I SA/Gd 298/14

Uzasadnienie

I SA/Gd 298/14

UZASADNIENIE

I.

Prezydent Miasta [...], działając na podstawie art. 14c art. 14h i art. 14j § 1 i 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej jako O.p.) w związku z art. 1 art. 1a, art. 2, art. 4, art. 5 oraz art. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U.

z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej jako u.p.o.l.) wydał interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko wnioskodawcy [...] Spółdzielni Mieszkaniowej [...], przedstawione we wniosku z dnia 27.02.2013 r. (uzupełnionym 15.04.2013 r.) - za nieprawidłowe.

II.

Stan sprawy: [...] Spółdzielnia Mieszkaniowa [...] wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego - ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zdaniem wnioskodawcy "nie musi płacić podatku od budowli związanych z budynkami mieszkalnymi, a jedynie od niektórych, to jest tych, które są związane częściowo z prowadzoną działalnością gospodarczą".

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi typową działalność polegającą na dostarczeniu i zarządzaniu lokalami mieszkalnymi, garażami oraz lokalami użytkowymi; ponadto prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali użytkowych, miejsc reklamowych, dzierżawie gruntu, prowadzeniu działalności społeczno - kulturalnej dla mieszkańców skarżącej spółdzielni. Oprócz nieruchomości budynkowych obejmujących lokale mieszkalne i lokale użytkowe spółdzielnia posiada nieruchomości stanowiące mienie spółdzielni przeznaczone do wspólnego korzystania dla mieszkańców danego osiedla. Przedmiotowe nieruchomości, co do których spółdzielni przysługuje wyłączne prawo użytkowania wieczystego zabudowane są w większości drogami, chodnikami, parkingami. Drogi, chodniki i parkingi zwane w dalszej części budowlami, znajdują się także na terenach nieruchomości mieszkaniowych. Budowle te, zarówno znajdujące się na terenie nieruchomości mieszkaniowych, jak i na terenie mienia do wspólnego korzystania, służą w przeważającej części zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych związanych z zamieszkiwaniem w danym budynku, o czym świadczy udział procentowy powierzchni lokali mieszkalnych w powierzchni ogółem budynków, który wynosi 92 %.

W związku z tym wnioskodawca zadał następujące pytanie: czy spółdzielnia nie musi płacić podatku od budowli związanych z budynkami mieszkalnymi, a jedynie od niektórych, to jest tych, które są związane częściowo z prowadzoną działalnością gospodarczą, w przypadku [...] Spółdzielni Mieszkaniowej [...] 8 %.

Zdaniem wnioskodawcy podatkiem od nieruchomości powinny być obciążone budowle tylko w tej części w jakiej związane są one z prowadzoną działalnością gospodarczą tj. w przypadku strony 8 % ich wartości. Obowiązująca definicja gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest dość precyzyjna i powoduje trudności interpretacyjne. Nie można zakładać, że cała działalność spółdzielni dla potrzeb podatku od nieruchomości jest traktowana jako działalność gospodarcza. W przeciwieństwie do innych podmiotów gospodarczych, spółdzielnia mieszkaniowa nie jest przedsiębiorstwem, a jej działalność statutowa polegająca na zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin nie jest traktowana jako działalność gospodarcza. Treść art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., zdaniem wnioskodawcy, prowadzi do wniosku, że założeniem i celem ustawodawcy wprowadzającego to uregulowanie była możliwość opodatkowania budowli nawet, gdy tylko w części są one związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. To znaczy, że przedmiotem zobowiązania podatkowego nie mogą być budowle posiadane przez spółdzielnię, które nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zatem dla potrzeb podatku od nieruchomości nie można traktować całej działalności spółdzielni jako działalności gospodarczej i budowle związane z budynkami mieszkalnymi, a więc związane z ich obsługą (drogi, chodniki, parkingi) są wyłączone z opodatkowania, gdyż nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej spółdzielni mieszkaniowej.

Organ uznał za niezbędne jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego; pismem z 3.04.2013 r. wezwano o uzupełnienie wniosku i udzielenie szczegółowych wyjaśnień przedstawionego stanu faktycznego poprzez doprecyzowanie czy strona wpisana w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem KRS [...] jest przedsiębiorcą.

W dniu 15.04.2013 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony, zgodnie z art. 14b § 3 O.p., o oświadczenie, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. 2013 r. poz. 672; dalej jako u.s.d.g.) przedsiębiorcą jest osoba prawna wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą (art. 4 ust. 1 u.s.d.g.). Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, usługowa, budowlana, również działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły (art. 2 u.s.d.g.).

