II SA/Łd 342/12

Uzasadnienie

W dniu 18 maja 2011 r. H. B. wniosła do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczo - składowego, zlokalizowanego na nieruchomości położonej w D., stanowiącej własność I. Ś. Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowy obiekt jest od 2000r. użytkowany jest jako stolarnia trumien dla zakładu "Wyrobu i produkcji trumien" A. J., a od 2004r. również dla zakładu J. J. oraz, że zmiany sposobu użytkowania dokonano z naruszeniem i obejściem prawa i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Pismem z dnia 21 lipca 2011 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. zawiadomił strony o planowanej kontroli w sprawie zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego budynku.

Podczas kontroli ustalono, że na działce nr ewid. 281, położonej w D. zlokalizowany jest budynek o wymiarach zewnętrznych 8,13m x 24,84m, parterowy, bez podpiwniczenia i poddasza, murowany z pustaków żużlobetonowych z dachem jednospadowym i pokryciu blachą w dobudowie do elewacji północnej budynku użytkowanego na działalność gospodarczą związaną z produkcją trumien - kontrolowany budynek posiada dwa pomieszczenia: (pomieszczenie w części północnej budynku o wymiarach wewnętrznych około 19,50m x 7,80m, w którym składowane są trumny, stelaże, krzyże drewniane i styropian oraz pomieszczenie w części południowej budynku o wymiarach wewnętrznych około 5,05m x 7,80m, w którym znajdują się dwie kobyłki drewniane - podpory wysokości około 0, 80 m). Uczestnicy kontroli oświadczyli do protokółu kontroli:

1) A. J. córka I. Ś. - właścicielki budynku, iż:

- na użytkowanie budynku gospodarczo-składowego właściciel uzyskał decyzję Nr [...] z dnia [...] Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P.,

- obecnie budynek jest użytkowany do działalności gospodarczej w zakresie wykańczania trumien tj. malowania ręcznego trumien i magazynowania, zgodnie ze zgłoszeniem złożonym w Starostwie Powiatowym w P. zmiany sposobu użytkowania oraz, że w budynku tym nie ma produkcji trumien, a nadto nie wyraża zgody na wykonanie dokumentacji fotograficznej oraz na wejście H. B. na teren posesji.

2) H. B. składająca wniosek oświadczyła, że:

- został naruszony art. 10 § 1 K.p.a., gdyż nie brała czynnego udziału w przeprowadzeniu kontroli, w związku z tym czynność kontroli została wykonana z naruszeniem prawa i jest nieważna,

- zostało poświadczone niezgodnie z prawdą stanowisko uczestnika protokółu A. J., będącej prawomocnym dzierżawcą posesji 281 w D., gdyż od 2000 r. prowadząca działalność gospodarczą A. J. miała stolarnię trumien, co potwierdza ten fakt protokół straży znajdujący się w aktach sprawy i w 2004r. obiekt ten stanowił również stolarnię trumien, co potwierdza następny protokół straży oraz w latach 2007-2011 obiekt ten służył działalności gospodarczej, co potwierdza protokół kontroli Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w P., a dnia 5 listopada 2010 r. zostało potwierdzone dokumentem Starostwa Powiatowego, iż obiekt ten stanowił lakiernię trumien,

- obiekt, który służył od 2000 r. działalności gospodarczej nie może stanowić obiektu w budowie, co stwierdzono w protokole z dnia 9 sierpnia 2006 r.

- do dnia 1 marca 2011 r. A. J. dzierżawca obiektu prowadziła w tym obiekcie działalność gospodarczą,

- ewidentnym naruszeniem prawa I. Ś. właścicielka posesji 281 w D. złożyła dnia 1 lutego 2011 r. zgłoszenie dokonania zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczo - składowego w Starostwie Powiatowym w P. jako budynku, który był w budowie i w którym nie odbywała się żadna produkcja, nie mogło więc dojść do zmiany sposobu użytkowania obiektu, który od 2000 r. stanowił już zakład pracy, co potwierdzają protokóły straży, PIS oraz Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w P.

