• II SA/Wa 2007/13 - Wyrok ...
  28.03.2024

II SA/Wa 2007/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-06-24

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Ewa Grochowska-Jung
Iwona Dąbrowska /sprawozdawca/
Maria Werpachowska /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spraw.), Ewa Grochowska – Jung, Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Komendanta [...] Policji z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie własnościowego lokalu mieszkalnego – oddala skargę –

Uzasadnienie

Komendant [...] Policji decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca

1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 267), oraz art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.

z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2001 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez policjantów (Dz. U. z 2001 r. Nr 131, poz. 1468 z późn. zm.) utrzymał w mocy decyzję Komendanta [...] Policji [...] nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r., odmawiającą przyznania M. S. pomocy finansowej na uzyskanie własnościowego lokalu mieszkalnego nr [...] w W. przy ul. R. [...].

Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym.

M. S. pełni służbę w Policji od [...] sierpnia 1999 r., natomiast funkcjonariuszem w służbie stałej został mianowany z dniem [...] sierpnia 2002 r.

W dniu [...] maja 2013 r. funkcjonariusz zwrócił się z wnioskiem do Komendanta [...] Policji [...] o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie własnościowego lokalu mieszkalnego nr [...] znajdującego się w W. przy ul. R. [...]. Funkcjonariusz załączył do wniosku również akt notarialny Rep. [...] nr [...], z którego wynikało, że w dniu [...] marca 2011 r. wraz z D. C., osobą obcą, uzyskał prawo własności ww. lokalu mieszkalnego wraz z prawami związanymi z jego własnością w równych częściach po 1/2 . Przekazanie lokalu przez poprzednich właścicieli w posiadanie nowym właścicielom powyższego lokalu nastąpiło wg aktu notarialnego do dnia [...] kwietnia 2011 r. Dodatkowo zainteresowany poinformował, że w lokalu zamieszka [...] lipca 2013 r., załączył też oświadczenia, iż w przedmiotowym lokalu przebywa tylko w czasie jego remontu oraz oświadczenie właściciela firmy wykonującej prace remontowe w ww. opisanym lokalu mieszkalnym.

Po przeprowadzeniu postępowania Komendant [...] Policji [...] wydał w dniu [...] lipca 2013 r., na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca

1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) art. 94 ust. 1 i ust. 2, art. 95 ust 1, art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z póź. zm.), w związku z § 3 i § 3a ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2001 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez policjantów (Dz. U. z 2001 r. Nr 131, poz. 1468 z póź. zm.), decyzję nr [...], którą odmówił przyznania pomocy finansowej M. S..

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, organ wskazał, że zgodnie z treścią art. 88 ustawy o Policji "policjantowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych."

Ponadto przywołał art. 94 ust. 1 ustawy o Policji, zgodnie z którym policjantowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Art. 92 wyżej wspomnianej ustawy mówi o równoważniku pieniężnym, który przysługuje jeżeli policjant lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej.

Z powołanych wyżej przepisów wynikło dla Komendanta, że policjantowi w służbie stałej, który nie ma zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego, lub pomoc finansowa na uzyskanie go, lub też równoważnik pieniężny za brak lokalu, przy czym podstawową przesłanką udzielenia pomocy finansowej jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy, która jest konsekwencją niezrealizowania uprawnienia policjanta do otrzymania lokalu mieszkalnego.

Decydujące znaczenie dla organu miała sytuacja mieszkaniowa policjanta w dniu złożenia wniosku o pomoc finansową. Z załączonych przez niego dokumentów wynika, że w dniu złożenia wniosku o pomoc finansową wnioskujący miał zaspokojone potrzeby mieszkaniowe o czym świadczy stan i wyposażenie zakupionego lokalu opisane w akcie notarialnym Rep. [...] nr [...] z dnia [...] marca 2011 r. Zakupiony lokal nadawał się do zamieszkania. Bez znaczenia przy tym pozostał dla organu fakt, że funkcjonariusz remontował mieszkanie, podnosił jego standard zarówno sam, jak i korzystając z usług firmy prowadzącej taką działalność.

Dodatkowo Komendant wskazał, że M. S. dla celów służbowych jako adres zamieszkania podał właśnie adres mieszkania przy ul. R. [...], zatem formalnie było to jego miejsce zamieszkania.

