• IV SAB/Po 39/14 - Wyrok W...
  29.03.2024

IV SAB/Po 39/14

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-09-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Anna Jarosz
Donata Starosta
Ewa Kręcichwost-Durchowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Anna Jarosz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 września 2014 r. przy udziale sprawy ze skargi P.sp. z o. o. z siedzibą w W. na bezczynność E.sp. z o.o. w P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu lub dokonania czynności; 2. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od E. Sp. z o.o. w P. na rzecz P. sp. z o. o. z siedzibą w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] lutego 2014 r. spółka P.P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu skargę na bezczynność E.Sp. z o.o. w Poznaniu (dalej Spółka), poprzez nieudostępnienie informacji publicznej.

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym sprawy.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r. skarżąca zwróciła się, powołując się na przepisy ustawy dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), do Spółki o udostępnienie w formie pisemnej informacji dotyczącej sposobu zawarcia i realizowania przez Spółkę umowy zawartej z firmą E.Sp. z o.o. z siedzibą w K. w wyniku udzielenia zamówienia na budowę stacji WN/SN W.a W. tj. o udostępnienie w formie kserokopii dokumentów wskazanych we wniosku.

Pismem z dnia [...] września 2013 r. Spółka poinformowała skarżącą, iż żądana informacja nie może być udostępniona w ustawowym terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku z powodu ograniczeń technicznych spowodowanych bardzo szerokim i różnorodnym tematycznie i organizacyjnie zakresem żądanej dokumentacji. Spółka wskazała, iż z uwagi na konieczność skompletowania oraz przeanalizowania żądanych dokumentów znajdujących się aktualnie w różnych jednostkach, działach i komórkach spółki, przedmiotowa informacja zostanie udzielona najpóźniej do dnia [...] października 2013 r.

Pismem z dnia z dnia [...] lutego 2014 r. skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu skargę na bezczynność Spółki poprzez nieudostępnienie informacji publicznej wnosząc o zobowiązanie spółki do udzielania wnioskowanej informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi strona po przytoczeniu przebiegu postępowania wskazała, że przepis art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) wskazuje jako jedno z zadań własnych gminy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie spraw zaopatrzenia w energięelektryczną i cieplną. Zadanie to ulega pewnemu doprecyzowaniu w ustawie z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.), która w art. 18-20 odnosi się do zadań własnych gminy w tym zakresie i sposobu ich wykonywania. W szczególności w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo energetyczne określono, że do zadań własnych gminy należy "planowanie i organizacja zaopatrzenia w ciepło" na jej obszarze.

W piśmiennictwie wskazuje się, że przepisy art. 18 i nast. w/w ustawy formułujące zadania własne gmin w zakresie zaopatrzenia w energię nakładają na gminę przede wszystkim obowiązek koordynacji działań samorządu oraz przedsiębiorstw energetycznych. Odpowiednie współdziałanie tych podmiotów pozwala bowiem na zaspokojenie potrzeb członków wspólnoty samorządowej, a nadto umożliwia rozwój gmin, poprzez lokalizowanie w nich inwestycji (zob. M. Czarnecka, T. Ogłódek, Prawo energetyczne. Komentarz, Wyd. C.H. Beck, 2009). Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lutego 2002 r., sygn. akt I CKN 1002/99 stwierdził, iż zaopatrzenie wspólnoty mieszkańców gminy w energię cieplną jest zadaniem własnym gminy, choć nie ma charakteru obowiązkowego.

Dalej skarżąca wyjaśniła, że ponadto gmina ma obowiązek realizować zadania określone ustawą Prawo energetyczne zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu, zgodnie z kierunkami rozwoju gminy zawartymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz zgodnie z odpowiednim programem ochrony powietrza przyjętym na podstawie art. 91 ustawy Prawo ochrony środowiska.

W ocenie skarżącej z powyższego wynika, że Spółka podlega obowiązkowi udostępnienia informacji publicznej w zakresie wskazanym we wniosku z dnia [...]sierpnia 2013 r. na podstawie regulacji art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem jest ona podmiotem reprezentującym inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym.

