego właścicielowi brakuje bieżących środków finansowych.
Trzeba zauważyć, iż w sytuacji, gdy skarżący nie wykazuje żadnych nadzwyczajnych okoliczności obciążających budżet domowy, a równocześnie potwierdza stałe źródła dochodu, ma oszczędności, o których wcześniej nie wspominał i majątek - dom, samochód ( informacja ta również została ujawniona dopiero na wezwanie Sądu ) - nie zaistniały przesłanki uzasadniające zwolnienie go od kosztów sądowych. Nawet bowiem wobec zwyczajowych kosztów utrzymania ponoszonych przez rodzinę – zdaniem orzekającego, sytuacja majątkowa, posiadane oszczędności skarżącego pozwala na pokrycie wymaganych kosztów sądowych.
Trzeba również zaznaczyć, iż każdy obywatel zamierzający wytoczyć sprawę sądową musi się liczyć z koniecznością poniesienia kosztów sądowych. Strona winna zatem poczynić starania celem zabezpieczenia środków finansowych z dochodów pozyskiwanych w dłuższym okresie, niezbędnych do pokrycia choćby części kosztów. Nie można pominąć także i tego, że wyłożenie kosztów przez stronę skarżącą jest tylko czasowe, bowiem w przypadku uwzględnienia jej skargi, zgodnie z art. 200,203 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – będzie jej przysługiwało prawo domagania się zwrotu kosztów postępowania.
Odnosząc się również do wniosku o ustanowienie adwokata, uznano, iż strona również nie wykazała w sposób wystarczający i skuteczny, iż nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia ew. pełnomocnika z wyboru w sprawie.
Należy podkreślić, iż celem instytucji prawa pomocy jest umożliwienie skorzystania z drogi sądowej osobom o znikomych dochodach, znajdujących się na skraju ubóstwa, wobec których konieczność poniesienia kosztów sądowych czy kosztów ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika mogłaby spowodować uszczerbek w koniecznym utrzymaniu. Orzekający, na podstawie zebranych w sprawie materiałów, nie jest w stanie wystarczająco i przekonywująco stwierdzić, iż skarżący, z uwagi na przedstawione przez niego okoliczności, do takich osób należy, w szczególności biorąc pod uwagę, iż w pierwotnym formularzu skarżący nie wyjawił, iż posiada samochód czy oszczędności, a ma to istotne znaczenie zarówno dla oceny przesłanek przyznania prawa pomocy jak i wiarygodności złożonych przez stronę oświadczeń.
Dlatego przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym pełne zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata należy uznać - w świetle wskazanych powyżej okoliczności - za nieuzasadnione i bezzasadne.
W tym miejscu orzekający pragnie natomiast podkreślić, iż zgodnie z art. 134 § 1 cyt. ustawy – sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd zatem wnikliwie bada sprawę, bez względu na fachowość, treść i konstrukcję samej skargi sporządzonej przez stronę skarżącą nie posiadającą wykształcenia prawniczego. Orzekający badając przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy bada jedynie i ocenia sytuację materialną wnioskodawcy, a nie charakter czy też okoliczności sprawy, które ew. uzasadniałyby przyznanie kwalifikowanego pełnomocnika ze względu na trudny charakter sprawy, czy też obawę strony o prawidłowe prowadzenie swojej sprawy z uwagi na nieznajomość prawa.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 243 § 1, art. 244 § 1, art. 245 oraz art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ).
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Góra /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie – Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S.J. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 28 czerwca 2012r. znak. [....] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy p o s t a n a w i a I. oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych , II. oddalić wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu .
Uzasadnienie
W dniu 17 października 2012r. S.J. złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 28 czerwca 2012r. wydaną w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.
Skarżący domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu z uwagi na zły stan zdrowia. Podkreśla, iż od 5 lat choruje, jest po przebytym zawale serca, ma schorzenie kręgosłupa. Jest osobą samotną. Bardzo duże środki finansowe wydaje na leczenie. Jedynym źródłem dochodu jest obecnie zasiłek chorobowy.
Zdaniem orzekającego, wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie. Utrzymuje się z wynagrodzenia za prace w najniższym wymiarze ustawowym, natomiast obecnie i bardzo często – z uwagi na schorzenia kręgosłupa – przebywa na zwolnieniach lekarskich i otrzymuje 80% tegoż uposażenia.
Z akt sprawy wynika, iż skarżący posiada dom o pow. 100m2 wraz z działką, na której jest posadowiony. Wnioskodawca nie wykazuje we wniosku o przyznanie prawa pomocy faktu posiadania cennych ruchomości czy oszczędności.
Z dodatkowych dokumentów i oświadczeń skarżącego złożonych na wezwanie Sądu wynika, iż skarżący jest osobą schorowaną ( załącza wyniki rezonansu magnetycznego, potwierdzenie zapłaty 550 zł za badania ), zatrudnioną z najniższym uposażeniem. Dołącza również wydruk rachunku bankowego z określonym na dzień 23 października 2012r. saldem w kwocie 13 194,03 zł. Ponadto z oświadczenia skarżącego wynika, iż jest właścicielem samochodu osobowego Hunday z 2008r.
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych i przyznania kwalifikowanego zastępstwa prawnego stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy osoba wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym – gdy wykaże, iż nie w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.
