• I SA/Łd 719/12 - Postanow...
  29.03.2024

I SA/Łd 719/12

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2012-09-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Paweł Janicki /przewodniczący/
Ewa Cisowska-Sakrajda /sprawozdawca/
Bartosz Wojciechowski

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski Sędzia WSA Ewa Cisowska – Sakrajda (spr.) Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2012 r. sprawy ze skargi A Spółki Jawnej M. M., Z. T., S. P. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w opłacie paliwowej za wrzesień 2006 r. postanawia zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.

Uzasadnienie

I SA/Łd 719/12

UZASADNIENIE

A Spółka Jawna [...] wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika UC w P. z dnia [...] określającą opłatę paliwową za wrzesień 2006r. Podstawę faktyczną tej decyzji stanowi wydana przez Dyrektora Izby Celnej w Ł. decyzja z dnia [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] określającą zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiące styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, lipiec, sierpień, wrzesień i grudzień 2006r.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w Ł. wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Instytucję zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego regulują przepisy art. 56 oraz art. 123 do art. 126 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa. Instytucja ta tworzy sytuację, w której trwa nadal stan zawisłości sprawy sądowoadministracyjnej, nadal istnieją powstałe stosunki prawnoprocesowe, ale tok postępowania ulega wstrzymaniu, sprawa "spoczywa" bez biegu, terminy nie biegną lub podlegają wstrzymaniu, a czynności procesowe nie są podejmowane, z wyjątkiem tych które mają na celu podjęcie postępowania albo wstrzymanie wykonania aktu lub czynności (art. 127 powołanej ustawy).

Spośród wskazanych przepisów w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 125 § 1 pkt 1 ppsa. Stosownie do tego przepisu sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Analiza powołanego przepisu prowadzi do wniosku, iż zawieszenie postępowania w tym przypadku jest fakultatywne, a o zawieszeniu postępowania decydują względy celowościowe, przy czym ocena tej celowości należy do sądu (por. T. Woś, H. Knysiak – Molczyk, M. Romanowska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, s. 400 i n. oraz J.P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004, s. 189 - 190).

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, rozstrzygnięcie sprawy określenia stronie skarżącej opłaty paliwowej, uzależnione jest od uprzedniego prawomocnego rozstrzygnięcia skargi w sprawie oznaczonej sygnaturą I SA/Łd 938/10 w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, lipiec, sierpień, wrzesień i grudzień 2006r. (analogicznie też wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 stycznia 2011r., III SA/Po 649/10 oraz wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2011r., III SA/Po 494/11).

Po pierwsze, w obu sprawach podstawę ustaleń faktycznych stanowią tożsame, a zarazem sporne między stronami, okoliczności transakcji gazem przez stronę skarżącą, a obowiązek zapłaty opłaty paliwowej obciąża podmioty zobowiązane do zapłaty podatku akcyzowego od paliwa (gazu). Konsekwencją obciążenia strony skarżącej obowiązkiem zapłaty podatku akcyzowego od spornej w sprawie ilości paliwa (gazu) jest zatem dopuszczalność określenia opłaty paliwowej od ilości paliwa, od którego obowiązana jest ona zapłacić podatek akcyzowy. Stosownie bowiem do art. 37 k) ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2571 ze zm.) obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem, w którym podmioty, o których mowa w art. 37 j) ust. 1, są obowiązane do zapłaty podatku akcyzowego od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37 h); w myśl art. 37 l) tejże ustawy zaś podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37 h), od jakich podmioty, o których mowa w art. 37 j) ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.

Po drugie, nieprawomocny wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 listopada 2010r., I SA/Łd 938/10, dokonał, co jest konsekwencją powyższej regulacji prawnej, oceny prawnej i analizy okoliczności faktycznych w sprawie podatku akcyzowego od gazu, mających istotne znaczenie także dla rozstrzygnięcia sprawy opłaty paliwowej, ocena ta zaś z chwilą uprawomocnienia się tego wyroku wiąże Sąd w niniejszej sprawie. Stosownie bowiem do art. 170 ppsa wyrok prawomocny wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Zgodnie zaś z przepisem art. 171 ppsa wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku ze skargą stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia. W orzecznictwie sądowym i doktrynie przyjmuje się, iż związanie prawomocnym orzeczeniem sądowym polega na tym, że inne podmioty muszą brać pod uwagę fakt istnienia i treści tego wyroku. Implikuje to w sposób bezwzględny obowiązek wzięcia tej okoliczności pod uwagę w wydawanych przez nie rozstrzygnięciach. Podmioty te muszą przyjmować, iż dane okoliczności faktyczne, jak i ich ocena prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym wyroku. Zatem w kolejnych postępowaniach, w których się one pojawiają, nie mogą one być już przedmiotem badania (por. J.P.Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 357, wyrok SN z dnia 12 lipca 2002r., V CKN 1110/00, Lex nr 74492 czy J. Kuniecki, Glosa do postanowienia SN z dnia 21 października 1999r., I CKN 169/98, OSP 2001, z. 4, poz. 63).

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 i art. 131 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w postanowieniu.

A. D.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...