Od powyższej decyzji M. S. wniósł odwołanie, podnosząc, że data złożenia wniosku o przyznanie pomocy nie ma znaczenia dla jego uprawnień wynikających z art. 94 ust. 1 ustawy o Policji. Jednocześnie wskazał, że pomoc finansowa stanowi częściową rekompensatę kosztów poniesionych przez niego na zakup oraz wyremontowanie mieszkania. Jednocześnie podkreślił, że jednym z wymogów formalnych wniosku było załączenie umowy kupna lokalu.

Po rozpoznaniu odwołania Komendant [...] wydał opisaną na wstępie decyzję z dnia [...] sierpnia 2013 r., którą utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu organ ponownie przywołał treść przepisów art. 88 oraz art. 94 ustawy o Policji. Jednocześnie wskazał, że konieczne jest również zastosowanie w sprawie art. 95 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, regulującego przypadki kiedy nie przydziela się funkcjonariuszowi lokalu. W ust. 1 pkt 2 przywołanego wyżej przepisu przyjęto, że nie przydziela się lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej policjantowi posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę w lub w miejscowości pobliskiej lokal mieszkalny odpowiadający, co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy. Zatem jeśli policjant posiada zaspokojone potrzeby mieszkaniowe w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, to nie przysługuje mu ani prawo do przydziału lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, ani pomoc finansowa, o jakiej mowa w art. 94 ust. 1 ustawy.

Ponadto organ wskazał, że decydujące znaczenie w omawianej sprawie ma ocena stanu formalno-prawnego i zbadanie, czy w dacie złożenia wniosku funkcjonariusz miał zaspokojone potrzeby lokalowe, czy też nie. Ocena, czy funkcjonariusz spełnia przesłanki uzyskania pomocy finansowej, powinna uwzględniać stan faktyczny na dzień wszczęcia postępowania. Zaś z niego wynika, że w dniu złożenia wniosku policjant posiadał udział w lokalu mieszkalnym nr [...], położonym w W. przy ul. R. [...] o powierzchni użytkowej 62,71 m2 w tym powierzchni mieszkalnej 37,60 m2, co wypełnia w jego przypadku normy zaludnienia wskazane w rozporządzeniu MSWiA z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. Nr 105, poz. 884 z późn. zm.). Zatem na dzień złożenia wniosku policjant miał zaspokojone potrzeby mieszkaniowe, więc cel przepisów ustawy o Policji został spełniony.

Ponadto organ wskazał na prawomocną decyzję nr [...] Komendanta [...] Policji [...] z dnia [...] maja 2012 r. o cofnięciu M. S. uprawnień do pobierania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego z dniem [...] maja 2011 r., opierając się o powyższe organ przyjął, że funkcjonariusz w tej dacie zamieszkiwał już w zakupionym przez siebie lokalu. Ponadto Komendant zauważył, że z treści aktu notarialnego wynika, że lokal zakupiony przez M. S. był wyposażony, a zatem również gotowy do zamieszkania. Bez znaczenia zatem pozostają argumenty wnioskodawcy o konieczności przeprowadzenia remontowych prac adaptacyjnych, albowiem nie powodowały one wyłączenia lokalu z użytkowania.

Reasumując Komendant uznał, że organ I instancji w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny oraz prawny, a wydana przez niego decyzja nie naruszała prawa.

Na powyższą decyzję M. S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, wnioskując o uchylenie decyzji i nakazanie ponownego rozpoznania sprawy.

Uzasadniając swoje zarzuty, skarżący stwierdził, że organy I i II instancji dokonały błędnej analizy spełnienia przez niego przesłanek do przyznania pomocy finansowej na dzień złożenia wniosku, a nie na dzień zakupu mieszkania. Takie rozumienie warunków powodowałoby konieczność odmowy każdemu funkcjonariuszowi, który już przedstawił dokumenty na dowód zakupu lokalu, albowiem miałby on już zaspokojone potrzeby mieszkaniowe. Jednocześnie przywołał treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2007 r., sygn. II SA/WA 2134/06, w którym stwierdzono: "Spełnienie warunku zawartego w art. 94 ust. 1 w związku z art. 95 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - należy ocenić nie na dzień wydania decyzji, lecz na dzień uzyskania lokalu, z którym wiąże się dochodzona pomoc finansowa." Powołał także treść wyroków: WSA w Warszawie w wyroku z dnia 19 listopada 2004 r., sygn. I SA 1724/03, a także Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października

2006 r., sygn. I OSK 1414/05, z których wynika, że art. 94 ust. 1 precyzuje jedynie cel, a nie termin uzyskania pomocy finansowej na zakup lokalu mieszkalnego i jednocześnie brak jest terminów granicznych dla złożenia wniosku, po których uprawnienie to wygasłoby.