Po przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. w dniu [...], postanowieniem Nr [...] odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek z dnia 18 maja 2011 r. H. B., powołując się na art. 61 a § 1 K.p.a. zgodnie z którym w sytuacji gdy żądanie, o którym mowa w art. 61 zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Po rozpatrzeniu zażalenia H. B. postanowieniem z dnia [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił ww. postanowienie i przekazał sprawę organowi l instancji do ponownego rozpatrzenia, wskazując, że organ I instancji nie miał podstaw do wydania postanowienia na podstawie art. 61 a K.p.a., o odmowie wszczęcia postępowania. Zdaniem organu zażaleniowego w sytuacji, gdy organ administracji publicznej stopnia podstawowego informuje strony, iż mogą zapoznać się przed wydaniem rozstrzygnięcia z zebranym materiałem dowodowym oraz wnosić do niego uwagi, mamy do czynienia z postępowaniem wszczętym, czyli takim które winno zostać zakończone merytorycznym rozstrzygnięciem.

Powiatowy Inspektor nadzoru Budowlanego w P. decyzją z dnia [...], Nr [...], na podstawie art. 105 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeksu postępowania administracyjnego (jedn. tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 z późn. zm.), umorzył postępowanie administracyjne w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczo - składowego z lokalizacją na działce nr ewid. 281 w D. Na podstawie zgromadzonego materiału, organ ustalił, że na działce nr ewid. 281, położonej w D. zlokalizowany jest budynek o wymiarach zewnętrznych 8,13m x 24,84m, parterowy, bez podpiwniczenia i poddasza, murowany z pustaków żużlobetonowych z dachem jednospadowym i pokryciu blachą w dobudowie do elewacji północnej budynku użytkowanego na działalność gospodarcza związaną z produkcja trumien (ustalenia kontroli z dnia 03.08.2011 r.), działka jest własnością I. Ś. (skrócony wypis ze skorowidza działek), w kontrolowanym budynku są składowane trumny, stelaże, krzyże drewniane i styropian oraz dwie kobyłki drewniane - podpory wysokości około 0,80m (ustalenia kontroli z dnia 03.08.2011 r.). Decyzją Nr [...] z dnia [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. udzielił inwestorowi I. Ś. pozwolenia na użytkowanie budynku z przeznaczeniem jako gospodarczo-składowy, w dniu 1 lutego 2011 r. I. Ś. dokonała zgłoszenia w Starostwie Powiatowym w P. zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczo - składowego na budynek usługowy w zakresie wykańczania, w tym malowania ręcznego, trumien i magazynowania (bez produkcji), wskazując, iż nie wymagane są żadne roboty budowlane w budynku, gdyż budynek nadaje się do użytkowania w nowej funkcji. Organ podniósł, że załączone do wniosku przez H. B. kserokopie dokumentów świadczące o prowadzeniu działalności gospodarczej w obiektach na działce nr ewid. 281 w D. tj. informacja ze zdarzenia Straży Pożarnej w P., przebieg działalności gospodarczej A. J. i J. J., były uwzględnione w postępowaniu prowadzonym przez organ nadzoru budowlanego na wniosek z dnia 17 lipca 2006 r. H. i J. B. dotyczący między innymi tego budynku, które to postępowanie zakończono decyzją Nr [...] z dnia [...] (stwierdzającą wykonanie przez inwestora obowiązku nałożonego decyzją Nr [...] z dnia [...] Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P., a polegającego na zamurowaniu otworu drzwiowego w ścianie wschodniej budynku), w dokumentach zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania załączone jest zaświadczenie z dnia 12.01.2011 r. Urzędu Gminy i Miasta w P., z którego wynika, że planowana zmiana sposobu użytkowania budynku gospodarczo - składowego na budynek usługowy w zakresie wykańczania trumien (malowanie ręczne gotowych wyrobów drewnianych) i magazynowania jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy P. z informacją, iż udowodnienie w kwestii zachowania uciążliwości prowadzonej działalności należy do obowiązku inwestora. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. uznał, iż brak jest podstaw materialno-prawnych do wszczęcia postępowania, gdyż właściciel obiektu dopełnił obowiązku zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania budynku, organ administracji architektoniczno-budowlanej nie wniósł sprzeciwu, a nadto użytkowanie budynku na czas kontroli organu nadzoru budowlanego nie było sprzeczne z tym zgłoszeniem.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła H. B. wskazując w jego treści, iż stroną postępowania winna być A. J., a nie I. Ś., a zmiana sposobu użytkowania nastąpiła przed dokonaniem zgłoszenia w odpowiednim organie administracji publicznej. Ponadto, zarzuciła naruszenie art. 6, 7, 8, 77 i art. 105 § 2, wskazując, że nie był uprawniony do umorzenia postępowania bez zgody strony, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte. Podniosła również naruszenie art. 81 Prawa budowlanego, wskazując, że od 2000 r. budynek gospodarczo-składowy był stolarnią trumien, a od 2010 r. również lakiernią trumien. Podała też, że od 2006 r. dzierżawcą przedmiotowej nieruchomości wraz z budynkami jest A. J. i to ona powinna być stroną złożonego wniosku, a wobec tego czynność dokonania zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego dokonana przez osobę nieuprawnioną jest nieważna z mocy prawa.