Skarżąca wskazała, że Spółka na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej jest zobligowana do udostępnienia informacji publicznej bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Ust. 2 art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi jednak, że jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym powyżej, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Strona podniosła, iż w niniejszej sprawie Spółka pismem z dnia [...]września 2013r. powiadomiła pełnomocnika skarżącego o niemożności udostępnienia informacji w ustawowym 14-dniowym terminie i poinformowała, iż zostanie ona udzielona najpóźniej do [...]października 2013 r.

Skarżąca podkreśliła, że jeżeli więc podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie może jej udzielić w terminie określonym w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej , wówczas ma on obowiązek postępować w sposób określony w art. 13 ust. 2 u ustawy o dostępie do informacji publicznej . Oznacza to, że powinien on powiadamiać wnioskodawcę o uchybieniu terminu i przedstawić wnioskodawcy przyczyny opóźnienia oraz termin, w jakim udostępni informację.

W doktrynie wskazuję się, że nie ma przeszkód, aby podmiot zobowiązany nawet kilkakrotnie powiadamiał wnioskodawcę o przyczynach uchybienia i przedłużał termin udostępnienia informacji. Jednak łącznie przedłużenie terminu nie może przekraczać dwumiesięcznego terminu określonego w art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (zob. M. Bidziński, M. Chmaj, P. Szustakiewicz, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, 2010, Legalis).

Pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. Spółka odmówiła udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Spółka wniosła o umorzenie postępowania ewentualnie oddalenie skargi wskazując, że udzielenie informacji w terminie ustawowym okazało się niemożliwe, o czym Skarżący został poinformowany pismem z dnia [...] września 2013 r. Spółka wskazała, że w przypadku przedsiębiorstw energetycznych dopiero od niedawna za ugruntowane można uznać orzecznictwo kwalifikujące przedsiębiorstwa energetyczne jako podmioty zobowiązane do stosowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, Nowy obowiązek stosowania przepisów postępowania administracyjnego, niespotykany w dotychczasowej praktyce spółek prawa handlowego, sprawia przedsiębiorstwom energetycznym wciąż jeszcze szereg problemów interpretacyjnych. Powyższe spowodowało wydłużenie procesu analizy wniosku Skarżącego, posiadanych dokumentów w sprawie, ich charakteru, a przede wszystkim zasad stosowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej w tym konkretnym przypadku. Powyższe spowodowało, że dopiero pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. Spółka odmówił udzielenia żądanych informacji z uwagi na tajemnicę przedsiębiorstwa.

Ponieważ udzielona informacja usunęła ewentualny stan bezczynności podmiotu wniosek o umorzenie postępowania ewentualnie o oddalenie skargi zasługuje na uwzględnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: "Ppsa"), kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje m.in. rozpatrywanie skarg na bezczynność organów. W takich przypadkach, kontroli poddany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie w określonym przez prawo terminie. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, dla jakich akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, jak również, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej, ponieważ zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej, a zatem Kodeks nie ma zastosowania do pozostałych czynności podejmowanych w trybie ustawy, które mają charakter czynności materialno-technicznych z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 Ppsa Wprawdzie art. 52 § 3 Ppsa stanowi, że warunkiem dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 Ppsa, jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jednak bezczynność nie wchodzi w zakres pojęcia "akty lub czynności", a skoro ustawa nie przewiduje żadnych dodatkowych środków prawnych przeciwko czynnościom podejmowanym przez organy w ramach udzielania informacji publicznej (poza odwołaniem od decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej oraz decyzji o umorzeniu postępowania), należy uznać, że skarga na bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej jest dopuszczalna bez wzywania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 Ppsa (por. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r. sygn. akt I OSK 601/05, LEX nr 236545 – wyrok dostępny w Internecie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Uznając, że niniejsza skarga jest dopuszczalna stwierdzić należy, iż jej przedmiotem jest bezczynność E. O. Sp. z o.o. w zakresie udostępnienia stronie skarżącej