Ponownie wskazał również na okoliczność, iż przyznana pomoc finansowa byłaby częściową rekompensatą wydatków poniesionych na pozyskanie i wyremontowanie lokalu.

W odpowiedzi na skargę Komendant [...] Policji wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości dotychczas przedstawianą argumentację w sprawie. Ponadto wskazał, że – zgodnie z licznym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego – przyznawanie pomocy finansowej funkcjonariuszom o zaspokojonych potrzebach mieszkaniowych w miejscu pełnienia służby stanowiłoby naruszenie zasady równego traktowania obywateli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako: "P.p.s.a.", sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Stosownie do art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W ocenie Sądu, skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy pozostaje interpretacja przepisów rozdziału 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 277 ze zm.), regulującego problematykę mieszkań funkcjonariuszy Policji.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o Policji policjantowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych. Celem tej regulacji jest ułatwienie funkcjonariuszowi w służbie stałej możliwości zamieszkania w miejscowości, w której pełni służbę lub miejscowości pobliskiej. Jest to uzasadnione charakterem zadań funkcjonariuszy, które wymagają z ich strony daleko idącej dyspozycyjności. Lokal, o którym mowa w cytowanym przepisie może być przydzielony z zasobów lokalowych będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów (art. 90 ustawy).

Alternatywną, w stosunku do przydziału lokalu mieszkalnego, formą pomocy mieszkaniowej na rzecz funkcjonariuszy jest pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Zgodnie z art. 94 ust. 1 ustawy o Policji policjantowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Treść art. 88 oraz art. 94 ust. 1 ustawy wskazuje, że obydwa wymienione tam uprawnienia pozostają ze sobą w ścisłym funkcjonalnym związku, co nakazuje odczytywanie tych regulacji przy uwzględnieniu wykładni systemowej.

Mając powyższe na uwadze, w dalszej kolejności należy wskazać na treść art. 95 ust. 1 ustawy o Policji, który wymienia enumeratywnie negatywne przesłanki, których zaistnienie skutkuje odmową przydzielenia lokalu mieszkalnego policjantowi. Co istotne dla przedmiotowej sprawy, jedną z przesłanek negatywnych jest posiadanie przez policjanta w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej lokalu mieszkalnego odpowiadającego co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej albo domu jednorodzinnego lub domu mieszkalno-pensjonatowego (art. 95 ust. 1 pkt 2 ustawy). Analogiczna sytuacja zachodzi w przypadku, gdy taki dom lub lokal posiada małżonek policjanta (pkt 3).

Wskazany powyżej, ścisły związek uprawnień do otrzymania lokalu mieszkalnego i pomocy finansowej na jego uzyskanie prowadzą do konkluzji, iż jakkolwiek art. 95 ust. 1 ustawy o Policji expressis verbis odnosi się do przydziału lokalu mieszkalnego, to względy wykładni systemowej i celowościowej nakazują przyjęcie, że wymienione w tym przepisie przesłanki negatywne mają zastosowanie również w odniesieniu do uprawnienia do pomocy finansowej w uzyskaniu lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 94 ustawy.

W konsekwencji należy przyjąć, że policjantowi w służbie stałej mającemu zaspokojone potrzeby mieszkaniowe w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, w sposób określony w art. 95 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o Policji, nie przysługują ani prawo do przydziału lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, ani pomoc finansowa na uzyskanie lokalu, o której mowa w art. 94 ust. 1 ustawy. Powyższy pogląd należy uznać za utrwalony w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, o czym świadczą m.in.: uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 1999 r., sygn. akt OPS 1/99; publ.: ONSA 1999/3/77; wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 15 czerwca 1999 r., sygn. akt I SA 1488/98; publ.: LEX nr 48587; z dnia 9 stycznia 2002 r., sygn. akt I SA 612/01, publ.: LEX nr 141222; z dnia 13 września 2006 r., sygn. akt I OSK 1203/05, LEX nr 321175, z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. akt I OSK 1881/7, publ.: https:// orzeczenia.nsa.gov.pl.