Zatem, mając na uwadze powyższe oraz art. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), spółdzielnia jest przedsiębiorcą.

Uzasadniając swoje stanowisko, organ przywołał art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., zgodnie z którym grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.o.l., chyba że przedmiot opodatkowania nie jest

i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Wskazano, że działalność gospodarcza to działalność, o której mowa w przepisach ustawy z 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej

z zastrzeżeniem art. 1a ust. 2 u.p.o.l. (art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l.).

W myśl art. 2 ust 1 pkt 3) u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają między innymi budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W obowiązującym stanie prawnym organ podatkowy stanął na stanowisku,

że wbrew twierdzeniom wnioskodawcy sformułowanie "budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" nie powoduje żadnych trudności interpretacyjnych. Jeśli definicja budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.) zostanie uzupełniona art. 2 ust. 1 pkt 3) u.p.o.l., to wówczas przepis ten otrzymuje brzmienie: "budowle lub ich części będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą". Zatem podstawowym kryterium uznania przedmiotu opodatkowania za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej jest, zdaniem organu, jego posiadanie przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie stopień wykorzystywania do prowadzenia działalności gospodarczej. Wykorzystywanie budowli tylko w części do prowadzenie działalności gospodarczej lub brak wykorzystywania w ogóle do prowadzenia działalności gospodarczej skutkuje tym, że opodatkowaniu podlegać powinna cała budowla według wartości ustalonej na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiącej podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszonej o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanej - jej wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego (art. 4 ust. 1 pkt 3) u.p.o.l.). Zdaniem organu, trudno byłoby również przyjąć, że w sytuacji braku wykorzystywania do prowadzenia działalności gospodarczej lub częściowego wykorzystywania, budowli nie należy w ogóle opodatkowywać; założenie takie skutkowałoby tym, że w zasadzie każdy podatnik mógłby wykazać, że posiadana przez niego budowla w ogóle lub tylko w części jest wykorzystywana do prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym budowla nie mogłaby być uznana za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W ocenie organu podatkowego użyty w art. 2 ust. 1 pkt 3) u.p.o.l. termin "część" dotyczy fizycznie wyodrębnionych części budowli, które ze względu na specyfikę budowli mogą być posiadane przez podatnika np. część sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej. Zdaniem organu, stanowisko to potwierdza również fakt, że przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wskazują trybu postępowania zmierzającego do ustalenia części budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu wnioskodawcy. Regulacje ustawy podatkowej pozwalają jedynie na opodatkowanie budowli w części (art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.), tj. jeżeli budowla jest w części w posiadaniu przedsiębiorcy. Organ podatkowy nie znalazł uzasadnienia dla odrębnego ustalenia przedmiotu opodatkowania niektórych kategorii przedsiębiorców z uwagi na cel ich działalności gospodarczej; zgodnie bowiem z utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem podstawową zasadą prawa podatkowego jest powszechność i równość opodatkowania. Ponadto brakuje uzasadnienia do odrębnego traktowania niektórych przedmiotów opodatkowania. W zakresie bowiem budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie ulega wątpliwości, że opodatkowaniu według stawek dla budynków związanych z działalnością gospodarczą podlegają wszystkie budynki niemieszkalne będące w posiadaniu przedsiębiorcy, bez względu na sposób i zakres wykorzystywania ich do działalności gospodarczej. Zatem różnego rodzaju nieruchomości lub obiekty budowlane niewykorzystywane przez przedsiębiorcę lub gdzie prowadzona jest działalność innego - niż gospodarcza - rodzaju np. socjalna, należy uznać za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W omawianej definicji nie ma bowiem warunku wykorzystywania tego rodzaju nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę. Wyjątek od ww. reguły stanowią, co wynika z treści art. 1 a ust. 1

pkt 3) u.p.o.l., jedynie budynki mieszkalne (nie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej) oraz grunty związane z tymi budynkami. Jednak wyjątek ten dotyczy tylko i wyłącznie posiadanych przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą nie zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej budynków mieszkalnych i gruntów związanych z tymi budynkami, a nie budowli związanych z budynkami mieszkalnymi. Organ podatkowy w celu określenia prawidłowej stawki podatkowej jest uprawniony jedynie do ustalenia statusu podatnika i charakteru gruntu lub budynku, natomiast nie jest uprawniony do badania rodzaju związku łączącego nieruchomość z prowadzoną przez właściciela nieruchomości działalnością gospodarczą.