Użyte w art. 246 cyt. ustawy sformułowanie " gdy osoba wykaże " oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, iż pozostaje w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach – z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, a z drugiej strony – jej możliwości płatniczych i finansowych.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie orzekającego, skarżący nie wykazał wystarczająco skutecznie, iż w obecnej sytuacji majątkowej, nie jest w stanie, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie ponieść kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Skarżący posiada stałe źródło dochodu z tytułu wynagrodzenia za pracę, ma również znaczne oszczędności w kwocie powyżej 13 tysięcy zł. Ma to istotne znaczenie dla wiarygodności złożonych przez stronę oświadczeń, ponieważ w pierwotnie złożonym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy wnioskodawca podawał, iż nie posiada żadnych oszczędności ani cennych ruchomości. Natomiast po wezwaniu Sądu oświadczył, iż jest właścicielem samochodu osobowego Hunday z 2008r oraz przedstawił wyciąg z rachunku bankowego z saldem równym 13 194,03 zł.
Skarżący nie potwierdził też żadnych obciążeń budżetu domowego, wskazując jedynie, iż są znaczne ( przedstawił jedną fakturę za wykonaną usługę medyczną rezonansu magnetycznego na kwotę 550 zł ). Nie wskazał również nadzwyczajnych obciążeń budżetu jak np. spłata kredytu czy konieczność utrzymania osób nie osiągających własnego dochodu, które to okoliczności znacząco wpływają na kondycję finansowa rodziny.
Skarżący ponadto wykazuje majątek w formie domu jednorodzinnego. Ma zatem majątek, który zawsze może posłużyć jako zabezpieczenie kredytu czy pożyczki, czy też przynosić pożytki, szczególnie w sytuacji, gdy nie jest on obciążony prawami osób trzecich, a jego właścicielowi brakuje bieżących środków finansowych.
Trzeba zauważyć, iż w sytuacji, gdy skarżący nie wykazuje żadnych nadzwyczajnych okoliczności obciążających budżet domowy, a równocześnie potwierdza stałe źródła dochodu, ma oszczędności, o których wcześniej nie wspominał i majątek - dom, samochód ( informacja ta również została ujawniona dopiero na wezwanie Sądu ) - nie zaistniały przesłanki uzasadniające zwolnienie go od kosztów sądowych. Nawet bowiem wobec zwyczajowych kosztów utrzymania ponoszonych przez rodzinę – zdaniem orzekającego, sytuacja majątkowa, posiadane oszczędności skarżącego pozwala na pokrycie wymaganych kosztów sądowych.
Trzeba również zaznaczyć, iż każdy obywatel zamierzający wytoczyć sprawę sądową musi się liczyć z koniecznością poniesienia kosztów sądowych. Strona winna zatem poczynić starania celem zabezpieczenia środków finansowych z dochodów pozyskiwanych w dłuższym okresie, niezbędnych do pokrycia choćby części kosztów. Nie można pominąć także i tego, że wyłożenie kosztów przez stronę skarżącą jest tylko czasowe, bowiem w przypadku uwzględnienia jej skargi, zgodnie z art. 200,203 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – będzie jej przysługiwało prawo domagania się zwrotu kosztów postępowania.
Odnosząc się również do wniosku o ustanowienie adwokata, uznano, iż strona również nie wykazała w sposób wystarczający i skuteczny, iż nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia ew. pełnomocnika z wyboru w sprawie.
Należy podkreślić, iż celem instytucji prawa pomocy jest umożliwienie skorzystania z drogi sądowej osobom o znikomych dochodach, znajdujących się na skraju ubóstwa, wobec których konieczność poniesienia kosztów sądowych czy kosztów ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika mogłaby spowodować uszczerbek w koniecznym utrzymaniu. Orzekający, na podstawie zebranych w sprawie materiałów, nie jest w stanie wystarczająco i przekonywująco stwierdzić, iż skarżący, z uwagi na przedstawione przez niego okoliczności, do takich osób należy, w szczególności biorąc pod uwagę, iż w pierwotnym formularzu skarżący nie wyjawił, iż posiada samochód czy oszczędności, a ma to istotne znaczenie zarówno dla oceny przesłanek przyznania prawa pomocy jak i wiarygodności złożonych przez stronę oświadczeń.
Dlatego przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym pełne zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata należy uznać - w świetle wskazanych powyżej okoliczności - za nieuzasadnione i bezzasadne.
W tym miejscu orzekający pragnie natomiast podkreślić, iż zgodnie z art. 134 § 1 cyt. ustawy – sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd zatem wnikliwie bada sprawę, bez względu na fachowość, treść i konstrukcję samej skargi sporządzonej przez stronę skarżącą nie posiadającą wykształcenia prawniczego. Orzekający badając przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy bada jedynie i ocenia sytuację materialną wnioskodawcy, a nie charakter czy też okoliczności sprawy, które ew. uzasadniałyby przyznanie kwalifikowanego pełnomocnika ze względu na trudny charakter sprawy, czy też obawę strony o prawidłowe prowadzenie swojej sprawy z uwagi na nieznajomość prawa.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 243 § 1, art. 244 § 1, art. 245 oraz art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ).
