• I SA/Rz 309/14 - Postanow...
  29.03.2024

I SA/Rz 309/14

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2014-06-23

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Małgorzata Futera /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Małgorzata Futera po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2014 r. w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T.J.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. - postanawia – I. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i zwolnić go od uiszczenia kosztów sądowych powyżej kwoty 500 (słownie: pięćset) złotych, II. pozostałym zakresie wniosek oddalić. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

T.J.B. (dalej zwany skarżącym), w skardze na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, złożył wniosek o zwolnienie go od kosztów sądowych. W uzasadnieniu na druku formularza PPF argumentował zwolnienie wysokością swojej emerytury (1673,73 zł netto) , która nie pozwoli mu ponieść kosztów sądowych, koniecznością ponoszenia kosztów leczenia i leków z uwagi na choroby związane z osiągniętym wiekiem (94 lata) i wszczętą przez organ podatkowy egzekucją administracyjną. Skarżący podał, że jest wdowcem i samotnie prowadzi gospodarstwo domowe, a z uwagi na sędziwy wiek i stan zdrowia najczęściej przebywa u córki. Nie wskazał jakiegokolwiek majątku – ani ruchomego ani nieruchomości.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym (taki zakres wynika z wniosku skarżącego) następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z konstrukcji tego przepisu wynika, że na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że znajduje się w sytuacji o jakiej mowa w powołanym przepisie. Instytucja prawa pomocy ma bowiem charakter nadzwyczajny i korzystanie z niej zawężone zostało do kręgu osób najbardziej potrzebujących pomocy, tj. rzeczywiście ubogich, pozbawionych środków do życia bądź posiadających takie środki, ale w bardzo ograniczonym zakresie.

Przeprowadzając ocenę wniosku skarżącego pod kątem przesłanek przyznania prawa pomocy, należy uwzględnić fakt, że skarżący zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie łącznie dwie decyzje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia ujawnionych źródłach przychodów (za 2007 i 2008 r.) i że ma obowiązek uiścić wpis stosunkowy od kwot 220.661,00 zł i 61.820,00 zł będących wartością przedmiotu zaskarżenia w tych sprawach.

Dlatego biorąc pod uwagę wysokość opłat sądowych w rozmiarze wynikającym z akt obu spraw, w których skarżący wniósł skargi w kontekście przedstawionej sytuacji życiowej skarżącego, tj. że wymaga wydatków na leczenie i że otrzymuje emeryturę w pomniejszonej wysokości z uwagi na prowadzoną egzekucję uznano, że skarżący spełnia przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez zwolnienie go od uiszczenia kosztów sądowych ponad kwotę 500 zł, co oznacza, że będzie on zobowiązany do poniesienia tych kosztów wyłącznie do wysokości owych 500 zł, tj. kwoty odpowiadającej wysokości wpisu w sprawach skarg z zakresu zobowiązań podatkowych.

Pomimo, że skarżący wnioskując o zwolnienie go w całości od kosztów sądowych powołuje się na niskie dochody – 1673,73 zł teraz pomniejszone o zajęcie egzekucyjne, to jednak jego żądanie nie zasługuje w pełni na uwzględnienie.

Istotne w niniejszej sprawie z punktu postępowania o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych jest to, że skarżący dokonał darowizny na rzecz wnuczki środków pieniężnych w kwotach 356.300,00 zł i 87.500,00 zł oraz mieszkania, tj. całego swojego majątku. Wszystkie te zdarzenia miały miejsce w nieodległej przeszłości, a nawiązując do informacji o darowiźnie, nie sposób nie poczynić odniesienia do przepisów Kodeksu cywilnego o darowiźnie, tj. art. 896 i art. 897. Celem wymienionej regulacji jest zabezpieczenie interesów darczyńcy; w pierwszym przypadku w sytuacji pogorszenia się stanu majątkowego darczyńcy w okresie po zawarciu umowy darowizny, a przed jej wykonaniem, w drugim – w przypadku pogorszenia się tego stanu po wykonaniu umowy. Niewątpliwie obowiązki obdarowanego mają charakter nie tylko alimentacyjny, ale również cywilnoprawny (obligacyjny). Należy przy tym uznać, że w przypadku braku środków na koszty prowadzonego przez darczyńcę postępowania sądowego, związanego z przedmiotem darowizny, obowiązek obdarowanego partycypowania w tych kosztach jest uzasadniony ową usprawiedliwioną potrzebą darczyńcy.

Zatem w takiej sytuacji nie sposób nie wymagać choćby częściowej partycypacji skarżącego w kosztach sądowych zainicjowanego postępowania sądowego. Dodać należy, że w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia zgłosi wniosek o przyznanie należnych kosztów (art. 200 i art. 210 § 1 P.p.s.a.),

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...