Decyzją z dnia [...], nr [...] znak [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., na postawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art.105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz.1071 z późn. zm.) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. Organ II instancji powołując się na treść art. 105 § 1 K.p.a. wskazał, że organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości lub w części. Bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, oznacza natomiast, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie co do jej istoty. Przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno - sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części oraz załączyć enumeratywnie wymienione w tym przepisie dokumenty. Organ wyjaśnił, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. decyzją z dnia [...], Nr [...], udzielił I. Ś. pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego budynku z przeznaczeniem jako gospodarczo - składowy. I. Ś. dokonała w Starostwie Powiatowym w P. zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczo - składowego na budynek usługowy w zakresie wykańczania w tym malowania ręcznego trumien i magazynowania (bez produkcji), wskazując, iż nie są wymagane żadne roboty budowlane w budynku, a budynek nadaje się do użytkowania w nowej funkcji. W odniesieniu do zarzutu odwołującej się, że jak wynika z informacji ze zdarzenia pochodzącej od Państwowej Straży Pożarnej, przedmiotowy budynek był wcześniej już użytkowany jako stolarnia i lakiernia trumien, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, po analizie ww. informacji ze zdarzenia stwierdził, iż nie określają one dokładnie, którego obiektu budowlanego, zlokalizowanego w dacie zdarzenia na nieruchomości położonej w miejscowości D., dotyczą. Ponadto, podane wymiary obiektów są inne, niż te, które ustalone zostały przez organ nadzoru budowlanego stopnia podstawowego. Organ odwoławczy nie podzielił zatem zarzutu, iż są to dowody wcześniejszego terminu zmiany sposobu użytkowania, niż określony w zgłoszeniu dokonanym w dniu 1 lutego 2011 r. Odnosząc się do zarzutu Skarżącej w zakresie błędnego wskazania jako strony postępowania właścicielki posesji – I. Ś., organ odwoławczy podniósł, że krąg stron określony został w art. 61 ustawy Prawo budowlane, zgodnie z którym właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art., 5 ust. 2; zapewnić, dochowując należytej staranności, bezpieczne użytkowanie obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych oddziaływujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne , silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska. Zatem stwierdził, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. prawidłowo określił krąg stron przedmiotowego postępowania. Organ uznał, że w takim stanie faktycznym i prawnym przedmiotowej sprawy, nie można mówić o samowolnej zmianie sposobu użytkowania, a zatem organy nadzoru budowlanego nie mają podstaw do wydania rozstrzygnięcia w oparciu art. 71 a ust. 1 bądź ust. 4 ustawy Prawo budowlane, w związku z czym brak jest podstaw do ingerencji organu nadzoru budowlanego z uwagi na brak przedmiotu postępowania.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wniosła H. B., zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej uchylenie. Wydanej decyzji zarzuciła naruszenie art. 77 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy. Wskazała, że jej zdaniem Decyzja [...] wydana została w wyniku poświadczenia nieprawdy, czynności zmierzające do wydania tej decyzji oraz treść załatwienia sprawy stanowią zaprzeczenie stanu prawnego i faktycznego sprawy w całości, nadto budynek gospodarczo-składowy, o którym mowa w tej decyzji stanowił od 2000 r. nielegalną stolarnię trumien dla zakładu A. J. Dalej podniosła, że obiekt budynku gospodarczo-składowego przez 10 lat nie był oddany do użytkowania, a mimo to stanowił zakład pracy na co są dowody w postaci dokumentów urzędowych. Wyjaśniła też, że wnosi o uchylenie decyzji ze względu na możliwość dopuszczenia się przestępstwa karno-skarbowego dotyczącego opłaty legalizacyjnej.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Stosownie do regulacji art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej. Oznacza to, iż sąd bada zgodność z prawem (legalność) zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Sąd nie przejmuje zatem sprawy administracyjnej do końcowego załatwienia, lecz jedynie dokonuje oceny działalności organu orzekającego z punktu widzenia kryterium legalności.