Organ podatkowy nie podzielił przytoczonego przez wnioskodawcę stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 15.01.2013 r., sygn. akt II FSK 933/11, że budowli - będących w posiadaniu spółdzielni, położonych na gruntach związanych z budynkami mieszkalnymi, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych - nie dotyczy opodatkowanie podatkiem od nieruchomości, przewidziane dla budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdaniem organu, rozstrzygnięcie to stoi w sprzeczności z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych w zakresie opodatkowania budowli będących w posiadaniu przedsiębiorcy. Ponadto organ podatkowy zwrócił uwagę, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Ustawodawca w art. 1a ust. 1 pkt 3) u.p.o.l. przesądził, że wszystkie budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą należy uznać za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Decyduje o tym sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie faktyczne wykorzystywanie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.s.d.g. przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast stosownie do art. 2 u.s.d.g. jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Jak wynika z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego jest ona - zgodnie z art. 4 w związku z art. 2 u.s.d.g. - przedsiębiorcą, czyli osobą prawną wykonującą we własnymi imieniu działalność gospodarczą i podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców.

Tym samym, zdaniem organu, wszystkie posiadane przez wnioskodawcę budowle należy uznać za będące w posiadaniu przedsiębiorcy, a co za tym idzie za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

III.

Wnioskodawca wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa i zmiany indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. W odpowiedzi na wezwanie organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko wyrażonej w interpretacji. Wnioskodawca nie skorzystał z przysługującego prawa do złożenia skargi do WSA w Gdańsku na indywidualną interpretację prawa podatkowego.

Skargę na przedmiotową interpretację wniósł natomiast, powołując się na

art. 50 § 1 p.p.s.a., prokurator Prokuratury Okręgowej [...], zarzucając rozstrzygnięciu wydanie go z naruszeniem art.2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w związku z art. 1 ust. 1 i ust. 11 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych i art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, polegającym na utożsamieniu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych członków spółdzielni mieszkaniowej z zarobkową działalnością gospodarczą w dziedzinie usług i prowadzącym do opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli lub ich części nie związanych z prowadzeniem zarobkowej działalności gospodarczej.

Podnosząc ww. zarzut, prokurator Prokuratury Okręgowej [...] wniósł

o uchylenie zaskarżonego aktu, podkreślając, że nie został uwzględniony w wydanej interpretacji indywidualnej art. 1 ust. 1 i ust. 11 ustawy z 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych w zestawieniu z art. 2 ustawy z 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej. Spółdzielnia mieszkaniowa, dostarczając swoim członkom samodzielne lokale mieszkalne lub domy jednorodzinne, nie prowadzi działalności zarobkowej, a zakaz odnoszenia korzyści majątkowej kosztem swoich członków został określony w art. 1 ust. 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych; wynika stąd, że interes spółdzielni mieszkaniowej nie wykracza poza interesy majątkowe członków. Nie ma podstaw do różnicowania sytuacji podatkowej wynikającej z posiadania placu zabaw czy podobnej budowli przez osobę fizyczną na własnym gruncie (w ramach wspólnoty mieszkaniowej) i osobę fizyczną, która zaspokoiła potrzeby mieszkaniowe rodziny w spółdzielni mieszkaniowej – w obu sytuacjach nie można stwierdzić związku posiadania takich budowli

z prowadzeniem zarobkowej działalności gospodarczej.

IV.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

V.

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd na wstępie podkreśla, że zaskarżona interpretacja indywidualna wydana przez Prezydenta Miasta [...] wydana została w wyniku rozpatrzenia wniosku złożonego na podstawie przepisów art. 14b-14p O.p. Na tej podstawie Prezydent, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie

z art. 14b § 2 i § 3 O.p. wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Składający wniosek

o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Mając na uwadze ww. przepisy ustawy Ordynacja podatkowa wskazać należy, że podstawą udzielenia interpretacji indywidualnej jest stan faktyczny wskazany we wniosku podatnika; w związku z czym orzeczenie sądu w przedmiotowej sprawie wiąże wyłącznie w zaprezentowanym przez wnioskodawcę zaistniałym stanie faktycznym, na podstawie przedstawionych przez nią ogólnych informacji

i dokumentów źródłowych.

Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że zaskarżona indywidualna interpretacja została wydana z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Sąd nie dopatrzył się też naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, a także okoliczności wskazujących na istnienie przesłanek pozwalających na stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu.

