III SAB/Kr 19/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2012-11-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dorota Dąbek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. J. na bezczynność Sądu Rejonowego Wydział II Karny p o s t a n a w i a : 1. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych.
Uzasadnienie
W dniu 3 lipca 2012r. (data prezentaty Sądu) J. J. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Wniosek ten został następnie uzupełniony pismem skarżącego z dnia 8 sierpnia 2012r. W swoich pismach skarżący oświadczył, że nie prowadzi gospodarstwa domowego z innymi osobami. J. J. mieszka w domu nr [...] w miejscowości K, ale nie jest on jego własnością, a w związku z tym skarżący nie jest w stanie udokumentować wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości. Na nazwisko skarżącego wystawiane są jedynie rachunku za wywóz odpadów komunalnych (kwartalna opłata wynosi 11,25 zł, a roczna 45 zł). Skarżący nie posiada innych nieruchomości, ani zasobów pieniężnych, czy przedmiotów wartościowych. Nie osiąga też żadnego dochodu, a utrzymuje się z żebrania u osób życzliwych. Skarżący oświadczył również, iż nie korzysta z pomocy społecznej.
Postanowieniem z dnia 12 września 2012r., sygn. akt III SAB/Kr 19/12 referendarz sądowy zwolnił skarżącego od kosztów sądowych i ustanowił dla niego radcę prawnego. Swoje rozstrzygnięcie referendarz sądowy oparł na wyjaśnieniach jakie skarżący składał w innych sprawach (sygn. akt II SA/Kr 762/10, 773/10, 1023-1024/08), a z których wynika, że skarżący korzysta z pomocy opieki społecznej, jest osobą niepełnosprawną, niezdolną do pracy, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, zamieszkuje w domu rodzinnym stanowiącym własność matki. Matka skarżącego jest osobą chorą z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Ojciec skarżącego jest mieszkańcem Domu Pomocy Społecznej. W ocenie referendarza sądowego sytuacja majątkowa skarżącego, brak stałego źródła dochodu, utrzymywanie się jedynie z żebrania oraz pomocy opieki społecznej, brak wsparcia rodziny oraz stan zdrowia skarżącego uzasadniają decyzję o zwolnieniu skarżącego od kosztów sądowych oraz ustanowieniu pełnomocnika z urzędu.
Od powyższego postanowienia referendarza sądowego J. J. wniósł sprzeciw, w którym domaga się uchylenia w/w postanowienia i wydania postanowienia bez naruszenia stanu faktycznego sytuacji materialnej skarżącego wykazanej we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżący oświadczył, iż nie są mu znane okoliczności, na które referendarz sądowy powołał się jako znane mu z urzędu. Poza tym nie znajdują one potwierdzenia faktycznego na dzień składania wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270, zwana dalej p.p.s.a.), w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. W związku z powyższym Sąd na nowo rozpoznał wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy.
W sprawach prowadzonych przed sądami administracyjnymi podstawy przyznania prawa pomocy określa ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a w szczególności jej art. 245 i art. 246 § 1:
"Art. 245. § 1. Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
§ 2. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 3. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 4. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej."
"Art. 246. § 1. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny."
Instytucja prawa pomocy ma na celu umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem stronom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym oraz kosztów pomocy prawnej udzielonej im przez profesjonalnego pełnomocnika. Zasadą jest bowiem, iż strona powinna partycypować w kosztach postępowania, w szczególności jeśli posiada stały miesięczny dochód. Strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania i wnosząc o przyznanie prawa pomocy uprawdopodobnić w sposób wiarygodny i rzetelny, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku. Jedynym kryterium oceny wniosku o przyznanie prawa pomocy jest kryterium majątkowe. Sąd nie kieruje się w tym zakresie zasadami słuszności, lecz bada stan majątkowy wnioskodawcy.
W ocenie Sądu skarżący wykazał, że spełnia przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., gdyż z treści złożonego przez niego wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie osiąga żadnego dochodu, utrzymuje się jedynie z żebrania u osób życzliwych oraz z pomocy społecznej. Skarżący jest więc osobą ubogą i nie stać go ani na pokrycie kosztów sądowych ani na opłacenie usług profesjonalnego pełnomocnika.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny – w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz treść art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a i art. 260 p.p.s.a. – orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dorota Dąbek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. J. na bezczynność Sądu Rejonowego Wydział II Karny p o s t a n a w i a : 1. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych.