Sąd uwzględniając skargę na rozstrzygnięcie uchyla je w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego bądź inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.). W przypadku bezzasadności skargi, podlega ona oddaleniu w oparciu o art. 151 p.p.s.a..

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest ustalenie, czy organ I instancji miał dostateczną podstawę do wydania objętej skargą decyzji z dnia [...] nr [...], którą to powołując się na przepis art. 105 K.p.a. – orzekł o umorzeniu postępowania jako bezprzedmiotowego w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczo-składowego z lokalizacją na działce nr 281 w D., a organ odwoławczy do utrzymania w mocy tejże decyzji.

Wskazać należy, że w myśl art. 105 § 1 K.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. W doktrynie przyjmuje się, że pojęcie bezprzedmiotowości postępowania administracyjnego, oznacza brak któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, wobec czego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty (por. B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz", Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2006, str. 489).

Również w orzecznictwie przyjęte zostało, że przepis art. 105 § 1 K.p.a. ma zastosowanie jedynie w tych sytuacjach, gdy w świetle prawa materialnego i ustalonego stanu faktycznego brak jest sprawy administracyjnej mogącej być przedmiotem postępowania (por. wyrok NSA z dnia 21 września 2010 r., sygn. akt II OSK 1393/09, publ. LEX nr 611777). Analogiczny pogląd wyraził także Sąd w wyroku z dnia 23 stycznia 2003 r., sygn. akt II SA 428/01, iż bezprzedmiotowe jest postępowanie zarówno z powodu braku faktycznego przedmiotu do rozpatrzenia sprawy, jak również z powodu braku podstawy prawnej do wydania decyzji w zakresie żądania wnioskodawcy (por. publikacja w Systemie Informacji Prawnej Lex Nr 137801).

Przechodząc od powyższych rozważań na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że z pisma H. B. inicjującego niniejsze postępowanie wynika, że skarżąca domagała się podjęcia przez organ administracji publicznej czynności kontrolnych w związku z bezprawną, jej zdaniem, zmianą sposobu użytkowania budynku gospodarczo-składowego zlokalizowanego na nieruchomości położonej w D. W konsekwencji PINB w P. przeprowadził kontrolę na działce nr 281 w D.