Sąd podzielił w całości przedstawioną przez Prezydenta Miasta [...]

w zaskarżonym akcie wykładnię przepisów prawa podatkowego.

VI.

Spółdzielnie mieszkaniowe działają na podstawie ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) oraz – w kwestiach w tej ustawie nieuregulowanych (art. 1 ust. 7 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) – na podstawie ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 ze zm.).

Celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu (art. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). Spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich członków, w szczególności z tytułu przekształceń praw do lokali (art. 1 ust. 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych).

Oprócz działalności, którą spółdzielnia mieszkaniowa może prowadzić, stosownie do treści art. 1 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, jest też taka, którą w pewnych okolicznościach prowadzić musi; została ona określona w art. 1 ust. 3 tej ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków. Działalność w zakresie zarządzania mieniem spółdzielni i mieniem członków spółdzielni może zresztą być jedyną działalnością prowadzoną przez niektóre spółdzielnie, zwłaszcza takie, które już nie realizują żadnych nowych inwestycji.

Przepis art. 1 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych czyni ze spółdzielni mieszkaniowej instytucjonalnego zarządcę nieruchomości, który zarządza nieruchomościami swoimi i swoich członków z obowiązku nałożonego ustawą (por. wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1891/08, dostępne: www.orzecznictwo.nsa.gov.pl).

VII.

Zgodnie z definicją normatywną zawartą w art. 1a pkt 3 u.p.o.l., obowiązującą od 1 stycznia 2003r., grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.o.l., chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Tak więc wszystkie budynki, budowle i grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z dwoma wyjątkami, są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, chyba że przedmiot opodatkowania nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Te wyjątki to budynki mieszkalne i zajęte pod nie grunty oraz grunty pod jeziorami i zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych.

Sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę (m.in.) budowli skutkuje wobec tego tym, że budowla ta jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.

WSA w Gdańsku m.in. w wyroku z dnia 6 czerwca 2006 r., w sprawie I SA/Gd 481/05, stwierdził, że tymczasowy brak wykorzystywania danego obiektu dla celów działalności gospodarczej nie uprawnia do przyjęcia, że nie stanowi on nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych; w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 4 marca 2006r., w sprawie I SA/Gd 49/04, wskazano, że podatnik zobowiązany był do opłacania podatku od budynków według stawek właściwych dla budynków związanych z działalnością gospodarczą za okres, w którym miał status przedsiębiorcy. O tym, czy podmiot był przedsiębiorcą, czy też nie, przesądzał wpis do rejestru przedsiębiorców. WSA stwierdził ponadto, że budynki będące własnością przedsiębiorcy powinny podlegać opodatkowaniu stawkami przeznaczonymi dla budynków związanych z działalnością gospodarczą, niezależnie od ich faktycznego wykorzystania (por. komentarz do art. 1a u.p.o.l. w: L. Etel, S. Presnarowicz, G. Dudar, Podatki i opłaty lokalne. Podatek rolny. Podatek leśny. Komentarz, ABC, 2008).

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę poglądy wyrażone w ww. wyrokach WSA w Gdańsku podziela; w omawianej definicji nie ma warunku wykorzystywania gruntów, budynków i budowli na cele związane z działalnością gospodarczą, a to oznacza, że wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę (por. komentarz do art. 1a u.p.o.l. w: L. Etel, S. Presnarowicz, G. Dudar, Podatki i opłaty lokalne. Podatek rolny. Podatek leśny. Komentarz, ABC, 2008).

Zgodnie z art. 1 ust. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta jest związana bezpośrednio z realizacja celu, o którym mowa w ust. 1 art. 1 tej ustawy. We wniosku wnioskodawca wskazuje, że "prowadzi typową działalność polegającą na dostarczaniu i zarządzaniu lokalami mieszkalnymi, garażami oraz lokalami użytkowymi (...)".

Zdaniem sądu wnioskodawca posiada status przedsiębiorcy, co wynika z wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Status przedsiębiorcy potwierdzają także zapisy statutu o możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Sam wnioskodawca nie kwestionuje faktu prowadzenia działalności gospodarczej.

Nie budzi zatem wątpliwości teza, że wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 1a pkt 3 u.p.o.l.

W wyroku z 20 marca 2009r., sygn. akt II FSK 1888/07 (opubl. w LEX nr 495385) NSA stwierdził, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę skutkuje tym, że budynek, budowla, grunt są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej; tak więc różnego rodzaju obiekty niewykorzystywane w danym momencie lub gdzie prowadzona jest innego rodzaju działalność niż gospodarcza, należy uznać za związane z działalnością gospodarczą (por. wyrok NSA z 8 grudnia 2011r. w sprawie II FSK 1068/10; www.orzecznictwo.nsa.gov.pl).