1. złożonych przez E.Sp. z o.o. w ww. postępowaniu o udzielenie zamówienia:

a) formularza oferty (załącznik nr 1),

b) wykazu podwykonawców i zakresu prac im powierzonych (załącznik nr 3);

2. umowy zawartej w wyniku ww. zamówienia pomiędzy E.Sp. z o.o. a E.Sp. z o.o. oraz aneksów do tej umowy, jeśli zostały zawarte;

3. dokumentów związanych z realizacją ww. umowy, takich jak:

a) dokumentów potwierdzających przyjęcie dostaw (PZ) wystawionych przez E.Sp. zo.o.,

b) faktur wystawionych przez E.Sp. z o.o.;

4. dokumentów związanych z należytym wykonywaniem umowy wskazanej w pkt 2, a w szczególności:

a) reklamacji złożonych przez E. Sp. z o.o. firmie E.Sp. z o.o.,

b) not obciążeniowych wystawionych przez E.Sp. z o.o. firmie E.Sp. z o.o. z tytułu zaistniałych nieprawidłowości przy realizowaniu umowy,

c) ewentualnych dokumentów wypowiedzenia tej umowy przez którąkolwiek ze stron;

5. dokumentów związanych z ewentualnymi sporami prowadzonymi przez E.Sp. z o.o. z E.Sp. z o.o. w związku z zawarciem umowy wskazanej w pkt 2, a w szczególności:

a) wezwań do naprawienia szkody,

b) wezwań do zapłaty,

c) pozwów sądowych,

d) innych pism procesowych,

6. umowy zawartej przez E.Sp. z o.o. z ewentualnym innym wykonawcą której przedmiotem jest budowa stacji WN/SN W. W..

W pierwszej kolejności wskazać należy, że koniecznym do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest ustalenie czy żądane dokumenty są informacją publiczną oraz czy Spółka jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej. W niniejszej sprawie należy również ustalić czy działania Spółki nastąpiły w formie zgodnej z treścią wniosku o udzielenie informacji publicznej, a jeżeli nie, to czy działanie takie znajduje uzasadnienie w materiale dowodowym sprawy.

Pojęcie informacji publicznej określone jest w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 tej ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne należy przy ich wykładni kierować się treścią art. 61 Konstytucji RP, przewidującego prawo obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej i podmiotów wykonujących zadania publiczne. Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter powszechny, bowiem jest przyznane każdemu (art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej). Nie wymaga się zatem od osoby wykonującej to prawo wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Zgodnie jednak z art. 5 ust. 2 powołanej ustawy, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Rozważając przedmiotowy aspekt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, o ile odnosi się do faktów (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 września 2007r. sygn. akt IV SAB/Gl 28/07, dostępny w Internecie jw.). W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnieniu podlega informacja publiczna m.in. o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć. Informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich i są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet, jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Niezależnie od powyższego, aby konkretna informacja posiadała walor informacji publicznej, to musi się odnosić do sfery faktów.

Mając na uwadze przywołane poglądy i przedstawioną wykładnię prawa, stwierdzić należy, że żądane przez stronę skarżącą informacje są informacjami publicznymi w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, a zatem ustawa znajduje w sprawie zastosowanie. Inną kwestią, nie podlegającą ocenie na gruncie niniejszej sprawy, jest kwestia czy z uwagi na treść art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej organ mógł odmówić udostępnienia wnioskowanej informacji.

