III SA/Wa 3083/11
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-10-03Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Lucyna Kaligowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Lucyna Kaligowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 3 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. sp. z o.o. w W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie
Uzasadnienie
Skarżąca – C. sp. z o.o. w W., na urzędowym formularzu PPPr, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. Wskazała, że w wyniku decyzji podatkowych zmuszona była zaprzestać wykonywania swej zasadniczej działalności (sprzedaż [...]). Skarżąca ze zmiennym szczęściem podjęła próby sprzedaży innych towarów. Funkcjonowała do października 2011 r. Skarżąca zmuszona była zwolnić wszystkich pracowników, zamknąć swoje oddziały terenowe, zrezygnować z prowadzenia księgowości przez firmę zewnętrzną oraz wyeliminować wszelkie koszty. Wysokość kapitału zakładowego wynosi [...] zł, zaś wartość środków trwałych [...] zł. Środki te dotyczą pomieszczeń biura i nie mogą być łatwo wymienione na gotówkę. Na jednym z rachunków bankowych Skarżącej widnieje saldo debetowe w wysokości 718,26 zł, na drugim zaś stan środków wynosi "0". Skarżąca przedstawiła bilans oraz rachunek zysków i strat. W wykonaniu wezwania referendarza sądowego Skarżąca wyjaśniła, że z uwagi na przebywanie jedynej zatrudnionej osoby na urlopie wychowawczym prawo nie przewiduje formalnie możliwości czasowego zawieszenia działalności spółki. Taki jednak jest stan faktyczny, gdyż Skarżąca nie dokonała ani jednego zakupu towarów. Zakupy dotyczą jedynie usług typu telefon, energia, zaś sprzedaż pochodzi bądź z podnajmu powierzchni magazynowej, bądź ze sprzedaży towaru z posiadanych zapasów na zasadzie kompensaty za zobowiązania. Wskazała, że zanim powstał spór z organami podatkowymi nigdy nie miała zaległości płatniczych i ma nadzieję że taka sytuacja będzie miała miejsce po jego zakończeniu. W toku postępowania Skarżąca wydała na adwokatów, opinie prawne sto kilkadziesiąt tysięcy złotych. Skarżąca przedstawiła zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach i w opłacaniu składek, potwierdzenie przelewu z rachunku osobistego S. D. opłaty sądowej w sprawie III SA/Wa 3083/11 (w sprawie III SA/Wa 3084/11 wpłaty dokonała A. I.), wyciągi bankowe, druki ZUS dotyczące wyrejestrowania z ubezpieczeń, zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego wraz z wnioskiem o zdjęcie tego zajęcia, decyzję w sprawie ulgi podatkowej, postanowienie o odmowie wstrzymania postępowania egzekucyjnego, zestawienie zobowiązań i wierzytelności, deklaracje VAT, postanowienie w sprawie zaliczenia zwrotu, rejestr zakupów i sprzedaży, rachunki zysków i strat, bilanse, zeznania podatkowe.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Celem instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie prawa pomocy uzależnione jest od spełnienia przesłanek określonych w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej powoływanej jako: "p.p.s.a.". Zgodnie z § 2 tego artykułu osoba prawna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z użytego w tym przepisie zwrotu "gdy wykaże" wynika, iż ciężar dowodu w zakresie powyższych przesłanek spoczywa na stronie. To strona zatem ma przekonać Sąd, że znajduje się w sytuacji, która uniemożliwia jej poniesienie kosztów postępowania.