Wskazane przepisy, wobec ich jasności, nie wymagają wykładni. Dodatkowo jedynie, wspierając się wykładnią celowościową, można wskazać na ewolucję rozwiązań ustawowych, jakie zachodziły w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych - w zakresie opodatkowania nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą; treść tych zmian wskazuje bowiem, że były one nakierowane na poszerzanie przedmiotowego zakresu opodatkowania nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. W pierwotnym tekście ustawy (pochodzącym z 12 stycznia 1991 r.), zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegały budowle związane wyłącznie z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna, natomiast w myśl art. 3 ust. 1 pkt 4 opodatkowaniu podlegały również grunty objęte przepisami o podatku rolnym, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza i leśna. W świetle zaś art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy Rada gminy określała wysokość stawek podatku od budynków lub ich części, z tym, że podatek ten nie mógł przekroczyć rocznie od budynków lub ich części związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna oraz od części budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej ustalonej ustawą kwoty, liczonej od jednego metra kwadratowego powierzchni użytkowej. Budowle podlegały opodatkowaniu najwyższą stawką w sytuacji, gdy były wyłącznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna. Jeśli zatem budowla była związana także z inną działalnością, to nie podlegała opodatkowaniu najwyższą stawką - właściwą dla działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna.

Od dnia 1 stycznia 1997r. ustawodawca wprowadził zmianę do art. 3 ust. 1 pkt 2, z której wynika, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg najwyższej stawki podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna. Z tego zapisu wynika rozszerzenie przedmiotu opodatkowania wg najwyższej stawki na wszystkie budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zlikwidowano zatem wyłączenie z opodatkowania tą stawką budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, które choćby w części były związane z inną działalnością niż gospodarcza.

Dalsze poszerzenie zakresu opodatkowania budowli, budynków i gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wg najwyższej stawki, nastąpiło z dniem 1 stycznia 2003r., kiedy to prawodawca ustanowił definicję normatywną gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 1a pkt 3 u.p.o.l.); opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg najwyższej stawki podlegają wszystkie grunty, budynki i budowle, poza powołanymi wcześniej dwoma wyjątkami, które są w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym aktualnie nie ma już znaczenia fakt wykorzystywania, bądź związania tych rzeczy z prowadzoną działalnością gospodarczą; te legislacyjne zabiegi, miały na celu zwiększenia dochodów własnych gmin.

Uzupełniając wykładnię celowościową wskazać należy na uzasadnienie do projektu ostatniej z ww. nowelizacji, gdzie wprowadzone zmiany motywowano m.in. zwiększeniem dochodów własnych gmin z tytułu podatków lokalnych (por. rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych ustaw, druk nr 828 z 20 sierpnia 2002r.).

Sąd nie podziela zatem stanowiska składającego skargę, że doszło w wydanej przez Prezydenta Miasta [...] indywidualnej interpretacji prawa podatkowego naruszenia dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w związku z art. 1 ust. 1 i ust. 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Reasumując:

1/ spółdzielnia mieszkaniowa, będąca przedsiębiorcą, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r., tj. od momentu wejścia w życie art. 1a

ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., zawierającego definicję gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, w ramach której istotnym jest sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę gruntów budynków lub budowli, zobligowana jest do płacenia podatku od nieruchomości wg najwyższej; nie ma znaczenia fakt wykorzystywania tych lokali lub ich związek z prowadzeniem działalności gospodarczej;

2/ opodatkowanie podatkiem od nieruchomości, o jakim mowa w pkt 1/, dotyczy również budowli zlokalizowanych na gruntach, które należy traktować jako związane z budynkami mieszkalnymi, nawet jeśli nie stanowią części składowej lokali mieszkalnych (takich jak drogi, chodniki); sąd nie podziela poglądu wyrażonego

w wyroku NSA z 15 stycznia 2013r. w sprawie II FSK 933/11);

3/ Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów

z 23 czerwca 2003r. w sprawie FPS 2/03 potwierdził, że zakaz wykładni prawotwórczej, to jedna z podstawowych dyrektyw wykładni przepisów prawa (por. również uchwałę całej izby Sądu Najwyższego z 14 października 2004r. w sprawie III CZP 37/04).

W tym stanie rzeczy sąd uznając, że wydana przez Prezydenta Miasta [...] indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego odpowiadała prawu - na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

EK