Odnosząc się do podmiotowego aspektu niniejszej sprawy należy stwierdzić, że kwestia statusu prawnego przedsiębiorstwa energetycznego w kontekście ustaleń, czy przedsiębiorstwo takie jest podmiotem obowiązanym do udzielania informacji publicznej była badana w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Z treści art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika, że obowiązek udostępnienia informacji publicznej nałożony został na "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela w całości pogląd wyrażony w wyroku NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., I OSK 851/10 (publ. LEX nr 737513), że termin "zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadań władzy publicznej" (art. 61 Konstytucji RP). Pojęcia te różnią się przede wszystkim zakresem podmiotowym bowiem zadania władzy publicznej mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne i wyrażone unormowania ustawowe. Pojęcie "zadanie publiczne" użyte w art. 4 powołanej ustawy zamiast pojęcia "zadanie władzy publicznej" użytego w art. 61 Konstytucji RP ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazywania tych zadań. Tak rozumiane "zadanie publiczne" cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych w Konstytucji lub ustawie. Wykonywanie zadań publicznych zawsze wiąże się z realizacją podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli. Obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego wymienia art. 9c ust. 3 Prawa energetycznego i z pewnością działalność przedsiębiorstwa energetycznego w tym zakresie dotyczy spraw publicznych w rozumieniu art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jednak dystrybucja energii elektrycznej i inne zadania wykonywane przez przedsiębiorstwo energetyczne ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistniania dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji RP są "zadaniami publicznymi" i jedynie działalność przedsiębiorstwa energetycznego niemieszcząca się w katalogu wymienionym w art. 9c ust. 3 Prawa energetycznego jeżeli dotyczy "sprawy publicznej" nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji dotyczącej tej sprawy. O obowiązku udostępniania przez przedsiębiorstwa energetyczne żądanej informacji decyduje zatem to czy dotyczy ona "sprawy publicznej" w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej"

Nie budzi zatem wątpliwości, że przedsiębiorstwo energetyczne E.Sp. z o.o. jest podmiotem obowiązanym do udzielania informacji publicznych.

Uznając, że dokumenty wskazane we wniosku stanowią informację publiczną, a E.Sp. z o.o. będąca przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym zadania publiczne jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, ustalić należy czy działania podjęte przez podmiot zobowiązany nastąpiły w formie adekwatnej do wskazanej we wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Wniosek z dnia [...]sierpnia 2013 r. (data wpływu do organu [...] sierpnia 2013 r.) zainicjował postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej, które zostało uregulowane przepisami wyżej przywołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej. Postępowanie to ma charakter postępowania administracyjnego, które obejmuje zarówno postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej, jak i postępowanie w sprawie odmowy udzielenia takiej informacji. Okoliczność, że tylko odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 tej ustawy następują w drodze decyzji, do których stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego (art. 16 ust. 1 i 2), nie uprawnia do twierdzenia, że pierwszy etap postępowania w sprawie udzielenia informacji publicznej, tj. do momentu wszczęcia postępowania w sprawie jej odmowy, nie ma charakteru postępowania administracyjnego. W doktrynie wskazuje się zasadnie, że artykuł 16 powołanej ustawy wprowadza regulację drugiego, obok postępowania w sprawie udostępnienia informacji, postępowania administracyjnego: postępowania w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Jest ono wszczynane z urzędu przez podmiot, który był adresatem wniosku złożonego na podstawie art. 10 powołanej ustawy i stanowi kontynuację postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej (zob.: M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 59-60, M. Kłaczyński, S. Szuster, Komentarz do art.16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198), LEX 2003). Postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej jest zatem postępowaniem administracyjnym, uregulowanym zasadniczo przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, do którego – w określonym zakresie mają również zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Powyższe oznacza, że Spółka powinna zakończyć wszczęte na wniosek strony skarżącej postępowanie w sposób przewidziany prawem, tj. zasadniczo albo udzielić informacji publicznej albo wydać decyzję o jej odmowie bądź też – w razie uznania, że żądana informacja nie ma charakteru informacji publicznej – udzielić wnioskodawcom odpowiedzi w formie zwykłego pisma.

Rozpoznając niniejszą sprawę należy również mieć na uwadze, że ustawodawca w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wskazał, że udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro wniosek o stwierdzenie nieważności wpłynął do organu w dniu [...] sierpnia 2014 r., to w tym dniu rozpoczął bieg termin załatwienia tej sprawy przez organ

Tym samym uznać należy, że odmowa udostępnienia informacji publicznej w dniu [...] kwietnia 2014 r., nastąpiła ze znacznym przekroczeniem terminów do załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Spółka przy rozpatrywaniu przedmiotowego wniosku o udostępnienie informacji publicznej dopuściła się bezczynności – rozumianej ogólnie jako niezałatwienie sprawy w przepisanym terminie.