Przedstawione wyżej wnioski wzmacnia także wzgląd na wykładnię celowościową przepisów dotyczących zaspokajania potrzeb mieszkaniowych funkcjonariuszy policji. Z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanego na bazie omawianych przepisów, wynika, że przewidziana w ustawie o Policji pomoc finansowa nie może być traktowana jako prawo podmiotowe przysługujące z samego tylko tytułu pełnienia służby w Policji. Pomoc ta nie może być uznawana za dodatkowy przywilej tej grupy zawodowej, gdyż musiałoby to budzić uzasadnione wątpliwości z punktu widzenia zasady równego traktowania obywateli (por. przytaczana wyżej uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 marca 1999 r., sygn. akt OPS 1/99 oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 14 maja 2001 r., sygn. akt SK 1/00, pyl.: OTK 2001/4/84).

W obecnych warunkach społeczno-gospodarczych nie ma należytego uzasadnienia dla przyjęcia tezy, iż funkcjonariuszom policji (lub innych służb mundurowych) należą się jakieś szczególne formy pomocy państwa w zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Byłoby to niezgodne z wymogami sprawiedliwości i równości w stosunku do innych grup zawodowych. Pomoc finansowa na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ma ścisły związek z interesem służby i pozostaje aktualna tylko w takim zakresie, w jakim potrzeby mieszkaniowe policjanta nie są należycie zaspokojone.

Na poparcie tej tezy można przytoczyć fragmenty uzasadnienia uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I OPS 7/08; publ.: ONSAiWSA 2009/4/66). Uchwała ta zapadła wprawdzie na tle przepisów dotyczących funkcjonariuszy Służby Więziennej, jednak analogiczność rozwiązań prawnych sprawia, że poglądy wyrażone w uchwale mogą być w pełni wykorzystane przy ocenie przedmiotowej sprawy, dotyczącej świadczeń funkcjonariuszy Policji. W powołanej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., iż "ocena, czy funkcjonariusz spełnia przesłanki uzyskania pomocy finansowej, powinna uwzględniać stan na dzień wszczęcia postępowania, mimo że co do zasady rozpatrzenie sprawy administracyjnej następuje według stanu ustalonego w dniu wydania decyzji. (...) Realizacja omawianego uprawnienia zależy przede wszystkim od tego, czy funkcjonariusz występujący o pomoc finansową ma zaspokojone potrzeby mieszkaniowe w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, natomiast drugorzędne znaczenie ma data rozpatrzenia żądania, która oczywiście zależy od liczby wniosków złożonych przez inne osoby oraz od wysokości posiadanych przez organ środków finansowych. (...) Fakt nabycia domu (lokalu) mieszkalnego w miejscowości pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, nawet gdy przed tym nabyciem funkcjonariusz spełniał przesłanki otrzymania przydziału lokalu mieszkalnego, może być powodem wygaśnięcia uprawnień funkcjonariusza do omawianej pomocy finansowej, jeżeli w następstwie nabycia domu (lokalu) funkcjonariusz posiada już dom (lokal) o odpowiedniej powierzchni w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej".

W ww. uchwale Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, iż "wyjaśnianego zagadnienia prawnego nie można wiązać wyłącznie z datą nabycia przez funkcjonariusza domu (lokalu) mieszkalnego, ani też wyłącznie z datą złożenia wniosku o pomoc finansową, albowiem istotne jest przede wszystkim to, czy funkcjonariusz ma zaspokojone prawo do mieszkania w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej. (...) Decydujące znaczenie ma bowiem sytuacja mieszkaniowa funkcjonariusza składającego wniosek o przyznanie przedmiotowego świadczenia, a zatem pomoc finansowa przysługuje funkcjonariuszowi tylko wówczas, gdy zgłaszając roszczenie nie miał on zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych w miejscowości pełnienia służby lub pobliskiej".