Oceniając sytuację majątkową Skarżącej pod kątem przesłanek określonych w art. 246 § 2 p.p.s.a. referendarz sądowy uznał, że sytuacja ta nie pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż Skarżąca nie ma możliwości ponoszenia kosztów postępowania. Nie sposób twierdzić – jak początkowo w formularzu PPPr wskazywała Skarżąca, iż w październiku 2011 r. zakończyła działalność. Nie potwierdzają tego bynajmniej nadesłane dokumenty. Skarżąca sama zresztą przyznała w piśmie z 7 września 2012 r., że dokonuje zakupu usług typu telefon, energia, zaś sprzedaż pochodzi bądź z podnajmu powierzchni magazynowej, bądź ze sprzedaży towaru z posiadanych zapasów na zasadzie kompensaty za zobowiązania. Nie można więc twierdzić – jak czyni to Skarżąca, że "nie dysponuje dochodami pochodzącymi z bieżącej działalności gospodarczej" tudzież "nie posiada też możliwości ich pozyskania". O osiąganiu dochodu świadczą choćby deklaracje VAT. I tak w deklaracji za 1 kwartał 2012 r. Skarżąca wykazała sprzedaż na poziomie 19.164 zł, zaś w 2 kwartale 2012 r. na poziomie 22.724 zł. Źródłem, z którego Skarżąca ma możliwość pozyskania środków jest chociażby podnajem powierzchni magazynowej.
Wobec Skarżącej wydano decyzję przyznającą ulgę podatkową w postaci rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowych. Podejmując to rozstrzygnięcie organ podatkowy stwierdził, że Skarżąca prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje środki finansowe, które pozwolą jej uregulować zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę w systemie ratalnym. Wysokość raty waha się w granicach 1.000 zł. Z nadesłanych materiałów nie wynika jakoby rat tych Skarżąca nie spłacała. Nie wynika z nich także, iżby Skarżąca zalegała z płatnością zobowiązań wynikających z zakupu usług typu telefon, energia, do regulowania których zobowiązana jest umowami długoterminowymi. Nazwy dostawców tych usług nie znalazły się bowiem w wykazie zobowiązań Skarżącej w stosunku do kontrahentów.
Tym samym referendarz sądowy nie znalazł podstaw by stwierdzić, że Skarżąca istotnie nie jest w stanie ponieść kosztów niniejszego postępowania. Z tej przyczyny na podstawie art. 243 § 1 p.p.s.a., art. 245 p.p.s.a., art. 246 § 2 p.p.s.a. oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Lucyna Kaligowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Lucyna Kaligowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 3 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. sp. z o.o. w W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie
Uzasadnienie
Skarżąca – C. sp. z o.o. w W., na urzędowym formularzu PPPr, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. Wskazała, że w wyniku decyzji podatkowych zmuszona była zaprzestać wykonywania swej zasadniczej działalności (sprzedaż [...]). Skarżąca ze zmiennym szczęściem podjęła próby sprzedaży innych towarów. Funkcjonowała do października 2011 r. Skarżąca zmuszona była zwolnić wszystkich pracowników, zamknąć swoje oddziały terenowe, zrezygnować z prowadzenia księgowości przez firmę zewnętrzną oraz wyeliminować wszelkie koszty. Wysokość kapitału zakładowego wynosi [...] zł, zaś wartość środków trwałych [...] zł. Środki te dotyczą pomieszczeń biura i nie mogą być łatwo wymienione na gotówkę. Na jednym z rachunków bankowych Skarżącej widnieje saldo debetowe w wysokości 718,26 zł, na drugim zaś stan środków wynosi "0". Skarżąca przedstawiła bilans oraz rachunek zysków i strat. W wykonaniu wezwania referendarza sądowego Skarżąca wyjaśniła, że z uwagi na przebywanie jedynej zatrudnionej osoby na urlopie wychowawczym prawo nie przewiduje formalnie możliwości czasowego zawieszenia działalności spółki. Taki jednak jest stan faktyczny, gdyż Skarżąca nie dokonała ani jednego zakupu towarów. Zakupy dotyczą jedynie usług typu telefon, energia, zaś sprzedaż pochodzi bądź z podnajmu powierzchni magazynowej, bądź ze sprzedaży towaru z posiadanych