Jednakże z uwagi na fakt, iż bezczynność ta ustała jeszcze przed wydaniem wyroku przez Sąd w niniejszej sprawie, to uznać należy, że postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skargi na bezczynność Spółki stało się bezprzedmiotowe w zakresie orzekania o zobowiązaniu tego organu do rozpatrzenia wniosku. Skoro bowiem organ rozpoznał wniosek, co do którego pozostawał w bezczynności, to tym samym stan bezczynności ustał. W takiej sytuacji nie ma podstaw do oddalenia skargi, gdyż powodem oddalenia skargi może być tylko jej bezzasadność. Skoro zaś organ administracji pozostawał w bezczynności w dacie wniesienia skargi – a więc skarga była wówczas zasadną – lecz następnie przestał być bezczynny, to należy uznać, że przestała istnieć sprawa sądowoadministracyjna – rozumiana tu jako ustalenie, czy istnieje potrzeba zobowiązania organu do podjęcia nakazanych prawem aktów lub czynności – a co za tym idzie, postępowanie w tym zakresie stało się bezprzedmiotowe. W takim przypadku już samo wniesienie skargi na milczenie organu wywołało pożądany skutek w postaci likwidacji jego bezczynności.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 Ppsa, umorzył postępowanie sądowoadministracyjne (pkt 1 sentencji wyroku).

W przedmiocie charakteru zaistniałej uprzednio bezczynności Sąd uznał, iż miała ona charakter rażący. Dokonując powyższej oceny Sąd miał na uwadze, że od dnia wpłynięcia wniosku do organu tj. [...] sierpnia 2014 r. do dnia poinformowania strony o odmowie udostępnienia żądanej informacji tj. [...]kwietnia 2014 r. upłynęło prawie 8 miesięcy. W przedmiotowej sprawie należy pamiętać, że zgodnie z art. 13 ust. 2 tej ustawy, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia. Jak wynika z nadesłanych akt Spółka stosując wyżej cytowany przepis poinformowała wnioskodawcę o niemożności załatwienia spawy w terminie i wskazała konkretny termin jego załatwienia tj. [...] października 2013 r. W tym miejscu wskazać należy, iż ostatnim dniem maksymalnego 2 miesięcznego terminu do załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej był [...] października 2013 r.

Wobec powyższego poinformowanie strony o odmowie informacji publicznej w dniu [...]kwietnia 2014 r. nastąpiło ze znacznym przekroczeniem maksymalnego terminu przewiedzionego do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Powyższe czyni zasadnym postawnie organowi zarzutu rażącej bezczynności. Postawa operatora energetycznego, w okresie gdy znane już było stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w kwestii obowiązku udzielania przez przedsiębiorstwa energetyczne informacji na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznych, dostępne w upublicznionym zbiorze CBOSA, a spółka ma profesjonalną obsługę prawną – była nierzetelna. Sądowi z urzędu wiadomym jest, iż w niniejsza sprawa nie jest pierwszą w której zwrócono się do spółki o udostępnienie informacji publicznej. W tym miejscu odnosząc się do stanowiska Spółki, iż od niedawna ugruntowane jest stanowisko kwalifikujące przedsiębiorstwa energetyczne jako podmioty zobowiązane do stosowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wskazać należy, iż od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 851/10 orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie, co do zasady, było jednolite. Zatem stanowisko Spółki, iż stanowisko to ugruntowane jest od niedawna nie znajduje uzasadnienia.

W związku z powyższym, mając na uwadze poczynione ustalenia i działając w oparciu o art. 149 § 1 Ppsa Sąd (w pkt 2 sentencji wyroku) orzekł, że bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 Ppsa i § 2 ust. 1 i 2 oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.), uwzględniając wysokość uiszczonego wpisu od skargi oraz koszty związane z zastępstwem procesowym strony skarżącej (wynagrodzenie pełnomocnika i opłata skarbowa od pełnomocnictwa).

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...