III SA/Łd 527/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2014-06-27Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Janusz Nowacki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 27 czerwca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu p o s t a n a w i a : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. a.ł.
Uzasadnienie
W dniu 28 maja 2014 roku S. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu.
W skardze skarżący wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego I w Ł. z dnia [...] zawarł również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu wydania orzeczenia w niniejszej sprawie, wskazując, że uzasadnieniem wniosku są zarzuty i okoliczności podniesione w treści skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., nr 270 ze zm.) –dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04 (niepublikowane) stwierdził, że chodzi o taką szkodę, zarówno majątkową, jak i niemajątkową, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Nadto jak wynika z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005 s. 166 -168). Ponadto wniosek poparty zostać powinien stosownymi dokumentami potwierdzającymi okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji. Przy czym sąd administracyjny w razie braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też z powodu niedołączenia ich do wniosku nie jest uprawniony, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie do wzywania strony o ich przedstawienie. W przypadku bowiem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje – jak choćby w ramach instytucji prawa pomocy – możliwości skorzystania z uzupełniającego postępowania dowodowego.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżący nie uzasadnił bowiem, dlaczego w jego ocenie w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione. Twierdzenia strony powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej.
Brak wykazania potencjalnego niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub wywołania trudnych do odwrócenia skutków – grożących stronie skarżącej w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji, uniemożliwił zatem pozytywne rozstrzygnięcie wniosku.
W tym miejscu podkreślić również należy, że każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pociąga za sobą dolegliwość finansową, rodząc określony skutek w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia, nie oznacza to jednak, że zawsze w takiej sytuacji należy zastosować wyjątkowe rozwiązanie prawne, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Skarżący we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie wykazał spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Do akt sprawy nie złożył żadnych dowodów obrazujących jego sytuację finansową i majątkową, które pozwoliłyby sądowi na dokonanie oceny faktycznego wpływu wykonania zaskarżonej decyzji na możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zatem, ewentualne uwzględnienie wniosku mogłoby nastąpić jedynie wówczas, gdyby wskazano w nim konkretne okoliczności odnoszące się do aktualnej sytuacji finansowej skarżącego, które dawałyby podstawy do stwierdzenia, że w przypadku egzekucji należności dojdzie do realizacji przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Na marginesie powyższych rozważań podkreślić jedynie należy, że rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania postanowienia nie jest uzależnione od oceny zasadności samej skargi. W postępowaniu o ochronę tymczasową, sąd nie mógł badać prawidłowości postępowania administracyjnego, gdyż niweczyłoby to kontrolę sądową legalności zaskarżonego postanowienia. Rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia abstrahuje od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest bowiem na wstępnym etapie postępowania.
Z tych względów, sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak postanowieniu.
a.ł.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Janusz Nowacki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 27 czerwca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu p o s t a n a w i a : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. a.ł.
Uzasadnienie
W dniu 28 maja 2014 roku S. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu.
W skardze skarżący wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego I w Ł. z dnia [...] zawarł również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu wydania orzeczenia w niniejszej sprawie, wskazując, że uzasadnieniem wniosku są zarzuty i okoliczności podniesione w treści skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., nr 270 ze zm.) –dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04 (niepublikowane) stwierdził, że chodzi o taką szkodę, zarówno majątkową, jak i niemajątkową, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Nadto jak wynika z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005 s. 166 -168). Ponadto wniosek poparty zostać powinien stosownymi dokumentami potwierdzającymi okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji. Przy czym sąd administracyjny w razie braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też z powodu niedołączenia ich do wniosku nie jest uprawniony, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie do wzywania strony o ich przedstawienie. W przypadku bowiem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje – jak choćby w ramach instytucji prawa pomocy – możliwości skorzystania z uzupełniającego postępowania dowodowego.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżący nie uzasadnił bowiem, dlaczego w jego ocenie w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione. Twierdzenia strony powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej.
Brak wykazania potencjalnego niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub wywołania trudnych do odwrócenia skutków – grożących stronie skarżącej w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji, uniemożliwił zatem pozytywne rozstrzygnięcie wniosku.
W tym miejscu podkreślić również należy, że każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pociąga za sobą dolegliwość finansową, rodząc określony skutek w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia, nie oznacza to jednak, że zawsze w takiej sytuacji należy zastosować wyjątkowe rozwiązanie prawne, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Skarżący we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie wykazał spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Do akt sprawy nie złożył żadnych dowodów obrazujących jego sytuację finansową i majątkową, które pozwoliłyby sądowi na dokonanie oceny faktycznego wpływu wykonania zaskarżonej decyzji na możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zatem, ewentualne uwzględnienie wniosku mogłoby nastąpić jedynie wówczas, gdyby wskazano w nim konkretne okoliczności odnoszące się do aktualnej sytuacji finansowej skarżącego, które dawałyby podstawy do stwierdzenia, że w przypadku egzekucji należności dojdzie do realizacji przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Na marginesie powyższych rozważań podkreślić jedynie należy, że rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania postanowienia nie jest uzależnione od oceny zasadności samej skargi. W postępowaniu o ochronę tymczasową, sąd nie mógł badać prawidłowości postępowania administracyjnego, gdyż niweczyłoby to kontrolę sądową legalności zaskarżonego postanowienia. Rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia abstrahuje od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest bowiem na wstępnym etapie postępowania.
Z tych względów, sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak postanowieniu.
a.ł.