zapasów na zasadzie kompensaty za zobowiązania. Wskazała, że zanim powstał spór z organami podatkowymi nigdy nie miała zaległości płatniczych i ma nadzieję że taka sytuacja będzie miała miejsce po jego zakończeniu. W toku postępowania Skarżąca wydała na adwokatów, opinie prawne sto kilkadziesiąt tysięcy złotych. Skarżąca przedstawiła zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach i w opłacaniu składek, potwierdzenie przelewu z rachunku osobistego S. D. opłaty sądowej w sprawie III SA/Wa 3083/11 (w sprawie III SA/Wa 3084/11 wpłaty dokonała A. I.), wyciągi bankowe, druki ZUS dotyczące wyrejestrowania z ubezpieczeń, zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego wraz z wnioskiem o zdjęcie tego zajęcia, decyzję w sprawie ulgi podatkowej, postanowienie o odmowie wstrzymania postępowania egzekucyjnego, zestawienie zobowiązań i wierzytelności, deklaracje VAT, postanowienie w sprawie zaliczenia zwrotu, rejestr zakupów i sprzedaży, rachunki zysków i strat, bilanse, zeznania podatkowe.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Celem instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie prawa pomocy uzależnione jest od spełnienia przesłanek określonych w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej powoływanej jako: "p.p.s.a.". Zgodnie z § 2 tego artykułu osoba prawna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z użytego w tym przepisie zwrotu "gdy wykaże" wynika, iż ciężar dowodu w zakresie powyższych przesłanek spoczywa na stronie. To strona zatem ma przekonać Sąd, że znajduje się w sytuacji, która uniemożliwia jej poniesienie kosztów postępowania.
Oceniając sytuację majątkową Skarżącej pod kątem przesłanek określonych w art. 246 § 2 p.p.s.a. referendarz sądowy uznał, że sytuacja ta nie pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż Skarżąca nie ma możliwości ponoszenia kosztów postępowania. Nie sposób twierdzić – jak początkowo w formularzu PPPr wskazywała Skarżąca, iż w październiku 2011 r. zakończyła działalność. Nie potwierdzają tego bynajmniej nadesłane dokumenty. Skarżąca sama zresztą przyznała w piśmie z 7 września 2012 r., że dokonuje zakupu usług typu telefon, energia, zaś sprzedaż pochodzi bądź z podnajmu powierzchni magazynowej, bądź ze sprzedaży towaru z posiadanych zapasów na zasadzie kompensaty za zobowiązania. Nie można więc twierdzić – jak czyni to Skarżąca, że "nie dysponuje dochodami pochodzącymi z bieżącej działalności gospodarczej" tudzież "nie posiada też możliwości ich pozyskania". O osiąganiu dochodu świadczą choćby deklaracje VAT. I tak w deklaracji za 1 kwartał 2012 r. Skarżąca wykazała sprzedaż na poziomie 19.164 zł, zaś w 2 kwartale 2012 r. na poziomie 22.724 zł. Źródłem, z którego Skarżąca ma możliwość pozyskania środków jest chociażby podnajem powierzchni magazynowej.
Wobec Skarżącej wydano decyzję przyznającą ulgę podatkową w postaci rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowych. Podejmując to rozstrzygnięcie organ podatkowy stwierdził, że Skarżąca prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje środki finansowe, które pozwolą jej uregulować zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę w systemie ratalnym. Wysokość raty waha się w granicach 1.000 zł. Z nadesłanych materiałów nie wynika jakoby rat tych Skarżąca nie spłacała. Nie wynika z nich także, iżby Skarżąca zalegała z płatnością zobowiązań wynikających z zakupu usług typu telefon, energia, do regulowania których zobowiązana jest umowami długoterminowymi. Nazwy dostawców tych usług nie znalazły się bowiem w wykazie zobowiązań Skarżącej w stosunku do kontrahentów.
Tym samym referendarz sądowy nie znalazł podstaw by stwierdzić, że Skarżąca istotnie nie jest w stanie ponieść kosztów niniejszego postępowania. Z tej przyczyny na podstawie art. 243 § 1 p.p.s.a., art. 245 p.p.s.a., art. 246 § 2 p.p.s.a. oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