Zauważyć w tym miejscu należy, że treść art. 61 § 1 K.p.a. nie wskazuje na dowolność organu we wszczynaniu postępowania bądź z urzędu bądź na wniosek. Zazwyczaj przepisy prawa materialnego przyznają inicjatywę wszczęcia postępowania, czy to organowi, czy to stronie, czy też obu tym podmiotom. Gdy przepisy tej kwestii nie regulują, wówczas stosuje się ogólną regułę, aby postępowanie zmierzające do nałożenia na stronę obowiązków było wszczynane z urzędu, prowadzące zaś do przyznania uprawnień, na wniosek strony. Niedopuszczalne jest przy tym mieszanie trybów postępowania, tj. traktowanie postępowania wszczętego na wniosek, tak jak wszczętego z urzędu (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1231/05, publ. LEX nr 204756; wyrok NSA z dnia 4 lipca 2007 r. sygn. akt II OSK 1314/06 publ. LEX nr 364695; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 2 października 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 471/07 publ. LEX nr 366755; wyrok NSA z dnia 26 lutego 2009 r. sygn. akt I OSK 554/08 publ. LEX nr 518252).

Wskazane, ogólne cechy postępowania prowadzonego na wniosek oraz opisana powyżej reguła ogólna wyznaczania podmiotu uprawnionego do zainicjowania postępowania w razie nieregulowania tej kwestii w sposób wyraźny, powinny prowadzić do konkluzji, że uwzględniając policyjny charakter czynności organów nadzoru budowlanego, podejmowanych dla ochrony interesu publicznego, niewątpliwie postępowanie tych organów wszczynane jest wyłącznie z urzędu (patrz glosa P. Brzozowskiego do wyroku WSA w Olsztynie z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II SAB/Ol 24/08 w: Gdańskie Studia Prawnicze – Przegląd orzecznictwa 2010/2/5). Przemawia za tym sformułowanie przepisów nakazujących organom nadzoru budowlanego wydanie określonych decyzji po ujawnieniu stanu samowoli budowlanej (czyli ich wydanie z urzędu) oraz wyraźne sformułowanie w ustawie przypadków wszczęcia postępowania na wniosek (czyli w innych przypadkach byłyby wszczynane z urzędu). Wobec tego, że przedmiotowe postępowanie mogło wiązać się z nałożeniem na właściciela kontrolowanej nieruchomości obowiązków, ograniczeniem lub cofnięciem uprawnień, to przyjąć należy, że organy nadzoru budowlanego działały w niniejszej sprawie z urzędu, a nie jak twierdzi skarżąca, na wniosek. Organy nadzoru budowlanego są między innymi zobowiązane do podjęcia stosownych działań, gdy obiekt budowlany zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo bezpieczeństwu mienia bądź środowiska, gdy jest użytkowany w sposób stwarzający takie zagrożenie albo jest w nieodpowiednim stanie technicznym (art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane –t.j. Dz. U. Nr z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, dalej Prawo budowlane). Organy te są też zobowiązane do tego aby podejmować odpowiednie działania w razie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części bez wymaganego pozwolenia lub zgłoszenia art. 71 a) Prawa budowlanego. Przedstawiane organom nadzoru budowlanego żądania wszczęcia postępowania nie mają decydującego znaczenia dla określenia zakresu postępowania, które powinny prowadzić. Organ nadzoru budowlanego nie jest związany granicami żądania, a wręcz ma obowiązek, przeprowadzić postępowanie w takich granicach, jakie wynikają z okoliczności i potrzeby podjęcia przez ten organ działań w granicach jego kompetencji. Do czynności podejmowanych przez organy nadzoru budowlanego zalicza się w szczególności przeprowadzenie kontroli, prowadzenie postępowań wyjaśniających, podejmowanie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, a także współdziałanie z innymi organami (np. architektoniczno-budowlanymi). W przedmiotowej prawie organ przeprowadził kontrolę na wniosek skarżącej, ale postępowanie administracyjne prowadził już z urzędu, w związku z tym nie ma znaczenia podnoszony przez skarżącą zarzut braku zgody na umorzenie postępowania administracyjnego.

