II OZ 577/12
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2012-07-03Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B. i R. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 337/12 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. B. i R. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku – Białej z dnia 7 grudnia 2004 r., nr XXXVII/1194/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 337/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił wniosek A. B. i R. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku – Białej z dnia 7 grudnia 2004 r., nr XXXVII/1194/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pismem z dnia 19 stycznia 2012 r. A.B. oraz R. B., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach dwie skargi na uchwały Rady Miejskiej w Bielsku – Białej. Jedna z tych skarg wniesiona została na uchwałę z dnia 7 grudnia 2004 r., nr XXXVII/1194/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wobec powyższego w dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd - stosownie do wymogu zawartego w treści art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) przekazał skargi organowi właściwemu Prezydentowi Miasta Bielsko – Biała, celem nadania im dalszego biegu. Jak ustalił Sąd wniesienie skargi zostało poprzedzone wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, które zostało doręczone organowi w dniu 23 września 2011 r. Organ nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie. Termin zatem do wniesienia skargi upłynął, zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a., w dniu 22 listopada 2012 r., tym samym wniesienie skargi w dniu 26 stycznia 2012 r. nastąpiło z przekroczeniem ustawowego terminu.
Rozpoznając w tych okolicznościach złożony wraz ze skargą wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi Sąd podkreślił, że pełnomocnik skarżących jako usprawiedliwioną – jej zdaniem - przyczynę uchybienia terminowi do wniesienia skargi wskazywała zarówno na własne problemy zdrowotne, trwające w okresie od dnia 15 grudnia 2011 r. do dnia 2 stycznia 2012 r., jak i na chorobę swoich dzieci trwającą od dnia 18 listopada do 9 grudnia 2011 r. oraz od 5 do 12 stycznia 2012 r. Pełnomocnik podkreślała, że w okresie choroby swoich dzieci nie mogła prowadzić spraw zawodowych, a ich starsze rodzeństwo i mąż nie mogli przejąć opieki nad młodszymi dziećmi. Pełnomocnik dołączyła kopię zaświadczeń lekarskich.
Wskazując na powyższe Sąd podkreślił, iż w pierwszej kolejności rozpoznając wniosek o przywrócenie terminu zobowiązany jest ustalić, czy zachowany został termin do złożenia tego wniosku. Stosownie bowiem do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z przedmiotowym wnioskiem wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jak zatem stwierdził Sąd, z treści wniosku i z dołączonych do niego zaświadczeń lekarskich wynika, że przyczyna uchybienia terminu w niniejszej sprawie ustała w dniu 12 stycznia 2012 r. Zatem od dnia następnego tj. od 13 stycznia 2012 r. zaczął biec siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i upłynął on w dniu 19 stycznia 2012 r. Natomiast skarga wraz z zawartym w niej przedmiotowym wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia, choć została nadana w Urzędzie Pocztowym w dniu 19 stycznia 2012 r., to jednak wniesiono ją bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, który przekazał skargę do organu w dniu 26 stycznia 2012 r., celem nadania jej dalszego biegu. Zgodnie z treścią art. 87 § 3 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Zatem wpływ wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (wraz ze skargą) bezpośrednio do Sądu skutkował koniecznością przekazania go właściwemu organowi. Stąd też dla oceny zachowania terminu do wniesienia przedmiotowego wniosku należy przyjąć datę przekazania go przez Sąd do organu, za pośrednictwem którego taki wniosek powinien być wniesiony do Sądu, to jest dzień 26 stycznia 2012 r. Zestawiając zatem daty ustania przyczyny uchybienia terminu (12 stycznia 2012 r.) oraz daty wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi za pośrednictwem organu (26 stycznia 2012 r.) Sąd stwierdził, że nastąpiło przekroczenie przewidzianego w art. 87 § 1 powołanej ustawy siedmiodniowego terminu do złożenia przedmiotowego wniosku.
W zażaleniu na powyższe postanowienie A. B. i R. B., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli o zmianę tego postanowienia poprzez przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że to przekazanie pisma przez Sąd do organu, by ten mógł znowu przekazać je Sądowi spowodowało upływ siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Stanowisko Sądu w tej kwestii nie wydaje się być zasadne biorąc pod uwagę fakt, że to Sąd, a nie organ rozpoznaje ostatecznie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., aktualnie: tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej p.p.s.a.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym strona zobowiązana jest do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, w myśl art. 87 § 2 p.p.s.a. Z kolei art. 87 § 1 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Wobec powyższego w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, iż skoro skargę składa się do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu, to także wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi winien być złożony za pośrednictwem organu. Tym samym także termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, który nadano bezpośrednio do sądu administracyjnego liczony być powinien od daty nadania pisma przez sąd.
W okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie ulega wątpliwości, że doszło do uchybienia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżący bowiem wniosek ten zawarli w skardze, którą wysłali bezpośrednio do Sądu I instancji, następnie zaś Sąd ten wysłał skargę zawierającą wniosek o przywrócenie terminu do Prezydenta Miasta Bielsko – Biała, co nastąpiło w dniu 26 stycznia 2012 r. Skoro zatem przeszkoda uniemożliwiająca wykonanie czynności procesowej w postaci wniesienia skargi ustała w dniu 12 stycznia 2012 r., której to okoliczności skarżący nie kwestionują, to należało uznać, że złożenie pisma o przywrócenie terminu w dniu 26 stycznia 2012 r. nastąpiło w upływem siedmiodniowego terminu, o jakim mowa w cyt. art. 87 § 1 p.p.s.a. Konsekwencją zaś stwierdzenia, że doszło do uchybienia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest, stosownie do art. 88 p.p.s.a., jego odrzucenie.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B. i R. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 337/12 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. B. i R. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku – Białej z dnia 7 grudnia 2004 r., nr XXXVII/1194/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 337/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił wniosek A. B. i R. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku – Białej z dnia 7 grudnia 2004 r., nr XXXVII/1194/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pismem z dnia 19 stycznia 2012 r. A.B. oraz R. B., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach dwie skargi na uchwały Rady Miejskiej w Bielsku – Białej. Jedna z tych skarg wniesiona została na uchwałę z dnia 7 grudnia 2004 r., nr XXXVII/1194/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wobec powyższego w dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd - stosownie do wymogu zawartego w treści art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) przekazał skargi organowi właściwemu Prezydentowi Miasta Bielsko – Biała, celem nadania im dalszego biegu. Jak ustalił Sąd wniesienie skargi zostało poprzedzone wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, które zostało doręczone organowi w dniu 23 września 2011 r. Organ nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie. Termin zatem do wniesienia skargi upłynął, zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a., w dniu 22 listopada 2012 r., tym samym wniesienie skargi w dniu 26 stycznia 2012 r. nastąpiło z przekroczeniem ustawowego terminu.
Rozpoznając w tych okolicznościach złożony wraz ze skargą wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi Sąd podkreślił, że pełnomocnik skarżących jako usprawiedliwioną – jej zdaniem - przyczynę uchybienia terminowi do wniesienia skargi wskazywała zarówno na własne problemy zdrowotne, trwające w okresie od dnia 15 grudnia 2011 r. do dnia 2 stycznia 2012 r., jak i na chorobę swoich dzieci trwającą od dnia 18 listopada do 9 grudnia 2011 r. oraz od 5 do 12 stycznia 2012 r. Pełnomocnik podkreślała, że w okresie choroby swoich dzieci nie mogła prowadzić spraw zawodowych, a ich starsze rodzeństwo i mąż nie mogli przejąć opieki nad młodszymi dziećmi. Pełnomocnik dołączyła kopię zaświadczeń lekarskich.
Wskazując na powyższe Sąd podkreślił, iż w pierwszej kolejności rozpoznając wniosek o przywrócenie terminu zobowiązany jest ustalić, czy zachowany został termin do złożenia tego wniosku. Stosownie bowiem do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z przedmiotowym wnioskiem wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jak zatem stwierdził Sąd, z treści wniosku i z dołączonych do niego zaświadczeń lekarskich wynika, że przyczyna uchybienia terminu w niniejszej sprawie ustała w dniu 12 stycznia 2012 r. Zatem od dnia następnego tj. od 13 stycznia 2012 r. zaczął biec siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i upłynął on w dniu 19 stycznia 2012 r. Natomiast skarga wraz z zawartym w niej przedmiotowym wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia, choć została nadana w Urzędzie Pocztowym w dniu 19 stycznia 2012 r., to jednak wniesiono ją bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, który przekazał skargę do organu w dniu 26 stycznia 2012 r., celem nadania jej dalszego biegu. Zgodnie z treścią art. 87 § 3 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Zatem wpływ wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (wraz ze skargą) bezpośrednio do Sądu skutkował koniecznością przekazania go właściwemu organowi. Stąd też dla oceny zachowania terminu do wniesienia przedmiotowego wniosku należy przyjąć datę przekazania go przez Sąd do organu, za pośrednictwem którego taki wniosek powinien być wniesiony do Sądu, to jest dzień 26 stycznia 2012 r. Zestawiając zatem daty ustania przyczyny uchybienia terminu (12 stycznia 2012 r.) oraz daty wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi za pośrednictwem organu (26 stycznia 2012 r.) Sąd stwierdził, że nastąpiło przekroczenie przewidzianego w art. 87 § 1 powołanej ustawy siedmiodniowego terminu do złożenia przedmiotowego wniosku.
W zażaleniu na powyższe postanowienie A. B. i R. B., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli o zmianę tego postanowienia poprzez przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że to przekazanie pisma przez Sąd do organu, by ten mógł znowu przekazać je Sądowi spowodowało upływ siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Stanowisko Sądu w tej kwestii nie wydaje się być zasadne biorąc pod uwagę fakt, że to Sąd, a nie organ rozpoznaje ostatecznie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., aktualnie: tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej p.p.s.a.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym strona zobowiązana jest do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, w myśl art. 87 § 2 p.p.s.a. Z kolei art. 87 § 1 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Wobec powyższego w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, iż skoro skargę składa się do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu, to także wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi winien być złożony za pośrednictwem organu. Tym samym także termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, który nadano bezpośrednio do sądu administracyjnego liczony być powinien od daty nadania pisma przez sąd.
W okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie ulega wątpliwości, że doszło do uchybienia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżący bowiem wniosek ten zawarli w skardze, którą wysłali bezpośrednio do Sądu I instancji, następnie zaś Sąd ten wysłał skargę zawierającą wniosek o przywrócenie terminu do Prezydenta Miasta Bielsko – Biała, co nastąpiło w dniu 26 stycznia 2012 r. Skoro zatem przeszkoda uniemożliwiająca wykonanie czynności procesowej w postaci wniesienia skargi ustała w dniu 12 stycznia 2012 r., której to okoliczności skarżący nie kwestionują, to należało uznać, że złożenie pisma o przywrócenie terminu w dniu 26 stycznia 2012 r. nastąpiło w upływem siedmiodniowego terminu, o jakim mowa w cyt. art. 87 § 1 p.p.s.a. Konsekwencją zaś stwierdzenia, że doszło do uchybienia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest, stosownie do art. 88 p.p.s.a., jego odrzucenie.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.