Uzasadnienie
W dniu 3 lipca 2012r. (data prezentaty Sądu) J. J. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Wniosek ten został następnie uzupełniony pismem skarżącego z dnia 8 sierpnia 2012r. W swoich pismach skarżący oświadczył, że nie prowadzi gospodarstwa domowego z innymi osobami. J. J. mieszka w domu nr [...] w miejscowości K, ale nie jest on jego własnością, a w związku z tym skarżący nie jest w stanie udokumentować wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości. Na nazwisko skarżącego wystawiane są jedynie rachunku za wywóz odpadów komunalnych (kwartalna opłata wynosi 11,25 zł, a roczna 45 zł). Skarżący nie posiada innych nieruchomości, ani zasobów pieniężnych, czy przedmiotów wartościowych. Nie osiąga też żadnego dochodu, a utrzymuje się z żebrania u osób życzliwych. Skarżący oświadczył również, iż nie korzysta z pomocy społecznej.
Postanowieniem z dnia 12 września 2012r., sygn. akt III SAB/Kr 19/12 referendarz sądowy zwolnił skarżącego od kosztów sądowych i ustanowił dla niego radcę prawnego. Swoje rozstrzygnięcie referendarz sądowy oparł na wyjaśnieniach jakie skarżący składał w innych sprawach (sygn. akt II SA/Kr 762/10, 773/10, 1023-1024/08), a z których wynika, że skarżący korzysta z pomocy opieki społecznej, jest osobą niepełnosprawną, niezdolną do pracy, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, zamieszkuje w domu rodzinnym stanowiącym własność matki. Matka skarżącego jest osobą chorą z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Ojciec skarżącego jest mieszkańcem Domu Pomocy Społecznej. W ocenie referendarza sądowego sytuacja majątkowa skarżącego, brak stałego źródła dochodu, utrzymywanie się jedynie z żebrania oraz pomocy opieki społecznej, brak wsparcia rodziny oraz stan zdrowia skarżącego uzasadniają decyzję o zwolnieniu skarżącego od kosztów sądowych oraz ustanowieniu pełnomocnika z urzędu.
Od powyższego postanowienia referendarza sądowego J. J. wniósł sprzeciw, w którym domaga się uchylenia w/w postanowienia i wydania postanowienia bez naruszenia stanu faktycznego sytuacji materialnej skarżącego wykazanej we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżący oświadczył, iż nie są mu znane okoliczności, na które referendarz sądowy powołał się jako znane mu z urzędu. Poza tym nie znajdują one potwierdzenia faktycznego na dzień składania wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270, zwana dalej p.p.s.a.), w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. W związku z powyższym Sąd na nowo rozpoznał wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy.
W sprawach prowadzonych przed sądami administracyjnymi podstawy przyznania prawa pomocy określa ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a w szczególności jej art. 245 i art. 246 § 1:
"Art. 245. § 1. Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
§ 2. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 3. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
§ 4. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej."
"Art. 246. § 1. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny."
Instytucja prawa pomocy ma na celu umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem stronom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym oraz kosztów pomocy prawnej udzielonej im przez profesjonalnego pełnomocnika. Zasadą jest bowiem, iż strona powinna partycypować w kosztach postępowania, w szczególności jeśli posiada stały miesięczny dochód. Strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania i wnosząc o przyznanie prawa pomocy uprawdopodobnić w sposób wiarygodny i rzetelny, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku. Jedynym kryterium oceny wniosku o przyznanie prawa pomocy jest kryterium majątkowe. Sąd nie kieruje się w tym zakresie zasadami słuszności, lecz bada stan majątkowy wnioskodawcy.
W ocenie Sądu skarżący wykazał, że spełnia przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., gdyż z treści złożonego przez niego wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie osiąga żadnego dochodu, utrzymuje się jedynie z żebrania u osób życzliwych oraz z pomocy społecznej. Skarżący jest więc osobą ubogą i nie stać go ani na pokrycie kosztów sądowych ani na opłacenie usług profesjonalnego pełnomocnika.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny – w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz treść art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a i art. 260 p.p.s.a. – orzekł jak w sentencji.