Z zebranego materiału dowodowego w sprawie wynika, że organy nadzoru budowlanego przeprowadziły postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy, pozwalającego na stwierdzenie, czy w przedmiotowym obiekcie doszło do zmiany sposobu użytkowania. Zgodnie z art. 71 ust. 1 Prawa budowlanego, przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego należy rozumieć także nie tylko przeznaczenie obiektu do innego rodzaju użytkowania, lecz także zintensyfikowanie dotychczasowego sposobu użytkowania obiektu, jeżeli wywołuje to skutki określone w art. 71 ust. 1 Prawa budowlane (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 czerwca 2005 r., sygn. akt: VII SA/Wa 476/05 LEX nr 179074).

Wskazać należy, iż przy badaniu sprawy dotyczącej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części niezbędne jest ustalenie pierwotnego sposobu użytkowania obiektu oraz porównanie tych ustaleń z nową działalnością, która ma być w nim prowadzona lub porównanie tych ustaleń ze zintensyfikowniem dotychczasowego sposobu użytkowania obiektu, z punktu widzenia oddziaływania zmian na warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno - sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkości lub układu obciążeń.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że organy przeprowadziły postępowanie wyjaśniające i ustaliły na podstawie dokonanej kontroli, że budynek jest użytkowany zgodnie z dokonanym w dniu 1 lutego 2011 r. przez I. Ś. zgłoszeniem zamiaru dokonania zmiany sposobu użytkowania obiektu. Otóż, ze zgłoszenia wynika, że budynek dotychczas gospodarczo-składowy ma być z dniem 3 marca 2011 r. użytkowany jako budynek usługowy w zakresie wykańczania trumien, w tym malowania ręcznego i magazynowania (bez produkcji). Właścicielka obiektu dopełniła obowiązku zgłoszenia tej zmiany, a organ administracji architektoniczno-budowlanej nie wniósł względem zgłoszenia sprzeciwu. Podkreślenia wymaga, że organ ocenia stan użytkowania z daty złożenia wniosku. W przedmiotowej sprawie w protokole pokontrolnym nr 105/2011, organ stwierdził, że użytkowanie jest zgodne z dokonanym zgłoszeniem, bowiem w budynku składowane są trumny, stelaże, styropian, krzyże, natomiast nie prowadzi się tam produkcji. Użytkowanie budynku na czas kontroli organu nadzoru budowlanego było zgodne z tym zgłoszeniem. Wskazać tylko należy, że dokumentacja Straży Pożarnej nie dotyczy przedmiotowego budynku. Działka o nr 281 położona jest bowiem w D. [...], a dokumentacja odnosi się do nieruchomości położonej w D. [...], w związku z tym, jak słusznie zauważył organ administracji, nie może stanowić dowodu na okoliczność zmiany sposobu użytkowania nieruchomości przed dokonaniem zgłoszenia.

Co prawda skarżąca słusznie wskazała, że organy w toku prowadzonej kontroli naruszyły art. 10 K.p.a. ograniczając skarżącej możliwość wzięcia udziału w czynnościach kontrolnych w sierpniu 2011 r., ale Sąd uznał to naruszenie za takie, które nie miało wpływu na wynik sprawy, bowiem organy nie stwierdziły zmiany sposobu użytkowania nieruchomości, zaś skarżąca na rozprawie w dniu 26 czerwca 2012 r. oświadczyła, że "od marca 2011 r. w spornym obiekcie budowlanym nie jest prowadzona produkcja, obiekt stoi pusty". H. B. potwierdziła zatem ustalenia organu nadzoru budowlanego wynikające z protokołu kontroli przeprowadzonej w dniu 3 sierpnia 2011 r.. Podnoszona przez skarżącą potencjalna możliwość wznowienia produkcji w spornym obiekcie budowlanym w żaden sposób nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości zaskarżonej decyzji. Organ zobowiązany jest bowiem orzekać w oparciu o stan faktyczny i prawny istniejący na dzień wydania zaskarżonej decyzji, a nie w oparciu o sugerowane zdarzenie, które jest zdarzeniem przyszłym, a co najważniejsze jak na razie niepewnym.

Z tych wszystkich względów Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa, a zarzuty skargi nie znajdują uzasadnienia, dlatego też na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.

j.m.