Przenosząc powyższe uwagi na stan niniejszej sprawy należy stwierdzić, że istota argumentacji organu orzekającego sprowadzała się do twierdzenia, że skarżący w dniu złożenia wniosku w sprawie przyznania pomocy finansowej, tj. w dniu [...] marca 2013 r. miał zabezpieczone potrzeby mieszkaniowe, gdyż posiadał lokal mieszkalny nr [...] w W. przy R. [...], tj. w miejscowości, w której pełni służbę. Tak więc w dacie złożenia wniosku i w dacie wszczęcia postępowania funkcjonariusz miał niewątpliwie zaspokojone potrzeby lokalowe. Ocena bowiem, czy funkcjonariusz spełnia przesłanki uzyskania pomocy finansowej, powinna uwzględniać stan faktyczny sprawy. Zaś z niego wynika, że w dniu złożenia wniosku policjant posiadał udział w lokalu mieszkalnym nr [...], położonym w W. przy

ul. R. [...] o powierzchni użytkowej 62,71 m2, w tym powierzchni mieszkalnej 37,60 m2, co wypełnia w jego przypadku normy zaludnienia wskazane w rozporządzeniu MSWiA z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. Nr 105, poz. 884 z późn. zm.). Zatem na dzień złożenia wniosku policjant miał zaspokojone potrzeby mieszkaniowe, więc cel przepisów ustawy o Policji został spełniony.

Ponadto jak wynika z analizy akt, w stosunku do skarżącego wydana została prawomocna decyzja nr [...] Komendanta [...] Policji [...] z dnia [...] maja 2012 r. o cofnięciu M. S. uprawnień do pobierania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego z dniem [...] maja 2011 r. Oznacza to zatem, że funkcjonariusz w tej dacie zamieszkiwał już w zakupionym przez siebie lokalu. Ponadto jak wynika z treści aktu notarialnego lokal zakupiony przez M. S. był wyposażony, a zatem również gotowy do zamieszkania. Bez znaczenia zatem pozostają argumenty wnioskodawcy o konieczności przeprowadzenia remontowych prac adaptacyjnych, albowiem nie powodowały one wyłączenia lokalu z użytkowania.

W związku z powyższym zgodzić należy się z organem orzekającym, że skarżący nie spełniał pozytywnej przesłanki do uzyskania lokalu mieszkalnego z zasobów Policji na podstawie decyzji administracyjnej, a tym samym do zastępczej formy realizacji tego prawa, tj. do pomocy finansowej.

Tak więc reasumując, w dniu złożenia wniosku o pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego, tj. [...] maja 2013 r., skarżący miał zaspokojone potrzeby mieszkaniowe, gdyż posiadał, w miejscowości, w której pełnił służbę, lokal mieszkalny odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej. Jak wskazano powyżej - prawo do pomocy finansowej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych funkcjonariusza Policji aktualizuje się tylko w sytuacji istnienia niezaspokojonych potrzeb w tym zakresie. Z chwilą, kiedy te potrzeby zostają zaspokojone, uprawnienie do uzyskania pomocy finansowej traci rację bytu. Biorąc pod uwagę sytuację innych grup zawodowych, pomoc finansowa na uzyskanie lokalu nie może być traktowana jako przywilej policjantów, lecz jako instytucja podyktowana interesem służby - sprawnego wykonywania obowiązków przez funkcjonariusza.

Z przepisów ustawy o Policji nie wynika również, aby omawiane świadczenie można było traktować jako swoistą rekompensatę za nieotrzymanie w drodze decyzji administracyjnej przydziału lokalu mieszkalnego. Pomocy finansowej nie można utożsamiać z bezzwrotnym co do zasady świadczeniem udzielanym przez Państwo na spłatę wszystkich wydatków związanych z nabyciem lokalu (domu) mieszkalnego.

Ocena zaskarżonej decyzji nie daje również podstaw do uznania, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a tylko takie naruszenie, w myśl art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a., stanowi postawę do uchylenia decyzji. Organ orzekający poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, dokonał prawidłowej subsumpcji ustalonego stanu faktycznego pod ww. przepisy ustawy o Policji oraz dokonał ich prawidłowej wykładni, co czyni zarzuty skargi nieuprawnionymi.

Odnośnie orzeczeń sądów administracyjnych, na które powołuje się skarżący, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie mogą stanowić podstawy do uwzględnienia skargi na decyzję podjętą przez organ Policji w okolicznościach faktycznych i prawnych niniejszej sprawy.

W tym stanie rzeczy, wobec braku przesłanek do uwzględnienia skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...